Nomenklatura mutacji chromosomowych
Wiadomo, że dla opisu kariotypu istnieje system akceptowanych skrótów. Przepis ten przypisuje się także opisowi mutacji chromosomowych.
Chromosomowy choroba
Po 1956 wprowadzono metody analizy chromosomów człowieka, w bardzo krótkim czasie została ustawiona chromosomalnego charakteru wielu chorób, w tym zespół Downa( 47, / XY + 21 XX), zespół Klinefeltera( 47, XXY), Zespół Shereshevsky'ego-Turnera( 45, X) i niektóre inne zespoły autosomalnej trisomii.
Na obecnym poziomie rozwoju genetyki wyróżnia się prawie 1000 zespołów chromosomowych. W ujęciu procentowym mają one dość wysokie wskaźniki spontanicznej aborcji, śmiertelności noworodków i zachorowalności. Wydaje się, że co najmniej 50% wszystkich poronień w wyniku mutacji chromosomalnych: Częstość występowania nieprawidłowości chromosomalnych u niemowląt wynosi 0,8%, a wśród martwe - 5%.
choroba chromosomalnych patogeneza jest niezwykle skomplikowane, ponieważ zależy od istnienia dużej liczby zaburzeń genów biorących udział we wszelkiego rodzaju mutacji chromosomalnych. Istnieje jednak jeszcze jedna cecha chorób chromosomowych, która odróżnia je od chorób monogenicznych. Cecha ta wynika z faktu, że w chorobach chromosomalnych ich objawy, zwykle objawiające się wadami wrodzonymi, są konsekwencją tak zwanego efektu dawki genowej.
Są to najczęstsze choroby chromosomalne człowieka.
Trisomy
Najczęstszymi trisomie i zazwyczaj jedną z najbardziej powszechnych chorób dziedzicznych jest trisomii 21 lub zespół Downa. Cytogenetyczne charakter Downa powstała J. Lejeune w 1959. Zespół znajduje się średnią z częstotliwością 1 na 700 żywych urodzeń, a częstotliwość występowania zespołu zależy od wieku matek i wzrasta wraz z jego wzrostem. U kobiet w wieku powyżej 45 lat częstość występowania pacjentów z zespołem Downa wynosi 4%( patrz tabela).
Tabela
Główne objawy kliniczne objawy zespołu Downa
| Rozpowszechnienie,% |
Upośledzenie umysłowe | 99 |
płaska twarz | 90 |
Mongoloid wyciąć oko | 80 |
Epikant | 40 |
Miejsca Brushfilda na tęczówce uszy | 50 |
Zez | 60 |
anomalii | 50 |
wysoka lub gothic niebo | 70 |
brachycephaly | 75 |
Płaskie szyi | 78 |
Małe zęby | 65 |
krótki szeroka szyjka | 45 |
więcej języków | 50 |
wrodzonymi wadami serca | 8 |
dwunastnicy Niedrożność | 70 |
Krótkie kończyny | 70 |
szeroki krótkiszczotki, krótkie palce | 70 |
Pojedyncze palmy fałdowe | 20 |
Rozszczep kręgosłupa | 45 |
Niedociśnienie | 60 |
Niski wzrost | 80 |
Przyczyny zespołu Downayayutsya regularne trisomia - 95%, translokacja chromosomów 21 na chromosomie drugiej - 3%, a mozaikowatości - 2%.
Ryzyko wznowy regularnej trisomii 21 wynosi około 1: 100 i zależy od wieku matki. Przy translokacji rodzin wskaźniki ryzyka wahają się od 1 do 3%, jeśli nosicielem translokacji jest ojciec, a 10 do 15%, jeśli nosicielem translokacji jest matka. Jak już wspomniano, w rzadkich przypadkach translokacji 21q21q powtarzające się ryzyko wynosi 100%.
Trisomy 18( zespół Edwardsa) występuje znacznie rzadziej niż trisomia 21. Częstość występowania tego zespołu wynosi około 1 na 5000 żywych urodzeń, u dziewcząt obserwuje się około 3 razy częściej niż u chłopców. Objawy kliniczne zespołu Edwardsa są znacznie cięższe niż zespół Downa, zwykle pacjenci umierają w pierwszych tygodniach życia( patrz tabela).
