Starczowzroczność: przyczyny i leczenie

ludzi żyjących w cywilizacji, w większości przypadków nie jest to spadek akomodacyjna zdolność oka do momentu wiek 60-70 lat, to praktycznie nie będzie stracony. Osoba staje się całkowicie zależna od swoich okularów, by widzieć ją w pobliżu. Jeśli chodzi o to, czy takie zaburzenie widzenia miało miejsce u ludzi pierwotnych, czy u ludzi żyjących w prymitywnych warunkach, niewiele jest na ten temat informacji. Niektóre okuliści są zdania, że ​​akomodacyjna zdolność osób korzystających z ich oczu, głównie na krótkich dystansach, jest ograniczona, jeśli nie spada, w wolniejszym tempie niż chłopów, żeglarzy i innych osób korzystających z oka głównie na odległość wzroku. Inni okuliści twierdzą, że jest odwrotnie.

wiadomo jednak, że ludzie, którzy nie potrafią czytać, niezależnie od ich wieku, nie powiedzie się w bliży, jeśli zapytać ich, aby spojrzeć na drukowanych znaków, chociaż mogą one mieć bardzo dobrą widoczność w najbliższym punkcie dla swoich znanych obiektów. W konsekwencji fakt, że takie osoby w wieku 45-50 lat nie mogą odróżnić drukowanych pism, nie uzasadnia wniosku, że ich zdolność do akomodacji jest mniejsza. Młodszy analfabeta nie zrobiłby nic lepszego. Należy zauważyć, że w tym przypadku ten młody człowiek, który łatwo odczytać w niewielkiej odległości alfabecie łacińskim, zawsze w początkowych objawów niedoskonałym wzroku, gdy próbuje odczytać staroangielski i greckich liter lub znaków chińskich.

Gdy akomodacyjna zdolność oka jest zmniejszona do takiego stopnia, że ​​podczas czytania i pisania doświadczeń trudności, mężczyzna powiedział, że prezbiopii , lub w języku potocznym, „oczy starca.”Zarówno wśród ludzi świeckich, jak i w środowisku naukowym uważa się, że stan ten jest jedną z nieuniknionych niedogodności związanych ze starzeniem się.

Spadek akomodacyjnej moc z wiekiem jest zwykle przypisane do uszczelniania tkanki obiektywu, którego efektem jest uważana w przyszłości powinny wzmocnić ze względu na spłaszczenie soczewki i zmniejszając swój stan załamania wraz z osłabieniem lub zanikiem mięśnia rzęskowego. Zjawisko to jest tak rozpowszechnione, że nawet specjalne tabele są kompilowane odzwierciedlając bliski punkt jasnego widzenia, w zależności od wieku. Uważa się, że podstawą tej tabeli, można prawie na pewno znaleźć okulary bez weryfikacji osoby lub odwrotnie, aby określić wiek danej osoby, aby w ciągu 1-2 lat, w oparciu o jego punktach. Według

rozczarowujące dane prezentowane w jednej z tych tabel, człowiek od trzydziestu lat należy się spodziewać utraty co najmniej połowy początkowej akomodacyjnej zdolność oka, w wieku czterdziestu dwóch trzecich, a w wieku sześćdziesięciu lat jest niemal całkowicie stracone.

Istnieje jednak wiele osób, które nie pasują do tego harmonogramu. Wiele osób w wieku 40 lat jest w stanie odczytać drobnym drukiem z 4 cali, chociaż zgodnie z tabelą powinni oni stracić tę umiejętność wkrótce po osiągnięciu wieku dwudziestu lat. Co więcej, są ludzie, którzy generalnie nie chcą zostać starszymi.

Jeden z takich przypadków jest wspomniany przez Olivera Wendella Holmesa w jego "Autocrat na stole śniadaniowym".

