Anatomia zabawy dzieci

Jeśli oglądasz dzieci, ich przypadkowy gra może wydawać się dorosłym jest prosta i monotonna, bardzo variative w swej treści( tematy) oraz na sposób, w jaki dzieci korzystają z ich budowy. Subiektywnie

historia dziecko gra działa bardziej łatwą obsługę, a nie z regułami gry, ponieważ nie ma sformalizowanych reguł, które kajdany jego wolność, nie ma wyraźnego zaangażowanie partnerów.

Czy dziecko jest naprawdę wolne w grze fabularnej? Jeśli zignorujemy punkt widzenia dziecka i spojrzymy na sprawę obiektywnie, oczywiście, że nie. Dziecko, wolne od obowiązkowych wymagań dorosłych i ścisłych zasad działalności, nie jest wolny od świata społecznego, w którym istnieje i że określa zawartość swojej grze, z istniejących w społeczeństwie w ogóle, a wśród dzieci w określonej tradycji gier( które wybiera się w pewien sposóbta treść jest zorganizowana).Ponadto, jego wolność zależy od szerokości i głębokości wiedzy i zrozumienia środowiska, metody własności działań, które pozwalają przełożyć tę wiedzę w grę.

Jaka jest treść gry, niż jest określona, ​​problem ten już dawno został poruszony przez psychologów. Jest to świat, który buduje dziecko w grze, darmowy produkt fantazji, która nie ma odpowiednika w rzeczywistości, czy na świecie - imitację, kopiowanie Real otaczającym światem dziecka? Współczesne badania psychologiczno-pedagogiczne wskazują, że takie nieuzasadnione skrajne punkty widzenia, aby rozwiązać ten problem. Zawartość gry - to nie jest iluzją, a nie kopia prawdziwego świata, a aktywny, twórczy rekreacji niego. Grywalne w imprezach gier, postaci i ich działania - to wszystko, oczywiście, odzwierciedlają produkt w umyśle dziecka, jego rzeczywistego doświadczenia: bezpośrednie znajomości środowiska, postrzeganie treści książki czytał, oglądali filmy i programy telewizyjne. Jednak w połączeniu, łącząc dostępną mu wiedzę, dziecko jest dość wolne. I starszy dostaje, tym bardziej zróżnicowana wiedza i doświadczenie, tym bardziej zawartość jego grze poza bezpośrednio postrzegane. Gra

młodszych przedszkolaków, często widzimy ponowne ustanowienie życia rodzinnego, działań i postaw dzieci i dorosłych. W grze istnieją starszy przygodę przedszkola i latające spodki, a Indianie i inne rodzaje konfliktów, często łącząc realistyczne i fikcyjne elementy.

Co decyduje o włączeniu dziecka do tematu w grze?

sytuacje z życia wzięte, w którym dziecko jest w wieku przedszkolnym, różnią się w zakresie jej działalności oraz charakteru uczestnictwa w nich. Wszystkie te sytuacje mogą być podzielone na 3 rodzaje:

-situatsiya, w którym dziecko jest aktywny jako dorośli( jak mama i tata, zjada, sukienki, zmywacze);

-situatsiya, w którym dziecko jest bezpośrednio zaangażowany, ale jest to przedmiot skierowany na nią działania dorosłych( traktuje lekarza, nożyce fryzjer, napędzany przez szofera w samochodzie, itp. ..);

-situatsiya których dzieci nie zostały uwzględnione w działaniach dorośli nie biorą bezpośredniego udziału w nim i albo go obejrzeć z zewnątrz( budowniczowie budują dom, bibliotekarz książek i tak dalej. P.), albo dowiedzieć się o nim od historie, opowieści, programy telewizyjne.

Wszystkie 3 rodzaje sytuacji dają pożywienie dla gry dla dzieci. Jednak coraz częściej grać preschooler odtworzenie sytuacji związanych z drugiego typu. Z jednej strony, te sytuacje są bezpośrednio reprezentowani dziecko jako plan działania oraz w zakresie stosunków między zawartymi w nim osób( tj. E. On doskonale zdaje sobie sprawę z tej rzeczywistości), a z drugiej strony, działania dorosłych faktycznie dostępne dla niego w tych sytuacjach( nie potrafi prowadzić siebie jak ojciec, traktować jak lekarza), ale jednocześnie atrakcyjny i interesujący. Składany sprzeczność między zdolnościami i pragnienia dziecka i odnajduje swoją uchwałę w grze( stąd często pojawiający się w grze ról zawodowych osób dorosłych).

