Attention Deficit Hyperactivity Disorder( Hyperkinetic Disorder)

Ktoś myśli, że to jest po prostu natura kogoś za niedopuszczalne dla edukacji, ale wielu lekarzy nazwać zaburzenia deficytu uwagi z nadpobudliwością.zaburzenie z deficytem uwagi( ADHD), - zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego( w szczególności siatkowego mózgu) objawia się trudności z utrzymaniem uwagi i koncentracji, uczenia się i zaburzenia pamięci, jak również trudności z egzogennych i endogennych przetwarzania informacji i bodźce. Jest to jeden z najbardziej powszechnych zaburzeń neuropsychiatrycznych, w przypadku dzieci, występowania waha się od 2 do 12%( średnio 3-7%), częściej u chłopców niż u dziewczynek. ADHD może występować zarówno w izolacji i w połączeniu z innymi zaburzenia zachowania i emocji, ma negatywny wpływ na uczenie się i przystosowania społecznego dziecka.

Pierwsze objawy ADHD obserwuje się zwykle od 3-4 roku życia. Ale kiedy dziecko dorasta i idzie do szkoły, miał dodatkowe trudności, ponieważ początek szkoły umieszcza nowe, wyższe wymagania dotyczące osobowości dziecka i jego zdolności intelektualnych. Było to w czasie jego lat szkolnych są wyraźne naruszenie uwagi, a trudność opanowania programu nauczania i słabe wyniki w nauce, zwątpienia i niska samoocena.

instagram viewer

Dzieci z zespołem nadpobudliwości mieć normalną lub wysoką inteligencję, ale z reguły źle w szkole. Poza trudnościami w uczeniu się, zaburzenia nadpobudliwości przejawia silnik, koncentracji defektów, distractibility, impulsywne zachowania, problemy w relacjach z innymi. Pomijając fakt, że dzieci z ADHD zachowują się źle i źle się w szkole jak podrosną, mogą być narażeni na ryzyko powstawania dewiacji i zachowań antyspołecznych, alkoholizm, narkomania. Dlatego ważne jest, aby rozpoznać wczesne objawy ADHD i wiedzieć o możliwościach ich leczenia. Należy zauważyć, że zaburzenie niedoboru uwagi obserwuje się zarówno u dzieci, jak iu dorosłych.

Przyczyny ADHD

Autentyczne i jedyną przyczyną zespołu nie został jeszcze znaleziony. Uważa się, że podstawa formowania ADHD są czynniki genetyczne neurobiologicznych: mechanizmy i organicznych wczesnego uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, które mogą być łączone ze sobą.Określają one zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym, zaburzeń wyższych funkcji psychicznych i zachowań ADHD odpowiedni obrazek. Nowe badania wskazują na udział mechanizmów patogennych ADHD System „stowarzyszenia kory, zwojach podstawy mózgu, wzgórzu, móżdżku, kory przedczołowej”, które podlegają koordynacji na funkcjonowanie wszystkich struktur zapewnia regulację ogniskowania i zachowanie organizacji.

W wielu przypadkach, dodatkowy wpływ na dzieci z ADHD mają negatywne czynniki społeczne i psychologiczne( przede wszystkim - w ramach rodziny), które same w sobie nie powodują rozwój ADHD, ale zawsze przyczynia się do wzmocnienia zauważyć objawy dziecka oraz trudności w adaptacji.

Mechanizmy genetyczne. Wśród genów, które określają podatność na rozwój ADHD( rola niektórych z nich w patogenezie ADHD potwierdzone, podczas gdy inne są uważane za kandydatów), geny regulujące wymianę neurotransmiterów w mózgu, a zwłaszcza dopaminy i noradrenaliny. Dysfunkcji układów neuroprzekaźników w mózgu, odgrywa ważną rolę w patogenezie ADHD.W tym przypadku, główne znaczenie mają naruszenia procesów synaptycznych transmisji, które powodują brak jedności, break połączenia między płatów czołowych i struktur podkorowych, aw konsekwencji - do rozwoju objawów ADHD.Za zaburzeń neuroprzekaźnika systemy transmisyjne jako podstawowy związek rozwoju ADHD sugeruje, że mechanizmy działania leków, najbardziej skuteczne w leczeniu ADHD są do aktywacji uwalniania i hamowania wychwytu zwrotnego dopaminy i noradrenaliny w presynaptycznych zakończeniach nerwowych, co zwiększa biodostępność neuroprzekaźników w synapsach.

Nowoczesne koncepcje deficytu uwagi u dzieci z ADHD uważa się za skutek zaburzeń układu uwagę zadnemozgovoy regulowanych noradrenaliny, a cechą ADHD behawioralnych zaburzeń hamowania i samokontrolę - jako awarii sterowania dopaminergicznego przybycia impulsu do wiadomości systemowej kresomózgowia. System zawiera zadnemozgovuyu górną kory ciemieniowej, doskonałej wzgórka, poduszka powietrzna wzgórze( wartość dominującą należy zatem prawej półkuli);Układ ten otrzymuje gęsty noradrenergicznego unerwienie z sinawego( niebieskie plamki).Noradrenalina hamuje spontaniczne wyładowania neuronów, co zadnemozgovaya systemu uwagę, co jest odpowiedzialne za orientację nowych bodźców, jest przygotowany do pracy z nimi. To jest po włączeniu mechanizmów uwagę przodomózgowia system kontroli, który obejmuje korze przedczołowej i przedniej obręczy. Podatność takich konstrukcji w odniesieniu do sygnału przychodzącego konwersja jest modulowany przez dopaminergicznego unerwienia z brzusznych śródmózgowia opon jąder. Dopamina selektywnie reguluje i ogranicza pobudzania impulsów korze przedczołowej i zakrętu obręczy, co zapewnia zmniejszenie się nadmierną aktywnością neuronalną.