«w stanie Nowy Jork, - pisze - jest obecnie mieszka stary pan, który, zdając sobie sprawę, że jego wzrok osłabił, natychmiast zaczął wykonywać go do najmniejszej czcionki oraz w sposób wystarczający w stanie zrekompensować braków natury. Ten stary dżentelmen tworzy niezwykłe rzeczy za pomocą pióra, demonstrując, że jego oczy muszą być naprawdę parą mikroskopów. Chcę być precyzyjny, a ponieważ boję się powiedzieć, ile mieści się na obszarze o wymiarach mniej niż pół centa. - Psalmów i Ewangelii pojedynczo lub wszystkie razem "

Są też ludzie, którym wizja jest ponownie zwracana z bliskiej odległości po utracie jej przez 10, 15 lub więcej lat. Niektórzy ludzie mają starczowzroczne widzenie niektórych obiektów, a najlepiej dobre dla innych. Na przykład krawcy mogą owijać igłę bez okularów. Retinoskop pokazuje, że ich oczy są precyzyjnie skupione na obiekcie wzroku. Jednak nie mogą czytać ani pisać bez okularów.

O ile mi wiadomo, nikt przed mną nie badał ostatniego z tych przypadków, inne są znane każdemu okuliście, który ma pewne doświadczenie. Można je usłyszeć na kongresach towarzystw okulistycznych, a nawet czytać w czasopismach medycznych. Ale, jak widać, władza władzy jest tak wielka, że ​​gdy chodzi o pisanie książki( lub artykułu), są one albo ignorowane, albo pozbywają się ich powierzchownymi wyjaśnieniami. Dlatego też większość artykułów opublikowanych po raz pierwszy w prasie powtarza stary przesąd, że starczowzroczność jest "normalnym wynikiem starzenia się".Sucha ręka niemieckiej nauki wciąż dominuje w naszych umysłach i uniemożliwia nam uwierzenie w najbardziej oczywisty dowód naszych odczuć.Niemiecka okulistyka, jak poprzednio, jest uważana za nienaruszalną.Żadne fakty nie mogą okazać jej niewiary.

Na szczęście ci, którzy uważają się wezwany do obrony stare teorie, krótkowzroczność opóźniania wystąpienia prezbiopii oraz zmniejszenie źrenicy często w podeszłym wieku, prowadzi do tego samego skutku w celu łagodzenia najbliższym punkcie. W konsekwencji, z tych przypadków ludzi w wieku 50-55 lat do czytania bez okularów, można łatwo pozbyć się na założeniu, że mogą one być krótkowzroczny lub ich uczniowie bardzo zawężony. Jeśli taki przypadek poddawany jest wnikliwej analizie okazuje się, że to pytanie nie jest tak proste, jak może się okazać, że osoba w tym przypadku nie był krótkowzroczny, ale, na przykład, albo gipermetropikom emmetropikom i ma normalną wielkości źrenicy. Pozostaje tylko ignorowanie takich przypadków.

Uważa się również, że anomalne zmiany kształtu soczewki odpowiadają na zachowanie bliskiego punktu widzenia po osiągnięciu wieku przedurodzeniowego lub na jego powrót do zdrowia po początkowej utracie. Pęcznienie soczewki za pomocą zaćmy pozwala bardzo wiarygodnie wyjaśnić takie przypadki. W przypadku pojawienia się przedwczesnej starczowzroczności występuje "przyspieszona skleroza" soczewki i osłabienie mięśnia rzęskowego. Jeżeli weźmiemy pod uwagę konkretny przypadek krawcowe, którzy mogli nawlec igłę, ale nie mógł już czytać gazet, nie ma wątpliwości, że wyjaśnienie będzie można znaleźć dla niego, w porozumieniu z punktu widzenia niemieckiej nauki.

Prawda o prezbiopii polega na tym, że nie jest to "normalny wynik starzenia się", ponieważ można temu zapobiec i wyeliminować.Jest to spowodowane nie zagęszczeniem tkanki soczewki, ale siłą, aby zobaczyć w najbliższym punkcie. Pojawienie się prezbiopii nie jest związane z wiekiem, ponieważ czasami pojawia się

i za dziesięć lat. Jednocześnie w innych przypadkach w ogóle nie występuje, chociaż osoba może znacznie przekroczyć tak zwany wiek starości. Soczewka nie twardnieje wraz z wiekiem, jak to się dzieje w kościach, ale zmienia się tylko struktura jej skorupy, ale ponieważ soczewka nie jest czynnikiem w mieszkaniu, fakt ten nie ma znaczenia. Co więcej, pomimo faktu, że w niektórych przypadkach soczewka staje się grubsza lub traci moc refrakcyjną przez lata, zdarzają się przypadki, kiedy pozostaje ona idealnie czysta i niezmienna w formie do 90 lat. Ponieważ mięsień rzęskowy nie jest czynnikiem w zakwaterowaniu, jego słabość lub atrofia nie może w żaden sposób przyczynić się do zmniejszenia siły akomodacji.

