Jak sobie z tym poradzić
Łatwo się rozprasza, a to ci pomoże. letnie dziecko tak chętny do poznawania świata, że nie wiem od czego zacząć i co do zatrzymania. Jeśli zostanie uniesiony przez kilka kluczy, możesz go uwolnić, dając mu w zamian śmignię do jaj. Jego zdolność do rozproszenia jest jedną z dźwigni, którymi kierują się inteligentni rodzice.
Co musisz zrobić w domu, gdy dziecko zacznie chodzić. Gdy matka mówi, że jej dziecko wyrosło na łóżeczko i kojec, i że nadszedł czas, aby pozwolić mu na podłodze, ona był zdenerwowany poglądy odpowiada: „Ale boję się, że się krzywda. Albo coś się zepsuje. "Wcześniej czy później, musisz obniżyć go na podłogę, jeśli nie za 10 miesięcy, a następnie na 15, kiedy zacznie chodzić.Wtedy nie będzie bardziej ostrożny i równie trudno będzie ci go kontrolować.W każdym wieku, w którym dajesz mu wolność w domu, lepiej przygotuj się na to.
Jak zapobiegać wypadkom z jednorocznym dzieckiem, jak chronić meble i inne rzeczy przed nim? Po pierwsze, w pokojach, w których się znajduje, musi być większość takich rzeczy, z którymi może się bawić.Wtedy konieczne jest, aby zabraniać tylko trochę.Jeśli spróbujesz zabronić mu dotknięcia wszystkich lub prawie wszystkich, stracą panowanie nad sobą i doprowadzą dziecko do stanu histerii. Jeśli wiele mu wolno i ma coś do zrobienia, nie będzie chciał tego, czego nie można zrobić.Z praktycznego punktu widzenia oznacza to, że trzeba usunąć kruchy popielniczki, wazony i biżuteria z niskich stolików i umieścić je tak, że dziecko nie może osiągnąć.Oznacza to również, że musisz usunąć cenne książki z niższych półek w regałach i zamiast tego umieścić stare czasopisma. Umieść cenne książki
tak mocno, że dziecko nie może ich wyciągnąć.W kuchni, umieścić garnki i patelnie na niższych półkach i porcelany i produktów - na górze. Jedna z matek wypełniła dolną szufladę biurka starymi ubraniami, zabawkami i innymi interesującymi przedmiotami i pozwoliła dziecku zagrzebać je tak, jak chciała. Jak nauczyć dziecko, aby nie dotykało czegoś, co jest zabronione. Jest to główny problem w wieku od jednego roku do dwóch lat. Zawsze są rzeczy, których dziecko nie może dotknąć.Na przykład lampy na stołach. Nie powinien ciągnąć drutu ani obracać stołu. Nie powinien dotykać gorącej płyty, włączać gazu ani wyjść z okna.
Na początku słowo "nie" nie wystarcza. Nie zatrzymujesz dziecka mówiąc mu "nie możesz", przynajmniej nie na początku. Nawet później wszystko zależy od tonu twojego głosu, jak często to mówisz i jak poważne jest. Nawet jeśli dziecko nauczyło się z własnego doświadczenia, co to jest i widzi, że mówisz poważnie, nie jest to najbardziej niezawodna metoda. Nie krzycz "nie" nie w swoim głosie po drugiej stronie pokoju. To stawia go przed wyborem. Mówi do siebie: „Czy, słuchać jej, że był tchórzem - czy będzie człowieka i pociągnąć linkę?” Należy pamiętać, że charakter dziecka sprawia, że wszystkie doświadczenia i sprzeczne rozkazy. Jest bardzo prawdopodobne, że będzie w dalszym ciągu działać na swój własny sposób, w tym samym czasie krawędź oczu patrzy na ciebie, aby sprawdzić, czy nie jesteś zły. O wiele bardziej rozsądne, gdy tylko zacznie robić coś nierozwiązanego, podejść do niego, podnieść go i przenieść do innej części pokoju. W tym samym czasie możesz powiedzieć "nie możesz".Jednocześnie nauczasz go i pokazuje, co to znaczy. Natychmiast daj mu stary magazyn, pustą paczkę papierosów lub coś ciekawego i bezpiecznego. Nie ma sensu dać mu grzechotki, która już od kilku miesięcy go nudzi.
A jeśli wróci do lampy za kilka minut? Zabierz go i rozpraszaj go ponownie, szybko, stanowczo i dobrodusznie. Ponownie, powiedz "nie możesz", wzmacniając swoje działania. Usiądź z nim przez minutę i pokaż, co można zrobić z nową zabawką.Jeśli to konieczne, wyjmij lampę poza jej zasięg lub nawet wyjmij ją z pokoju. Ty taktownie, ale stanowczo pokaż mu, że twoja decyzja jest niewzruszona i że lampa nie jest zabawką.Nie kłóć się, rozumuj, nie nadużywaj dziecka, nie patrz na niego gniewnie - to wszystko nie pomoże, będzie tylko bardziej uparty.
Ale możesz się sprzeciwić: "On się nigdy nie nauczy, dopóki go nie nauczę".Dowiedz się.Dowiesz się znacznie szybciej, jeśli wypowiesz taki ton, jakby to było oczywiste. Jeśli grozisz dziecku palcem, który jeszcze nie wie, że "to niemożliwe" oznacza "niemożliwe", zachęcasz go tylko do zrobienia tego na swój sposób. Chce sprawdzić, czy możliwe jest nieposłuszeństwo. A jeśli go złapiesz, połóż to przed sobą i zacznij karcić, to nie będzie działać lepiej. Nie dałeś mu okazji do odwrotu z godnością lub zapomnienia o incydencie. Musi albo poddać się posłusznie, albo być nieposłusznym.
