Przedszkolak i uczeń

Dzieci dorastają.Oto jeden z nich - już uczeń, a drugi wkrótce też pójdzie do szkoły.

Uczeń ma nowe obowiązki: nauczanie w szkole, odrabianie zadań domowych. Ale zainteresowania w grze są również silne, zwłaszcza jeśli młodszy brat gra na jego oczach.

Prawda, dorośli odnoszą się do gry uczniowskiej nie zawsze z aprobatą: "Już chodzisz do szkoły, ale grasz jak mała, w samochodach"( na wojnie, w lalkach itp.).

Jak już powiedzieliśmy, gra nie kończy się wraz z przejściem dziecka do szkoły, nadal jest dla niego ważna i niezbędna.

Gra uczniowska to relaks po lekcjach, niezwykły system wymagań szkolnych. Pierwsi równiarki bawią się z młodszymi braćmi i siostrami z przyjemnością, a nie ostatnim miejscem w ich działkach jest gra w szkole, dzięki której opanowują nową rzeczywistość.W tej grze, pierwsza równiarka, oczywiście, nauczyciel i młodsi - studenci.

Ale coraz mniej wolnego czasu, a gra przenosi się na ulicę, połączona z chodzeniem( teraz niezależna, bez towarzystwa nauczyciela, matki, babci).

Uczniów grać bardziej intensywnie do 10-11 lat w stoczni - z rówieśnikami i młodszymi dziećmi w domu -Z młodsze rodzeństwo( i łatwo z zabawkami).

W związku z grą rodzice nie powinni rysować ostrych granic między starszym dzieckiem, które chodziło do szkoły, a młodszym, jeszcze dzieckiem w wieku przedszkolnym. Obaj powinni mieć przestrzeń do wypoczynku i zabawy.

Uczeń gimnazjum nadal będzie szczęśliwy, grając role i grając z bratem. Ale granie w grę fabularną z dorosłym - wydaje się, że nie jest to już najbardziej odpowiedni zawód.

Ale aby grać w słowne gry z zasadami, "pojęcie" młodszego ucznia nie odmówi. Dlatego też osoba dorosła może łączyć przedszkolaka i ucznia z tą grą.

Przedszkole, jak powiedzieliśmy, jest potrzebne do opanowania umiejętności wdrażania ciekawych historii gier, a młodszy uczeń może przydać się w innej grze. W szkole będzie musiał pisać eseje( choć początkowo proste), jasno wyrazić swoje myśli, opowiadając uczony materiał w klasie. W tym wszystkim "pojęcie" jest bardzo przydatne.

Ponadto, dorosły może otworzyć "sekret" dodania dziecku bajki - wyjaśnij mu schemat propp. Można już korzystać z tych technik, które poleca D. Rodari w jego „Grammar of Fantasy” do pracy z uczniami: Pisanie historii w ramach jednego programu( tak, że niektóre były fantastyczne, inni - realistyczne) przedstawiają wspólnie wymyślone historie. Jeżeli przedszkolak interesujący i atrakcyjny jest sam proces współpracy wynalazków, wówczas student powinien się skupić na wynik( który dostał historię - ciekawe, czy nie, krótkie, lub odwrotnie, zbyt długo, jak można uczynić go bardziej interesujące, i tak dalej. .).

w uczniów szkół podstawowych w grze „pojęcie może już iść do niezależnego działania( może to zrobić bez osoby dorosłej), w którym będzie on rysować i przedszkolaków( kontrolując je zamiast osoby dorosłej).

Jeśli jedno z dzieci w rodzinie jest dzieckiem w wieku przedszkolnym, a drugie osiągnęło wiek dojrzewania( lub starszy), ich zainteresowania i możliwości są tak rozbieżne, że wspólna gra staje się mało prawdopodobna. Oczywiście, starszy brat lub siostra może zrobić funkcję „strażnika” w stosunku do dziecka, czytać jego książki, aby wyjaśnić coś, mówić, i tak dalej. N.

Jednak nastolatek wiele jego działań, w centrum jego życia staje się towarzyskich z rówieśnikami, zobowiązanie dospołeczność z nimi w myślach i czynach.

Cooperative grać z dzieckiem, nałożonej nastoletnia dorosłych, będzie postrzegany przez nich jako przymusowej, bolesnej lekcji, a to negatywne emocjonalne tło, oczywiście, będzie mieć wpływ na dziecko. Takie wspólne działania nie przyniosą korzyści ani jednej, ani drugiej. A nastolatki, które same bawią się z dziećmi z przyjemnością, są generalnie rzadkim wyjątkiem.

Dlatego nie należy polegać na fakcie, że nastolatek całkowicie zastąpi przedszkolaka wrażliwym, wyrozumiałym dorosłym, który świadomie kieruje swoją zabawą w celu rozwoju dziecka.