Wścieklizna w objawach u ludzi

Wścieklizna jest ostrą, zoonotyczną, wirusową infekcją mózgu, która po raz pierwszy atakuje zwierzęta. Szopy, skunksy, nietoperze, lisy i inne ssaki mogą być wściekłe;psy domowe i koty również mogą zostać zarażone. Wścieklizna może być przenoszona na ludzi przez ślinę zainfekowanego zwierzęcia, zwykle z ugryzieniem, chociaż wirus może również dostać się do krwi podczas zlizania uszkodzonej skóry. Po ukąszeniu wirus mnoży się w tkance mięśniowej, następnie atakuje zakończenia nerwów obwodowych, mnoży się w neuronach i poprzez zwoje rdzeniowe dociera do centralnego układu nerwowego, powodując objawy kliniczne. Zasadniczo wirus gromadzi się w mózgu i gruczołach ślinowych.

Wścieklizna jest śmiertelna, jeśli nie zostanie natychmiast podjęta, aby zapobiec rozwojowi choroby. Dlatego jeśli zostaniesz ugryziony przez zwierzę, natychmiast skonsultuj się z lekarzem. Nie czekaj, aby zobaczyć, czy się złościsz;tak szybko, jak pojawiają się objawy, choroba staje się nieodwracalna, pomimo leczenia, a śmierć następuje w ciągu kilku dni. Objawy najczęściej pojawiają się od czterech do ośmiu tygodni, ale zdarzają się przypadki, gdy pojawiają się w okresie od 10 dni do 6 miesięcy po ukąszeniu. Leczenie polega na kilku wstrzyknięciach szczepionki i jest skuteczne tylko wtedy, gdy jest przepisane na czas.

• Przyczyną wścieklizny jest wirus należący do rodziny Rhabdoviridae, rodzaju Lyssavirus.

• Objawy w początkowej fazie: gorączka, ból mięśni, ból głowy, ogólne pogorszenie stanu zdrowia, utrata apetytu, trudności w połykaniu, mrowienie i drganie mięśni w miejscu ukąszenia.

• Ciężkie skurcze mięśni wywołane przez połykanie płynu( stąd nazwa wścieklizna).

• Podniecenie i agresywność.Po okresach gniewu następują okresy spokoju, ale wraz z rozwojem choroby okresy spokojne stają się coraz krótsze i rzadsze.

• ślinienie spowodowane nadmiernym ślinieniem i trudnościami w połykaniu.

• Zamieszanie.

• Drgawki, porażenie i śpiączka.

• Historia przypadku i badanie fizykalne.

• Biopsja tkanki nerwowej.

• Należy dołożyć wszelkich starań, aby złapać pogryzionego zwierzęcia, aby jego mózg mógł zostać poddany testom na obecność wirusa. Zdrowe zwierzę jest monitorowane przez 10 dni w celu wykrycia wszelkich anomalii w jego zachowaniu.

Ważne jest, aby rozpoznawać wściekliznę w odpowiednim czasie u zwierzęcia, które gryzie osobę.Diagnostyka laboratoryjna wścieklizny u zwierząt, które ugryzły osobę, a zmarłych jest oparta na wykryciu w mózgu określonego antygenu( metodą przeciwciał fluorescencyjnych) i wykrycie wirusa( przez test biologiczny).W warunkach laboratorium wirusologicznego instytucji sanitarno-epidemiologicznych możliwe jest prowadzenie badań przy użyciu metody przeciwciał fluorescencyjnych. Wykrywanie wirusa za pomocą testu biologicznego wymaga specjalnych warunków i jest przeprowadzane tylko w specjalnych laboratoriach.

Materiałem do badań jest mózg. Oprócz mózgu możliwe jest badanie tkanki podskładkowej gruczołów ślinowych. Jednak w tej tkance wirus wścieklizny jest zawarty w mniejszej ilości niż w mózgu. Podczas pobierania materiału do badania zwłoki zwierząt i ludzi otwiera się z zachowaniem niezbędnych środków ostrożności, w gumowych rękawicach i maskach na całej powierzchni celofanu lub szkła organicznego. Mózg jest sterycznie usuwany z czaszki, a małe( 0,5-1,0 g) kawałki pobiera się z różnych części: kory mózgowej półkul mózgowych, móżdżku, rdzenia oblongata i rogu amonowego.

W przypadku próbki biologicznej fragmenty mózgu umieszcza się w jałowym szczelnie zamkniętym słoju z nierozcieńczoną obojętną sterylną gliceryną lub rozcieńcza 1: 2 izotonicznym roztworem chlorku sodu.

Do badania mikroskopowego kawałki o grubości 3-4 mm wycina się w kierunku poprzecznym z tych samych części mózgu, co w przypadku próbki biologicznej. Po pobraniu kawałka mózgu w oddzielnej misce, weź kawałki podśluzowatych gruczołów ślinowych. Niezmodyfikowane części mózgu i gruczoły podżuchwowe są przechowywane i wysyłane zgodnie z zasadami postępowania z materiałem od pacjentów ze szczególnie groźnymi infekcjami.