nadpobudliwości zaburzenia uważa poligeniczny zaburzeniem, w którym jednocześnie istnieją liczne procesy metaboliczne choroby związane z dopaminą i / lub noradrenaliny w wyniku oddziaływania z kilku genów, działanie ochronne nakładania mechanizmów kompensacyjnych. Efekty genów powodujących ADHD są komplementarne. Tak więc ADHD jest uważany za wielogenowe patologii skomplikowaną i zmiennej spadku, a w tym samym czasie, w stanie, genetycznie heterogeniczny.

przed- i okołoporodowe czynniki odgrywać ważną rolę w patogenezie ADHD.Powstawanie ADHD może poprzedzać zaburzenia ciąży i porodu, zwłaszcza zatrucie ciążowe, stan przedrzucawkowy, najpierw z powodu ciąży, wiek matki młodsze niż 20 lub starszych niż 40 lat, długoterminowego postępu porodu, przedłużonego ciąży i wcześniactwo, niska waga urodzeniowa, morfofunkcjonalnego niedojrzałości, niedotlenienianiedokrwienna encefalopatia, choroba dziecka w pierwszym roku życia. Inne czynniki ryzyka to stosowanie niektórych leków, alkoholu i palenia w czasie ciąży.

Podobno z wczesnym uszkodzeniem OUN jest związane wykrywane u dzieci z ADHD w porównaniu ze zdrowymi rówieśnikami poprzez obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego( MRI) o obszarach przedczołowych Zmniejszenie rozmiarów mózgu( głównie w prawej półkuli), struktur podkorowych, ciała modzelowatego, móżdżku. Dane te potwierdzają koncepcję, według której występowanie objawów ADHD spowodowanych upośledzeniem połączeń między węzłami przedczołowych i podkorowych, zwłaszcza jądra ogoniastego. W przyszłości dodatkowe potwierdzenie uzyskano dzięki zastosowaniu metod neuroobrazowania funkcjonalnego. Tak więc, w celu określenia mózgowego przepływu krwi przez pojedynczego fotonu tomografii u dzieci z ADHD, w porównaniu z osobami zdrowymi rówieśnikami zmniejszony przepływ krwi wykazano( a więc i metabolizmu), w płatach czołowych, jądrach podkorowych i śródmózgowia, przy czym największe zmiany wyrażone wjądro ogoniaste. Według naukowców, zmiany w jądrze ogoniastym u dzieci z ADHD były wynikiem kontuzji niedotlenienia-niedokrwienny w okresie noworodkowym. Mając na ścisły związek z wzgórza, jądro ogoniaste pełni ważną funkcję modulacji( głównie charakter hamujące) impulsów polysensor i brak hamowania impulsy polysensor może być jednym z mechanizmów patogenetycznych ADHD.

za pomocą pozytronowej tomografii emisyjnej( PET), to stwierdzono, że przenosi niedokrwienie mózgu poród obejmuje trwałe zmiany receptorów dopaminowych, 2 i 3 w strukturach typu prążkowia. Zmniejsza to zdolność wiązania receptora dopaminy i funkcjonalnej niewydolności tworzy układu dopaminergicznego.

Niedawne badania MRI porównawcza dzieci z ADHD, którego celem była ocena, regionalne różnice w grubości kory mózgowej i porównując ich dynamikę z wyników klinicznych wykazały, że dzieci z ADHD wykazały globalne zmniejszenie grubości kory, najbardziej widoczne w korze( środkowego i górnego)i departamenty precentralne. Zatem u pacjentów z gorszymi wynikami klinicznymi w trakcie wstępnego badania stwierdziliśmy, że większość niewielką grubość kory mózgowej w lewej przyśrodkowej okolicy przedczołowej. Normalizacja grubości kory ciemieniowej prawej towarzyszył najlepszych wyników u pacjentów z ADHD i może odzwierciedlać mechanizm wyrównawczy związany ze zmianami w grubości kory mózgowej. Mechanizmy

neuropsychologiczne ADHD są traktowane z punktu widzenia naruszenia( niedojrzałość) funkcji płatów czołowych mózgu, przede wszystkim - obszar przedczołowej. Objawy ADHD są analizowane pod kątem funkcji niedoboru czołowej i przedczołowej rejonach mózgu i brak tworzenia się funkcje kontrolne( UV).Pacjenci z ADHD wykrywają "dysfunkcję kontrolną".Rozwój i dojrzewanie okolicy przedczołowej mózgu UV jest procesem powolnym, rozciągającym się nie tylko u dzieci, ale także u nastolatków. UV - dość szerokie pojęcie odnoszące się do zakresu umiejętności, które są niezbędne zadanie utrzymywania spójności w wysiłkach, aby rozwiązać problem, którego celem jest osiągnięcie w przyszłości cel. Istotne składniki promieniowania UV cierpiące na ADHD to: kontrola impulsów, hamowanie behawioralne( powstrzymywanie);organizacja, planowanie, zarządzanie procesami mentalnymi;utrzymanie uwagi, odstraszanie od rozproszeń;mowa wewnętrzna;pamięć operacyjna( operatywna);przewidywanie, prognozowanie, patrzenie w przyszłość;retrospektywna ocena przeszłych wydarzeń, popełnione błędy;zmiana, elastyczność, możliwość zmiany i przeglądu planów;wybór priorytetów, możliwość dystrybucji czasu;oddzielenie emocji od prawdziwych faktów. Niektórzy badacze skupili się na UV „na gorąco” aspekt społeczny samoregulacji i możliwości dziecka do kontrolowania ich zachowania w społeczeństwie, podczas gdy inni podkreślają rolę regulacji procesów psychicznych - „na zimno” poznawczy aspekt samoregulacji.

