Zastawka trójdzielna Atrezium

Zastawka trójdzielna Atrezium jest trzecią najczęściej występującą wadą serca typu niebieskiego po tetralogii Fallota i transpozycji głównych naczyń krwionośnych. Częstotliwość wszystkich wad wynosi od 2,6 do 5,3%.Pierwszy opis tej wady odnosi się do 1854 roku. Atrezja występuje z taką samą częstością u dzieci obu płci.

Gdy zastawka trójdzielna jest atraktyczna, nie ma przesłania między prawym przedsionkiem a prawą komorą, zastawka jest zainfekowana, zastąpiona tkanką łączną lub błoną.W tym przypadku koniecznie występuje komunikat międzywydziałowy w postaci owalnego okna lub innego defektu. Zawór mitralny( zawór między lewym przedsionkiem a komorą) jest normalny. Prawa komora jest zawsze zmniejszana, czasami ostro, więc wielu autorów obejmuje tę wadę serca w "zespole niedorozwoju prawej komory".Wnęki przedsionków, szczególnie prawe, są powiększone.

W tym występie krew żylna( "zużyta") z prawego przedsionka przechodzi przez przedsionek przedsionka do lewego przedsionka, gdzie miesza się z krwią tętniczą( bogatą w tlen) i przechodzi do lewej komory. Dalszy przepływ krwi zależy od obecności lub braku ubytku przegrody międzykomorowej. W pierwszym przypadku przepływ krwi jest kierowany do aorty i prawej komory, a stamtąd do tętnicy płucnej. W drugim przypadku krew jest kierowana do aorty, a następnie przez otwarty kanał tętniczy do tętnicy płucnej.

Większość przypadków atrezji trójdzielnej towarzyszy zmniejszenie przepływu płucnego, dlatego główną manifestacją choroby jest siniczne przebarwienie skóry od urodzenia. Inne objawy obejmują objawy "okularów zegarków" i "pałeczek perkusyjnych", ataków duszno-siniczych, przymusowego przysiadu, duszności, opóźnień w rozwoju fizycznym. Z powiększonym sercem garb serca rozwija się wcześnie. Słuchając serca, lekarz ujawnia charakterystyczny hałas.

Dodatkowe metody badania dzieci obejmują EKG, RTG klatki piersiowej, ultrasonografię serca, badanie jamy serca, angiokardiografię.

Rokowanie tej wady jest bardzo poważne, przebieg choroby postępuje. Wraz z wiekiem zwiększa się niedobór tlenu we krwi, a objawy niewydolności serca nasilają się.49% dzieci z tą wadą umiera w ciągu pierwszych 6 miesięcy życia, a tylko 10% żyje dłużej niż 10 lat. Optymalny wiek dzieci do leczenia chirurgicznego wynosi 5-10 lat.