Komu dać?

Cechy gry i jej wartość edukacyjna. Celem gry jest nauczenie dzieci nie tylko rozróżniania, ale także wywoływania znajomych figur geometrycznych. W przeciwieństwie do poprzednich gier, w których postać była nazywana dorosłą, dzieci same nazywają je sobą.Rozwiązanie tego zadania szkoleniowego jest warunkiem wzajemnej komunikacji w grach.

Gra wymaga geometrycznego lotto( takiego samego, jak w poprzedniej grze).Ale stojąc przed dziećmi jest skomplikowane przez: dziecko z dużą mapę, należy posiadać, bez pomocy partnera, rozpoznać wg nazwy kształtów geometrycznych, niezależnie od ich położenia w przestrzeni. Jednocześnie bardziej skomplikowane warunki zadania uczenia się i rozwiązań dla pozostałej części gry, czyli tych, którzy publikuje zaproszenia i figury:. . On musi wybrać jedną z kilku rysunku i nazwać bez pokazywania resztę dzieci. Wdrażanie tych zasad przyczynia się do rozwoju koncentracji i niezależności w rozwiązywaniu problemu psychicznego.

W grze dzieci są przyzwyczajone do robienia czegoś pożytecznego dla siebie nawzajem, zwracania uwagi na swoich rówieśników. Mają możliwość aktywnego wykorzystania umiejętności nabytych w poprzednich grach.

Materiał do gry. Tak samo, jak w poprzedniej grze, ale gramofon nie jest tutaj używany.

Opis gry i jej techniki. W grze uczestniczy 12 dzieci. Eliminacje z tutorem tworzą dwie tabele. Okazuje się, długi stół, z każdej strony, które siedzą na sześciu osób. Po jednej stronie stołu siedzą dwie duże karty bingo, reszta - trzy figury geometryczne. Są poinstruowani, aby na zmianę nazywać jedną z otrzymanych postaci, nie pokazując tego innym dzieciom. Na przykład: "Komu dać trójkąt?" - pyta dziecko. Te dzieci, które mają duże trójkątne mapy( niezależnie od ich pozycji w kosmosie) powinny szybko odpowiedzieć na "Ja!" Lub "Potrzebuję trójkąta!"Postać otrzymuje ten, kto wcześniej odpowiedział na pytanie( to znaczy, że nauczył się formy po imieniu).

Gdy dziecko podaje figurę, otrzymuje nową od nauczyciela. Tak więc zadanie poprawnego wywoływania liczb jest połączone z ich porównywaniem i wyborem.

Jeśli wskazana postać jest pytana o dwoje lub troje dzieci w tym samym czasie, tutor dodaje brakujące elementy ze swojego magazynu.

Gra kończy się, gdy wszystkie duże karty zostaną wypełnione. Potem dzieci zmieniają role - osoby, które rozdzielały postacie, zdobywają duże karty, a te, które szukały liczb na kartach, dzwonią do nich. Ponieważ gra zazwyczaj szybko i żywo przechodzi, dzieci mogą, w razie potrzeby, zmieniać role kilka razy.

Zasady gry.

1. Popraw poprawnie nazwę i nie pokazuj jej, dopóki nie poprosi o to jedno z dzieci z dużymi kartami.

2. Rysunek jest wydawany osobie, która jako pierwsza prawidłowo znalazła go na swojej mapie i zapytała.

3. Jeśli dwoje dzieci zostanie zapytanych w tym samym czasie o figurę, wydaje się je obu.

Wskazówki dla nauczyciela. Wyjaśniając uczniom w grze i są zaznajomieni z jego przepisami, podkreślają, że dzieci, rozdają kawałki powinny zachować swoje ręce( i nie położyć na stole) z danymi nie były widoczne dla tych, siedząc naprzeciw: muszą nauczyć formę tylko z nazwy.

bardzo ważne w tej grze jest dystrybucja figur: każde dziecko powinno uzyskać połączenie i wszystkie sześć sztuk, z których niektórzy nie znają( owal, kwadrat, gwiazda).Jeśli ktoś popełni błąd, pomóż mu wraz z resztą uczniów poprawić błąd. Zapytaj chłopaków, czy ich rówieśnik poprawnie nazwał tę postać, czy zauważyli błąd. I możesz pomóc dziecku i indywidualnie. Dziecko może również zapytać swojego sąsiada, w jaki sposób nazywa się tę postać.

Istnieją przypadki, kiedy dziecko rozproszony podczas gry i nie może znaleźć postać wezwał swoich kart lub nie rozpoznają postać według nazwy. W takich przypadkach, po zakończeniu gry, można dać dziecku poczucie, że to jego wina, że ​​jego karta była pusta, ponieważ rozprasza i „przegapić” swoje dane.

Spędź grę żwawo, emocjonalnie, aby dzieci były zainteresowane.