Wpływ niekorzystnych czynników środowiskowych. antropogeniczne zanieczyszczenie środowiska ludzkiego, w dużej mierze ze względu na elementy z grupy metali ciężkich śladowych, może mieć negatywne skutki dla zdrowia dzieci. Wiadomym jest, że w bezpośrednim sąsiedztwie wielu obszarach przemysłowych są utworzone z dużej zawartości ołowiu, arsenu, rtęci, kadmu, niklu i innych pierwiastków śladowych. Najczęstszym neurotoxicant z grupy metali ciężkich jest ołów, oraz źródła zanieczyszczenia środowiska - ich emisji i spaliny pojazdu. Przyjmowanie ołowiu u dzieci może powodować zaburzenia poznawcze i behawioralne u dzieci.

Rola czynników żywieniowych i niezrównoważonego odżywiania. powstanie lub wzmocnienie objawy ADHD może przyczynić się do mocy zakłóceń równowagi( na przykład, brak białek poprzez zwiększanie ilości łatwo przyswajalnych węglowodanów, w szczególności rano) i niewystarczające w mikroelementy spożywczych, w tym witaminy foliowego, kwasy tłuszczowe omega-3 wielonienasyconych kwasów tłuszczowych( PUFA), makro- i mikroelementy. Mikroelementów, takich jak magnez, pirydoksyna, a inny bezpośredni wpływ na syntezę i degradację neurotransmiterów monoaminy. Dlatego niedobór mikroelementów mogą wpływać na równowagę neuroprzekaźników, a więc pojawienie się objawów ADHD.
szczególne zainteresowanie wśród mikroelementów przyciąga magnez, który jest naturalny antagonista ołowiu i przyczyniają się do szybkiego eliminowania tego toksycznego elementu. Dlatego niedobór magnezu, oprócz innych efektów, może przyczyniać się do gromadzenia ołowiu w organizmie. Niedobór magnezu w

ADHD może być spowodowane nie tylko przez jego niedostatecznego spożycia w diecie, ale ze wzrostem popytu na nią w krytycznych okresach wzrostu i rozwoju, w ciężkich obciążeń fizycznych i neuropsychiatrycznych, stres uderzenia. W warunkach środowiskowych nikiel i kadm działają jak magnez zastępując metale wraz z ołowiem. Poza niedoborem magnezu w organizmie w ujawnianiu się objawów ADHD mogą wpływać deficytów cynk, jod, żelazo.

Tak więc ADHD - zespół zaburzeń neuropsychiatrycznych z konstrukcyjnego, metabolicznych, neurochemicznych, neurofizjologicznych zmian w ośrodkowym układzie nerwowym, a także zaburzeń neuropsychologicznych przetwarzania informacji UV.

Objawy ADHD u dzieci

Objawy ADHD u dziecka mogą być przyczyną pierwotnego leczenia pediatrów, logopedów, defektologów, psychologów. Często nauczyciele przedszkolnych i szkolnych placówek oświatowych zwracają uwagę na objawy ADHD po raz pierwszy, a nie rodzice. Wykrywanie takich objawów jest okazją, by pokazać dziecku neurologa i neuropsychologa.

Główne przejawy ADHD

1. Naruszenie uwagi
Nie zwraca uwagi na szczegóły, dopuszcza wiele błędów.
Prawie nie zwraca uwagi podczas wykonywania zadań szkolnych i innych.
Nie słucha przemówienia skierowanego do niego.
Nie można zastosować się do instrukcji i załatwiać sprawy.
Nie jest w stanie samodzielnie planować i organizować zadań.
Unika przypadków wymagających długotrwałego stresu psychicznego.
Często traci swoje rzeczy.
Łatwo się rozprasza.
Jest zapominalski.
2a. Nadpobudliwość
Często wykonuje niespokojne ruchy rękami i nogami, wierci w miejscu.
W razie potrzeby nie można usiedzieć w miejscu.
Często działa lub dostaje gdzieś, gdy jest nieodpowiedni.
Nie można grać spokojnie, cicho.
Nadmierna bezcelowa aktywność motoryczna ma charakter ciągły, nie ma na nią wpływu regulamin i warunki panujące w danej sytuacji.
2b. Impulsivity
Odpowiada na pytania bez słuchania do końca i bez wahania.
Nie można się doczekać kolejki.
Osłania innych ludzi, przerywa im.
Mullet, niespójny w mowie.

