Przewlekłe leczenie zapalenia żołądka za pomocą środków ludowej

Ogólny opis choroby

Przewlekłe zapalenie żołądka jest chorobą charakteryzującą się wspólnym lub ogniskowym przewlekłym procesem zapalnym błony śluzowej żołądka i stopniowym rozwojem atrofii żołądka. Przewlekłe zapalenie dwunastnicy jako niezależna choroba w dzieciństwie jest niezwykle rzadkie. U większości dzieci przewlekłe zapalenie dwunastnicy i zmiany czynnościowe dwunastnicy rozwijają się wtórnie na tle choroby innych narządów trawiennych, a zwłaszcza żołądka( zapalenie żołądka i dwunastnicy, zapalenie żołądka i dwunastnicy, przewlekłe zapalenie żołądka i dwunastnicy).Przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka i przewlekłe zapalenie żołądka i jelit u dzieci rozpoczynają się z reguły od zaburzeń czynnościowych na tle dysfunkcji autonomicznego układu nerwowego, co ostatecznie prowadzi do wyraźnych zmian morfologicznych.

Częstość występowania HG wynosi od 4,9 do 26,3 na 1000 dzieci, podczas gdy HDG wynosi od 5,2 do 45,7 na 1000 dzieci, w ostatnich latach stale rośnie.

Klinika, diagnostyka i leczenie

Głównymi objawami przewlekłego zapalenia błony śluzowej żołądka są ból i nudności rano lub po jedzeniu. Ból pojawia się podczas lub bezpośrednio po jedzeniu. W większości przypadków są bolesne, łagodne, czasem intensywne. Ponadto dzieci skarżą się na bóle głowy, osłabienie, szybkie zmęczenie, czasami zawroty głowy, zmniejszenie apetytu.

Kiedy czujesz swój żołądek, określasz lokalne napięcie mięśniowe i tkliwość w prawej połowie brzucha nad pępkiem lub na skrzyżowaniu żeber z mostkiem, czasami w pępku. W przewlekłym zapaleniu żołądka i dwunastnicy ból jest bardziej uporczywy, zlokalizowany, z wyjątkiem strefy dwudzielnej, również w prawym podżebrzu. Niemal wszystkie dzieci doświadczają nudności, często pobudzeń, zgagi, skłonności do zaparć.Wyrażone objawy dysfunkcji autonomicznej: szybkie zmęczenie, zmniejszona ruchliwość, bóle głowy, zaburzenia snu, miejscowa nadmierna potliwość.Rozpoznanie opiera się na połączeniu danych klinicznych, historii, danych laboratoryjnych i instrumentalnych( głównie po badaniach endoskopowych i radiologicznych).

Podstawową zasadą leczenia jest stworzenie najbardziej odpowiedniego ogólnego schematu i diety. Duże znaczenie w terapii ma spokojna sytuacja stworzona wokół pacjenta i fizyczny spokój. W przypadku zaostrzenia procesu przepisuje się dietę oszczędzającą mechanicznie i chemicznie. Spośród metod leczenia nielekowego przedstawiono przede wszystkim refleksoterapię, psychoterapię, fizjoterapię.Od leków stosowanych leki żołądkowo-jelitowe, które zwiększają stabilność błony śluzowej żołądka i dwunastnicy, środki otaczające, leki zobojętniające, środki psychotropowe i wegetrofowe, witaminy, czasami przeprowadzają terapię zastępczą enzymami.