Odtwarzanie i organizowanie zachowania dziecka

W poprzednich rozdziałach, skupiliśmy się na jak stopniowo tworzą u dzieci coraz bardziej wyrafinowane sposoby działania gier, tak, że gra stała się sposobem na rozwój dziecka. A teraz chcielibyśmy porozmawiać o tym, jak korzystać z gry w organizacji codziennego życia dziecka.

prawie nie ma rodziców, którzy nie mieliby trudności z zachowaniem dziecka, szczególnie w odniesieniu do elementów powtarzanym codziennie wiążące reżimu. Często w takich sytuacjach interes dziecka i podniesienie jego dorosły rozchodzą się ostro.

Co jest najważniejsze dla mam, ojców, dziadków i? Dziecko na czas i dobrze jedli, spali, został ciepło ubrany, spędził dużo czasu w powietrzu. I jest to naprawdę niezbędne warunki dla prawidłowego rozwoju dziecka. Od dziecko zjada, co oddycha powietrzem zależy od jego zdrowia, rozwoju fizycznego. Wiadomym jest, że „w zdrowym dźwięku telewizyjnego umysłu.”

I tu dziecko nie zawsze uważają, że głównym. Co więcej, często jest najtrudniejsze, a nawet nieprzyjemne rzeczy w jego życiu.

Przywieźliśmy wypowiedzi dzieci o tym, co najbardziej lubią robić.

- Play - jednogłośnie odpowiedzieli na dzieci.

A teraz kontynuujemy wywiad:

- Czego najbardziej nie lubisz robić?To co

odpowiedzieć na to pytanie u dzieci:

- idź do łóżka!

- zupy i zupy!

- Weź pigułkę!

- kapać krople w nosie!

- Umyj uszy!

- Sukienka na spacer!

- posprzątać zabawki!

- sznurowane buty!

- Rozbudowa i czyste łóżko!

Dlaczego dzieci nie lubią robić to wszystko?

nieprzyjemny kapać krople do nosa. Nieprzyjemne, z punktu widzenia dziecka, nawet niesprawiedliwe, gdy dorośli oglądają telewizję, poczytać książkę lub zgromadzić na herbatę wieczorem, i życzyć mu dobrej nocy i światła gasną w przedszkolu.

Dzieci są zwykle na swój sposób zmaga się z taką niesprawiedliwością, wyciągnął nieprzyjemne chwile. Techniki, których używają są znane do wszystkich rodziców( „Mamo, jestem spragniony”, „Dziś nie jedli na obiad, daj mi coś do żucia”, „Chcę nocnik” i tak dalej. N.).

Boring buty koronki, czyste zabawki.

- Zagraj coś ciekawego i zabawy. A potem, kiedy czyste zabawki, jestem znudzony. Jest to tak długo!- skarży się 5-letniego dziecka.

Content niekochane dzieci przypadki są bardzo różne, ale wszystkie mogą być podzielone na dwie kategorie: nieprzyjemne i nudne.

ich pozbyć pełnoletnim dzieckiem nie może( z pierwszą - z względów zdrowotnych użyteczności, z drugiej - z powodów edukacyjnych).

Rid nie może jednak zwrócić gra czasami możliwe. Na pytanie, jak gra może zmniejszyć czasami bolesne dla dziecka, a procedura rozjaśnić nudny biznes, będziemy teraz dyskutować.

Korzystanie z gry dla zachowania dziecka Organizacji, oczywiście, konieczne jest, aby wziąć pod uwagę charakter działalności i wieku dziecka.

dla młodszych przedszkolaków całej nieprzyjemnej procedury( kroplówki spadku, zupy itd. P.) może towarzyszyć grę( zwłaszcza jeśli dziecko jest chore, ma apetyt i tak dalej. N.).

dziecko nie lubi jego piany w wannie. Niech razem z nim, aby umyć swoje małe stworzenia. W ten sposób odwrócić uwagę dziecka i uczynić bardziej przyjemne kąpielowy.

czas, aby położyć się do łóżka - niech dziecko pobranych schować swoje lalki i zwierzęta. Program TV „Dobranoc, dzieci” może być także rytuał, który ułatwia łóżko r. Ale jeszcze lepiej, jeśli dziecko będzie wiedział, że gdy on Feeds i będzie leżeć w łóżku, mama powie mu historie snem.

Dzieciak słaby apetyt - siedzi obok stołu lalki lub misia:

- Spójrz, niedźwiedzia jako Sergei dzisiaj spożywa dobrze. ..