Charakterystyka obowiązkowa ADHD to:

- czas trwania: objawy odnotowuje się przez co najmniej 6 miesięcy;
- stałość, rozprzestrzenia się we wszystkich sferach życia: zaburzenia adaptacyjne obserwuje się w dwóch lub więcej typach środowiska;
- dotkliwość naruszeń: poważne naruszenia w szkoleniu, kontakty towarzyskie, działalność zawodowa;
- wykluczone są inne zaburzenia psychiczne: objawy nie mogą być związane wyłącznie z przebiegiem innej choroby.

W zależności od przeważających objawów występują 3 formy ADHD:
- forma złożona( złożona) - występują wszystkie trzy grupy objawów( 50-75%);
- ADHD z dominującym zaburzeniem uwagi( 20-30%);
- ADHD z przewagą nadpobudliwości i impulsywności( około 15%).

Objawy ADHD mają swoje cechy charakterystyczne w przedszkolu, młodszej szkole i okresie dojrzewania.

Wiek przedszkolny. W wieku od 3 do 7 lat zwykle zaczynają się pojawiać nadpobudliwość i impulsywność.Nadpobudliwość charakteryzuje się tym, że dziecko jest w ciągłym ruchu, nie może siedzieć cicho podczas lekcji przez krótki czas, jest zbyt rozmowne i zadaje nieskończoną liczbę pytań.Impulsywność wyraża się w tym, że działa on bezmyślnie, nie może czekać na swoją kolej, nie odczuwa ograniczeń w komunikacji interpersonalnej, przeszkadza w rozmowach i często przerywa innym. Takie dzieci są często scharakteryzowane jako niezdolne do zachowania lub zbyt temperamentalne. Są bardzo niecierpliwi, kłócą się, hałasują, krzyczą, co często prowadzi do wybuchów intensywnej irytacji. Impulsywności może towarzyszyć lekkomyślność, w wyniku której dziecko zagraża sobie( zwiększone ryzyko urazu) lub innym. Podczas gier energia uderza w krawędź, a zatem same gry stają się destrukcyjne. Dzieci są niechlujne, często porzucają, łamią rzeczy lub zabawki, są nieposłuszne, słabo przestrzegają wymagań dorosłych, mogą wykazywać agresję.Wiele nadaktywnych dzieci pozostaje w tyle za rówieśnikami w rozwoju mowy.

Wiek szkolny. Po wejściu do szkoły problemy dzieci z ADHD znacznie się zwiększają.Wymagania dotyczące szkolenia są takie, że dziecko z ADHD nie jest w stanie w pełni ich spełnić.Ponieważ jego zachowanie nie spełnia normy wiekowej, w szkole nie może osiągnąć wyniki odpowiadające jego umiejętności( podczas gdy ogólny poziom rozwoju intelektualnego u dzieci z ADHD odpowiada grupie wiekowej).W czasie lekcji nauczyciel nie może usłyszeć, że trudno poradzić sobie z proponowanego zadania, ponieważ mają trudności w organizowaniu i doprowadzenia go do końca, zapomniane w trakcie warunków pracy, słabo pochłaniają materiałów do nauki i nie można zastosować je prawidłowo. Są one dość szybko zamknąć procesu realizacji prac, nawet jeśli trzeba zrobić wszystko, czego potrzeba, nie zwracają uwagi na szczegóły, pokazując zapomnienie, albo działać na polecenie nauczyciela, przełącznik przy ustalaniu warunków zmianę lub dane nowe jest złe. Nie może samodzielnie poradzić sobie z wykonywaniem lekcji w domu. W porównaniu z rówieśnikami częściej obserwuje się trudności w formowaniu pisania, czytania, liczenia, umiejętności logicznego myślenia.

U dzieci z ADHD stale występują problemy w relacjach z innymi osobami, w tym rówieśnikami, nauczycielami, rodzicami, braćmi i siostrami. Ponieważ wszystkie przejawy ADHD charakteryzują się znacznymi wahaniami nastroju w różnych okresach iw różnych sytuacjach, zachowanie dziecka jest nieprzewidywalne. Często pojawiają się napady złości, zastraszanie, zachowania opozycyjne i agresywne. W rezultacie nie może grać przez długi czas, skutecznie komunikować się i ustanawiać przyjazne relacje z rówieśnikami. W zespole stanowi źródło ciągłego niepokoju: robi hałas, nie myśli, bierze rzeczy innych ludzi, przeszkadza innym. Wszystko to prowadzi do konfliktów, a dziecko staje się niechciane i odrzucane w zespole.

W obliczu tej postawy dzieci z ADHD często świadomie wybierają rolę klasowego błazna, mając nadzieję na nawiązanie relacji z rówieśnikami. Dziecko uczy się nie tylko złe samo ADHD, ale często „przerwy” lekcje zapobiega klasa praca i dlatego często nazywa się do gabinetu dyrektora. Ogólnie jego zachowanie wywołuje wrażenie "niedojrzałości", niespójności z jego wiekiem. Komunikować się z nim są zwykle gotowe tylko dla dzieci młodszych lub rówieśników o podobnych problemach z zachowaniem. Stopniowo niskie poczucie własnej wartości powstaje u dzieci z ADHD.

