Spotkajmy się razem - wspólna fantazja

znany rosyjski pisarz Andriej Bieły w swoich pamiętnikach opisuje jak on, jako uczeń, grał z przyjacielem:

«Czasami zaczynam improwizować jak zebrane w gimnazjum( opisać dowolny epizod) i nagle przerywa się:

- schody działaprzestraszony Kedrin. .. Cóż, teraz ty, Siergiej!

Siergiej, zbierając historię, ostrannyaet go do katastrofy:

- został otwarty - że: Kazimierz Klementevich jest pod naszym gimnazjum tunelu. .. ty, Bob!

Rzucony, jak kula piłka;skomponować mitu - prawdziwa fabuła zalewa. .. »

Oczywiście przedszkolaki są wolne improwizacja nie jest na ramieniu, ale tutaj jest dla nas ważna zasada, że ​​osoba dorosła może być stosowany w spółdzielni grać z dzieckiem,«wyrzucając fabuły, tylko piłkę»od jednego uczestnika do grydo innego. Bajka i musimy ułatwiać grę - to właśnie pozwala określić momenty „rzucanie piłki”( momenty przejścia z jednej jednostki semantycznej do następnego, czyli z jednego zdarzenia sceny do drugiego. .) i wyznacza co najmniej o ogólnym kierunku rozmieszczania piętrowego.

Poprowadzimy to wyjaśnienie z analogią. .. z szachami. Kiedy zaczynasz grę z partnerem i masz pierwszy ruch, masz do czynienia z dość szerokim zakresem działań, ale wciąż jest ograniczona przez funkcjonalność figur. Wykonujesz ruch, sugerując możliwą reakcję partnera. Odpowiada, ale wcale nie tak, jak się spodziewałeś( choć kieruje się także zasadami), a tym samym dokonuje korekty pierwotnego zamysłu. Możesz jednak zmusić go do zmiany planu lub zastosowania proponowanej taktyki.

Ta sama zasada służy do budowania gry z dzieckiem w wymyślaniu bajek. Partnerzy w grze - ty i twoje dziecko - działają z kolei. Zamiast szachownicy przed tobą semantyczne pole baśni. Każdy może dowolnie wybierać treść swojego ruchu( kolejne wydarzenie fabularne), ale ogranicza go sekwencja semantycznych bloków z bajki( takie są reguły gry).Ponadto, określona treść wydarzenia, zaproponowana przez jednego z uczestników, za każdym razem dostosowuje pierwotną intencję partnera. Poprzez stopniowe przeciąganie konkretnych wydarzeń( wzajemnie asymilowanych, koordynowanych przez uczestników) rozwija się wspólna bajka.

Ale jest znaczna różnica - w tej grze tylko wyraźnie znasz zasady rozmieszczenia fabuły z bajek;dziecko, jak już powiedzieliśmy, odczuwa je jedynie intuicyjnie( chociaż w miarę wykonywania ćwiczenia można wyizolować schemat baśni dla siebie).

Na początek możesz po prostu przekształcić słynne bajki dla dzieci opowiadające bajki.

Tutaj Moussya wybrał bohatera - Emelyę.Wyjaśniam jej, jak będziemy grać:

- Ok, pomyślmy o Emelu. Tylko nie tak jak w bajce "By the Pike's Command", ale nieco inaczej. Powiemy po kolei. Najpierw jestem kawałkiem, a potem kontynuujesz. I znowu jestem.

Wymyślanie podobne, ale jeszcze inna opowieść sprawia, że ​​dziecko przeznaczyć wydarzeń fabuły i uświadomić sobie, że fabuła może być wdrażane w różny sposób, jako nowej sceny są w sposób ciągły w porównaniu z już znane.

Rozpoczynam bajkę:

- Wysłałem ojcu Yemelyu trochę drewna na opał, żeby go wyciąć w lesie.

- Nie, najpierw dla wody, - poprawia Musya.

- W tej bajce na wodę, ale dla nas, najpierw udajmy się do lasu.

