Zwężenie moczowodu - przyczyny, objawy i leczenie. MF.

Zwężenie moczowodu jest wrodzoną lub nabytą patologią, która charakteryzuje się całkowitym lub niecałkowitym zwężeniem światła moczowodu i naruszeniem ewakuacji moczu.

Przyczyny zwężenia moczowodu

W swym pochodzeniu zwężenie moczowodu dzieli się na wrodzone i nabyte. Jeśli nie jest możliwe ustalenie dokładnych przyczyn prowadzących do wrodzonego zwężenia, wiadomo, że etiologia nabytego zwężenia jest znana.

Najczęściej rozwój zwężenia moczowodu jest wspomagany przez traumę tego narządu. I może to być trauma zarówno z zewnętrznego, jak iz wewnętrznego czynnika. Czynników zewnętrznych najczęściej stenozy rozwijają się na tle krwiaka zaotrzewnowego, który powstaje w wyniku tępego uderzenia w dolną część pleców. Strzał z broni palnej, nóż i inne otwarte zmiany moczowodu są znacznie mniej powszechne, chociaż są również izolowane jako przyczyny nabytego zwężenia moczowodu.

Przyczyną wewnętrznego urazu, który przyczynia się do rozwoju zwężenia moczowodu, są kamienie tworzące się w nerkach. W tym przypadku zwężenia nie należy mylić z zatarciem - stanem, w którym kamień blokuje światło moczowodu, co narusza przepływ moczu. Choroba nerek prowadzi do zwężenia tylko w przypadku, gdy kamień uszkadza błonę śluzową moczowodu, w którym rozwija się reakcja zapalna z utworzeniem tkanki łącznej.

Objawy zwężenia moczowodu

Objawy zwężenia są spowodowane naruszeniem przejścia moczu do pęcherza i jego zatrzymaniem w jamie miednicy nerek. Stanowi temu towarzyszy przedłużenie nerki i napięcie w kapsule nerkowej, co prowadzi do rozwoju ostrego zespołu bólowego. Pacjenci skarżą się na ból w okolicy lędźwiowej, który najpierw ma skurcze, a później stały charakter. Możliwe napromienianie bólu na zewnętrznych narządach płciowych. Często obserwuje się zwężenie jednego z moczowodów, więc ból z reguły zlokalizowany jest z jednej strony.

Jeśli mocz z nerki nie zostanie wydalony na czas, prowadzi to do zniszczenia nefronów i ich przedostania się do krwi. Pacjenci natychmiast rozwijają reakcję temperaturową, żółtaczkę skóry, nudności, wymioty i ostry zapach moczu z jamy ustnej. W klinice ten stan nazywa się mocznicą.Bez odpowiedniego i terminowego leczenia kończy się śmiercią pacjentów.

Zatem, jeśli pacjent ma tę kliniczną symptomatologię lub ma historię tępego urazu brzucha, potrzebuje natychmiastowej konsultacji z urologiem, aby uniknąć rozwoju ostrego zwężenia moczowodu z mocznicą.

Rozpoznanie zwężenia moczowodowego

Ogólny test moczu może dać wyniki na obecność niewielkiej ilości krwi w moczu, co jest wynikiem nie samego zwężenia, ale uszkodzenia poprzedzającego. Tak więc ta metoda diagnozy jest całkowicie nieinformatywna dla rozpoznania zwężenia moczowodu.

"Złoty standard" w weryfikacji tej patologii można uznać za urografię wydalniczą - badanie, którego istotą jest obraz radiologiczny układu moczowo-płciowego, po dożylnym kontraście. Z reguły wyniki badania wskazują na "zerwanie" w kontraście tylko na poziomie zwężenia. W tym samym czasie górna część moczowodu wraz z nerką kompensuje się i gromadzi się w nich duża ilość moczu.