Ale dziecko wyrosło, a teraz jest to możliwe do „walki” z zupą trochę inaczej:

- Kto przedujrzymy dno naczynia - tata pyta.

tata zjada powoli, a syn próbuje działać łyżkę z nim w zgodzie.

To wszystko jest zrobione z kategorii kłopoty. Ale nie jest to trudne i nudne sprawy. Dla dzieci w wieku przedszkolnym, a przede wszystkim, co należy do siebie. Przed sznurka

mama buty, guziki, a teraz muszę zrobić to sam. Po pierwsze, to nie jest tak łatwo.

Podczas gdy dziecko dopiero uczy się umiejętności samoobsługi, możesz wpisać swoje działania w kontekst gry. Niech guziki płaszcza będzie „żywy»:

- Zobacz co Przyciski powinny dostać się do domu. ..

Ubierz dziecko może towarzyszyć i stosownie do przypadku poematu:

Masha nosiłem rękawicę.

- Oh, gdzie mam palcem?

Neto palec, ma,

W swoim małym domku nie dostać. ..

Ale dziecko nauczył się nosić rajstopy, zasznurować buty, guziki. Mimo to robi to powoli, jest znudzony. Tu założył pół rajstopy i zamarł - za oknem dzieje się coś ciekawego, złapał książkę ze zdjęciami. A moja matka jest zła:

- Już się zbierałem przez długi czas, nie możesz tego zrobić szybko!

I można po prostu rozpocząć kolejny, to nie było konieczne, aby być zły:

- Sukienka na spacer. Liczę do pięciu. Kto ubierze się wcześniej - ty czy ja?

We wszystkich nudnych rzeczy( że dziecko już wie, jak to zrobić, ale nie wolno), można zrobić punkt konkurencyjnej: można konkurować z dorosłymi

lub po prostu w czasie( w formie klepsydry, na przykład).

"Kto jest szybszy?" To jedna gra. Druga gra - "Kto jest dokładniejszy?".Odnosi się już do takich przypadków, w których dziecko staje się asystentem osoby dorosłej.

Czyszczenie zabawek jest dużym problemem dla rodziców. Dołączyć do niego dziecko do lat 4 mogą ponownie korzystać z gry:

- masz wszystkie maszyny został przeniesiony? Trochę więcej? Cóż, teraz wszystko, czas iść do garażu. Tutaj na półce mają garaż.Poszliśmy do garażu.

Po 4 latach dziecko powinno traktować zamówienie w swoim fermie zabawek jako działalność obowiązkową.W tym wieku nie powinieneś przekształcać wszystkiego w grę.Konieczne jest, aby dziecko mogło pokonać siebie, wykonując nieinteresujące z jego punktu widzenia uczynki.

- Dziś nie będę bawić się z tobą - mówi babcia z 5-letnim Ane.- wczoraj grał coś jesteśmy razem, a ja sam czyścić zabawki. Nie chcę tego więcej. Graj sam. Jeśli wtedy będzie porządek w twoim pokoju, to jutro będę się z tobą bawił.

Jest to bardzo skuteczna i rozsądna kara dla dziecka.

Możesz również zastosować pośrednią krytykę:

- Być może nie powinniśmy kupować Katya więcej zabawek. Najwyraźniej ma ich dużo, nie radzi sobie z ich czyszczeniem. Spójrz, wszystko jest rozproszone w jej pokoju - Mama zwraca się do ojca w obecności dziecka, jakby go nie zauważyła.

Ale jedno - organizowanie dzisiaj poprawne zachowanie dziecka, a drugi - aby go podnieść, tak że on sam chciał być dobry, uczciwy, dokładny, odważny( i nie tylko dzisiaj, ale zawsze).

wiadomo, że bezpośrednie nauczanie, budujące rozmowy z dziećmi o tym, co powinno być, jak zachowywać się w pewnych sytuacjach nie zawsze są udane, jak również potępienie ich działań.

- Nie zachowują się w wycieczce dzisiaj - wypowiada syn mama - dał Masha rowerze. Ona także chce, ale ona nie.

- I sposób, w jaki jej matka to kupi, - dziecko odpowiada i uważa, że ​​problem jest wyczerpany.

W badaniach psycholog SG Jacobson wykazały, że pomyślny rozwój moralny przedszkolnym dziecka konieczne jest samo porównanie równocześnie z dwóch wzorców zachowań - pozytywne i negatywne, a te wzory są najbardziej skuteczne, jeśli przyjąć formę pełnoprawnym, integralnego charakteru.

Buratino - dobry, dobry, a Karabas - chciwy, zły. Większość dzieci chce wyglądać jak Pinokio, nie Karabas( ale wtedy trzeba się odpowiednio zachowywać).