- Emelya przyszła do lasu po opał i zobaczyła, że ​​wilk siedzi ze złamaną łapą i nie może uciec. Teraz chodź, Musya.

- Nie wiem, jaki on był - dobry czy zły - -Musya jest niezdecydowany. - Chodź, jesteś trochę więcej!

- W porządku! Połączyłem go z Emelyą i powiedziałem: "Zabiorę cię do miasta i pójdę do zoo".A wilk do niego w odpowiedzi: "Puść mnie, Emelyo, pomogę ci spełnić każde pragnienie."Teraz powiedz mi więcej, Musya!

Musya ponownie obiekt:

- Tam szczupaki były magiczne, nie wilk.

- Myślimy inaczej: "Przypominam sobie.

Na początku dziecko nadal będzie podążało za znanym mu tekstem. Następnie osoba dorosła w następnym „slice” jest wprowadzenie kolejną zmianę w porównaniu ze wskaźnikiem, wykonane jako podstawa:

- i król tego stanu bardzo chciałbym zobaczyć na żywo słonia i wydał wezwanie: „Kto przyniesie mi żywego słonia, otrzyma połowę królestwa!” Słysząc toEmelya zdecydowała się pojechać do Afryki po słonia. Ale nie wiedział, jak się tam dostać.A potem ty, Musya!

Zmiana narratora powinna być najpierw określona przez dorosłego - w momencie przejścia do następnego semantycznego "kawałka".Jeśli dziecko ma wynalazek i konsekwentnie rozwija poprzednie wydarzenie, możesz dać mu szansę, by powiedzieć więcej. Jeśli widzisz, że był szkopuł, że nie może iść dalej( znak ten - nie tylko długą przerwę, ale powtórki, co właśnie powiedział, czy ostatni „kawałek”), zaoferowania przepustkę dziecko „ruch”ty:

- Chodź, powiem ci trochę dalej.

W takich przypadkach konieczne jest, aby zdać „Move” dziecko już ustalona kolejność wydarzeń Story - łatwiej będzie, aby go rozwinąć, wybrać samemu. Na przykład, po opisie trudności bohatera, można wskazać na możliwe wyjście:

- A potem spotkał dobrą czarodziejkę.A potem ty!

Ale nawet jeśli dziecko jest aktywne, nie całkowicie zrezygnuj z gry. Nie zapominaj, że oprócz współpracy wynalezienie aktywować wyobraźnia dziecka realizuje kolejny ważny cel - nauczyć dziecko, aby skoordynować plan z partnerem, a to jest możliwe tylko poprzez nieustanne starcia idei i opracowania wspólnego fabułę.

Dziecko nie od razu bierze pod uwagę intencję partnera w swojej historii. Kiedy zaczniesz grać „pojęcie”, można zauważyć, że często w swoim następnym „slice” narracji dziecko nie uwzględnia poprzedni odcinek, jakby opowiadać jej historię, niezależnie od Ciebie. Dzieci są z reguły zakładają, że ich intencje( w tym przypadku idea bajek) są otwarte dla innych - jeśli wymyślić bajkę, że dorośli powinni być świadomi tego, co oni mówią.W takich chwilach, to jest bardzo ważne, aby pokazać dziecku nieporozumień, należy kierować go na semantycznej niedopasowania:

- Czekaj, Musya, bo była inna. Jesteśmy jedyną, wymyślamy wspólną bajkę, ale okazuje się, że masz własną, a ja mam. Nie powiedziałem ci tego. ..

Powtórz swój fragment i poproś dziecko, aby kontynuowało. Być może, że to uniemożliwia realizację poczęcia dziecka, to ten typ reakcji występuje:

- Nie chcę tego. To nie było tak. To jest złe!

Nie wszyscy zgadzają się z dzieckiem i natychmiast zmieniają historię na korzyść jego intencji. Jeśli tak jest, nigdy nie nauczy się słyszeć innej osoby, traktować go jak istotę, która ma własne intencje i intencje. Wyobraź sobie, że jesteś w tym samym wieku co on, i spróbować delikatnie nalegać na własną rękę, aby odzyskać swoje prawa na zasadzie równego partnerstwa:

- Ale możemy wymyślić razem. To niesprawiedliwe, jeśli tak po prostu chcesz.