Urografia wydalnicza: zwężenie moczowodu

Badanie ultrasonograficzne umożliwia odsłonięcie po stronie zmiany ostro zmienionej i powiększonej nerki. W tym przypadku nie można zwizualizować moczowodu i miejsca zwężenia.

Dodatkową nowoczesną metodą weryfikacji diagnozy jest cystoskopia. Polega na badaniu błony śluzowej pęcherza za pomocą specjalnego urządzenia optycznego. Po miejscowym znieczuleniu cewki moczowej umieszcza się wzdłuż niej metalową rurkę, która jest cystoskopem. Lekarz, obserwując w oku cystoskopu, może szczegółowo zbadać śluzówkę pęcherza moczowego. Aby zweryfikować zwężenie moczowodu, cystoskopię należy uzupełnić dożylnie indygo-karminem. Substancja jest filtrowana przez nerki i po kilku minutach zaczyna wchodzić do pęcherza przez otwory moczowodów. Naturalnie, ze zwężeniem jednego z nich, indigokarmina uwalniana jest tylko z jednej dziury, co wskazuje na obecność patologii.

Leczenie zwężenia moczowodu

Leczenie tej choroby, w pierwszej kolejności, powinno być ukierunkowane na ewakuację moczu z pęcherza. Można to zrobić na kilka różnych sposobów.

Najnowocześniejszą metodą jest stentowanie moczowodu, które ze względu na swoją praktyczność i minimalną inwazyjność stało się bardzo rozpowszechnione w Europie i Stanach Zjednoczonych. Używając tego samego cystoskopu, który wykonał badanie diagnostyczne jamy pęcherza, cienką rurkę wprowadza się do jamy miednicy nerek przez otwór dysfunkcyjnego moczowodu. Jeśli lekarz zdąży przejść przez barierę, mocz zaczyna być uwalniany z końca rurki pęcherzyka. Z reguły ma bardziej skoncentrowany kolor i może zawierać domieszkę krwi.

Jeśli nie można wykonać tej metody, można skorzystać z drenażu przezskórnego nerek. W tym celu w znieczuleniu miejscowym wykonuje się przebicie skóry w okolicy lędźwiowej. Zagraniczni eksperci zalecają wykonywanie tej procedury pod nadzorem ultrasonografii, ale w przypadku braku tej ostatniej można również zacząć od anatomicznych punktów orientacyjnych. Po włożeniu igły do ​​wnęki miednicy zakłada się na nią gumowy cewnik, który jest przymocowany do skóry w celu stałego wypływu moczu.

Cóż, ostatnią metodą ewakuacji moczu jest pilna interwencja chirurgiczna, która jest wykonywana wyłącznie przy użyciu niezbędnego sprzętu i odpowiednich kwalifikacji lekarzy. Celem operacji jest nie tylko ewakuacja moczu, ale także eliminacja bezpośredniej przyczyny naruszenia jej odpływu. Miejsce zwężenia moczowodu jest zwykle usuwane, po czym dwa końce narządu są zszyte. Jeśli zwężenie ma długie rozszerzenie i niemożliwe jest wykonanie operacji plastycznej za pomocą własnych tkanek, sztuczne protezy są stosowane w celu przywrócenia odpływu moczu. Znane są również techniki, w których koniec moczowodu, który rozciąga się od nerki, przyszywa się do tego samego organu po drugiej stronie. W tym przypadku odpływ moczu z obu nerek występuje w jednym moczowodzie.

Operacja eliminacji zwężenia moczowodu

Każda z opisanych operacji kończy się po nałożeniu nefrostomii - specjalnej rurki, która jest wydalana na skórze talii i przez którą odbywa się odpływ moczu. Dzieje się tak, aby w pierwszych dniach po operacji nie ładować zespolenia moczowodu, które może po prostu pęknąć.

Każda z terapii jest uzupełniona obowiązkową receptą antybiotykoterapii. Robi się to, aby zapobiec wtórnej infekcji. Po operacjach na narządach układu moczowo-płciowego najczęściej stosuje się antybiotyki z serii cefalosporyn i fluorochinolonów, w szczególności cefuroksym lub ofloksacynę.Mają dobry wpływ na każdą chorobotwórczą florę.