Prezbiopia faktycznie reprezentuje jedynie formę nadwzroczności, w którym obniżony głównie w punkcie bliskiego wzroku, chociaż wizja odległość pogarsza się również, w przeciwieństwie do tego, co jest zazwyczaj wierzyć.Nie zawsze można rozróżnić te dwa stany. Może i tak, że osoba z hiper-Metropia uda lub nie na drobnym drukiem, a mężczyzna w wieku dalekowzroczności starczej będzie go czytać bez wyraźnego niedogodności i jeszcze słabe widzenie na odległość.I w tym, iw innym stanie, wizja w obu punktach pogarsza się, chociaż osoba może nie zdawać sobie z tego sprawy.

Wykazano, że gdy oczy starają się widzieć w punkcie bliskim, ostrość zawsze przesuwa się do przodu( w porównaniu do tego, co było wcześniej) w jednym lub wszystkich meridianach. Na podstawie retinoskopii można wykazać, że gdy osoba ze starczowzrocznością próbuje odczytać niewielki wydruk i nie powiedzie się, ostrość zawsze przesuwa się do przodu w stosunku do pierwotnej pozycji. Oznacza to, że awaria została spowodowana przez stres. Nawet sam pomysł zastosowania takiego wysiłku prowadzi do napięcia, w wyniku czego nawet zanim drobny druk zostanie uznany, załamanie może się zmienić i pojawia się ból, dyskomfort i zmęczenie.

Co więcej, jeśli osoba ze starczowzrocznością śpi wzrokiem, zamykając je lub wykonując dłoń, zawsze może odczytać drobną czcionkę z 6 cali przez co najmniej kilka chwil, ponownie demonstrując, że jego poprzednie niepowodzenie nie było powiązanez każdym brakiem oczu, ale z wysiłkiem, aby zobaczyć.Jeśli napięcie można usunąć przez dłuższy czas, wówczas starczowzroczność zostanie wyeliminowana na długi czas. Stało się to nie raz lub dwa razy, ale w wielu przypadkach iw każdym wieku - do 60, 70 i 80 lat.

Pierwszym pacjentem wyleczonym z prezbiopii był ja. Przekonawszy się z pomocą eksperymentów w oczach zwierząt, że soczewka nie jest czynnikiem w zakwaterowaniu, zdałem sobie sprawę, że starczowzroczność powinna być uleczalna. Ale zdałem sobie sprawę, że nie mogę oczekiwać powszechnego uznania prawdziwie rewolucyjnych wniosków, do których doszedłem, podczas gdy ja sam noszę okulary ze względu na stan spowodowany, prawdopodobnie, utratą akomodacyjnej zdolności soczewki.

W tym czasie cierpiałem na maksymalny stopień prezbiopii. Nie miałem w ogóle żadnego akomodacji, więc musiałem trzymać cały zestaw okularów, ponieważ dzięki okularom, które dały mi możliwość przeczytania drobnego druku, na przykład z 13 cali, nie mogłem odczytać go z 12 lub 14 cali. Retinoskop pokazał, że kiedy próbowałem zobaczyć coś bliskiego bez okularów, moje oczy skupiły się na odległości i odwrotnie, kiedy próbowałem zobaczyć cokolwiek w oddali, skupili się na prawie wzroku.