Wcielenie tego "istotnego" materiału w grze można rozpatrywać w dwóch aspektach. Po pierwsze, w aspekcie selekcji i elementów sprzęgających doświadczenia, tj. E. rzeczywiste rozmieszczenie wykreślić gry. Po drugie, w aspekcie realizacji jej działalności w zagranicznej - w działaniach i mowy dziecka. Oczywiste jest, że taka "anatomia" jest przeprowadzana w celu lepszego zrozumienia, czym jest gra. W samym procesie gry dla dzieci oba te aspekty są ze sobą powiązane.

Zacznijmy naszą analizę od opowieści o grze dla dzieci. Wydarzenia, zawarte w nich postacie, ich działania - to elementy fabuły, wyrażające semantyczną treść gry. W przypadku gier dziecięcych ich symboliczna spójność jest charakterystyczna dla tych elementów. Na przykład sekwencja zdarzeń w grze niekoniecznie powiela chronologię lub logikę prawdziwych zdarzeń.

Wyjaśnijmy to przez analogię z literaturą.Pisarz, w celu dokonania jego praca jest bardziej wyrazisty, aby przeznaczyć szczególne akcenty mogą zorganizować materiał prawdziwego życia w różny sposób dla czytelnika: do opisania zdarzeń w porządku chronologicznym, albo wręcz przeciwnie, przez wyznaczenie pierwszego izolację zdarzeń, finały, uważają więc, że doprowadził do niej;mogą przeplatać różne plany narracyjne. Krótko mówiąc, fabuła literacka jest specjalnie skonstruowanym materiałem "witalnym"( materiał fabularny).

Ale jeśli pisarz buduje historię celowo w celu bardziej wyraziste, przekonujące produktu dla czytelnika, dziecka, rozwijającej się fabuły nieświadomie struktur, zmienia materiał życia, zgodnie z dostępnością własnego rozumienia, własnego widzimisię i odsetek.kolejność wydarzeń w historii dziecięcej może być bardzo miły w wyniku niepełnej wiedzy o dziecku, a ze względu na związek emocjonalny, przeznaczyć osobną imprezę jako szczególnie ważny i „miss” Innego.

na działki budowlanej wpływa również kultura dziecka jest to, że grupa dzieci zabawy, w których jest ona objęta i gier wideo tradycja, t. E. przekazywane są z pokolenia na gry generacji scen próbek żadne dziecko starsze i odtwarzane w ich działaniach. W tym ostatnim przypadku, połączenie z materiałem „żywej historii” dla dzieci staje się bardziej pośredni: dziecko dostaje gotową historię ramki, którą wdraża i uzupełnia na podstawie własnego doświadczenia. Na przykład jedna z tych tradycyjnie przekazywanych historii "archetypu" jest następująca: wykrycie zbliżającego się niebezpieczeństwa, zagrożenia - eliminacja źródła niebezpieczeństwa( zmagania) - szczęśliwe zakończenie. W każdym razie materiały obserwacyjne pokazują, że gry dla wielu dzieci( z różnymi określonymi tematami) pasują do takiego schematu fabularnego. Oczywiście, jeśli dziecko korzysta z tych schematów, robi to nieświadomie. Po prostu, przyswajając próbki gier, intuicyjnie czuje, że trzeba grać w ten sposób.

Jeśli dziecko pozostawiony sam sobie i nie odtwarza próbki, fabuła z jego gry pierwotnie jest proste naśladowanie życia wokół nich, jak on to widzi i rozumie. Zwykle jest to osobne wydarzenie, wielokrotnie powtarzane w grze. Przykładem tego jest niekończące się karmienie lalek, wszystko po kolei, lub uśpienie wszystkich.

Jako dziecko jego grze historia jest skomplikowana - to już nie zawiera jeden, ale kilka wydarzeń( 2-3), które również są powtarzane w cyklach( na przykład, może być taki cykl: RSS kukol- je do snu - a następnie umyć swój pierwszy).Nawet z późniejszą komplikacją treści gry cykliczność pozostaje charakterystyczną cechą przedmiotów dla dzieci przez długi czas.