Rehabilitacja po chorobie

Rehabilitacja takich pacjentów związana jest głównie z nefrostomią.Jeśli pacjenci muszą chodzić przez kilka miesięcy z rurką, która pobiera mocz, powoduje to dyskomfort moralny i fizyczny. Po pierwsze, należy nauczyć pacjentów, jak właściwie dbać o stomię, aby nie doszło do zakażenia rany pooperacyjnej. Zaleca się codzienną zmianę opatrunku i leczenie miejsca utrwalenia probówki roztworami antyseptycznymi opartymi na jodzie lub alkoholu.

Ponadto, przy powolnym gojeniu się ran, możliwe jest zastosowanie leczenia fizjoterapeutycznego w postaci magnetoterapii, darsonwalizacji lub UHF.Aby poprawić zdolności regeneracyjne, konieczne jest przeprowadzenie około dziesięciu procedur trwających 20-30 minut.

Funkcje żywienia i stylu życia

Pacjentom przypisany jest siódmy stół dla Pevznera, który ogranicza spożywanie alkoholu, kawy, mocnej herbaty, pieprzu, produktów słonych, kwaśnych, smażonych i wędzonych. Ponadto, pacjentom nie wolno spożywać dużych ilości wody i soków, a także owoców, które zwiększają diurezę.Te ostatnie obejmują arbuzy lub truskawki. Reżim wodny u takich pacjentów powinien być kontrolowany, dlatego zaleca się, aby codziennie rejestrowali ilość zużytego płynu i pobranego moczu.

Leczenie środkami folk

Bolesny atak ze zwężeniem moczowodu jest bardzo podobny do zwykłej kolki nerkowej, która rozwija się z chorobą kamienia nerkowego. A jeśli z jej takimi środkami, jak gorąca butelka na gorącą wodę w talii lub niewielka ilość alkoholu są wystarczająco skuteczne, to ze zwężeniem są absolutnie bezużyteczne. Wręcz przeciwnie, procedury termiczne sprzyjają tworzeniu się większej ilości moczu, co prowadzi do zwiększonego ciśnienia w "zablokowanej" nerce, aw rezultacie do zwiększenia bólu.

Powikłania zwężenia moczowodu

Jak już wspomniano, najbardziej powikłaniem zwężenia moczowodu jest bariera nefrogematogennogo naruszenie oraz przedostawanie się moczu do krwi. Jednocześnie występują lokalne komplikacje, które nie mogą być mniej niebezpieczne.

Przy silnym wzroście ciśnienia w moczowodzie i nerce może wystąpić pęknięcie tego ostatniego. Towarzyszy temu mocz wprowadzany do przestrzeni zaotrzewnowej, któremu towarzyszy ostra reakcja zapalna i ropienie. Jeśli czas nie eliminuje proces, może wystąpić posocznica lub zatrucie krwi, które również, w większości przypadków jest śmiertelna. Zapobieganie

zwężenie moczowodu

Do zapobiegania zwężenie moczowodu jest bardzo ważne, prawidłowe i terminowe leczenie urazów okolicy lędźwiowej. Nawet jeśli w przypadku tych ostatnich istnieje rozległy krwiak przestrzeni zaotrzewnowej, terminowe odprowadzanie ten ostatni może całkowicie zapobiec rozwojowi powikłań, w tym zwężeniem moczowodu.

Należy zauważyć, że istnieją sportowcy, którzy mają tępe urazy lędźwiowe uznawane za profesjonalistów. Należą do nich snowboardziści, którzy podczas upadku, w większości przypadków lądują w talii. Im zapobiec powikłaniom wynaleziono specjalne klocki piankowe złagodzić cios podczas upadku.

Rev.urolog, seksuolog, androlog Plotnikov