Potem był problem ze znalezieniem sposobu na odwrócenie tego stanu i sprawienie, by oczy skupiły się na punkcie, który muszę widzieć, kiedy tego chcę.Konsultowałem się z różnymi oculistami, ale moje wezwanie do nich było, podobnie jak nawrócenie św. Pawła na Greków, głupotą."Twoja krystaliczna soczewka", mówili, "jest twarda jak kamień.Nikt nie może nic dla ciebie zrobić. "

Następnie poszedłem do neurologa. Zbadał mnie za pomocą retinoskopu i zgodził się z wynikami moich obserwacji dotyczących odwrotnego charakteru mojego zakwaterowania. Ale nie miałem pomysłu, co z nią zrobić.Lekarz powiedział, że skonsultuje się z kilkoma swoimi kolegami i poprosił mnie, abym wrócił do niego za miesiąc, co zrobiłem. Potem powiedział mi, że doszedł do wniosku, że istnieje tylko jedna osoba, która może mnie wyleczyć, a tym człowiekiem jest dr William G. Bates z Nowego Jorku.

"Dlaczego to zdecydowałeś?" Zapytałam.

"Ponieważ wydajesz się być jedyną osobą, która wie wszystko na temat tego problemu", brzmiała odpowiedź.

Tak więc, będąc zwróconym na moją własną pomysłowość, miałem szczęście znaleźć dżentelmena, który nie miał wykształcenia medycznego, ale był gotowy zrobić wszystko, co w jego mocy dla mnie. Po długich godzinach żmudnego treningu nauczył się jednak swobodnie korzystać z retinoskopu. W międzyczasie byłem zajęty badaniem mojej sprawy, starając się znaleźć przynajmniej jakiś sposób na wprowadzenie zakwaterowania w czasie, kiedy chcę czytać, a nie kiedy chcę zobaczyć coś z daleka.

Pewnego dnia, patrząc na obraz Gibraltaru, zawieszony na ścianie, zauważyłem na jego powierzchni kilka czarnych plam. Wyobraziłem sobie, że te plamy były wejściami do jaskiń, a ludzie biegali tam iz powrotem. Kiedy to zrobiłem, moje oczy skupiły się na odległości czytania. Potem spojrzałem na ten sam obraz z czytania na odległość, wciąż wyobrażając sobie, że plamki były wejściami do jaskiń, a są w nich ludzie. W tym czasie retinoskop pokazał, że zrobiłem zakwaterowanie. Jednocześnie mogłem przeczytać napis obok zdjęcia. Używanie mojej wyobraźni bardzo mi pomogło przez jakiś czas.

Później odkryłem, że kiedy wyobrażam sobie litery czarne, widzę je w ten sposób, a kiedy widzę je czarne, mogę rozróżnić ich kształt. Po tym czasie mojego postępu nie można nazwać szybkim. Minęło 6 miesięcy, zanim mogłem przeczytać gazetę z wystarczającą wygodą, a rok wcześniej dotarłem do obecnego 14-calowego obszaru zakwaterowania( od 4 do 18 cali).Ale to doświadczenie było niezwykle cenne, ponieważ później w innych prezbiopiach udało mi się zaobserwować każdy objaw w wyraźnej formie.

Na szczęście dla moich pacjentów ich lekarstwo rzadko zajmowało mi tyle czasu, co moje. W wielu przypadkach pełne i trwałe wyleczenie zostało osiągnięte w ciągu kilku minut. Jeden pacjent, który nosił okulary z prezbiopii przez około dwadzieścia lat, wyleczył się w mniej niż 15 minut, używając swojej mentalnej reprezentacji.

W przypadku opisanym powyżej, gdy pacjent został poproszony, aby odczytać typ diament, powiedział, że nie może tego zrobić, ponieważ wszystkie litery wydawało mu się szare i absolutnie identyczne. Przypomniałem mu, że czcionka została wydrukowana atramentem i że nie było nic czarniejszego niż to. Zapytałem go, czy kiedykolwiek widział farbę typograficzną.Odpowiedź była twierdząca. Czy pamięta, do jakiego stopnia był czarny? Tak. Czy on wierzy, że te litery są tak czarne jak farba, którą pamiętał?I znowu odpowiedział twierdząco. Potem w końcu przeczytał listy, a ponieważ poprawa w jego widzeniu była trwała, powiedział, że zahipnotyzowałem go.

Również w innym przypadku starczowzroczność sprzed dziesięciu lat została szybko wyleczona tą samą metodą.Kiedy przypomniano prezbiopię, że listy, których nie mógł odczytać, były czarne, odpowiedział, że je zna, ale wciąż wydawały mu się szare.

