Jakie są źródła dokuczliwych dzieci?

Często można usłyszeć, że "tutaj, zanim wiedzieli, jak wychowywać dzieci".Oznacza to wychowanie dzieci w surowości, aby "można je było zobaczyć, ale nie usłyszano".Ale problem polega na tym, że większość obecnych rodziców była wychowana i nie chcą, aby ich dzieci były "w żelaznym uścisku", nie chcą posłuszeństwa opartego na strachu.

W tym tak zwanym "złotym wieku" edukacji dorośli byli głównymi członkami rodziny( i co najważniejsze - Ojcem).Utrzymywali dyscyplinę, chłostając, moralizując, upokarzając i karając.

W latach sześćdziesiątych, kiedy społeczeństwo stało się bardziej wolne i bardziej demokratyczne, wielu rodziców porzuciło stare metody edukacji, zwłaszcza z powodu kar i zakazów, i zaczęło rozpieszczać dzieci we wszystkim. W tym samym czasie dzieci zaczęły coraz pewniej dochodzić swoich praw, a także, że nie będą tolerować kar cielesnych dorosłych i moralizowania. Teraz jesteśmy świadkami procesów, w których dzieci sprzeciwiają się swoim rodzicom.

W tym czasie w społeczeństwie zaszły obiektywne zmiany, które wpłynęły na relacje między dziećmi a rodzicami.Środki masowego przekazu stają się bardziej dostępne. Producenci produkują reklamy przeznaczone dla dzieci. Wszystko to staje się podatnym gruntem dla marudzenia.

• Dziewczęta-uczennice mają pewność, że ich popularność wśród rówieśników zależy bezpośrednio od włosów, ubrań i sylwetki.

• Przedszkolaki chcą jeść dokładnie te płatki kukurydziane, które są reklamowane w telewizji przez ich ulubione postacie.

• Produkcji każdego wysokobudżetowego filmu dziecięcego towarzyszy sprzedaż "powiązanych produktów": komiksów, płyt CD z grami, przyborów szkolnych i figurek kolekcjonerskich. Jednocześnie kampanie reklamowe na dużą skalę inspirują dzieci, że po prostu potrzebują tych towarów.

• Młodzież jest gotowa grać godzinami w gry komputerowe.

• Nastolatki wymagają butów i odzieży reklamowanych przez sportowców lub celebrytów.

• Dzieci słuchają muzyki przez słuchawki przez cały dzień i nie chcą ich nagrywać.

Dzieci bardzo łatwo przekonać się, że te lub inne towary pomogą im czuć się bardziej komfortowo wśród rówieśników. Po zaabsorbowaniu przesłania promocyjnego będą jęczeć, aż rodzice się poddadzą i kupią to, czego żądają dzieci. Współczesne dzieci również oglądają telewizję, w tym filmy zachęcające do nieposłuszeństwa i złego zachowania. Wszystko to może powodować problemy w relacjach między rodzicami i dziećmi. Specjaliści z Amerykańskiej Akademii Pediatrii nie są polecani do umieszczania w telewizorach i komputerach dziecięcych, uważają też, że dzieci w wieku poniżej dwóch lat nie powinny w ogóle oglądać telewizji.

Rodzice często słyszą, w tym od pediatrów i psychologów dziecięcych, że przemoc reklamy w radiu, telewizji i Internecie naprawdę powoduje ataki histerii i nieposłuszeństwa. Przeprowadzono badania, rzekomo potwierdzające związek agresji z przemocą na ekranach telewizyjnych. Czasami trudno jest określić przyczynę marudzenia lub złe zachowanie, więc skoncentrujemy się na celu - na tym, czego dzieci starają się zdobyć przez marudzenie.

Reklama obsesyjna komplikuje procesy edukacji i wychowania, ale mimo to rodzice nadal pozostają głównym autorytetem dla swoich dzieci( nie tylko dzieci, ale także nastolatków).Silne, ufne relacje w rodzinie, oparte na wzajemnym szacunku dla siebie nawzajem - to jest to, czego potrzebujesz, aby przeciwdziałać napływowi zewnętrznych negatywnych czynników. To rodzice powinni ustanowić podstawowe wartości, dzięki którym dzieci będą budować swoje dalsze życie.

