Całkowita aktywność antyoksydacyjna osocza krwi

Wartości referencyjne całkowitej aktywności antyoksydacyjnej osocza - 1 3101,77 mmol / l.

W przypadku niedoboru jednego lub więcej ogniw systemu antyoksydacyjnego tkanki tracą ochronę przed działaniem wolnych rodników, co prowadzi do uszkodzenia tkanek i narządów oraz rozwoju choroby. Aby ocenić stan układu antyoksydacyjnego lub ogólny stan antyoksydacyjny organizmu, określa się ogólną aktywność przeciwutleniającą osocza krwi, co pomaga klinicyście rozwiązać następujące problemy.

■ Identyfikacja osób o zwiększonym ryzyku chorób takich jak rak, choroby serca, reumatoidalne zapalenie stawów, cukrzyca, retinopatia i starzenie. Tacy ludzie zwykle wykazują spadek całkowitej aktywności przeciwutleniającej osocza krwi. Profilaktyczne długotrwałe stosowanie przeciwutleniaczy u takich osób prowadzi do znacznego zmniejszenia ryzyka chorób. W szczególności należy zużyć w ciągu 2 lat od witaminy E jako środek zapobiegawczy prowadzi do zmniejszenia ryzyka rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego u mężczyzn 37%, kobiety - 41%.

■ Aby uzasadnić stosowanie przeciwutleniaczy w złożonym leczeniu pacjenta. Zmniejszenie całkowitej aktywności antyoksydacyjnej osocza krwi jest bezpośrednim wskazaniem do pacjentów z witaminą E, beta-karoten i inne. W wcześniaków niemowlęta całkowitej aktywności antyoksydacyjnej osocza krwi jest zmniejszona w porównaniu do normalnych noworodków, dlatego są one bardziej podatne na uszkodzenia przez wolne rodniki. Powoduje to rozwój takich patologii, jak retinopatia, dysplazja oskrzelowo-płucna, martwicze zapalenie jelit. Powołanie do tych dzieci przeciwutleniaczy zapobiegających rozwojowi wielu z tych powikłań, powinno być możliwe do powstrzymania się od terapii tlenowej, przyczynia się do powstawania wolnych rodników.

■ Monitoruj przebieg choroby i skuteczność terapii. Całkowita aktywność przeciwutleniacza zmniejsza się w osoczu u pacjentów z chorobą wątroby, astmy oskrzelowej, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, tive, choroby niedokrwiennej serca, raka i innych. Skuteczne leczenie prowadzi do zwiększenia lub normalizacji tego parametru.

■ Ocena skuteczności żywienia dietetycznego, pozajelitowego i żywieniowego w celu ustalenia, która żywność jest najbardziej przydatna w zwiększaniu statusu antyoksydacyjnego u pacjenta.