Fife
Cechy gry i jej wartość edukacyjna. W poprzednich grach dzieci zdobyły już doświadczenie we wspólnych działaniach. Ale dla dalszego zbliżenia uczniów nie wystarczy już naśladować siebie nawzajem. Istnieje potrzeba ściślejszej interakcji w grach w oparciu o komunikację biznesową.Jak to się robi?
Uczestnicy gry podzieleni są na dwie podgrupy. Jedna podgrupa dzieci to muzycy. Grają na rurach i towarzyszą innej podgrupie - tancerzom. Ten rodzaj partnerstwa w grach wzmacnia relacje między uczestnikami gry, daje dzieciom nowe doświadczenie w komunikacji. Jeśli w poprzednich grach dzieci wykonały tylko jedno lub drugie z tych samych ruchów, to teraz muszą grać dwie różne role. Wzmacnia to emocjonalność komunikacji w grach.
Role w grze się zmieniają.Każde dziecko robi coś dla innych lub robi to, co zostało zrobione dla niego. Tak więc między dziećmi powstają bliskie więzy.
W nowy sposób w tej grze zasady brzmią, że w istocie są jasne wymagania dotyczące roli( na przykład, o czasie, który należy uwzględnić w spektaklu, aby utrzymać tempo melodii itp.).Zgodnie z tymi zasadami, pomaganie sobie nawzajem ma celowy, a przez to bardziej świadomy charakter.
Gra dobrze pasuje do świąt zorganizowanych w grupie, na przykład w czyjeś urodziny, wraz z tradycyjną karawaną, możesz użyć tego tańca do gier.
Opis gry i jej techniki. Nauczyciel prosi dzieci, czy lubią tańczyć.Oczywiście, że tak, bo fajnie jest tańczyć!Ale skąd wziąć muzykę?Bez tego nie może tego zrobić.A co, jeśli wszyscy razem śpiewamy? Nauczyciel śpiewa piosenkę o fajce dzieciom, która wprowadza ich w sytuację gry. Oferuje wszystkim możliwość wspólnej melodii i pokazuje, jak pięści mogą zmienić się w gwizdek."Du-du-doo", - dzieci śpiewają w zaciśniętych pięściach, a nauczyciel precyzuje, w którym momencie utworu powinien włączyć się .
Następnie dzieci dzielą się na muzyków i tancerzy. Muzycy zajmują miejsca na krzesłach i robią miejsce w centrum tańca.
Tancerze skupiają się wokół nauczyciela i razem z nim wykonują następujące ruchy pod piosenką o fajce.
Słowa Jak bez rury, To jest problem, Są nogi Nie idź tam. ..
A jak oni wąchają fajkę, Sami noże tańczą( dwa razy).
Ruchy Plyasuns cofają się małymi krokami, stopniowo prostując, a muzycy milczą.
Muzycy są uwzględnieni. Grają na rurach, obserwując wolne tempo, a tancerze naśladują nauczyciela.
Wskazówki dla nauczyciela. Bardzo ważne jest, aby ruchy dorosłych dokładnie pokrywały się z tekstem i prawidłowo przekazywały jego rytm. Kiedy ostatnie frazy się powtarzają, tempo mowy i ruchów zostaje przyspieszone.
Najważniejsze jest to, że dzieci rozumieją znaczenie swoich ról( muzycy grają dla tancerzy) i że atmosfera relaksu i zabawy pozostaje. Gra może kończyć się ogólnym tańcem do każdej melodii.
Dla uroczystych okazji możesz wstępnie przygotować fajki wraz z dziećmi, aby je pokolorować, a po meczu rozdawać przyjęcia urodzinowe. Jeśli powtórzysz grę, powinieneś zmienić wykonawców ról.