Gdzie jest twój dom?

Cechy gry i jej wartość edukacyjna. Proponowana gra jest kolejnym krokiem w rozwoju celowego, znaczącego postrzegania kształtu figur geometrycznych. Tutaj proces percepcji wzrokowej zostaje uwolniony z obsługi dotykowej i wspomagania napędu - dziecko rozpoznaje kształt postaci jednym okiem. Nacisk na badanie jest zwiększony, ponieważ wizualny obraz kształtu postaci mówi dziecku, gdzie znajduje się jego dom.

Dzięki tej grze, nauczyciel określa poziom percepcji wzrokowej stanowi przedmiot: jak wyraźnie dziecko jest formą geometrycznych kształtach, czy uznaje między innymi.

Sytuacja gry ma charakter fabuły. Jest już znana dzieciom w grze postrzegania kolorów( "Szukaj swojego domu!").Uczestnicy gry otrzymują role lokatorów przeprowadzających się do nowego domu. Te role i odpowiadające im ruchy sprawiają, interesujące i ważne dla dzieci uczących zadanie grę, która jest porównać dane na swoich kart z innych, większych rozmiarów i znaleźć wśród nich są takie same. Odbywa się to z dużej odległości.

W grze są elementy konkurencji( kto znajdzie swój dom i zajmie w nim miejsce?).Te reguły gry wymagają, aby dziecko mobilizowało swoje wysiłki i poświęcenie.

Materiał do gry. Małe karty( 6 x 8 cm) o następujących kształtach geometrycznych: okrąg, trójkąt, kwadrat i prostokąt. Liczba wszystkich kart musi odpowiadać liczbie uczestników w grze. Ponadto potrzebujemy czterech dużych kart o tych samych liczbach. W dużych kartach można przekazywać koronki, aby dzieci mogły wygodniej je trzymać.

Opis gry i jej techniki. Grę można prowadzić z całą grupą zarówno w domu, jak i na miejscu. Przypominając dzieci znanej już gry "Szukaj swojego domu!", Nauczyciel oferuje grę nowymi kartami.

On kiwa jej czworga dzieci, dając każdemu z dużą mapę ze znakiem identyfikacyjnym nowego domu, w którym się przeprowadzić lokatorów. Dzieci z mapami zajmują swoje miejsca( stoją w kółkach narysowanych na ziemi).

Inni uczestnicy gry otrzymują małe karty - są to zaproszenia do przeniesienia się do nowego domu. Nauczyciel wyjaśnia zasadę: wszyscy patrzą na jego zaproszenie, ale nikomu go nie pokazuje, tak że nikt nie wie, do którego domu się przeniesie. Zaproszenie rysuje postać, która pomoże ci znaleźć dom. Aby nie pomylić domu z nieznajomym, musisz uważnie rozważyć wszystkie dane na domach i wybrać tę samą, co na karcie. Każdy, kto popełni błąd, nie dostanie się do domu, ponieważ nie wpuszczą go do środka.

Następnie, podczas gdy dzieci mogą swobodnie poruszać się po terenie, reprezentujących różne sposoby przemieszczania się( który w pereezzhaet- niż jeden samochód, jeden w pociągu, którzy są na koniu, i tak dalej. D.) nie wiem gdzie którego domu, jak dużanie pokazali jeszcze kart. Na sygnał nauczyciela, „Stop!” Dzieci z większymi mapami( właściciele) będzie je podnieść, a dzieci reprezentujące mieszkańców będzie musiał zatrzymać się i rozważyć swoje karty, a następnie szukać gdzie są te same dane dotyczące domów.

Po krótkiej przerwie nauczyciel pyta: "Gdzie jest twój dom?" Po tych słowach dzieci biegają do swoich domów. Gdy tylko dom jest w pełni zaludniony, wszyscy jego lokatorzy podnoszą swoje karty. Nauczyciel i właściciele domów, sprawdź, w którym domu zgromadzeni wcześniej lokatorzy i czy prawidłowo znaleźli dom, zaznacz zwycięzców.

Następnie osoba dorosła zbiera małe i duże karty, wybiera nowych gospodarzy, rozdaje nowe zaproszenia i powtarza grę.

Zasady gry.

1. Zaproszenia, tj. Małe karty, nie pokazują się nikomu.

2. Duże mapy pokazują się tylko przy sygnale "Stop!".

3. Na sygnale "Stop!" Każdy powinien się zatrzymać, spojrzeć na swoje dane i szukać tego samego na większych mapach.

4. Na sygnał "Gdzie jest twój dom?" Musisz spieszyć się z powrotem do swojego miejsca.

Wskazówki dla nauczyciela. Ta gra powinna być na żywo, zabawna, oczarowywać i bawić dzieci. Jednocześnie należy uważać, aby dzieci nie overexcited: ponieważ głównym zadaniem jest nauczanie gry umysłowe w przyrodzie, konieczne jest, aby przekazywać ruch dzieci z jego rozwiązań..

Ponieważ gra ma swoją historię, należy stale aktywować wyobraźnię dzieci, utrzymywać ich stan emocjonalny.

Dlatego odnieś je do lokatorów lub właścicieli domów, odpowiedzialnych za zamówienie w nich. Właściciele domów mogą sprawdzać zaproszenia.