Wrzód trawienny
ogólne
wrzód choroby żołądka i dwunastnicy, owrzodzenia - przewlekła, podatne na postęp choroby, w powstawaniu których odgrywają rolę zaburzenia stanu funkcjonalnego strefy żołądka( brzucha - dwunastnica), zaburzenia układu nerwowego, humoralnej, regulację hormonalną, przyczyniając się do ogólnego i miejscowego trophicity zmianami. Powstanie i rozwój choroby wrzodowej jest złożonym procesem, w którym duża część należy również do wpływu czynników środowiskowych( takich jak stres psychiczny, nieregularne reżimu i diety, zakażeń), mechanizmy immunoalergicznym, czynniki jatrogenne( np. E. niepożądane, które wystąpiły jako powikłanieleki, takie jak kwas acetylosalicylowy, glukokortykoidy, cytostatyki), predyspozycje dziedziczne.
Długotrwałe narażenie na działanie czynników negatywnych( stres w rodzinie, w szkole, nieproporcjonalne obciążenia nauczania, różnych urazów psychicznych) przyczynia się do niedostosowania dzieci organizmu, co z kolei nieuchronnie prowadzi do zaburzeń ośrodkowego i autonomicznego układu nerwowego, która jest najbardziej narażona w okresie dojrzewania. W wyniku łamania fizjologicznym stosunku w korze i podkorowych struktur mózgu, jak i łamania relacji między korze mózgowej i wewnętrznych narządów różnych zaburzeń mogą występować w żołądku i dwunastnicy. Częstość wrzodowej
choroba wrzodowa występowania w populacji krajów jest bardzo wysoka, średnio 5%, w zakresie od 0,1 do 9%, z tendencją w ostatnich latach do szybkiego wzrostu. Największą częstość występowania choroby wrzodowej obserwuje się u mężczyzn( około 2-3 razy częściej niż kobiety), w wieku 45 lat.
rolę czynników genetycznych w rozwoju wrzód
współczynnik dziedziczność wrzodu trawiennego, bez podziału, aby utworzyć z wyłączeniem lokalizacji i wiek i początek choroby wynosi około 65%, co wskazuje na znaczny wpływ czynników genetycznych, w celu określenia wrzodu trawiennego.
obecnie omówione hipotezę genetyczną różnorodność choroby wrzodowej, przy czym choroba zakłada grupę chorób o podobnych objawów fenotypowych, ale z różnych powodów. Hipotezę tę potwierdzają prace nad badaniem skojarzenia wrzodu trawiennego z markami oznaczonymi monogenezy. Również nie należy zapominać, że jednym z najważniejszych czynników decydujących o rozwoju choroby wrzodowej, jest zakażenie H. pylori pacjenta. Porównanie
występowanie wrzodów dwunastnicy u krewnych pacjentów i grupy kontrolnej wykazało, że częstość występowania choroby wśród bliskich krewnych stopnia I 9,5%( grupa kontrolna - 1,7%), stopień II - 2,9%( kontrolagrupa - 0,5%) i III stopień - 1,4%( w grupie kontrolnej - 0,22%).Dane te potwierdzają wieloczynnikową hipotezę choroby wrzodowej.
Porównanie częstości występowania choroby wrzodowej u krewnych pacjentów i przede wszystkim Badania nad bliźniętami potwierdzają hipotezę o wieloczynnikowej dziedziczenia choroby wrzodowej.
prowadzone kliniczne i genetycznej analizy postaci rodzinnych wrzodowej potwierdzona osądu wrzodowej niejednorodności w jego dojrzałej postaci. Młodzież wrzód dwunastnicy jest najpoważniejszą formą nie tylko objawów klinicznych, ale także od stopnia dziedzicznych otyagoshennosti. Kumulacja powtarzających się przypadków w rodzinach nie tylko zwiększa powtarzające się ryzyko choroby wrzodowej, ale także zwiększa przebieg samej choroby. Znane cechy choroby u rodziców przewidują indywidualny przebieg choroby u dziecka.stowarzyszenie
pomiędzy chorobach przewodu pokarmowego, dróg oddechowych i znacznik cech badanych najpełniej na przykładzie układu grup krwi AB0.Wśród pacjentów z 0( I), grupa krwi, choroby wrzodowej dwunastnicy występuje u 30-40% częściej niż osoby z innych grup krwi. Nie było znaczących różnic u osób z grupami Rh + i Rh. U pacjentów z lokalizacji wrzodów dwunastnicy, z należącą do grupy krwi 0( I), nie zaobserwowano zwiększoną częstość występowania powikłań choroby wrzodowej. Jednakże, wykazano, że u osób z grupy krwi 0( 1) ryzyko wystąpienia wrzodów dwunastnicy jest zwiększona przez zmniejszenie stężenia kwasu solnego w soku żołądkowym.