Tabela
Fenotypowe objawy trisomii
Objawy
| Zachorowalność,% |
Ciężkie opóźnienie psychomotoryczne i rozwój fizyczny | 100 |
trudności w połykaniu, problemy z podawaniem | 100 |
Niskie deformacje masa urodzeniowa | 100 |
hipertoniczność | 65 |
mózgu i rdzeniu kręgowym | 30 |
przepuklinę oponowo-rdzeniową | 15 |
głośnik | 90 |
szyi nisko osadzone, zniekształcone uszy | 90 |
ptosis, epikant, | 30 |
mikroftalmia rozszczep wargi i podniebienia mikrognatia | 15 |
| 90 |
krótka szyja z zbędny | 60 |
skóra krótkiego mostka | 90 |
wrodzonymi wadami serca( defkt międzykomorowej przegrody) | 95 |
Eventeratsiya otwór | 30 |
przepukliny pachwinowej i pępowinowej | 60 |
odźwiernika zwężenie | 30 |
cytogenetyczne badania wykazują zazwyczaj regularne trisomię 18. Jak z zespołem Downa wykazały związek pomiędzy częstotliwością trisomii 18 a wiekiem matki. W większości przypadków, dodatkowy chromosom jest pochodzenie matki. Około 10% z trisomią 18 mozaikowatości, lub w wyniku niezrównoważonych rearanżacje przenoszenie Robertsonian częściej.
Trisomy 13( zespół pataua) występuje z częstością od 1 na 10000 urodzeń.Zespół Patau, objawy kliniczne, a także zespół Edwardsa, jest zazwyczaj bardzo ciężkie i obejmują wiele wady wrodzone( zob. tab.).Śmiertelność wśród niemowląt z trisomia 13 zespół w pierwszych tygodniach życia jest bardzo wysoka. Tabela
Główne objawy kliniczne zespół pataua
Objawy
| Zachorowalność,% |
głębokie opóźnienie umysłowe i rozwój fizyczny | 100 |
mikrocefalia | 70 |
Przypuszczalnie Wady głuchota | 70 |
Niedociśnienie | 45 |
drgawki | 45 |
oskalpować | 30 |
hiperteloryzm | 90 |
mikroftalmia | 65 |
Epikant | 65 |
brak brwi | 30 |
coloboma tęczówki | 30 |
niskiej zestaw, zaburzeń uszy | 90 |
Rozszczep wargi i( lub) | 65 |
niebo krótki szyi | 65 |
wrodzona choroba serca( DMZHP.DMPP. koarktacja aorty) | 65 |
tylko tętnicy pępowinowej i pępowinowej | 30 |
przepuklina pachwinow | 30 |
przepuklina pępkowa | 15 |
kapilarnego naczyniaka | 65 |
polidaktylia | 65 |
Rozszczep szczotki | 20 |
Clubfoot | 20 |
cytogeniczne | 90 |
nerki zwykle wykrywany regularne trisomię 18, który stanowi zagrożenie dla początkujących.
jeszcze rzadsze niż trisomii 13 i 18, stwierdzono całkowite lub częściowe trisomię autosomów innych. Praktycznie wszystkie z nich przejawiają się w wielu wadach wrodzonych.
Trisomy lub, bardziej ogólnie, polisomia chromosomów płciowych występuje prawie tak często, jak trisomią chromosomu 21( patrz. Tab.).Tabela
Główne objawy kliniczne zespół Klinefeltera kariotypu 47, XXY
Objawy
| Zachorowalność,% |
Wysoki, Adynamiczna budowa ciała | 80 |
Upośledzenie umysłowe | 5 |
Mały srom | 50 |
histologiczne dowody łamania spermatogenezy | 100 |
ginekomastii | 55 |
Zmniejszony poziom testosteronu | 80 |
Podwyższone poziomy gonadotropin | 75 |
wzrostu złych włosów na twarzy | 80 |
objawów klinicznych wzrasta zespołem Klinefeltera ze wzrostemliczba chromosomów X w kariotypu. Mozaiki kariotypów z najczęściej jest 46 XY / 47, XXY.