W domu dzieci z ADHD zwykle cierpią z powodu ciągłych porównań z braćmi i siostrami, którzy zachowują się dobrze i uczą się lepiej. Rodzice denerwują się, że są niespokojni, uciążliwi, emocjonalnie labilni, niezdyscyplinowani, nieposłuszni. W domu dziecko nie jest w stanie odpowiedzieć odpowiedzialnie na wykonywanie codziennych zadań, nie pomaga rodzicom, jest niedokładne. Jednocześnie uwagi i kary nie przynoszą pożądanych rezultatów. Według rodziców, "zawsze coś mu się przydarza", to znaczy, istnieje zwiększone ryzyko urazów i wypadków.

Adolescencja. w okresie dojrzewania, oznaczone objawy zaburzeń uwagi i impulsywnością nadal być obserwowani przez co najmniej 50-80% dzieci z ADHD.W tym przypadku nadpobudliwość u młodzieży z ADHD jest znacznie zmniejszona, zastąpiona przez niepokój, poczucie wewnętrznego lęku. Charakteryzują się one brakiem samodzielności, brak odpowiedzialności, trudności w organizacji i realizacji zleceń, zwłaszcza przez długi czas eksploatacji, które często są w stanie poradzić sobie samodzielnie. Wyniki w szkole często pogarszają się, ponieważ nie są w stanie skutecznie zaplanować swojej pracy i rozprowadzić jej z biegiem czasu, odkładając codzienne wykonywanie niezbędnych spraw.

Występują coraz większe trudności w relacjach w rodzinie i szkole, zaburzenia zachowania. Wielu nastolatków z ADHD charakteryzuje lekkomyślnego zachowania w połączeniu z niepotrzebnego ryzyka, trudności z dostosowaniem się do reguł postępowania, niesubordynacji do norm społecznych i prawa, nieprzestrzeganie wymogów dorosłych - nie tylko rodziców i nauczycieli, ale także urzędników, takich jak przedstawicieli administracji szkolnej lub policję.Jednocześnie charakteryzują się słabą stabilnością psycho-emocjonalną w przypadku porażek, zwątpienia w siebie, niskiej samooceny. Są zbyt wrażliwi na dokuczanie i wyśmiewanie przez rówieśników, którzy uważają ich za głupków. Okoliczni ludzie nadal charakteryzują zachowanie nastolatków z ADHD jako niedojrzałe, a nie dostosowane do wieku. W codziennym życiu zaniedbują niezbędne środki bezpieczeństwa, co zwiększa ryzyko urazów i wypadków.

Nastolatki

z ADHD wydają się być zaangażowane w grupach nastolatków, którzy popełniają różne przestępstwa, mogą otrzymać pragnienie alkoholu i narkotyków. Ale w tych przypadkach, mają tendencję do jazdy, w posłuszeństwie woli silniejszego charakteru uczestnika lub osób starszych samych, a nie myśleć o możliwych konsekwencjach swoich działań.

Zaburzenia związane z ADHD( choroby współistniejące). Dodatkowe zawiłości wewnątrz szkoły, szkoły i adaptacji społecznej dzieci z ADHD może być związane z powstawaniem zaburzeń pokrewnych, które występują na tle ADHD jako choroby podstawowej nie mniej niż 70% pacjentów. Zaburzenia dostępność współistniejących może prowadzić do pogorszenia objawów klinicznych o wadze ADHD długoterminowego rokowania i zmniejszenie skuteczności leczenia ADHD.ADHD, współistniejące zaburzenia emocjonalne, behawioralne i uważane za niekorzystne czynniki prognostyczne dla długoterminowego, aż do chronicznego, przepływ ADHD.Zaburzenia współistniejące

w ADHD jest reprezentowana przez następujące grupy: uzewnętrzniania( Zaburzenie opozycyjno wyzywające, zaburzenia zachowania), internalizacji( zaburzenia lękowe, zaburzenia nastroju), poznawczych( zaburzenia rozwoju mowy i specyficznych trudności w uczeniu się - dysleksji, dysgrafii, dyskalkulia), silnik( statiko-niewydolność lokomotoryczna, rozwój dyspraksji, tiki).Inne zaburzenia związane z ADHD mogą obejmować zaburzenia snu( parasomnia), moczenie nocne, enopresję.

Zatem, trudności w nauce, problemy behawioralne i emocjonalne mogą być związane z bezpośrednim wpływem ADHD oraz współistniejących zaburzeń, które muszą być terminowe diagnozowane i leczone jako dodatkowych wskazań do odpowiedniego leczenia.

Diagnoza diagnostyki ADHD w Rosji „zaburzenie hiperkinetyczny” w przybliżeniu równoważna formie połączonej z ADHD.Dla rozpoznania wszystkie trzy grupy objawów należy potwierdzić( patrz tabela poniżej), w tym co najmniej 6 objawów zaniedbania, przez co najmniej 3 - zespół nadpobudliwości psychoruchowej, co najmniej 1 - impulsywności.

aby potwierdzić ADHD nie istnieją szczególne kryteria lub testy oparte na stosowaniu nowoczesnych metod psychologicznych, neurofizjologicznych, biochemiczne, genetyczne cząsteczkowej, neuroradiological i innych.diagnoza ADHD jest lekarzem, ale nauczyciele i psychologowie powinni być zaznajomieni z kryteriów diagnostycznych ADHD, tym bardziej, że na potwierdzenie tej diagnozy ważne jest, aby uzyskać wiarygodne informacje na temat zachowania dziecka, nie tylko w domu, ale również w szkole lub przedszkolu.

