Objawy wąglika

Wąglik to choroba wywoływana przez bakterie zarodnikowe.

Źródłem zakażenia są zwierzęta hodowlane( duże i małe bydło, częściowo - świnie).Przez wąglika może powodować naruszenie wymagań sanitarnych i higienicznych do pielęgnacji zwierząt chorych, ubojem obróbki skóry, wełny lub szczeciny. Czynnikiem przenoszenia infekcji jest również gleba w miejscach dawnych cmentarzy bydła. Wielokrotnie obserwowano również infekcje domowe( noszenie wełnianego szala, zakażenie zarodnikami bakterii wąglika itp.).Środek może wnikać do korpusu przez nienaruszoną skórę( mechanizm przekładni kontaktowe), przez błony śluzowe( na górnych dróg oddechowych, przewodu pokarmowego).Infekcja metodą pyłu powietrznego prowadzi do rozwoju rzadkiej postaci płucnej choroby. Kiedy kiełkują w ciele, zarodniki zamieniają się w bardzo wirulentne formy wegetatywne, które powodują rozwój objawów klinicznych.

w miejscu wprowadzenia do organizmu o zakażenie zmiany nekrotyczne tkanki( skórne) lub serosanguineous wysięk opłucnowy( płucnej w postaci tej choroby).Od ogniska pierwotnego patogenów dostaje się do strumienia krwi( bakteriemia), co może prowadzić do uszkodzeń średnich( krwotoczne zapalenie opon mózgowych, zapalenie wsierdzia).

są następujące główne formy kliniczne tej choroby:

1) skórne

2) płuc

3) przewodu pokarmowego,

4) pierwszorzędowych septyczny.

Najczęściej spotykaną postacią skórną jest choroba. Okres inkubacji wynosi od 3 do 14 dni. Rozwija się w wyniku przenikania zarodników i wegetatywnych form bakterii wąglika poprzez pęknięcia, otarcia, zadrapania lub rany skóry. Najpierw w miejscu przenikania patogenu pojawia się czerwona, silnie swędząca plama, która wkrótce zamienia się w gęsty zwój - papule. Po 10-20 godzinach od wierzchołka grudki tworzy się pęcherzyk, który wkrótce zostaje napełniony krwawiącą zawartością.Tak powstałe pęcherze pękają;w jego miejsce powstaje czarny strup składający się z martwiczych tkanek przypominających węgiel. Następnie parch opada, wokół niego powstają 4-5 wtórnych blistrów, z których każdy następnie prowadzi do powstania małego strupu martwiczego. Tworzy tak zwany wąglik wąglika. Na obwodzie centralnych i obwodowych strupów rozwija się masywny obrzęk tkanek miękkich - skóry i tkanki podskórnej. Tkanki w obszarze obrzęku są napięte, skóra błyszczy. W obszarze obrzęku tkanki miękkie są całkowicie bezbolesne - nawet przy mrowieniu szpilki. Chorobie towarzyszy znaczny wzrost temperatury( do 40-41 ° C), ogólne osłabienie, obniżony nastrój, bezsenność i utrata apetytu. Pod koniec choroby, zarówno centralne, jak i mniejsze strupy obwodowe są odrzucane, blizny zastępują je na skórze tworząc powierzchowny parch. Gdy tworzą

płuc ostrego wystąpienia choroby, gorączkę, szybki wzrost temperatury ciała do 41 ° C, a następnie kaszel towarzyszy uwolnienia dużych ilości cieczy, spieniony różowy plwociny. Czasem ból w klatce piersiowej. Przebieg choroby jest ciężki, a rokowanie zawsze jest poważne. Forma jelitowa, która charakteryzuje się ciężkim zatruciem i objawami krwotocznego zapalenia jelit, jest również bardzo trudna.

Choroba rozpoznawana jest na podstawie danych epidemiologicznych i klinicznych. Rozpoznanie potwierdza izolacja bakterii wąglika od ciała pacjenta( od karbowia, krwi, plwociny, wymiocin, kału).Test alergiczny skóry wykonuje się przy pomocy swoistego alergenu swoistego dla skóry( 0,1 ml wąglika).

Wszyscy pacjenci z wąglikiem są hospitalizowani. Leczenie przeprowadza się za pomocą przeciwinwazyjnej globuliny. Po wstępnym teście śródskórnym i desensytyzacji wstrzyknięto 30-60 ml 10% roztworu globuliny wm / m. Przebieg leczenia wynosi 5-7 dni w malejących dawkach. W przypadku braku globuliny można użyć surowicy odpornościowej( 100-200 ml IM).Zasady odczulania są takie same jak w przypadku podawania globuliny. Wprowadzenie immunopreparatów jest połączone z antybiotykoterapią.Tylko z łagodnymi postaciami choroby możemy ograniczyć się do samych antybiotyków. Zastosuj penicylinę w dawce 2 000 000-4 000 000 sztuk / dzień, wprowadzając 4-6 razy dziennie. Przebieg leczenia wynosi 7-8 dni. Możliwe zastosowanie tetracykliny, lewomycyny. W ciężkich postaciach prowadzi się terapię detoksykacyjną, przepisuje się substytuty krwi, wstrząs, kortykosteroidy, leki nasercowe, tlenoterapię.

Zapobieganie

obejmuje kontrolę weterynaryjną zwierząt hodowlanych, badania surowców zwierzęcych( skóry, wełny, szczeciny) na infekcjach zarodnikami bakterii wąglika i zapobieganie przetwarzaniu takich surowców bez ich wstępnej dezynfekcji;kategoryczny zakaz spożywania mięsa chorych lub podejrzanych zwierząt w przypadku wąglika;przestrzeganie specjalnych zasad dotyczących pochówku zwłok zwierząt zmarłych z powodu wąglika;immunizacja zapobiegawcza zwierząt i ludzi( specjalne szczepionki).Osoby mające kontakt ze zwierzętami chorymi podlegają aktywnemu nadzorowi medycznemu przez 2 tygodnie