«Jeśli wiesz, że są czarne, a jednak można je zobaczyć szary, - powiedziałem do niego, Więc trzeba je więc wyobrazić.Wyobraź sobie, że są czarne. Czy możesz to zrobić? "

" Tak, "odpowiedział." Mogę sobie wyobrazić, że są czarne. "A potem był w stanie zacząć je czytać.

Takie przypadki niezwykle szybkiego powrotu wzroku są rzadkie. W dziewięciu przypadkach na dziesięć postęp był znacznie wolniejszy. Konieczne było odwołanie się do wszystkich metod osiągnięcia relaksacji, stosowanych w leczeniu innych nieprawidłowości załamania. W trudniejszych przypadkach prezbiopii, null,null, ludzie, gdy próbują przeczytać drobnym drukiem, często cierpią z tego samego iluzji, koloru, wielkości, kształtu i liczby, że ludzie z nadwzroczności, astygmatyzmu i krótkowzroczności, gdy próbują odczytać litery z daleka na teście. Kiedy staram się zobaczyć coś w najbliższym punkcie, nie pamiętam nawet wyobrazić takiej prostej rzeczy jak małe czarne kropki, ale może to zrobić doskonale, jeśli nie szuka żadnego wysiłku, aby zobaczyć.Ich wzrok na odległość jest często bardzo niedoskonały i zawsze poniżej normy, choć mogą myśleć, że jest w porządku. Podobnie jak w przypadku innych anomalii refrakcyjnych, poprawa widzenia w odległości poprawia widzenie w punkcie bliskim. Pomimo trudności związanych z tą sprawą i wiekiem osoby, zawsze można osiągnąć pewien postęp. W takim przypadku, jeśli leczenie trwa wystarczająco długo, wizja zostaje całkowicie przywrócona.

Pomysł, że starczowzroczność jest naturalnym wynikiem starzenia się, jest odpowiedzialny za wiele przypadków złego widzenia. Kiedy ludzie, którzy osiągnęli wiek starczowzrocznych, mają trudności w czytaniu, są one bardzo prawdopodobne, aby natychmiast uciekać się do pomocy okularów, za radą specjalistów, czy też nie. W niektórych przypadkach tacy ludzie mogą naprawdę być w stanie prezbiopii. W innych przypadkach trudności mogą być przejściowymi trudnościami, o których nie pomyśleli zbyt wiele, gdyby byli młodsi, i którzy sami by poszli, niech natura działa niezależnie. Ale jeśli kiedyś skorzystali z okularów, to w zdecydowanej większości przypadków pociągają za sobą pojawienie się stanu, który miał zostać wyeliminowany. Jeśli już istniało, to okulary powodują, że jest jeszcze gorzej, czasami, jak każdy okulista wie, bardzo szybko.

Czasami po kilku tygodniach osoba odkrywa, że ​​duża czcionka, który mógłby łatwo odczytać zanim zaczęli nosić okulary, nie można już czytać bez ich pomocy.5-10 lat akomodacyjna zdolność oka zwykle znika całkowicie, a jeżeli ten stan człowieka nie pójdzie do zaćma, jaskra lub zapalenie siatkówki, może uważać się szczęście.

Tylko w rzadkich przypadkach oko odmawia poddania się sztucznym warunkom narzuconym na nie. W takich przypadkach mogą kontynuować walkę z nimi przez długi czas. Jedna z siedemdziesięcioosobowych kobiet, z których dwie nosiła okulary, wciąż mogła czytać diamenty i mieć dobry wzrok na odległość bez okularów. Powiedziała, że ​​okulary zmęczyły jej oczy i zamazały jej wzrok. Mimo to, pomimo długiej pokusy rezygnacji z okularów, wytrwała w ich noszeniu, ponieważ powiedziano jej, że musi to zrobić.

Jeśli ludzie, którzy znaleźli się prezbiopią, lub tych, którzy osiągnęli prezbiopią wiek, zamiast uciekania się do pomocy okularów, za przykładem pan pisał o doktora Holmesa i zostaną przeszkoleni w czytaniu najmniejszy, który będzie w stanie znaleźć czcionkę, pomysłże zmniejszenie zdolności akomodacyjnej oka jest "normalnym rezultatem starzenia się" prawdopodobnie zanika.