w dzieciństwie są dość powszechne sostoyaniya- „naśladowców” ADHD: 15-20% dzieci od czasu do czasu pojawiają się na zewnątrz podobny do zachowań ADHD.W związku z tym konieczne jest, aby odróżnić ADHD z szerokim zakresie warunków podobnych do niej jedynie objawów zewnętrznych, lecz różnią się zasadniczo ze względów i metod korekcji. Należą do nich:

- indywidualne cechy osobowości i temperamentu: charakterystykę zachowań aktywnych dzieci nie wykraczają poza normy wieku, poziomu rozwoju wyższych funkcji psychicznych dobry;Zaburzenia lękowe -
: charakterystyka zachowania dziecka związane z wpływem czynników stresowych;
- konsekwencje uraz czaszkowo-mózgowy, CNS, zatrucie;
- zespół asteniczny w chorobach somatycznych;
- specyficzne zaburzenia rozwoju umiejętności szkolnych z dysleksji, dysgrafii:, dyskalkulia;
- choroby układu hormonalnego( choroby tarczycy, cukrzycy);
- odbiorczy ubytek słuchu;
- napady padaczkowe małe( nieświadomość postacie objawowe, ze względu na postać lokalnie uboczne skutki leczenia przeciwpadaczkowego);
- dziedziczne zespoły: Tourette'a, Williams-Mazhenisa Smith Beckwith-Wiedemanna, kruche chromosomu X;
- zaburzenia psychiczne: autyzm, zaburzenia nastroju( nastroju), opóźnienie umysłowe, schizofrenia.

Ponadto diagnoza ADHD powinny uwzględniać dynamikę tego rodzaju warunku związanego z wiekiem.

Leczenie ADHD

Na obecnym etapie oczywiste jest, że leczenie ADHD powinny być kierowane nie tylko do kontroli i redukcji głównych objawów choroby, ale również na inne ważne zadania: poprawa funkcjonowania pacjenta w różnych dziedzinach i jej najpełniejszą realizację jako osoby, pojawienie się własnymi osiągnięciami, poprawapoczucie własnej wartości, normalizacja sytuacji wokół niego, w tym w obrębie rodziny, kształtowanie i wzmacnianie umiejętności komunikacyjnych i kontaktów z otoczeniem, uznanie innych i wzrost zadowoleniaNost ich życiu.

Badanie potwierdziło istotny negatywny wpływ trudności napotykanych przez dzieci z ADHD, na ich stan emocjonalny, życie w rodzinie, przyjaźnie, edukację, spędzanie czasu wolnego. W związku z tym sformułowano koncepcję rozszerzonego podejścia terapeutycznego, co oznacza rozprzestrzenianie się efektu leczenia ponad redukcję głównych objawów i biorąc pod uwagę funkcjonalne wyniki i wskaźniki jakości życia. Zatem pojęcie rozszerzonego podejścia terapeutycznego wymaga odwołania do potrzeb społecznych i emocjonalnych dziecka z ADHD, które powinny zwrócić szczególną uwagę zarówno na etapie diagnozowania i leczenia planowania oraz w trakcie dynamicznej obserwacji dziecka i oceny wyników leczenia.

Najskuteczniejsza w ADHD jest kompleksowa opieka, łącząca wysiłki lekarzy, psychologów, nauczycieli pracujących z dzieckiem i jego rodziną.Leczenie ADHD powinny być aktualne i należy pamiętać o:

- pomoc rodzinie dziecka z ADHD - metody rodziny i terapii behawioralnej, zapewniając lepszą interakcję w rodzinach dzieci cierpiących na ADHD;
- rozwój umiejętności rodzicielskich u dzieci z ADHD, w tym programy szkoleniowe dla rodziców;
- praca dydaktyczna nauczycieli, planu dostosowania szkoły - w szczególności - dostarczanie materiałów edukacyjnych i stworzenia atmosfery w klasie, który maksymalizuje szanse pomyślnej edukacji dzieci;
- psychoterapia dzieci i młodzieży z ADHD, aby przezwyciężyć trudności, umiejętności efektywnej komunikacji u dzieci z ADHD w specjalnych klasach naprawczych;
- farmakoterapia, które powinny być na tyle długie, jak poprawa nie jest ograniczony do głównych objawów ADHD, ale także w aspekcie społeczno-psychologicznym życia pacjentów, w tym ich samoocena, relacje z członkami rodziny i rówieśników, zwykle zaczynając od trzeciego miesiąca leczenia. W związku z tym wskazane jest planowanie terapii lekowej przez kilka miesięcy do czasu trwania całego roku szkolnego.