U kobiet z dodatkowym chromosomem X, których liczba może wynieść do 4, kliniczne objawy syndromu polisomii chromosomie X może być całkowicie nieobecny lub pojawiają się małe opóźnienie umysłowe. Takie kobiety są zazwyczaj płodne, a ich potomstwo kariotyp jest zwykle normalne.
Mężczyźni z XYY kariotyp stosunkowo częste. Objawy kliniczne tej kariotypu jednak nie zauważył, że mężczyźni XYY wyższy wzrost niż średnia w populacji i są bardziej agresywne.
monosomia
monosomia u ludzi jest znany tylko chromosom X. wspólna nazwa dla różnych rodzajów chromosomów monosomią X - zespół Turnera( częstość w populacji 1 na 1000 kobiet).
ZT występuje nie tylko w stanie nienaruszonym, ale częściowo monosomia chromosomu X( patrz. Tab.).
Tabela
Manifestacje zespołem Turnera
Objawy | padania,% |
Niski wzrost | 97 |
pierwotny brak miesiączki | 96 |
Bezpłodność | 70 |
chłonnych obrzęk rąk i nóg przy urodzeniu | 40 |
skrzydłowe fałdy na szyi | 53 |
| 20 |
Serce Wady rozwojowe Wady rozwojowe | 40 |
nerek Upośledzenie umysłowe | 18 |
wysokim niebie | 45 |
szeroka klatka piersiowa, często z deformacja | 40 |
utrata słuchu | 53 |
Usunięcie Usunięcie
krótki niewoli chromosomie 4( 4p zespołem lub zespołu Wolf-Hirschhorn).Po raz pierwszy w tym usunięcie został opisany w 1965 roku
delecji chromosomu 5 krótkich niewoli( zespół 5R- lub syndrom „cat wołania”).Chromosomalnych natura 5R- zespół został założony przez J. Lejeune i współpracowników w 1963 roku dzieci z opóźnieniem rozwoju, małogłowie i rodzaj krzyku, jak wołanie kota.
Objawy kliniczne zespołu 5p mają wiele wspólnego z zespołem 4p.
Z wiekiem fenotyp pacjentów znacznie się różni. Pacjenci zwykle niskiego wzrostu, mają wydłużoną twarz, często asymetryczne, słabe rozwinięcie układu mięśniowego, skoliozę, przedwczesne siwienie i nieprawidłowy zgryz.
Około 85% wszystkich przypadków zespołu jest spontanicznych, 15% jest dziedziczone od fenotypowo normalnych rodziców, nosicieli zrównoważonej rearanżacji chromosomów( translokacja lub inwersja).
Usunięcie krótkiego ramienia wszystkich chromosomów akrocentrycznych praktycznie nie ma żadnych poważnych objawów klinicznych.
W oddzielnych postaciach nozologicznych( syndromach) opisano delecje 18p, 18q, 21q i 22q.
Główne objawy kliniczne zespołu delecji 5p( zespół kotów krzykowych) przedstawiono poniżej.
1. Niska masa urodzeniowa - 80%.
2. Niedorozwój umysłowy - 100%.
3. Trudność w połykaniu - 30%.
4. Płacz, podobny do okrzyku kota - 100%.
5. Stridor oddechowy - 60%.
6. Laryngomalacja - 20%.
7. Mikrocefalia - 90%.
8. Hiperteloryzm - 70%.
9. Strabismus - 50%.
10. Antymonoaskonoszowe nacięcie oka - 50%.
11. Niskie, brzydkie uszy - 60%.
12. Fałda "Małpa" to 70%.
Jądro każdej komórki somatycznej ludzkiego ciała zawiera 46 chromosomów. Zestaw chromosomów każdego osobnika, zarówno prawidłowy, jak i patologiczny, nazywa się kariotypem. Z 46 chromosomów, które składają się na ludzki zestaw chromosomów, 44 lub 22 pary to autosomalne chromosomy, ostatnią parą są chromosomy płci. U kobiet konstytucja chromosomów płci jest zwykle reprezentowana przez dwa chromosomy X, u mężczyzn X i Y. Chromosomy jednej pary nazywane są homologami lub chromosomami homologicznymi. W komórkach płciowych( plemniki i zalążki) zawiera haploidalny zestaw chromosomów, 23 chromosomy.
