Naruszenie wydzielania siarki i gruczołów łojowych zewnętrznego przewodu słuchowego

raport funkcje siarki i gruczoły łojowe( zmniejszać lub zwiększać ich działanie), usytuowany w dnie słuchowego przyczynia się do suchej masy lub do tworzenia woskowiny w kanale słuchowym. Przy zmniejszonej funkcji gruczołów łojowych i łojowych nadmierna suchość skóry powoduje niepokój, nieprzyjemne, a nawet bolesne swędzenie w kanałach usznych. Leczenie

polega na miejscowym stosowaniu maści z mentolem, stosując delikatny masaż skóry przewodu słuchowego w celu poprawy funkcji gruczołów łojowych i siarki, w niektórych przypadkach, poprawia stan subiektywny. Serno-naskórkowy korek jest usuwany instrumentalnie, czasami na sali operacyjnej.

Wrodzona przetoka uszna występuje w 2-3 przypadkach na 1000 noworodków, ma średnicę 1-2 mm. Przetoka ucha może znajdować się po jednej lub obu stronach( symetrycznie) w kształcie dziurki, z której, po naciśnięciu, ropa jest czasami uwalniana. Być może jest to połączenie z przetoką szyi. Często tylko w wycięciu fistulous upewnienia się, że chodzi do kości i jamy bębenkowej lub sprzężony z przetoką szyjki( kanał).Czasami kanał jest nieobecny lub są gałęzie z głównej przetoki, w tym małe, niewidoczne gołym okiem. W takich przypadkach użyć mikroskopu chirurgicznego, ponieważ niepełne zawory wycięcie zatok może prowadzić do ponownego pojawienia się przetoki i kanałów oraz wielokrotnych interwencji chirurgicznych. Pod koniec operacji, 2-3 szwy są nakładane na miękkie tkanki brzegów rany.

W obecności zjawisk zapalnych wykonuje się wstępne leczenie przeciwzapalne, z ropniem w polu zapalenia, które jest otwarte. Podczas operacji stosuje się tylko znieczulenie miejscowe. Przetoka jest wycinana wraz ze zmienionymi tkankami.

Anomalie w rozwoju ucha środkowego i wewnętrznego często łączy się z anomaliami ucha wewnętrznego, wrodzonymi wadami słuchu pochodzenia centralnego. Mogą one być łączone z zaburzeniami dolnej szczęki, Rozszczep podniebienia twardego i miękkiego, tak zwane szczelina wargi, porażenie nerwu twarzowego i podniebienia miękkiego, wrodzone wady serca. Ponadto często powstaje niedorozwój szkieletu twarzy( żuchwa, itp.), Układ zębopłaskowy, nieprawidłowe zgryzanie.

Anomalie w rozwoju ucha środkowego mogą znajdować się w dowolnej części układu przenoszenia dźwięku - od błony bębenkowej po labirynt ucha wewnętrznego. Wnęka bębna może być nieobecna lub mieć kształt szczeliny. Kostki słuchowe( szczególnie malleus) są często prymitywne, często przylutowane do siebie, ze ściankami jamy bębenkowej lub w ogóle ich nie ma. Deformacje kosteczek słuchowych mogą być bardzo różne. Istnieje wrodzona niedorozwój nerwu twarzowego, zaburzenia labiryntu ucha wewnętrznego, trąbki słuchowej, naczynia krwionośne, mięśnie i stawy strzemiączka kowadełkiem( małe kosteczki słuchowe w uchu środkowym).Zmiany słuchu zależą od nasilenia anomalii kosteczek słuchowych, a także od ich mobilności. U dzieci z wrodzoną anomalią rozwojową kosteczek słuchowych charakterystyczne są utrata słuchu i głuchota. Czasami ich rozwój umysłowy się zmienia, zaczynają mówić późno, źle się uczą w szkole. Często występuje oligofrenia( osłabienie).U dzieci z jednostronną anomalią narządu słuchu rozwój mowy zwykle odpowiada normie.

Ważne dane w diagnostyce rozpoznania anomalii w rozwoju ucha mają tomografię rentgenowską, w której można zidentyfikować zmiany w uchu środkowym.

Operacje wykonywane na uchu środkowym dają możliwość przywrócenia dźwięku i słuchu. Czasami deformacje adenoidalne, polipy khuans są wstępnie usuwane i wykonywane jest konchotomia. Operacje, które poprawiają słuch, są przeprowadzane z dużym i małym niedorozwojem ucha, anomalią w rozwoju ucha środkowego spowodowaną przez choroby gruczołów dokrewnych. Celem operacji jest przywrócenie zewnętrznego kanału słuchowego, rekonstrukcja elementów przewodzącego dźwięk ucha środkowego i zewnętrznego, a następnie przywrócenie słuchu. Zakres i metody operacji zależą od charakteru i stopnia niedorozwoju niektórych elementów ucha środkowego.

Anomalie w rozwoju ucha wewnętrznego rzadko występują przy braku labiryntu. Najczęściej występują różne ograniczone anomalie rozwojowe. Ponieważ wszystkie wrodzone anomalie ucha często łączą się( ucho zewnętrzne, środkowe i wewnętrzne), daje to podstawy do łączenia ich w syndromy.