Skutecznym lekiem specjalnie opracowanym do leczenia ADHD jest chlorowodorek atomoksetyny .Główny mechanizm jego działania wiąże się z blokadą wychwytu zwrotnego norepinefryny, któremu towarzyszy wzrost transmisji synaptycznej z udziałem norepinefryny w różnych strukturach mózgu. Ponadto, badania eksperymentalne stwierdzono wzrost pod wpływem nie tylko zawartości atomoksetyna noradrenaliny i dopaminy lecz selektywnie w korze przedczołowej, ponieważ w tym obszarze, dopaminy wiąże się z tym samym białkiem transportowym noradrenaliny. Ponieważ kora przedczołowa odgrywa wiodącą rolę w regulacji czynności mózgu, a także uwagi i pamięci, co zwiększa stężenie noradrenaliny i dopaminy w tej dziedzinie pod wpływem manifestacji Atomoksetyna prowadzi do osłabienia ADHD.Atomoksetyna ma korzystny wpływ na charakterystykę zachowań dzieci i młodzieży z ADHD, jego pozytywny efekt zwykle widoczne na początku leczenia, ale efekt nadal rośnie na miesiąc ciągłego dozowania. U większości pacjentów z ADHD skuteczność kliniczną uzyskuje się, gdy lek podaje się w dawce 1,0-1,5 mg / kg masy ciała na dobę przy pojedynczej dawce rano. Zaletą atomoksetyny jest jej skuteczność w przypadku połączenia ADHD z destrukcyjnym zachowaniem, zaburzeniami lękowymi, tikami, mimowolne. Lek ma wiele skutków ubocznych, więc odbiór jest ściśle pod nadzorem lekarza.

Rosyjscy specjaliści w leczeniu ADHD tradycyjnie stosują lek nootropowy serii .Ich stosowanie w ADHD uzasadnione jako nootropowe leki pobudzają niedorozwinięte dzieci z tej grupy funkcji poznawczych( uwaga, pamięć, organizacja, programowania i kontroli aktywności umysłowej, mowy, praxis).Biorąc pod uwagę tę okoliczność, nie należy przyjmować pozytywnego działania leków o działaniu pobudzającym jako paradoksalnym( biorąc pod uwagę nadpobudliwość dzieci).Odwrotnie, nootropowe wysokiej efektywności wydaje uzasadnione, tym bardziej, że nadpobudliwość jest tylko jeden objaw ADHD sam jest spowodowane zaburzeniami wyższych funkcji psychicznych. Ponadto leki te mają pozytywny wpływ na procesy metaboliczne w ośrodkowym układzie nerwowym i sprzyjają dojrzewaniu układów hamujących i regulacyjnych mózgu.

Ostatnie badania potwierdziły, dobry potencjał leku kwas hopantenic długotrwałego leczenia ADHD.Pozytywny wpływ na główne objawy ADHD osiąga się już po 2 miesiącach leczenia, ale nadal nasila się po 4 i 6 miesiącach jego stosowania. Jednocześnie potwierdziła korzystny wpływ długotrwałego stosowania leku na charakterystyce kwasu hopantenic dzieci z ADHD, zaburzenia adaptacyjne i funkcjonujących w różnych dziedzinach, w tym trudności zachowań w rodzinie iw społeczeństwie, w szkole, niska samoocena, poronionych podstawowych umiejętności życiowych. Jednak w przeciwieństwie do ustępowania głównych objawów ADHD zajęcia naruszeń adaptacji, społecznego i psychologicznego funkcjonowania wymagane były dłuższy czas trwania leczenia: znaczna poprawa samooceny, komunikacja z innymi i społecznej aktywności zaobserwowano w wynikach ankiety przeprowadzonej wśród rodziców w wieku 4 miesięcy, a znaczna poprawa w zachowaniu iszkolnictwo, podstawowe umiejętności życiowe, wraz z istotną regresją zachowań związanych z ryzykiem - po 6 miesiącach stosowania kwasu gopantenowego lekuty. Drugi kierunek

ADHD jest kontrolować podaż negatywnych czynników i otoczenia, co prowadzi do wlotu dziecka neurotoksyczne ksenobiotyków( ołów, pestycydy poligalogenalkily, barwników, środków konserwujących).Jednocześnie należy przez włączenie w diecie niezbędnych odżywczych, które mogą przyczynić się do zmniejszenia objawów ADHD: witaminy i substancje podobne do witamin( omega-3, kwasy tłuszczowe, kwas foliowy karnityny) i olejków makro i mikroelementów( magnez, cynk, żelazo) śladowych.
Mikroskładniki odżywcze o potwierdzonym wpływie klinicznym na ADHD należy odnotować w przypadku preparatów magnezu. Niedobór magnezu definiuje się u 70% dzieci z ADHD.

Magnez jest ważnym elementem zaangażowanym w utrzymywanie równowagi procesów wzbudzenia i hamowania w ośrodkowym układzie nerwowym. Istnieje kilka mechanizmów cząsteczkowych, przez który niedobór magnezu wpływa na aktywność neuronów i metabolizm neurotransmiterów: magnez potrzebne do stabilizacji pobudzających( glutaminianu) receptory;Magnez - essencialny cyklazy cyklazy kofaktor udział w przekazywaniu sygnału z receptorami neurotransmiterów wewnątrzkomórkowej kaskady kontroli;Magnez jest współśrodkiem O-metylotransferazy katecholowej dezaktywującym nadmiar neuroprzekaźników monoaminowych. W związku z tym, niedobór magnezu przyczynia się do procesów nierównowaga „wzbudzenia” kierunku zahamowania pobudzenia centralnego układu nerwowego, co może wpływać na przejawy ADHD.W leczeniu ADHD

