Więc dziecko jest zbyt zależne?

Nasza ośmiomiesięczna córka płacze za każdym razem, gdy wkładam ją do łóżeczka i idę do innego pokoju. Nie ma takiej rzeczy, że nie krzyczy, kiedy ją zostawiam. Mamy bardzo bliskie relacje, ale czy to możliwe, że uczyniłem ją zbyt zależną ode mnie?

Nie! Dałeś jej poczucie niezawodności, a nie uzależnienia. Twoje dziecko obawia się rozstania, a to normalne i zdrowe zachowanie, które nie występuje, ponieważ uczyniłeś dziecko zbyt zależnym.

Pewnego dnia, obserwując ośmiomiesięczną grę Matthew, rozwinęliśmy teorię, dlaczego istniał strach przed rozłąką i dlaczego było to zdrowe zjawisko. Matthew przeczołgał się po pokoju i patrzył co kilka minut, aby upewnić się, że na niego patrzymy. Podniósł płacz, gdy zobaczył, że wychodzimy z pokoju, albo nie może nas znaleźć.

Co ma takie dziwne zachowanie? Jako doświadczeni rodzice, którzy obserwowali wiele dzieci, zdawaliśmy sobie sprawę, że małe dzieci robią to, co robią, nie bez powodu. Strach przed separacją osiąga swój szczyt w momencie, gdy dziecko jest w stanie się poruszać.Czy strach przed rozłąką może być sprawdzianem bezpieczeństwa, który rozpoczyna się w momencie, gdy dziecko ma zdolności motoryczne, aby oddalić się od swoich rodziców, ale nie ma jeszcze wystarczającego rozwoju umysłowego, aby przeżyć sam?

Ciało dziecka każe mu "iść naprzód" - jego mózg każe mu "przestać".W przeciwnym razie oddalałby się od swoich rodziców.

Zatwierdzenie rodzicielskie. Nie musisz myśleć, że uczyniłeś swoje dziecko zbyt zależnym i tak, jakby trzymał się cię całe życie, a on nie rozwinie zdrowej niezależności. Wręcz przeciwnie, strach przed rozłąką w większości przypadków jest wskaźnikiem tego, jak pewnie podejmie on niepodległość.Właśnie dlatego. Załóżmy, że dziecko bawi się w pokoju z wieloma nowymi zabawkami i obcymi dziećmi. Dziecko zaczyna przylgnąć do ciebie. Zamiast zwiększać lęk przed dziwną i nieznaną sytuacją, pozwalasz dziecku zrozumieć, że "wszystko jest w porządku".Dziecko pozwala ci odejść i poznać nieznane środowisko, okresowo powracając do bazy domowej, aby uzyskać zgodę od ciebie na dalsze studiowanie nieznanych sytuacji. Obecność osoby, której dziecko doświadcza silnego przywiązania - zwykle jednego z rodziców lub dobrze znanej opiekunki, którą dziecko ufa - jest dla dziecka, aby posunąć się naprzód, aby kontynuować naukę.W nieznajomej sytuacji osoba, do której dziecko jest przywiązane, od czasu do czasu uspokaja dziecko, mówiąc, że wszystko jest w porządku, kiedy dziecko przechodzi na nowy poziom badań.Gdy dziecko zapozna się z jednym poziomem, przechodzi do następnego poziomu. Kiedy dziecko wspina się po drabinie niezależności, sprawdza, czy ktoś trzyma drabinę.

Stopniowe przyzwyczajanie dziecka do separacji. Jeśli dziecko cię nie widzi, nie ma jeszcze dostatecznego rozwoju umysłowego, aby wyobrazić sobie, że jesteś tuż za rogiem, lub wrócisz. Utrzymywanie kontaktu głosowego może czasami ukoić dziecko, które nie może cię widzieć, a także rozwija w dziecku umiejętność kojarzenia twojego głosu z umysłem, poprzez ograniczenie lęku przed separacją, zanim się zacznie. Dopiero w drugim roku życia większość dzieci odkrywa trwałość przedmiotów i ludzi, to znaczy nabywa zdolność do tworzenia i wydobywania z pamięci mentalnych obrazów ludzi lub rzeczy, których nie widzą.

Ta umiejętność trzymania się przed okiem umysłu obraz niezawodnej niania pozwoli dziecku łatwiej przejść od znajomej do nieznajomego w przyszłości.

Mocne połączenie

między rodzicem

a dzieckiem przyczynia się

do niezależności

Jak wspomnieliśmy wcześniej, w innym kontekście, naszym zdaniem, łatwiej byłoby wyobrazić sobie intelektualny rozwój dziecka w porównaniu z procesem robienia płyty muzycznej;taka jest nasza teoria głębokiej bruzdy. Im silniejsze jest przywiązanie między rodzicem a dzieckiem, tym głębsza jest bruzda przywiązania na talerzu dziecka i tym łatwiej jest dziecku utracić tę ścieżkę, jeśli to konieczne. Pewne teorie psujące twierdzą, że dziecko silnie przywiązane do swojej matki i zawsze będzie przewracać tę ścieżkę i nigdy nie stanie się niezależne i nie będzie samo badać świata. Nasze doświadczenia i eksperymenty innych wykazały przeciwieństwo. W jednym z klasycznych badań, znanym jako eksperyment w nieznanych sytuacjach, specjaliści badali dwie grupy dzieci poniżej jednego roku( jedna grupa została nazwana "bezpiecznie powiązana", a druga była "nierozerwalnie związana") podczas gry w nieznanej sytuacji. Dzieci z najbardziej niezawodnym przywiązaniem, które miały najgłębsze bruzdy, wykazywały mniejszy niepokój, kiedy zostawiały matki na zabawki w tym samym pokoju. Od czasu do czasu zwracali się do matki z prośbą o pozwolenie na kontynuowanie nauki zabawek. Wydawało się, że matka pobudza aktywność badawczą dziecka. Ponieważ dziecko nie musiało zużywać energii na martwienie się o to, czy matka odeszła, mógłby wykorzystać tę energię do zbadania nowej sytuacji.

Przechodząc od jedności z matką do separacji, mając silne uczucia, dziecko równoważy swoje pragnienie odkrywania świata i wciąż potrzebuje poczucia niezawodności, którą daje osoba dbająca o dziecko. Kiedy nowa zabawka lub nieznana osoba przełamują równowagę lub matka opuszcza, a tym samym podważa poczucie niezawodności, dziecko kusi, aby przywrócić pierwotną równowagę.Stała obecność niezawodnej niania zapewnia niezbędne wsparcie i prowadzi do niezależności, pewności siebie i zaufania, a ostatecznie do ważnego etapu rozwoju, do którego dziecko zbliża się do końca pierwszego roku - do możliwości samodzielnego grania.