- Kim byłeś dzisiaj, Pinokio lub Karabas?- zapytała matka syna, który był chciwy i nie dzielił się zabawkami ze swoimi przyjaciółmi.

To porównanie z bohaterami bajek( rola których dzieci często biorą w grze) pomoże w wychowaniu moralnym dziecka, jak w bajce dobra i zła jest zawsze w parach, działania, dobrych i złych bohaterów są zawsze porównywane.

Ta sama zasada porównywania dobra i zła może być używana przez dorosłych w grze. Specjalnie zorganizowana gra dla dorosłych, w którym dziecko pośrednio nadana dobrych cech, które są odwzorowane w grze z jego rzeczywistych zachowań( zachowania jego odpowiednik gier), pomaga dziecku zrozumieć swoje „wpadki”, aby odbudować swoje zachowanie zgodnie z ustalonym dorosłą „doskonały sposób”.

Anya( 5,5 roku) oferuje jej babci do zabawy:

- Daj spokój, babciu, jesteś moją matką, a ja jestem twoją córką Anyą.Zabierz mnie do teatru.

Babcia, grająca wraz z Any, idzie z nią do "teatru"( pokoju, w którym jej prawdziwa matka ogląda koncert w telewizji).Babcia, Anya i mama wszyscy razem oglądają telewizję.W przerwie Anya angażuje swoją matkę w grę:

- I bądźmy babcią!

- Nie, - "obrażona" matka odpowiada, - Nie jestem jeszcze stara, ja też chcę być moją matką.

- W porządku, - zgadza się Anya, ty też jesteś moją matką, ale nie moją, ale tą dziewczyną.

Anya kładzie swoją lalkę na kolanach.

Babcia "Mama" rozpoczyna kolejną rozmowę z "Mamą":

- Jak nazywa się twoja córka?

- Anya - odpowiada mama, wygodniej układając lalkę.

- Anya?- Zdziwiona babcia. - Wow, co za zbieg okoliczności. Na mnie też zadzwoniła córka Anej. To taka wspaniała dziewczyna. Miły, dokładny, odważny. Zawsze będzie dzielić słodycze, bawić się zabawkami ze swoimi przyjaciółmi. Zawsze pięknie się ubiera, skarpetki i kapcie nie rozpraszają się.Zabawki dla siebie ostrożnie usuwa.

Krótko mówiąc, babcia maluje portret idealnej dziewczyny, która tak naprawdę nie wygląda jak jej wnuczka.

- I ja, - mówi inna "mama"( oczywiście o lalce), - córka jest bardzo chciwa, nic nikomu nie daje. Wszystko krzyczy: "Mój, mój!" Jedna dziewczyna poprosiła ją, żeby zagrała w piłkę, więc nie zrobiła tego!

Ponieważ ten przykład jest robiony przez Mama z prawdziwego zachowania Ani podczas niedawnego spaceru, jest czujna i bardzo uważnie słucha rozmowy.

Babcia kontynuuje:

- Wiesz, jest taki wysoki dziennik w parku dla dzieci. Moja córka idzie i nie boi się.Najpierw trochę ją wspierałem, ale teraz idzie sama i bardzo sprytnie.

- A ja - tchórz, nawet boję się stać na tym dzienniku. Więc przylgnie do mnie, czego nie zerwiesz - skarży się kolejna "matka"( to ona, oczywiście, o lalce, ale haniebny fakt jest znów zaczerpnięty z biografii prawdziwego Ani).

- Nie, nie, moja córka wie jak. Przyjdź do nas ponownie, ona i twoja dziewczyna nauczą.Mam bardzo dobrą córkę - podsumowuje babcia.

Na spacerze, Anya mówi do swojej babci:

- Spróbuję przejść przez dziennik, a ty najpierw mnie wspierasz, potem ja sam.

Gdy udaje jej się chodzić po kłodzie bez pomocy, jest szczęśliwa, powtarza kilka razy to trudne ćwiczenie dla niej. Wracając ze spaceru, Anya mówi do swojej matki:

- A dzisiaj przeszedłem przez kłódkę i nie bałem się!

Wieczorem, bez przypomnienia, wytrwale usuwa zabawki i starannie składa ubrania.

Taka podwójna rola "dobrych" i "złych" dziewcząt ułatwia dziecku wybór między dobrem a złem, stymuluje do pewnych pozytywnych zachowań.

Techniki tego rodzaju są bardzo skuteczne, ale oczywiście rodzice nie powinni być nadużywani przez nich.