Wysoce wrażliwa i specyficzna jest metoda przeciwciał fluorescencyjnych, których wyniki całkowicie pokrywają się z wynikami próbki biologicznej. Ponadto, stosując metodę przeciwciał fluorescencyjnych, odpowiedź można uzyskać bardzo szybko( w ciągu kilku godzin po rozpoczęciu badania).Specyficzny antygen we wściekliźnie można wykryć w rozmazach-odcinkach i przekrojach histologicznych z mózgu i ślinianek podżuchwowych. Do diagnozy wścieklizny należy stosować bezpośrednie i pośrednie warianty metody przeciwciał fluorescencyjnych.antygen wirusa wścieklizny wykryto w preparatach jasnozielony granulek o różnych kształtach i rozmiarach, - z subtelnie mieć 15-20 mm średnicy - w słabym żółtawego tle normalnej tkanki mózgowej. Swoistość wykrywanej fluorescencji sprawdza się przez wprowadzenie kontroli.

Aby wykonać test biologiczny, sterylne kawałki kawałków z różnych czynności mózgu mielono w moździerzu, a następnie, dodając roztwór soli, przygotowano 10% zawiesinę.Jeśli nie ma pewności co do sterylności materiału, dodaje się do niego antybiotyki( 500 jednostek penicyliny na gram tkanki).Po 30-minutowym kontakcie w temperaturze pokojowej, badany materiał wstrzykuje się do mózgu w 5 do 6 białych myszach ważących 4-5 g. Szybko wykazują oznaki ciężkiej choroby. Począwszy od 4 dnia po zakażeniu, jedno zakażone zwierzę zostaje zabite. W ich mózgach podczas badania odbitek smearów przy użyciu metody fluorescencyjnego przeciwciała wykrywany jest określony antygen.

Objawy kliniczne, wyniki analizy patoanatomicznej, metoda przeciwciał fluorescencyjnych i test biologiczny są wystarczające do potwierdzenia lub wykluczenia diagnozy wścieklizny.

• Natychmiast uzyskać pomoc lekarską, jeśli zostaniesz ukąszony przez zwierzę.

• Dokładnie opłucz ranę wodą z mydłem, a następnie użyj środka antyseptycznego.

• Szczepienie dwa dni po ukąszeniu zwykle zatrzymuje rozwój choroby. Potrzebne są dwa rodzaje immunizacji: bierna immunizacja zapewnia przeciwciała do natychmiastowej ochrony przed wścieklizną;Aktywna szczepionka powoduje wytwarzanie przeciwciał w celu długoterminowej ochrony przed wirusami. Bierna szczepionka jest wstrzykiwana wokół rany i do mięśnia. Aktywną szczepionkę podaje się w kilku etapach. Osoby, które otrzymały już aktywną szczepionkę, powinny otrzymywać wyłącznie bierne leczenie.

• Antybiotyki i ponowna immunizacja przeciw tężcowi mogą być wymagane w celu zapobiegania związanym z tym chorobom bakteryjnym.

• Jeśli wystąpią objawy, konieczna jest hospitalizacja;Perspektywa rozwoju choroby w tym przypadku jest jednak niekorzystna.

• Szczepić zwierzęta domowe przeciwko wściekliźnie. Wścieklizna na dzikich zwierzętach pozostaje problemem.

• Ludzie w grupie wysokiego ryzyka choroby( weterynarzy i innych ludzi, którzy pracują ze zwierzętami, myśliwych, grotołazów i osób planujących żyje w krajach rozwijających się, gdzie wścieklizna jest wspólna) powinny przejść o szczepieniu rocznie.

Preparaty do diagnozowania, zapobiegania i leczenia wścieklizny:

1) surowica luminescencyjna przeciw wściekliźnie;2) anty wściekli gamma globulin, przygotowaną z surowicy krwi koni immunizowanych ustalonym wirusem wścieklizny;stosuje się domięśniowo w dawce 0,25-0,5 ml na 1 kg masy ciała zgodnie ze specjalnymi schematami, w zależności od ciężkości zgryzu;

3), szczepionka przeciw wściekliźnie inaktywowanej hodowli otrzymano poprzez gromadzenie wirusa wścieklizny w pierwotnej hodowli komórkowej lub chomika syryjskiego przeszczepów ludzkich komórkach diploidalnych płuc;Inokulacje łączy się z podawaniem gamma globuliny przeciw wściekliźnie.

• W miejscach, gdzie wścieklizna jest powszechna, zwierzęta uliczne są często zabijane, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby.

• W krajach, w których nie ma wścieklizny, na przykład w Anglii, Japonii i Australii, zwierzęta importowane podlegają kwarantannie.

• Uwaga! W przypadku ukąszenia przez zwierzę natychmiast skontaktuj się z lekarzem;nie czekaj na pojawienie się objawów wścieklizny.