Pamiętam panią T., która nieustannie skarżyła się na swoją nieposłuszną córkę.Właśnie w tym momencie wszedłem do pokoju Susi, normalnej, psotnej szesnastomiesięcznej dziewczynki. Widząc ją, pani T. natychmiast niezadowolona powiedziała: "Nie zapominaj, Susie, nie możesz podejść do radia."Susie tak naprawdę nie myślała o radiu, ale teraz musiała to pamiętać.Odwróciła się i powoli podeszła do niego. Pani T. wpadła w panikę, gdy tylko jedno z jej dzieci zaczęło wykazywać niezależność.Obawiała się, że nie będzie w stanie ich kontrolować.W przerażeniu podniosła hałas tam, gdzie nie było to konieczne. Wygląda jak osoba, która uczy się jeździć na rowerze i zobaczyła kamień przed nami. Jest tak zdenerwowany, że biegnie prosto do kamienia.
Wyobraź sobie, że dziecko przychodzi do gorącego piekarnika. Matka nie będzie siedzieć, ograniczona do słowa "niemożliwe", powiedział ton dezaprobaty. Ona podskoczy i weźmie dziecko. Nie może zrobić inaczej, kiedy naprawdę trzeba powstrzymać dziecko przed zrobieniem czegoś, a nie ćwiczyć u kogoś, kto ma silniejszą wolę.
Nie spiesz się i działaj zdecydowanie. Matka dwudziestodwuletniego chłopca zabiera go codziennie do sklepu. Ale narzeka, że nie zbliża się do niej, ale odchodzi i wspina się na każdy ganek, za którym przechodzą.Im częściej go śpieszy, tym częściej się zatrzymuje. Kiedy go beszta, ucieka w przeciwnym kierunku. Obawia się, że może mieć problemy z jego zachowaniem. Takie problemy, których dziecko nadal nie ma, mimo że mogą się pojawić.Nie jest w tym wieku, aby stale pamiętać sklep. Natura mówi mu: "Wybierz się na wędrówkę po eksplorację!Spójrz na te kroki! "Za każdym razem, gdy matka woła, przypomina sobie jego nowe pragnienie, aby się upewnić.Co powinna zrobić matka w tym przypadku? Jeśli będzie musiała szybko iść do sklepu, zabierze go do wózka. Ale jeśli chce się iść do sklepu i chodzić w tym samym czasie, trzeba wziąć go cztery razy dłużej, niż gdyby poszła sama i pozwolić dziecku być rozproszony. Jeśli pójdzie wolniej, dziecko nie będzie rozpraszało się na każdym kroku.
Oto kolejna trudna sytuacja. Czas iść na obiad, ale dziecko, zadowolone, zagląda w głąb ziemi. Jeśli powiesz "Czas już iść", oznaczając swoim tonem "Nie możesz już grać", napotkasz opór. Ale jeśli mówisz wesoło: "Spróbuj wejść po schodach", może zechce to zrobić.Ale przypuśćmy, że jest zmęczony, kapryśny i nic nie przyciąga go do domu. Dziecko zaczyna być uparte. Wziąłbym go w ramiona i zabrałam do domu, nawet jeśli piszcze i kopie jak świnia. Zrobić z rozbuchanej powietrzu, jakby chciał mu powiedzieć: „Wiem, że jesteś zmęczony i zirytowany, ale wciąż mamy iść”Nie krzyczcie: nadal nie rozumie, że zachowuje się niepoprawnie. Nie kłóć się z nim: i tak go nie przekonasz, tylko się złościsz. Małe dziecko, które czuje się nieszczęśliwe i aranżuje scenę, w głębi duszy rozumie: matka wie, co robi i dlatego stopniowo się uspokoi.
Dziecko, które upuszcza i rzuca rzeczy. W wieku jednego roku dziecko uczy się celowo upuszczać.Opuszcza krzesło i rzuca jedzenie na podłogę lub jeden po drugim wyrzuca zabawki z łóżeczka. A. zaczyna płakać, ponieważ je stracił.Zirytowana matka podejrzewa, że ją kpi. Ale nawet o niej nie myśli: fascynuje go jego nowa umiejętność.Chce rzucić coś przez cały dzień, jak chłopak od rana do nocy, gotowy do jazdy na nowym rowerze. Jeśli zbierzesz rzeczy przez nich rzucone, natychmiast zrozumie, że dwoje może grać w tę grę i raduje się.Lepiej nie przyzwyczajać się do tego, że natychmiast podnosisz na nie rzucane zabawki. Połóż dziecko na podłodze lub na ziemi, gdy dojdzie do takiego nastroju. Możesz przymocować swoje ulubione zabawki do łóżeczka za pomocą liny o długości 30 centymetrów( jeśli lina jest dłuższa, dziecko może się w niej zakłopotać).Inne zabawki przywiązują do wózka. Nie możesz pozwolić mu rzucić jedzenia, ale nie zacznie, dopóki nie będzie mógł jeść.Kiedy zaczyna go rzucać, natychmiast wyjmij tacę z jedzeniem i daj dziecku szansę na grę.Jeśli skarcisz dziecko za rzucanie, nic nie osiągniesz, po prostu się zdenerwuj.