D-dimer
stężenie dimeru D w osoczu - mniej niż 0,25 g / ml( 250 mg / l) lub 0,5 ug równoważników fibrynogenu / ml 500( ig równoważników fibrynogenu / l).
Rys. Algorytm rozpoznawania zatorowości płucnej tętnicy płucnej
Ryc. Algorytm rozpoznawania zatorowości płucnej tętnicy płucnej
Fragmenty fibryny tworzą fragmenty - D-dimery. Jak określono przy określonej zawartości surowicy odpornościowej D-dimer można ocenić, w jakim stopniu krwi w testach jest wyrażony fibrynolizy ale nie fibrogenoliz. Zwiększona zawartość dimeru D - jeden z głównych markerów aktywacji układu hemostatycznego, gdyż odzwierciedla zarówno powstawanie fibryny w badaniu krwi i jego lizę.Cykl usuwania dimeru D z obiegu 6 godzin i jest znacznie lepszy od innych markerów aktywacji kaskady krzepnięcia krwi( fragment 1 + 2 - produkt proteolizy protrombiny, kompleks ziaren trombinę antitrom, fibrynopeptyd A).W związku z tym, próbki osocza nie powinna być przechowywana dłużej niż 6 godzin.
określenia stężeń D-dimerów stosowanego w celu wykluczenia jakichkolwiek lokalizacji zakrzepicy i diagnozę DIC.W zatorowości płucnej zawartość D-dimerów w osoczu zwykle przekracza 0,5 μg / ml( 500 μg / l).Algorytm rozpoznawania zatorowości płucnej przedstawiono na ryc. Podwyższone poziomy
D-dimerów w osoczu krwi może być choroba niedokrwienna serca, zawał mięśnia sercowego, nowotwory, choroby wątroby, aktywne procesu zapalnego, choroby zakaźne, rozległe krwiaki, z leczeniem fibrynolitycznym, ciąża, u pacjentów w wieku powyżej 80 lat. Zapoznanie
heparyny powoduje gwałtowny i natychmiastowy spadek stężenia dimeru D w osoczu, który przebiega wolniej, a następnie bezpośrednie leczenie antykoagulantami. Powołaniu pośrednich antykoagulantów towarzyszy również spadek zawartości D-dimerów, ale jest on bardziej gładki. Zwykle, w kontekście leczenia pośrednimi antykoagulantami, stężenie D-dimeru poniżej 500 μg / l osiąga się po 3 miesiącach.
pacjentów z niedoborem aktywator plazminogenu tkankowego lub wysoką aktywność inhibitora aktywatora plazminogenu( co zmniejsza aktywność fibrynolityczną osocza) stężenie dimeru D, nie może być zwiększona nawet w przypadku zakrzepicy żył głębokich lub zatoru tętnicy płucnej.
u pacjentów z zawałem i zacieranie miażdżyca tętnic kończyn dolnych, podwyższone stężenie dimeru D w osoczu jest związany ze zwiększonym prawdopodobieństwem wystąpienia powikłań rozwijających się.Podniesienie poziomu D-dimerów i fibrynogenu u chorych z przetrwałym migotaniem przedsionków jest uważany zwiastunem powikłań zakrzepowo-zatorowych.infekcje
, procesy zapalne, powikłania krwotoczne, obecność czynnika reumatoidalnego we krwi, tworzenie fibryny w gojeniu ran pooperacyjnych może towarzyszyć wzrost stężenia D-dimerów.
czułość diagnostyczna określenia D-dimer do diagnozowania zator płuc wynosi 90%, specyficzność - mniej niż 50% w odniesieniu do diagnozy zakrzepicy żył głębokich - 60-100% i 29-91%, odpowiednio.