Karyotypowanie

Do badań chromosomów najczęściej stosuje się krótkoterminowe preparaty krwi, a także komórki szpiku kostnego i kultury fibroblastów. Dostarczona do laboratorium krwi z antykoagulantem wirowano w celu wytrącenia erytrocytów, leukocytów i inkubowano w pożywce hodowlanej w ciągu 2-3 dni. Fitohemag-glutynina jest dodawana do próbki krwi, ponieważ przyspiesza aglutynację erytrocytów i stymuluje podział limfocytów. Najbardziej odpowiednią fazą do badania chromosomów jest metafaza mitozy, więc kolchicyna jest stosowana do zatrzymania podziału limfocytów na tym etapie. Dodanie tego leku do hodowli prowadzi do zwiększenia odsetka komórek znajdujących się w metafazie, to jest na tym etapie cyklu komórkowego, kiedy najlepiej widać chromosomy. Każdy chromosom replikuje się( wytwarza jego własną kopię) i po odpowiednim zabarwieniu jest widoczny w postaci dwóch chromatyd dołączonych do centromeru lub centralnego zwężenia. Komórki są następnie traktowane hipotonicznym roztworem chlorku sodu, utrwalone i barwione.

Do barwienia chromosomów częściej stosuje się barwnik Romanowsky-Giemsa, 2% acetaminominy lub 2% acetazariny. Barwi chromosomy całkowicie, jednolicie( metoda rutynowa) i mogą być używane do identyfikacji anomalii liczbowych ludzkich chromosomów.

Aby uzyskać szczegółowy obraz struktury chromosomów, identyfikację( oznaczanie) poszczególnych chromosomów lub ich segmentów, stosuje się różne metody barwienia różnicowego. Najczęściej stosowanymi metodami są Giemsa, a także G-i Q-gięcie. Kiedy mikroskopia preparatywnej

rata wzdłuż chromosomu ujawnia szereg kolorowych( heterochromatyny) i niemalowane( euchromatyna) zespołów. Charakter poprzeczny ischerchennos pokojowe uzyskany w ten sposób pozwala na identyfikację każdego chromosomu w zestawie, ponieważ naprzemiennie zespoły oraz ich wymiary są całkowicie indywidualne i są stałe dla każdej pary.

rata wzdłuż długości chromosomu ujawnia serię barwionych( heterochromatyna) i niepomalowanych( euchromatynowych) prążków. Charakter poprzeczny ischerchennos pokojowe uzyskany w ten sposób pozwala na identyfikację każdego chromosomu w zestawie, ponieważ naprzemiennie zespoły oraz ich wymiary są całkowicie indywidualne i są stałe dla każdej pary.

Rys. Schematyczne mapy ludzkich chromosomów o zróżnicowanym zabarwieniu

Ryc. Schematyczne mapy ludzkich chromosomów z różnicowym zabarwieniem

Płytki z metafazą pojedynczych komórek są sfotografowane. Poszczególne chromosomy są wycinane ze zdjęć i wklejane na kartce papieru w kolejności;taki obraz chromosomów nazywa się kariotypem.

zastosowanie dodatkowego barwienia, jak również nowe sposoby wytwarzania preparatów chromosomalnego, pozwalając odcinek chromosomu o długości znacznie zwiększyć dokładność cytogenetyczną diagnozy.

Opracowano specjalną nomenklaturę opisującą ludzki kariotyp. Normalny kariotyp mężczyzny i kobiety jest oznaczony odpowiednio jako 46, XY i 46, XX.Kiedy zespół Downa charakteryzuje się obecnością dodatkowego chromosomu trisomii 21( 21), a kobiety nazywanej kariotypu XX + 47, 21 i mężczyźni - 47 XY 21+.W obecności strukturalne nieprawidłowości chromosomowe musi określać zmienioną długie lub krótkie ramię na literę P są krótkie ramię, q - długie ramiona, t - translokacja. Tak więc, gdy krótkie ramię chromosomu 5( zespół "kot-krzyk") zostanie usunięte, żeński kariotyp jest opisany jako 46, XX, 5p-.Matka dziecka z zespołem translokacji Downa - nosicielem zrównoważonej translokacji 14/21 ma kariotyp 45, XX, t( 14q; 21q).Chromosom translokacji powstaje, gdy długie ramiona chromosomu 14 i 21 łączą się, krótkie ramiona zostają utracone.

Każde ramię jest podzielone na dzielnice, a one z kolei - na segmenty, a te i inne są oznaczone cyframi arabskimi. Centromer chromosomu jest punktem wyjścia do liczenia regionów i segmentów.

Dlatego do topografii chromosomu stosowane są cztery markery: liczba chromosomów, symbol ramienia, numer obszaru i numer segmentu w danym regionie. Na przykład, 6p21.3 zapis oznacza, że ​​mówimy o 6 par chromosomów, jego krótkim ramieniu, powierzchnia 21 segmentu 3. Istnieją więcej znaków opcjonalne, w szczególności PTER - koniec krótkiego ramienia, qter - koniec długiego ramienia. Metoda analizy cytogenetyczne

umożliwia wykrycie delecje i inne zmiany w chromosomach tylko wielkość około 1000000 zasad( nukleotydów).