Kradzież

We wczesnym dzieciństwie często przyjmuje rzeczy innych ludzi. Dzieci w wieku od jednego do trzech lat biorą rzeczy, które nie należą do nich, ale nie kradną.Nie mają jasnej świadomości tego, co do nich należy i co do nich nie należy. Biorą rzeczy po prostu dlatego, że ich naprawdę chcą.Nie zawstydzajcie ich za to, matka musi po prostu powiedzieć dziecku, że zabawka Petera, że ​​Peter również będzie chciał zagrać to szybko i że ma w domu dużo dobrych zabawek.

Co oznacza kradzież w bardziej świadomym wieku. Kradzież, która jest znacznie poważniejsza, występuje między siedmioma latami a okresem dojrzewania. Kiedy dziecko w tym wieku coś przyjmuje, wie, że nie czuje się dobrze. Jest skryty, by ukryć skradzione towary i kategorycznie nie przyznać, że to zrobił.

Kiedy matka lub nauczyciel odkrywa, że ​​dziecko coś ukradło, zwykle są bardzo zdenerwowani. Pierwszym impulsem w tym przypadku jest rzucić się na dziecko i zawstydzić go. To pragnienie jest całkiem naturalne, ponieważ wszyscy nauczyliśmy się rozważać kradzież poważnego uchybienia. I boimy się, gdy nasze dziecko kradnie.

Ważne jest, aby dziecko zrozumiało, że rodzice nie akceptują kradzieży i wymagają natychmiastowego zwrotu skradzionych towarów. Z drugiej strony nierozsądne jest zastraszanie dziecka na śmierć lub zachowywanie się tak, jakbyś nigdy go nie kochał.

Zastanów się najpierw nad siedmioletnim dzieckiem wychowanym przez sumiennych rodziców, którzy mają wystarczająco dużo zabawek i innych rzeczy i którzy dostają kieszonkowe. Jeśli coś ukradnie, to pewnie trochę pieniędzy od matki lub kolegów z klasy, pióra nauczyciela lub kuponu handlowego z szafki innego studenta. Często kradzież nie ma sensu, ponieważ dziecko otrzymywałoby te rzeczy, gdyby chciał.Widzimy, że dziecko ma mieszane uczucia. Bardzo chce czegoś i próbuje zaspokoić swoje pragnienie, biorąc coś, czego tak naprawdę nie potrzebuje. Ale czego tak naprawdę chce?

W większości przypadków takie dziecko jest do pewnego stopnia nieszczęśliwe i samotne. Nie ma ciepłych stosunków z rodzicami, ani nie może zaprzyjaźnić się z dziećmi w jego wieku.(Czuje te uczucia, nawet jeśli w rzeczywistości jest bardzo popularny w klasie.) Myślę, że najczęstszą przyczyną kradzieży w wieku siedmiu lat jest świadomość bycia oddzielonym od rodziców. Wtedy, jeśli dziecku nie udaje się nawiązać przyjaznych stosunków z innymi dziećmi, znajduje się w kraju niczyjej i czuje się samotny. To wyjaśnia, dlaczego niektóre dzieci próbują kupić przyjaźnie za skradzione pieniądze. Zaczyna się dawać monety kolegom z klasy. Kolejny kupuje dla całej klasy słodyczy. I nie chodzi tylko o to, że dziecko odchodzi od swoich rodziców w tym wieku. Rodzice są nadmiernie wybredni w stosunku do dzieci w wieku, w którym jest im już trudno.

Początek dojrzewania to kolejny okres, kiedy dzieci są szczególnie samotne, ponieważ ich samoświadomość, wrażliwość i pragnienie niezależności gwałtownie wzrastają.

Kradzież w każdym wieku, pewną rolę odgrywa prawdopodobnie niezadowolenie z miłości i uczucia, ale ważne są również czynniki indywidualne, takie jak lęk, zazdrość, oburzenie. Dziewczyna, która zazdrości bratu, może ukraść małe przedmioty, które nieświadomie kojarzy się z chłopcami.

Co powinien zrobić z dzieckiem , jeśli kradnie. Jeśli masz pewność, że twoje dziecko( lub student) coś ukradło, powiedz mu o tym, dowiedz się, skąd je skradziono i uzyskaj zwrot. Innymi słowy, nie pozwól mu kłamać.(Jeśli rodzic zbyt łatwo zgadza się z kłamstwem, wydaje się, że akceptuje kradzież.) Dziecko musi zwrócić skradzionego kolegę z klasy lub sklep do miejsca, w którym go zabrał.W przypadku sklepu byłoby bardziej taktowne, aby rodzic najpierw porozmawiał ze sprzedawcą i wyjaśnił, że dziecko zabrało rzecz bez zapłaty i chce je zwrócić.Nauczyciel może zwrócić rzecz właścicielowi, aby chronić dziecko przed publicznym wstydem. Innymi słowy, nie jest konieczne poniżanie uprowadzonego dziecka, wystarczy dać mu jasny pogląd, że nie można tego zrobić.

W tym przypadku powinieneś zastanowić się, czy dziecko zwraca w domu wystarczającą uwagę, czy potrzebuje więcej miłości, uczuć i aprobaty oraz pomóc mu w nawiązywaniu przyjaźni poza rodziną.Czas dać mu kieszonkowe w takim samym rozmiarze jak przyjaciele. To pomaga mu zrozumieć, że nie jest gorszy od innych. Jeśli kradzież trwa dalej lub jeśli dziecko pod innymi względami wydaje się być obojętne wobec otoczenia, poproś o pomoc psychiatrę dziecięcą.

Następny rodzaj kradzieży jest zupełnie inny. W niektórych obszarach dzieci rozważają kradzież godnego aktu i dowód męskości. Jest to złe, ale nie jest to wadą, a nie oznaką niezdolności do życia. Dziecko świadomych rodziców żyjących w takim środowisku potrzebuje poważnej i poufnej rozmowy, ale nie powinien być traktowany jak przestępca, jeśli brał udział w jednej z przygód. Posłuchał tylko normalnego instynktu, żądając, by zajął jego miejsce w grupie. Lek ma poprawić warunki ekonomiczne w najlepszych szkołach i instytucjach w celu reedukacji.

W końcu porywane są agresywne dzieci, podobnie jak dorośli, którzy nie mają sumienia ani poczucia odpowiedzialności. Taka osoba staje się, gdy w dzieciństwie nie znał miłości i bezpieczeństwa. W tym przypadku nadzieja jest tylko na pomoc doświadczonego psychiatry i możliwość życia z miłymi, życzliwymi ludźmi.

-