Zatem obecnie dwie hipotezy mogą wyjaśnić rozkład pacjentów obserwowanych w rodzinach probantów z wrzodem trawiennym. Pierwszy, bardziej powszechny, sugeruje wspólny, "wieloczynnikowy" wpływ czynników dziedzicznych i środowiskowych na rozwój wrzodu trawiennego jako pojedynczej genetycznej choroby o szerokim zakresie manifestacji fenotypowych. Innym, bardziej aktualne, i nie wyklucza pierwszej hipotezy koncepcję istnienia różnych przyczyn w celu określenia szeregu oddzielnych, niezależnych form nosologically choroby wrzodowej ze wspólnej ekspresji fenotypowej, nie została potwierdzona w badaniach bliźniaczych. Dlatego, aby rozwiązać problem genetycznej heterogeniczności tej patologii, potrzebne są dodatkowe badania.
Klinika i diagnoza wrzodu trawiennego
Podstawowym zarzutem w chorobie wrzodowej jest ból. Nasilenie objawów bólu zależy od wieku, stanu, indywidualnych różnic nerwowych i hormonalny układów na pacjenta, anatomicznych owrzodzenia, ciężkości zaburzenia funkcjonalne strefy żołądka. Częściej bóle są zlokalizowane nad pępkiem lub wokół pępka. Na początku choroby ból ma charakter niepewny, a następnie staje się trwały, bardziej intensywny, ma nocny i / lub "głodny" charakter. Zaburzenia dyspeptyczne( wymioty, nudności) u dzieci występują rzadziej i są mniej nasilone niż u dorosłych. Jeszcze rzadziej zgaga, pobudzenie i nadmierne wydzielanie śliny. Apetyt nie jest zaburzony u większości pacjentów, ale w niektórych przypadkach zmniejsza się z opóźnieniem w rozwoju fizycznym. W przypadku wrzodu trawiennego typowa jest chwiejność emocjonalna, sen jest zaburzony z powodu znacznych odczuć bólowych. Występuje zwiększone zmęczenie, może rozwinąć się asteniczny stan. Istnieje tendencja do zaparć lub niestabilnego stolca. Są to objawy dysfunkcji autonomicznego układu nerwowego, które objawiają się jako lokalny nadpotliwości( nadmierne pocenie miejscowego), niedociśnienie, bradykardia, bóle głowy. Typowe objawy choroby są powlekane język i określa palpacyjnie( palpacyjnym) ból brzucha w linii charakterystycznych( obszar piloroduodenalnoy, czasami w prawym górnym kwadrancie).
Tak zwany objaw chronienia mięśni( napięcie mięśni brzucha) obserwuje się u dzieci stosunkowo rzadko, częściej podczas silnych ataków bólowych. Czynność wydzielniczą żołądka ponad połowy dzieci choroba wrzodowa charakteryzuje się wzrostem wydzielania kwasu żołądkowego, co zwiększa aktywność pepsyny i innych. Normalne i zmniejszenie kwasowości żołądka rzadziej niż wyższy. Po leczeniu ból znika, funkcja wydzielnicza zostaje znormalizowana. Nadmierne wydzielanie( zwiększone wydzielanie) zwykle zanika nieco wcześniej niż hiperchlorhydria( zwiększona produkcja kwasu chlorowodorowego).W przypadku krwawienia z wrzodu pojawia się pozytywna reakcja podczas badania kału pod kątem utajonej krwi. Potwierdzenie
Wrzód trawienny jest wykrywanie wrzód w fibrogastroduodenoscopy i identyfikacja nisze fałdy konwergencji, blizny odkształcenie ciała badania rentgenowskiego. Diagnozy choroba wrzodowa oparciu o dane kliniczne i danych historycznych i technik instrumentalnych( takich jak badania endoskopowego, radiologicznych, intubację żołądka, pH-metrii itd.).
Leczenie i profilaktyka choroby wrzodowej
Leczenie choroby powinno być kompleksowe, biorąc pod uwagę indywidualne mechanizmy choroby. Leczenie należy prowadzić w fazie ostrej w szpitalu, w którym stosuje się łóżko lub pół-łóżko przez 2-3 tygodnie. Osoby cierpiące na chorobę wrzodową powinny znajdować się w stanie całkowitego odpoczynku fizycznego i psychicznego. Najważniejsza jest dieta terapeutyczna. Podstawą terapii diety na zasadzie maksymalnej schazheniya chemicznego i mechanicznego, z wyjątkiem stymulacji termicznej wystarczającej zawartości kalorii, optymalna zawartość wszystkich składników żywności na podstawie ich wieku i zrównoważyć potrzeby organizmie rosnącego dziecka. Jedzenie powinno być ułamkowe, częste, małe porcje. Przez zabiegów nielekowych chorobie wrzodowej dotyczy terapii, Refleksologia, laserowe leczenie wrzodów gastroluodenalnyh, fizjoterapię.Leki stosowane leki przeciwcholinergiczne, antagoniści receptora H2 histaminy( cimetidine);gastrotropnye leki, które zwiększają odporność na śluzówki, środki powlekające, środki zobojętniające kwasy;metoklopramid( cerulek, raglan), leki psychotropowe, antydepresanty;miejscowe leczenie wrzodów( olej z dzikiej róży, rokitnik).
Zapobieganie chorobie wrzodowej polega na właściwej organizacji codziennej rutyny, diety, kursów leczenia w celu zapobiegania zaostrzeniom( dieta, leki zobojętniające, środki uspokajające, witaminy, fitoterapia).