Stopniowo dziecko nauczy się dostosowywać do partnera i wpływać na jego plan, planując dalszy bieg wydarzeń fabularnych. Na samym początku tej historii, będzie on zaoferować:

- I pozwól nam, następnie spotka. .. a potem się z nim. ..

swoje prawo - przyjąć tych propozycji, czy nie, ale to na jego poczęcia Państwo powiadomieni.

Często dzieci, wymyślając historię, nie zmieniają fabułę kolejnego zdarzenia, i wprowadził go od innych znanych im bajki, jakby gotowe do podjęcia. Po pierwsze, taka kombinacja z bajek( jeśli jest sensowne) nie jest zły, ale kiedy dziecko już opanowali grę, osoba dorosła może przypomnieć mu bajki, ten „kawałek” i pochodzą z innej oferty.

Dorosły może, według kilku znanych bajek, wymyślić dziecko 2-3 historie, coraz bardziej różniące się od oryginalnego opowiadania. Jeśli dziecko już się rozpoczął przejąć kontrolę nad zmianą narratora, miał „zapobiegawcze” Planowanie dalszych wydarzeń fabuły, nie jest łatwo przejść od przygotowanego tekstu, w tym działki to nie tylko wspaniałe, ale całkiem realistyczne szczegóły, łącząc tych i innych( zwłaszcza znaków - wrazz typowymi baśniowymi postaciami wydają się realistyczne, - sposoby ich działania i zadań, które są przed nimi postawione).Oznacza to: dziecko nauczyło się rozwijać fabułę( czuł to jako ruch wydarzeń) i już możesz przejść od wymyślania bajek do bardziej złożonych zadań.Teraz

joint wynalezienie można podawać osobom dorosłym w nieco inny sposób: we wniosku jako temat niezwykłej kombinacji znaków( „Niech wymyślić historię Pinokia i. .. przedszkolu”), poprzez umieszczenie bohatera w nietypowych warunkach( „Niech wymyślić historię jak Snusmumrikdostałem się do Miasta Kwiatów ").Ta ekspozycja działki daje większą swobodę wyobraźni uczestników, ale również wymaga więcej pracy, niż wymyślać historie podobne do próbki.

D. Rodari nazywa takie problemy z wynajdywaniem fantomowych binomów. Oferuje im niezależną aktywność dla dzieci w wieku szkolnym. W przypadku dzieci w wieku przedszkolnym można ich używać tylko we wspólnych zajęciach z osobą dorosłą.

Motywy gry "pojęcia" można zebrać oglądając niezależną grę dziecka. Dorosły może wyróżnić nawykowe, sfałszowane przedmioty, ulubione postacie, z którymi dziecko jest identyfikowane w grze. Dalsze gry w "pojęciu" mogą być budowane na rozluźnieniu, transformacji tych przedmiotów. W centrum opowieści może być ulubiona postać dziecka lub on sam wraz z dorosłym:

- Daj spokój, jakbyśmy poszli na księżyc. Leciał tam w rakiecie. I tam stoi jakiś nieznany statek kosmiczny. A potem mi powiedz!

Historia może być zbudowana i jako kontynuacja książki czytanej i lubianej przez dziecko( na przykład: "Zastanówmy się, co stało się potem z Dunno. ..").

Jak widać, wybór treści tematycznych do gry w "pojęciu" jest bardzo szeroki, ale za każdym razem powinien być interesujący i odpowiedni dla dziecka. Ogólnie rzecz biorąc, lepiej jest wybrać dla niego wybór tematu( w końcu osoba dorosła może skierować ją na wymagany kanał w trakcie gry).