Każdy chromosom ujawnia zwężenie, które nazywa się centromerem. W zależności od pozycji centromery chromosomów są klasyfikowane jako metacentryczne, akrocentryczne i podśrodkowo-centryczne.
Materiał, z którego zbudowane są chromosomy nazywa się chromatyną.Składa się z DNA i otaczających go histonów i innych białek. Ta część chromatyny, która jest słabo zabarwiona specjalnymi barwnikami dla chromosomów, jest nazywana euchromatyną, a ta, która jest intensywnie zabarwiona, jest heterochromatyną.Uważa się, że euchromatyczne regiony chromosomów zawierają aktywnie eksprymowane geny, regiony heterochromatynowe, przeciwnie, zawierają nieaktywne geny i niewyrażające powtarzające się sekwencje DNA.
Komórka somatyczna może być w dwóch stanach - interfazie i podziale. Zmiana tych stanów przez siebie nazywana jest cyklem komórkowym. Podczas interfazy komórka podwaja jej zawartość, w tym chromosomy. Interfaza podzielona jest na trzy etapy.
Proces dzielenia się komórek somatycznych, podczas którego dochodzi do rozszczepienia jądra, nazywany jest mitozą.Zanim komórka wejdzie w mitozę, każdy chromosom jest reprezentowany przez dwie identyczne nici, które są wynikiem replikacji DNA podczas fazy syntezy cyklu komórkowego. Te splotki nazywane są chromatydami. Podczas podziału jądra komórki chromatyny każdego chromosomu dzielą się na dwie nowo utworzone komórki. W ten sposób komórki somatyczne zachowują taką samą liczbę chromosomów przez całe życie człowieka, a zatem wszystkie komórki somatyczne są genetycznie identyczne.
Mitoza dzieli się na oddzielne etapy( lub fazy): profazę, prometafazę, metafazę, anafazę i telofazę.
Meiosis to proces dzielenia się jąder komórek zarodkowych, gdy są przekształcane w gamety. Mejoza zawiera dwa podziały komórkowe, które nazywane są odpowiednio mejozą I i mejozą II.Każda z tych formacji formalnie składa się z tych samych etapów, co mitoza: profaza, metafaza, anafaza i telofaza. Mejoza I nazywana jest również działem redukcji, ponieważ w wyniku tego podziału liczba chromosomów w nowo powstałych komórkach zmniejsza się o współczynnik 2.Mejoza II jest podobna w mechanizmie do zwykłej mitozy, ale podwójny haploidalny zbiór chromosomów jest mitotycznie podzielony. W wyniku drugiego podziału mejotycznego powstają dwa spermatydy w męskiej gametogenezie, a w gametogenezie kobiety powstaje jajo, ponieważ tak zwane ciało kierujące powstaje z drugiej komórki potomnej. Mejoza wyjaśnia wiele zjawisk genetycznych, w tym zasady dziedziczenia Mendla.
są dwa główne typy mutacji chromosomowych - liczbowe i strukturalne. Obliczeniowa mutacja podzielony aneuploidii wyrażony mutacje utratę lub wyglądu jednego lub więcej dodatkowych chromosomów i poliploidalności, gdy wzrasta liczba haploidalnych zestawów chromozomów. Utrata jednego chromosomu monosomia nazywa, a występowanie dodatkowych par chromosomów homologicznych w - trisomią.Trisomia zwykle powstają w wyniku naruszenia rozbieżności homologicznych chromosomów podczas mejozy anafazy I. W rezultacie jedna z komórek potomnych wprowadzić dwa chromosomy homologiczne, a druga komórka córka nie pasuje do jednego z chromosomów.