Kolejną cechą dziecięcych opowieści jest przeplatające się w nich różne tematy. Bardzo często, oglądając grę dziecka, nie można dokładnie powiedzieć, co grał.W jednej grze można odtworzyć życie rodziny, interakcję ze sprzedawcą w sklepie i spotkanie z kobietą-yagą.A samo dziecko, jeśli zostanie o to zapytane, najprawdopodobniej wskaże tylko jeden z tematów. Te różne wydarzenia na ten temat nie sumują się do pewnego rodzaju pojedynczego znaczącą całość, i nawleczone jeden po drugim, wynikających z przypadkowych skojarzeń, przedmioty spadły na oczach dziecka, szelest za drzwiami. Na przykład 4-letnie dzieci zaczynają bawić się w córki swojej matki."Mama", tak jak powinna, karmi swoją "córkę".Ale na jej oczach pojawia się kierownica z zabawkami, która natychmiast określa zwrot akcji: "Pojechaliśmy taksówką. .. Nie, teraz jestem kierowcą autobusu".Hałas przy drzwiach rozprasza dziecko z „maszyną napędową”: „To jest Baba Jaga! Daj spokój - uciekamy od tego! "Im więcej wydarzeń jest nawleczonych, tym mniej widać w nich początkowe zderzenia spisku. Każde kolejne zdarzenie może być coś związane z poprzednim, ale cała sekwencja jako całość nie ma jednego znaczenia, opiera się na rodzaju asocjacyjnej przyległości. Nawiasem mówiąc, te cechy fabuły są typowe dla historii dzieci, które często rozmieszczone na zasadzie: „co jeśli. ..” Dlatego trudno jest przewidzieć, jak ta historia będzie rozwijać dziecko, albo jakikolwiek związek jakimkolwiek układzie komunikacji z nim w grze.

Takie asocjatywne wykresy, jak również cykliczne, są potencjalnie nieskończone. W tych przypadkach, gra końcowy nie zależy od logicznego kulminacji wydarzeń gier, i jest to prawdziwe wydarzenie, zachęcać dziecko, aby zmienić rodzaj działalności( czas iść na kolację lub spać, mama woła na spacer i tak dalej. N.).

Ale nadchodzi czas, kiedy wszystko zewnętrzne i przypadkowe ustępuje, a historia gry rozwija się zgodnie z koncepcją dziecka, która będzie trwała przez całą grę.I tutaj "witalny" materiał pojawia się w dwojakiej formie. W niektórych przypadkach - jako twardy przystanku, który określa zawartość gry akcji i zamawiania sekwencję zdarzeń w grze zgodnie z logiką życia( „To nie zdarza się w rzeczywistości, tak aby nie grać”), w pozostałych przypadkach - jako podstawę i punkt odniesienia dlaświadome połączenie prawdziwych wydarzeniach w sensowne sekwencje, które nie mają prawdziwych prototypów( „w rzeczywistości, zdarza się, ale gra może być inaczej”, „wiem, że tak się nie stanie, ale gramy”).

Takie przedmioty( nie prostą imitację rzeczywistości lub odtwarzanie gotowego próbkę, a właściwie zbudowany dziecko) wierzchołek twórczej preschool, ale spontaniczny opanowanie gry, nie wszystkie dzieci do niej dotrzeć.Aby do niej dojść, dziecko powinno mieć nie tylko bogaty zasób wiedzy i wrażeń, ale także swobodnie operować wszystkimi elementami fabuły, a także opanować język gry - odgrywać akcję w różnych jej formach. Teraz zajmiemy się analizą akcji w grze.

Game - Działalność zamienne, które symuluje „prawdziwym”, a więc gra akcji, która odbywa się w jej dziecka - dwukrotnie: w jego rozumieniu - „obecny”, a jego cechy zewnętrzne często ma niewiele wspólnego z teraźniejszością.