Wymyślanie bez próbek może wydawać się ciężkim testem dla dorosłych - w końcu pozostaje ono jedynym wsparciem dla dziecka( powinno ono kierować i korygować zamiary dziecka).I na czym można polegać na dorosłych? W końcu nie ma już żadnych opowieści. W rzeczywistości dorosły tylko w formułowaniu problemu gry dla dziecka porzuca schemat baśni. Dla siebie nadal może go używać, nieco uogólniając. Na przykład może wyglądać tak: pojawienie się zadania przed bohaterem historii - przeszkody w jego rozwiązaniu - uzyskanie środków pokonywania przeszkód( być może, czyjejś pomocy) - pokonanie tych przeszkód - rozwiązanie problemu. Podobnie jak w bajce, każdy blok można pomnożyć.Najbardziej ogólny schemat fabuły, oferowany przez krytyków literackich, przedstawia się następująco: możliwość działania( zdarzeń) - aktualizacja przestępstwa( zdarzenia) - ostateczna.

Gra w "pojęciu" z dzieckiem zajmuje trochę czasu dorosłego - 10-20 minut( to wystarczy na jedną historię).W tym samym czasie mama nie może oderwać się od domowych obowiązków( gotować obiad, żelazne ubranie).

Możesz grać w "pojęcie" nie tylko z dzieckiem, z wyjątkiem matki, może to być zarówno ojciec, jak i starsze dziecko. Dobrze jest przyciągnąć kumpli twojego dziecka, z którymi często się bawi. Ale lepiej, jeśli uczestnicy nie są więcej niż cztery, - dzieci nie mogą długo czekać na swoją kolej, aby mówić.

Podczas zabawy z dzieckiem należy pamiętać, że historie dzieci nie mają końca, nie są zamknięte. Dlatego nie ma sensu ograniczać dziecka do logicznego końca opowiadania( aby stworzyć historię do końca).Dziecko często chce je kontynuować, aby zaangażować ukochanego bohatera w nowe wydarzenia i przygody. Dlatego też, jeśli nie wyrażają pragnienie, aby przejść do innego podmiotu( „Chciałbym teraz jak inna historia wynaleźć”), powinny być łatwo wskazać na brak czasu, trzeba zrobić coś innego i przesunąć kontynuację opowieści o innym czasie:

- Chodźmy jeszcze kawałek wymyślać,i co stało się później - następnym razem.

Przekonasz się, że następnego dnia dziecko będzie oczekiwało tej gry;dorosły nie musi nawet obciążać swojej pamięci, dziecko będzie dokładnie odtwarzać treści wynalezione poprzedniego dnia( a nawet kilka dni temu) historii. Taka gra szybko staje się bardzo atrakcyjną dla dziecka formą aktywności.

Mamy Musya( który wkrótce zostanie spełniony 6 lat) przez wiele dni, wpadł na kontynuację jej ulubionej bajce „czarnoksiężnika Hat”.Jednym z jej bohaterów - Snusmumrik książek na koniec podróży i rozstanie z przyjaciółmi. To trochę smutny koniec, a Musya chętnie kontynuował opowieść historię o tym, jak podróżowanie Snusmumrik, zmuszając go, aby spotkać się z przyjaciółmi, i tak dalej. N. Leto przerwał naszą grę.Kilka miesięcy później Musya, spotykając się ze mną, przypomniała:

- Nie myśleliśmy o Snusmuriku przez długi czas. Chodźmy dalej!

I kiedy skarżył się na pracę Musya żalem powiedział:

- Cóż, po zwolnieniu będzie wymyślić?Ale chcesz rozpocząć nową historię!

Wypełniając opis gry w "pojęciu", należy powiedzieć, że wymaga on dorosłej taktowości i poczucia proporcji. Ważne jest, aby nie lekceważyć możliwości dziecka, ale także nie tłumić go swoją erudycją i wyższością wiedzy. Dotyczy to zarówno wyboru tematu gry, jak i samego zachowania osoby dorosłej. Dorosły nie powinien zapominać, że bawi się z dzieckiem w celu jego rozwoju i że nie jest konieczne korzystanie z tej sytuacji jako okazji do autoafirmacji.