Wrodzona niedoczynność tarczycy
tarczycy jest choroby wynikające z przedłużonego, utrzymujący niedoborem hormonów tarczycy lub zmniejszenie ich biologicznego wpływu na poziomie tkanek ludzkiego ciała. Wrodzona niedoczynność tarczycy jest jedną z najczęstszych chorób tarczycy u dzieci. W sercu rozwoju tej choroby jest niedobór hormonów tarczycy, które mogą być całkowite lub częściowe. W większości przypadków dzieci z tą chorobą cierpią pod względem rozwoju umysłowego aż do pojawienia się kretynizmu. Normalny rozwój umysłowy obserwuje się tylko wtedy, gdy niedoczynność tarczycy jest rozpoznawana natychmiast, a hormon tarczycy( hormony tarczycy) jest przepisywany w ciągu pierwszych 30 dni po urodzeniu dziecka. W 85-90% wszystkich przypadków wrodzonej niedoczynności tarczycy rozwija się w wyniku niedoboru jodu lub nieprawidłowego rozwoju tarczycy w okresie wewnątrzmacicznym. W tym przypadku najczęściej cytowane wrodzonym brakiem prostaty( aplazja), jego niedorozwój( hipoplazję), lub może być umieszczone w taki sposób niecharakterystyczne( dystopię).Pozostałe 5-10% przypadków wrodzonej tarczycy jest wynikiem naruszenia powstawania hormonów tarczycy, wychodząc. Z niedobór jodu w ciele dziecka i kończący się w niewłaściwym czasie wszystkich procesów chemicznych tworzenia hormonów tarczycy. Wrodzona niedoczynność tarczycy jest przenoszona zgodnie z autosomalnym recesywnym typem dziedziczenia i często towarzyszy jej wzrost wielkości tarczycy. Niezwykle rzadką postacią rozważanej choroby jest zespół oporności tkanek ciała na działanie hormonów tarczycy. Jednocześnie zawartość hormonów tarczycy w surowicy krwi dziecka pozostaje w granicach wieku. Tak zwana przejściowa( tymczasowa) niedoczynność tarczycy u noworodków jest rozpatrywana osobno. Ten stan występuje, na przykład, w wyniku zażywania kobiety w czasie ciąży, leki tyreostatyczne, takie jak propylil i tiamazol. Ponadto przejściowa niedoczynność tarczycy u noworodków może być spowodowana wpływem przeciwciał matczynych na tarczycę dziecka. Po urodzeniu, po pewnym okresie czasu, przeciwciała matki znikają z krwi dziecka, a wszystkie objawy choroby mijają.W większości przypadków przejściowa niedoczynność tarczycy rozwija się u wcześniaków i niedojrzałych noworodków, większość przypadków tej choroby występuje w obszarach z dużym niedoborem jodu.
Wyróżnia się dużą liczbę charakterystycznych objawów wrodzonej niedoczynności tarczycy. Jednak nie zawsze są obserwowane u dziecka w pierwszym tygodniu życia. Z reguły dzieci z wrodzoną niedoczynnością tarczycy rodzą się z okresem ciąży trwającym ponad 40 tygodni, a przy urodzeniu mają dużą masę ciała. Jest również charakteryzują się występowaniem dzieci z tą chorobą: twarzy, warg i powiek spuchniętych, usta ciągle na wpół otwarte, ponieważ rozmiary językowe są zwiększone, to jest szeroki i „spread-eagle”, nad obojczykiem, a na grzbiecie dłoni i stóp umieszczone ograniczony obrzęk, który posiadarodzaj gęstych "poduszek".Przy urodzeniu, pomimo faktu, że ciąża była pełna, dziecko ma wszystkie lub większość oznak niedojrzałości. Te cechy są następujące: na skórze dziecka są włosy mieszkowe włosów, paznokci płyta nie jest całkowicie zamknięta falanga, dziewczyny warg sromowych nie pokrywają małe itd Jeśli dziecko płacze i krzyki można zauważyć małą gburowaty głos. ..Odejście smółki występuje znacznie później w porównaniu ze zdrowymi dziećmi, podobnie jak opadanie pępowiny. Powstała rana pępowinowa goi się również wystarczająco długo.Żółtaczka fizjologiczna, rozwijająca się u wszystkich dzieci z wrodzoną niedoczynnością tarczycy, ma charakter przewlekły. Objawy wrodzonej niedoczynności tarczycy 3-4 miesięcy życia to: brak apetytu, dziecko dodaje trochę wagi w porównaniu z normą, istnieje tendencja do zaparć, częste wzdęcia, niemowlak skóra jest sucha, blada i pojawia peeling, ręce i stopy są zimne w dotyku,włosy są kruche, suche, matowe, zmniejszają napięcie mięśniowe.
Kiedy wiek dziecka sięga 5-6 miesięcy, zauważalne jest opóźnienie w rozwoju psychomotorycznym i fizycznym.
W celu wczesnego wykrywania wrodzonej niedoczynności tarczycy dzieci pobierają krew i określają poziom hormonów w niej. Krew pobierana jest z pięty dziecka nie wcześniej niż w piątym dniu życia. W przypadku, gdy badanie hormonów tarczycy odbywa się przed upływem określonego czasu, istnieje możliwość uzyskania fałszywych wyników pozytywnych. We krwi ustala się zarówno hormony tarczycy, jak i hormony przysadki wpływające na tarczycę, zwiększając wytwarzanie hormonów. Ten hormon przysadki nazywany jest tyreotropem i oznaczany jest jako TTG.W przypadku narodzin wcześniaka, badanie jego krwi na hormonach tarczycy odbywa się w 7-14 dniu życia. Badanie to przeprowadza się przy użyciu specjalnych form bibuły filtracyjnej. Jeśli u dziecka wykryta zostanie wrodzona niedoczynność tarczycy, konieczne jest natychmiastowe leczenie. Po wypisaniu dziecka ze szpitala położniczego należy przeprowadzić powtarzane badanie kontrolne stężenia hormonów we krwi w poliklinice dziecięcej. Takie badanie przeprowadza się dwa tygodnie później, a następnie 1 do 1,5 miesiąca po rozpoczęciu odpowiedniego leczenia. Taka wieloraka definicja hormonów tarczycy umożliwia odróżnienie prawdziwej wrodzonej niedoczynności tarczycy od tymczasowej wrodzonej niedoczynności tarczycy. W przypadku potwierdzenia rozpoznania wrodzonej niedoczynności tarczycy, dziecko, po osiągnięciu wieku jednego roku, powinno udoskonalić tę diagnozę.W tym celu anulują preparaty hormonalne, które otrzymują przez dwa tygodnie, a następnie określają poziomy hormonów we krwi. W przypadku uzyskania normalnych parametrów, leki hormonalne nie są już przepisywane. Leczenie
. Leczenie wrodzonej niedoczynności tarczycy polega na podawaniu hormonów tarczycy. Leki te obejmują L-tyroksynę.Dawka leku jest dobierana indywidualnie przez lekarza prowadzącego.