Anageneza nerek dziecka, oznaki i przyczyny choroby, metody leczenia

Starzenie się u dziecka to całkowity brak jednej lub dwóch nerek. Klęska dwóch nerek naraz nie daje szansy na przeżycie nowonarodzonym dzieciom. Ageneza jednego może występować dość często - w 8% przypadków chorób nerek. Często agenezję można łączyć z innymi chorobami układu moczowo-płciowego. Chłopcy dwukrotnie częściej chorują.

Przyczyną agenezji jest udar rozwijający się w zarodku moczowodu. Tak więc istnieje przeszkoda dla pełnego rozwoju i układu nerki. Z reguły proces ten jest jednostronny i rzadziej dwustronny. Geneza prawej nerki u dziecka jest diagnozowana rzadziej.

Pozostała zdrowa nerka z powodu wykonywania funkcji kompensacyjnej zaczyna się przerostować i wzrasta po jednym miesiącu życia dziecka, ale skłonność do takiego procesu może być już wykryta w rozwoju wewnątrzmacicznym płodu. Podczas wykonywania badania echograficznego powiększony narząd nie różni się strukturą od normalnego narządu.

Symptomatologia patologii

Rozpoznanie agenezji nerek można uzyskać na podstawie tomografii komputerowej, urografii lub badania ultrasonograficznego. Płodowa agenezja nerek manifestuje się przez fakt, że nos jest zbyt szeroki, uszy są opuszczone i zdeformowane, twarz puchnie, płaty czołowe wystają za dużo, oczy są ustawione bardzo daleko.

Wraz z aplazją nerek, zbyt często fałdowaniem skóry, deformowaniem nóg dziecka, naruszeniem wielkości płuc i zwiększeniem objętości jamy brzusznej.

Jednostronna agenezja prawie nie powoduje żadnych objawów choroby, dlatego jest diagnozowana przypadkowo. Dwustronne zmiany są uzupełniane przez zwiększone ciśnienie krwi, częste oddawanie moczu i niewydolność nerek.

W pierwszych dniach życia dziecka choroba może objawiać się poprzez rozwój odwodnienia, wymioty, częste oddawanie moczu, niewydolność nerek.

Jednostronna forma agenezji jest stosunkowo powszechna, a jej główną przyczyną jest gorsze tworzenie się lub całkowite zniknięcie nefrogennego blastemy, a także zarodkowa nerka składająca się z biegunów wilka.

Gatunki patologii

1. Jednostronne uszkodzenie z brakiem jednej nerki i zatrzymaniem moczowodu. Ta anomalia rozwojowa koreluje z pierwszym typem klinicznym i jest uważana za wrodzoną patologię.Kiedy płód jest dotknięty jednostronną agenezą, pozostała zdrowa nerka przejmuje cały ładunek funkcjonalny i często zwiększa rozmiar z tego powodu. Zwiększenie liczby elementów strukturalnych nerek umożliwia jednej zdrowej nerce wykonywanie pracy natychmiast dla dwóch normalnych narządów. Ryzyko wystąpienia poważnych powikłań powstaje w przypadku urazów pozostałych zdrowych organów.
2. Jednostronne uszkodzenie z brakiem jednej nerki i nieobecnością moczowodu. Ta anomalia rozwojowa przejawia się już na pierwszych etapach embrionalnego powstawania układu moczowego. Głównym objawem tej choroby jest brak ujścia moczowodu. Z powodu pewnych osobliwości struktury organizmu, agenezję mężczyzn może towarzyszyć brak przewodu, który usuwa płyn nasienny, a także zmiany patologiczne w pęcherzykach nasiennych. Wszystko to powoduje ból w pachwinie, ból w kości krzyżowej, ból w wytrysku, co może prowadzić do naruszeń funkcji seksualnych.
3. Dwustronne uszkodzenie z brakiem obu nerek. Taka anomalia rozwoju odnosi się do trzeciego typu klinicznego. Dzieci urodzone z takimi wadami praktycznie nie mają szans na przeżycie. Ale były przypadki, kiedy dziecko było pełne i urodziło się żywe, chociaż w pierwszych dniach życia zmarł z powodu objawów niewydolności. We współczesnym świecie medycyna stale się rozwija, dlatego istnieją techniczne możliwości przeszczepienia nerki u noworodków, a także hemodializy. Ważne jest, aby na czas zdiagnozować obustronną agenezę i odróżnić ją od innych wad układu moczowego i nerek.

Proces terapeutyczny i diagnostyka

Rozpoznanie choroby opiera się na danych uzyskanych za pomocą ultradźwięków, wykazujących całkowity brak nerki z jednej strony.

Dzieci bez jednego narządu powinny zostać poddane badaniu przesiewowemu w celu określenia ewentualnej obecności dodatkowych anomalii rozwojowych.

Wykazano, że pacjenci wykonują cystoureterrografię z powodu wysokiego prawdopodobieństwa wystąpienia odpływu pęcherzowo-moczowodowego z przeciwnej stronie zmiany.

Cytoskopia umożliwia wykrycie braku ujścia i atrofii moczowodu po odpowiedniej stronie trójkąta pęcherza moczowego.

W celu oceny stanu morfofunkcyjnego zdrowej nerki organizuje się urografię wydalniczą.

Wybór leczenia pacjenta będzie zależeć od stopnia zakłócenia pracy narządów. Najczęściej wykonuje się zabieg chirurgiczny, a mianowicie przeszczep nerki, ale w tym samym czasie pacjent będzie potrzebował leczenia antybiotykami.

Podoba Ci się artykuł?Podziel się z przyjaciółmi i znajomymi: