Mysi gorączka: objawy, leczenie, objawy, zapobieganie
Gorączka krwotoczna z zespołem nerkowym( HFRS), lepiej znana jako "mysia gorączka", jest ostrą wirusową chorobą zakaźną.
Nosicielami czynnika sprawczego są gryzonie - myszy polne, szczury, nietoperze, ale czerwony nornik jest uznawany za głównego nosiciela. Osoba może złapać pył w powietrzu.
Szczególne niebezpieczeństwo, w którym ryzyko infekcji jest wyjątkowo wysokie, to obszary leśne.
W strefie ryzyka znajdują się mieszkańcy wsi, leśnicy, grzybiarze, rybacy i miłośnicy rekreacji na świeżym powietrzu. Warto zauważyć, że choroba nie jest przenoszona z człowieka na człowieka.
Jak już wspomniano, najkorzystniejsze dla rozwoju wirusa są obszary leśne, zwłaszcza lasy świerkowe.
Gryzonie są bezobjawowymi wektorami, dlatego nie można zidentyfikować zainfekowanego zwierzęcia na oko. Aby się zarazić, osoba ma dość niewielkiej liczby patogenów.
Istnieje kilka sposobów przenoszenia choroby:
Następnie dochodzi do ogniskowej rozprzestrzeniania się choroby poprzez, na przykład, skażoną świeżą wodę z jednego źródła.
Po infekcji, dorosły zazwyczaj nie odczuwa żadnych objawów przez następne dwa do trzech tygodni.
W niektórych przypadkach okres inkubacji w może trwać dłużej niż miesiąc. Ale wraz z pojawieniem się określonych objawów choroba przechodzi do początkowego okresu rozwoju.
Początkowy etap trwa około 10 dni. Charakteryzuje się wysoką gorączką, dreszczami, bólem głowy, osłabieniem. Choroba nadal się rozwija. Kilka dni później możliwy jest spadek temperatury, ale częściej nie zwalnia pacjenta z powodu rozwoju innych objawów. Ból w dolnej części pleców, nudności i wymioty, częste oznaki zatrucia, czasami upośledzenie wzroku.
Stadium oligoura zaczyna się stopniowo rozwijać od czwartego dnia wystąpienia choroby. Charakteryzuje się ostrą niewydolnością nerek, w której normalne funkcje nerek są zakłócone, a ilość wydalanego moczu spada.
Prowadzi to do gromadzenia się toksycznych substancji w organizmie. Ponadto występuje obrzęk twarzy, krwawienie z nosa i dziąseł, możliwe wymioty i silny ból w dolnej części pleców. Jest to najbardziej niebezpieczny i trudny etap choroby. Bez odpowiedniego leczenia osoba może umrzeć z powodu licznych komplikacji.
Normalizacja stanu następuje po 2-3 tygodniach, co oznacza początek okresu poliurycznego. Charakteryzuje się gwałtownym wzrostem ilości uwolnionego moczu, co powoduje częste oddawanie moczu. Praca przewodu żołądkowo-jelitowego zostaje znormalizowana i następuje powrót apetytu. Słabość stopniowo zastępuje normalny stan zdrowia.
Przeczytaj także objawy Eboli u dorosłych.
Leczenie gorączki mysiej jest pilną hospitalizacją w oddziale chorób zakaźnych szpitala. Pacjent ustawił ścisły odpoczynek w łóżku. Ogólna struktura lub plan leczenia mysiej gorączki u dorosłych nie istnieje. Dla każdego indywidualnego przypadku dobierana jest indywidualna terapia, biorąc pod uwagę cechy przebiegu choroby, jej stadium rozwoju, powikłania i wiek pacjenta.
Ogólnie rzecz biorąc, zastosowanie terapii detoksykacyjnej jest wystarczające. Ponadto podejmowane są działania w celu normalizacji stanu człowieka, przywrócenia równowagi wody i soli, zapobiegania i leczenia powikłań.Stosuje się różne środki przeciwgorączkowe, przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwwirusowe.
Szczególną uwagę zwraca się na pracę nerek. Wprowadzenie jakichkolwiek płynów przebiega zgodnie z zasadą "lepiej jest podlać niż przelać", tzn. Ilość wtryskiwanej cieczy jest aktywnie monitorowana. W przypadku, gdy terapia lekowa nie pomaga przywrócić prawidłową czynność nerek, stosuje się hemodializę pozaustrojową.
Dla pacjenta dieta nr 4 jest konieczna, jeśli choroba jest bez powikłań, a dieta nr 1 w przeciwnym przypadku.
Nie istnieją żadne środki, które całkowicie zapobiegają infekcji mysią gorączką.Najskuteczniejszym sposobem jest ochrona żywności i wody przed gryzoniami przy zamkniętych pojemnikach.
Należy unikać kontaktu z gryzoniami. W przypadku mieszkańców obszarów wiejskich zaleca się regularne przeprowadzanie deratyzacji. Takie środki zmniejszą ryzyko infekcji do minimum.
Nosicielami czynnika sprawczego są gryzonie - myszy polne, szczury, nietoperze, ale czerwony nornik jest uznawany za głównego nosiciela. Osoba może złapać pył w powietrzu.
Szczególne niebezpieczeństwo, w którym ryzyko infekcji jest wyjątkowo wysokie, to obszary leśne.
W strefie ryzyka znajdują się mieszkańcy wsi, leśnicy, grzybiarze, rybacy i miłośnicy rekreacji na świeżym powietrzu. Warto zauważyć, że choroba nie jest przenoszona z człowieka na człowieka.
Przyczyny - Jak przebiega mysia gorączka
Jak już wspomniano, najkorzystniejsze dla rozwoju wirusa są obszary leśne, zwłaszcza lasy świerkowe.
Gryzonie są bezobjawowymi wektorami, dlatego nie można zidentyfikować zainfekowanego zwierzęcia na oko. Aby się zarazić, osoba ma dość niewielkiej liczby patogenów.
Istnieje kilka sposobów przenoszenia choroby:
- w powietrzu, w której osoba wdycha zanieczyszczony pył;
- typ kontaktu, w którym osoba wchodzi w kontakt ze skażonym obiektem lub bezpośrednio z przewoźnikiem;
- to droga pokarmowa, w której osoba spożywa skażoną żywność lub wodę.
Następnie dochodzi do ogniskowej rozprzestrzeniania się choroby poprzez, na przykład, skażoną świeżą wodę z jednego źródła.
Objawy mysiej gorączki
Po infekcji, dorosły zazwyczaj nie odczuwa żadnych objawów przez następne dwa do trzech tygodni.
W niektórych przypadkach okres inkubacji w może trwać dłużej niż miesiąc. Ale wraz z pojawieniem się określonych objawów choroba przechodzi do początkowego okresu rozwoju.
Początkowy etap trwa około 10 dni. Charakteryzuje się wysoką gorączką, dreszczami, bólem głowy, osłabieniem. Choroba nadal się rozwija. Kilka dni później możliwy jest spadek temperatury, ale częściej nie zwalnia pacjenta z powodu rozwoju innych objawów. Ból w dolnej części pleców, nudności i wymioty, częste oznaki zatrucia, czasami upośledzenie wzroku.
Stadium oligoura zaczyna się stopniowo rozwijać od czwartego dnia wystąpienia choroby. Charakteryzuje się ostrą niewydolnością nerek, w której normalne funkcje nerek są zakłócone, a ilość wydalanego moczu spada.
Prowadzi to do gromadzenia się toksycznych substancji w organizmie. Ponadto występuje obrzęk twarzy, krwawienie z nosa i dziąseł, możliwe wymioty i silny ból w dolnej części pleców. Jest to najbardziej niebezpieczny i trudny etap choroby. Bez odpowiedniego leczenia osoba może umrzeć z powodu licznych komplikacji.
Normalizacja stanu następuje po 2-3 tygodniach, co oznacza początek okresu poliurycznego. Charakteryzuje się gwałtownym wzrostem ilości uwolnionego moczu, co powoduje częste oddawanie moczu. Praca przewodu żołądkowo-jelitowego zostaje znormalizowana i następuje powrót apetytu. Słabość stopniowo zastępuje normalny stan zdrowia.
Przeczytaj także objawy Eboli u dorosłych.
Leczenie mysiej gorączki
Leczenie gorączki mysiej jest pilną hospitalizacją w oddziale chorób zakaźnych szpitala. Pacjent ustawił ścisły odpoczynek w łóżku. Ogólna struktura lub plan leczenia mysiej gorączki u dorosłych nie istnieje. Dla każdego indywidualnego przypadku dobierana jest indywidualna terapia, biorąc pod uwagę cechy przebiegu choroby, jej stadium rozwoju, powikłania i wiek pacjenta.
Ogólnie rzecz biorąc, zastosowanie terapii detoksykacyjnej jest wystarczające. Ponadto podejmowane są działania w celu normalizacji stanu człowieka, przywrócenia równowagi wody i soli, zapobiegania i leczenia powikłań.Stosuje się różne środki przeciwgorączkowe, przeciwzapalne, przeciwbólowe i przeciwwirusowe.
Szczególną uwagę zwraca się na pracę nerek. Wprowadzenie jakichkolwiek płynów przebiega zgodnie z zasadą "lepiej jest podlać niż przelać", tzn. Ilość wtryskiwanej cieczy jest aktywnie monitorowana. W przypadku, gdy terapia lekowa nie pomaga przywrócić prawidłową czynność nerek, stosuje się hemodializę pozaustrojową.
Dla pacjenta dieta nr 4 jest konieczna, jeśli choroba jest bez powikłań, a dieta nr 1 w przeciwnym przypadku.
Zapobieganie
Nie istnieją żadne środki, które całkowicie zapobiegają infekcji mysią gorączką.Najskuteczniejszym sposobem jest ochrona żywności i wody przed gryzoniami przy zamkniętych pojemnikach.
Należy unikać kontaktu z gryzoniami. W przypadku mieszkańców obszarów wiejskich zaleca się regularne przeprowadzanie deratyzacji. Takie środki zmniejszą ryzyko infekcji do minimum.