Rodzice powinni rozumieć, że marudzenie lub złe zachowanie to wybór, który dzieci świadomie podejmują.Dlatego nie ma sensu szukać wymówek i robić z nich niewinnych ofiar, które padły pod wpływem złego wpływu. W ten sposób odmawiasz dziecku zdolności samodzielnego podejmowania decyzji i ponoszenia za nie odpowiedzialności. Dzieci nie warknęły, ponieważ widziały je w telewizji, ale dlatego, że to zachowanie pozwala im zarządzać rodzicami i zdobywać to, czego chcą.

Największy wpływ na dzieci ma nie telewizja i Internet, ale rodzice. Powinny ustanowić w dziecięcej koncepcji podstawowe wartości i własny przykład, aby nauczyć go priorytetyzacji.

Tak, dzieci często powtarzają to, co widzą w życiu codziennym lub na ekranie telewizora, ale to nie usprawiedliwia ich marudzenia lub złego zachowania. Oczywiście, łatwiej jest winić filmy i transmisje we wszystkim, niż akceptować fakt, że zarówno dzieci, jak i dorośli sami są odpowiedzialni za swoje działania. Bez świadomości własnej odpowiedzialności nie da się zmienić sytuacji.

Co myślisz o reklamie? Nie spiesz się, aby kupić po innej reklamie? Jeśli tak, dziecko zrobi to samo. Czy wiesz, co oglądają Twoje dzieci i jakiej muzyki słuchają?Ty, jako ojciec lub matka, jesteś zobowiązany do wyjaśnienia dziecku cech świata popkultury, aby nauczyć go krytycznego traktowania informacji, sprawdzania i analizowania.

Dobrze wykształcone dziecko nie będzie ślepo wierzyć obietnicom reklamowym, w codziennym życiu będzie kierować się nie opinią rówieśniczą, ale zasadami i wartościami, które dawali mu rodzice. To dorośli powinni ułożyć koncepcję dzieci i młodzieży, co pomoże im w mniejszym stopniu wpływać na reklamę promującą konsumpcję.Ważne jest również, aby stworzyć stabilną pozytywną samoocenę u dzieci, wtedy nie będzie to musiało być kompensowane miękką zabawką lub tenisówką o wzorze "jak wszyscy w klasie".Zajęci rodzice starają się uspokoić dzieci prezentami, a to jest złe. Miłość rodzicielska mierzona jest nie słodyczami i zabawkami, ale czasem spędzonym z dzieckiem.

Niektórzy rodzice psują dzieci do tego stopnia, że ​​czasami nie można z nimi normalnie się komunikować.W przeciwieństwie do zdrowego rozsądku, takie mamusie i tatusiowie spełniają wszystkie pragnienia dziecka, usprawiedliwiają jego złe zachowanie i wolą wydawać, aby mieć rodzinę na świecie. Problem polega na tym, że taki "świat" jest krótkotrwały. Bardzo szybko dzieci zaczynają znowu jęczeć i wywoływać histerię, ponieważ jest to bardzo skuteczny sposób, aby to osiągnąć.

Wiele matek i ojców boi się przejąć inicjatywę w kształceniu i kształceniu własnych dzieci, a może po prostu nie wie, jak to zrobić.Niektórzy nieświadomie powtarzają błędy swoich rodziców, ponieważ praca nad sobą i zmiana są bardzo trudne. Dorośli coraz częściej nie mają wystarczająco dużo czasu i energii, aby opracować spójną strategię edukacji i konsekwentnie ją stosować.

W większości przypadków reakcja rodziców na jęczenie lub nieposłuszeństwo jest przypadkowa i spontaniczna, nie wiedzą, jak pielęgnować poczucie odpowiedzialności u dziecka.