Pływak, bańka!
Cechy gry i jej wartość edukacyjna. Jest to jedna z pierwszych gier całodobowych. Kontynuuje znajomość i zbliżenie dzieci ze sobą iz opiekunem. Wprowadzony zostaje nowy element - tradycyjny rytuał zaproszenia na chór, podczas którego każde dziecko konsekwentnie wykonuje dwie role: najpierw zostaje zaproszona, a następnie zaprasza. Każdy uczestnik gry czuje uwagę innych dzieci i siebie.ma swoich partnerów.
W tej grze dzieci uczą się nowych ruchów. Z jednej strony jest to typowa konstrukcja koła w okręgu. Z drugiej strony wykonywanie ruchów rytmicznych, podlegających symbolicznemu słowu.
Podobnie jak w poprzednich grach, działania są wykonywane jednocześnie przez wszystkie dzieci, które naśladują wychowawcę i siebie nawzajem. Ale ta gra wymaga lepszej koordynacji ruchów( jej uczestnicy muszą się dostosować do siebie, aby wytrzymać rytm i tempo ruchu) i więcej uwagi do partnerów w tańcu. W tym samym czasie gra bawi dzieci i sprawia im przyjemność.
Opis gry i techniki jej prowadzenia. Nauczyciel zaprasza wszystkie dzieci, aby usiadły na krzesłach, znajdujących się w półkolu, i prosi jednego z nich: "Jak masz na imię?Powiedz głośno, aby wszyscy usłyszeli! "Dziecko nazywa swoje imię, a dorosły z uczuciem powtarza:" Masza, chodźmy grać! "Nauczyciel bierze dziecko za rękę, podchodzi wraz z nim do następnego dziecka i pyta o jego imię.Powtarza się pieszczotliwie imię dziecka, ale żeby wszyscy je usłyszeli, sugeruje, by do nich dołączył i dał rękę Mashence. Teraz są już trzy, aby zaprosić następne dziecko do wzięcia udziału w grze. Tak więc jeden po drugim, wszystkie dzieci biorą w swoje ręce. Na początku lepiej jest podejść do tych uczniów, którzy wyrażają chęć dołączenia do gry, i lepiej jest zaprosić ograniczone, przeszkolone dzieci przez te drugie. Jeśli ktoś nadal nie chce grać, nie nalegaj na to. Stopniowo, oglądając grę, złapią ją, a także chcą być w zespole.
Po zaproszeniu wszystkich dzieci tworzony jest długi łańcuch. Nauczyciel bierze rękę od ostatniego dziecka i zamyka krąg."Zobacz, ilu z nas! Cóż za świetny krąg okazał się jak bańka! Dorosły mówi."Teraz zróbmy mały krąg."
Wraz z opiekunem dzieci stają się blisko siebie i zaczynają "nadmuchać bańkę": ich głowy są pochylone, a niemowlęta dmuchają pięściami, składanymi jeden po drugim, jak fajka. Równocześnie wyprostowują i rekrutują powietrze, a potem znów się wyginają, wdmuchują powietrze do fajki i mówią "ff-ff".Czynności te powtarza się dwa do trzech razy. Przy każdej inflacji każdy cofa się, jakby bańka nieznacznie wzrosła. Następnie wszyscy dołączają do rąk i stopniowo rozszerzają krąg, poruszając się i wymawiając następujące słowa:
Bloat, bubble, Bloat big, Pozostań w ten sposób, Nie pękaj!
Okazuje się, że duże rozciągnięte koło. Wchodzi do niego pedagog, dotyka każdej pary połączonych rąk, nagle zatrzymuje się i mówi: "Bańka pękła!" Wszyscy klaszczą w dłonie, wypowiadają słowo "Bawełna!" I biegną w stos( do środka).
Po tym gra zaczyna się od nowa, to znaczy, że bańka ponownie napełnia się.I możesz zakończyć grę w ten sposób. Kiedy bańka pęka, nauczyciel mówi: "Małe bąbelki latały, latały, latały, latały. .." Dzieci biegają tam iz powrotem w różnych kierunkach.
Zasady gry.
1. Gdy bańka pęcznieje - cofnij się i pod koniec tekstu trzymaj ręce.
2. Na słowie "Bawełna!" Ręce są rozdzielone i wszyscy biegną do środka.
3. Podaj rękę każdemu, kto jest blisko.
Wskazówki dla nauczyciela. Podczas wykonywania tej gry bardzo ważne jest śledzenie ruchów dzieci, przy zachowaniu powolnego i optymalnego dla nich tempa. Należy pamiętać, że wymawiając dźwięk "fph", gdy pęcherz jest nadmuchany, dzieci opanowują prawidłową artykulację.To dobre ćwiczenie dla rozwoju dźwięku.
Podczas gry mogą pojawić się konflikty między dziećmi: ktoś nie chce podać ręki swojemu sąsiadowi, ktoś biegnie z miejsca na miejsce itp. Szczególnie często kłócą się dzieci, ponieważ każdy chce stanąć obok nauczyciela. Przypomnij dzieciom trzecią regułę, która jest niezbędna do przyjaznej gry. Nie powinniśmy pozostać przy tych konfliktach, lepiej rozwiązywać takie spory szybko i taktownie.