stosowane tylko organiczne sole magnezu( mleczan, pidolan, cytrynian), który wiąże się z wysoką biodostępność soli organicznych i brak skutków ubocznych przy stosowaniu u dzieci.pidolan zastosowanie roztworu pirydoksyny magnezu( produkt ampułka postać Magne B6( „Sanofi-Aventis, Francja)) dopuszczalne w wieku od 1 roku, mleczan( Magne tabletki B6) i cytrynianu magnezu( Magne tabletki B6 forte) - od 6 lat. Zawartość magnezu w jednej ampułki 100 mg, co odpowiada zjonizowane magnezu( Mg2 +), w postaci jednej tabletki Magne B6 - 48 mg Mg + 2, Na tabletkę Magne B6 forte( 618,43 mg cytrynianu magnezu) - 100 mg Mg2 +.Wysokie stężenie Mg2 + w preparacie Magne B6 forte pozwala przyjmować 2 razy mniej tabletek niż podczas przyjmowania Magne B6.Zaletą wytwarzania fiolek Magne B6 jest również możliwość dokładniejszego dawkowania postać Magne zastosowanie B6 ampułka zawiera RAPID zwiększa poziom magnezu w osoczu( 2-3 h), co jest bardzo ważne dla szybkiego eliminowania niedoboru magnezu. W tym samym czasie tabletek Magne B6 sprzyja dłuższy( 6-8 godziny) zatrzymanie zwiększone stężenie magnezu w erytrocytach, to znaczy jego Escrow.

Pojawienie się złożonych preparatów zawierających magnez i witaminę B6( pirydoksyna) znacznie poprawiło farmakologiczne właściwości soli magnezu. Pirydoksyny jest zaangażowany w metabolizm białek, węglowodanów, kwasów tłuszczowych, syntezie neuroprzekaźników i wiele enzymów posiadających Neuro, sercowo, zapalenia wątroby i hematopoetycznych efektu sprzyja uzupełnienia zasobów energetycznych. Wysoka aktywność preparat łączony synergistyczne działanie ze względu składniki: pirydoksyny zwiększa stężenie magnezu w komórkach osocza i czerwonych krwinek i zmniejsza ilość magnezu wyprowadzać z korpusu poprawia wchłanianie magnezu w przewodzie żołądkowo-jelitowym, jego wnikanie do komórek, jak i zamocowanie. Magnez z kolei aktywuje proces przekształcania pirydoksyny w jej aktywny metabolit pirydoksal-5-fosforan w wątrobie. Tak więc, magnez i pirydoksyna wzmacniają wzajemne działanie, co pozwala z powodzeniem wykorzystać ich kombinację do normalizowania bilansu magnezu i zapobiegania brakowi magnezu.

Łączne spożywanie magnezu i pirydoksyny przez 1-6 miesięcy zmniejsza objawy ADHD i przywraca prawidłowe wartości magnezu w erytrocytach. Już po miesiącu leczenia niepokój, zaburzenia koncentracji uwagi i nadpobudliwość zmniejszają się, koncentracja uwagi, dokładność i szybkość wypełniania zadań poprawia się, liczba błędów maleje. Występuje doskonalenie umiejętności motoryczne i drobne, pozytywne dynamiki cech EEG jak zaniku aktywności napadowym przeciwko hiperwentylacji i dwustronnie synchronicznym i ogniskowej aktywności patologicznej u większości pacjentów. Jednocześnie odbiór Magne B6 towarzyszy normalizacji stężenia magnezu w erytrocytach i osoczu krwi pacjentów.

Uzupełnianie niedoboru magnezu powinno trwać co najmniej dwa miesiące. Biorąc pod uwagę, że odżywczych niedobór magnezu jest najczęstszym, w przygotowaniu porad żywieniowych powinny uwzględniać nie tylko ilościowej zawartości magnezu w produktach, ale również jego biodostępność.Tak więc, świeże warzywa, owoce, zioła( pietruszka, koperek, zielona cebula) i orzechy mają maksymalną koncentrację i aktywność magnezu. Podczas przechowywania produktów do przechowywania( suszenie, konserwowanie) stężenie magnezu nieznacznie spada, ale jego biodostępność gwałtownie spada. Jest to ważne dla dzieci z ADHD, które mają pogłębiający niedobór magnezu, który zbiega się z okresem nauki od września do maja. Dlatego zaleca się stosowanie złożonych preparatów zawierających magnez i pirydoksynę w ciągu roku szkolnego.

W związku z tym wczesne wykrywanie ADHD u dzieci zapobiegnie problemom z nauką i zachowaniem w przyszłości. Opracowywanie i stosowanie złożonych korekt należy przeprowadzać terminowo, indywidualnie. Leczenie ADHD, w tym terapia lekowa, powinno być dość długie.

Prognoza dla ADHD

Rokowanie jest względnie korzystne, dla znacznej części dzieci nawet bez leczenia objawy zanikają w okresie dojrzewania. Stopniowo, wraz z rozwojem dziecka, zaburzenia w układzie neuroprzekaźników mózgu są kompensowane, a niektóre z objawów ustępują.Jednakże kliniczne objawy nadpobudliwości psychoruchowej( huśtawki nadmierna impulsywność, temperament, dezorientacja, zapominanie, niepokój, niecierpliwość, nieprzewidywalne, szybkie i częste nastroju) mogą również wystąpić u dorosłych.

czynników złego rokowania zespołu są jego połączenie z chorobą psychiczną, obecność zaburzeń psychicznych u matki, jak również objawów impulsywności u pacjenta. Społeczna adaptacja dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej może zostać osiągnięta tylko wtedy, gdy rodzina i szkoła są zainteresowane i współpracują.

NNZavadenko