Rozważmy typowy przykład, który psychologowie lubią przynieść, wyjaśniając, czym jest gra. Chłopiec siedzi przed odwróconym krzesłem i trzyma się dwóch nóg, następnie obniża krzesło, a następnie podnosi je. Na pytanie, co robi, odpowiada: "Prowadzę samochód".W tym przypadku akcja gry( "prowadzenie samochodu") odbywa się przy pomocy przedmiotu zastępującego prezent( samochód i kierownica).A ponieważ pozycja zastępcza nie jest podobny w swych zewnętrznych pozorów na bieżąco( w istocie, nogi krzesła i koło nie nawet zdalnie przypominają siebie) i rzeczywistego funkcjonowania dziecka są bardzo różni się od stanu rzeczywistego w sterowniku. Trzeba jednak powiedzieć, że coraz częściej dzieci próbują podnieść przedmiot gry, który w swojej funkcjonalności byłby podobny do teraźniejszości. Na przykład, zamiast termometru dziecko weźmie kij lub ołówek, za pomocą którego można odpowiednio działać, a nie piłkę.

Powyższy przykład z "maszyną" naprawdę ilustruje podwójną naturę działania w grze, ale nadal jest to tylko szczególny przypadek. Zakres działań związanych z zabawami dzieci jest bardzo szeroki: od działań z obiektem zastępującym teraźniejszość do wizualnych akcji-ruchów( gdzie obiekt jest tylko wyobrażany) - do działań w planie czysto mowie. Wyjaśnijmy to na przykładzie grania akcji lekarza w grze. Dziecko może wziąć strzykawkę do zabawy( lub podobny przedmiot) i ukłuć dłoń partnera. Potrafi jedynie odtworzyć odpowiednie ruchy rąk lekarza bez żadnego przedmiotu, a na koniec po prostu opisać działanie: "Laska! Dałem ci szansę. "Cóż, życzliwy stosunek lekarza do pacjenta można odtworzyć głównie za pomocą mowy: "Nie bój się, nie boleśnie wstrzyknę".

Tak więc akcja gry w formie może być bardzo różna( zastępowanie, przedstawianie, oznaczanie), chociaż w rzeczywistości, jeśli się do niego zbliży, zawsze zastępuje teraźniejszość.

Jednak rzeczywiste zdarzenie odtworzone w grze, dziecko może dostrzec na różne sposoby: przez działania osób zaangażowanych w nią( zrobić zdjęcie tak,. ..) lub z boku aktora( lekarz robi coś, rozmowy na fakt czegoś...).I może postrzegać znaczenie zdarzenia jako całości, umieszczając je w szeregu innych zdarzeń( lekarz leczy pacjentów w klinice, a następnie udaje się do nich do domu. ..).

względu na orientację dziecka na różnych aspektów rzeczywistości, a sama forma działań gra może być identyfikowane za przedszkola 3 stopniowo komplikuje sposób dzieci budowlanych historię gry.

Najpierw uruchamiamy łańcuch warunkowych działań obiektywnych. Oczywiście należą do kogoś, to znaczy dziecko naśladuje kogoś w grze, ale on sam nie zdaje sobie z tego sprawy. Metodę tę można nazwać substancjalną.

Na następnym etapie dziecko już nazywa się nazwa znaku( w trakcie gry, a następnie natychmiast uruchamiając go), t. E. wciela się w rolę.Te same warunki działania jest nadal takie same jak wcześniej, ale stopniowo stają się bardziej zróżnicowane, obejmują zwiększenie roli mowy, która jest zasadniczą cechą charakteru. Wszystko to oznacza przejście dziecka do nowego sposobu gry Building - zachowań do naśladowania.

I wreszcie najważniejsze dla dziecka nie jest tylko naśladowaniem merytorycznego działania lub obraz charakteru i ponowne ustanowienie spójnych zdarzeń, w tym różnych znaków ze swoich działań i relacji, a połączenie tych zdarzeń w różnych sekwencjach( faktycznie postrzegane jako dziecko lubmożliwe, wyobrażone przez niego).Złożoność zawartości takiej gry wymaga coraz większego wykorzystania notacji i wyjaśnienia. Gra przechodzi częściowo w plan wypowiedzi i wyobraźni. Ta metoda jest najbardziej skomplikowane, „wchłonąć” w sobie oba poprzednie, mogą być wymienione działki.

zgodne opanowanie tych metod, gra pozwala dziecku z jednej strony, tym bardziej w pełni odtworzyć działań i postaw innych ludzi, a na drugiej - twórczo rozwinąć grę dzięki uwolnić go z eksploatacji poszczególne elementy fabuły - wydarzeń, postaci i ich działania.