Objawy choroby Parkinsona

pierwszy opis stopniowego zwyrodnieniowych chorób ośrodkowego układu nerwowego, którym towarzyszy powolność ruchów, drżenie i sztywności przedstawiono w roku 1817, James Parkinsona. Następnie choroba ta została nazwana "drżącym paraliżem", a następnie stała się znana jako choroba Parkinsona.

Choroba Parkinsona jest spowodowana stopniowo rosnącą śmiercią komórek nerwowych( neuronów) w istocie szarej mózgu. Neurony kontaktują się ze sobą, uwalniając określone substancje chemiczne zwane neuroprzekaźnikami."Czarna substancja"( substantia nigra) produkuje dopaminę neuroprzekaźnikową, co jest ważne dla szybkiego, płynnego i skoordynowanego ruchu. W chorobie Parkinsona, postępujące niszczenie neuronów produkujących dopaminę, która prowadzi do powolności, drżenie, bezruch i ruchów raskoordinirovannosti.choroba Parkinsona, jedną z najczęstszych chorób zwyrodnieniowych układu nerwowego, najczęściej rozpoczyna się w wieku od 55 do 70 lat, choć dość często przypadki jego wystąpienia dotyczą wcześniejszego( nieletnich), a później w życiu. Wyizoluj rodzinne przypadki choroby Parkinsona z wyraźnym dziedzicznym przeniesieniem choroby. Częściej choroba jest przenoszona przez autosomalny dominujący typ dziedziczenia z niepełną manifestacją zmutowanego genu.

Mężczyźni chorują częściej niż kobiety. Objawy zwykle zaczynają się stopniowo i początkowo są często pomijane, błędnie przypisując je procesowi starzenia. Chociaż nie ma specjalnej analizy w celu ustalenia dokładnej diagnozy choroby Parkinsona, wzrost objawów po pewnym czasie pozwala na pewną diagnozę.Przyczyna choroby Parkinsona pozostaje nieznana i nie ma jeszcze sposobu jej wyleczenia. Jednak leki mogą złagodzić wiele objawów i poprawić jakość życia pacjentów.

W Europie i Ameryce Północnej choroba Parkinsona dotyka średnio 100-200 osób na 100 000 mieszkańców. W Azji i Afryce choroba ta występuje rzadziej. Według badań epidemiologicznych przeprowadzonych w USA, na obszarach wiejskich odsetek osób cierpiących na chorobę Parkinsona jest wyższy w porównaniu do populacji miejskiej. Fakt ten tłumaczy się powszechnym stosowaniem w rolnictwie pestycydów i nawozów chemicznych, które prowokują do rozwoju choroby.

Wiele osób ma określone stany ciała poprzedzające rozwój choroby. Cechy te, które zostały utworzone na długo przed pojawieniem się pierwszych objawów choroby są: punktualność, uczciwość, nadmierna ostrożność, skłonność do depresji, odrzucenie palenia, wcześnie naruszenie zapach.

Przyczyny

• Przyczyna choroby Parkinsona jest nieznana. Uważa się, że może to wynikać z czynników genetycznych i czynników środowiskowych na tle procesu starzenia się.

• Uszkodzenie mózgu, nowotwory, powikłania zapalenia mózgu i ewentualnego zatrucia tlenkiem węgla może powodować objawy podobne do objawów choroby Parkinsona.

• Niektóre leki, zwłaszcza te, które oddziałują z dopaminy( na przykład, przeciwwymiotne i środki przeciwpsychotyczne) mogą wywoływać objawy, które są podobne do objawów choroby Parkinsona( choroba Parkinsona).

Mechanizm rozwoju choroby

Mechanizm rozwoju choroby Parkinsona nie został do tej pory w pełni ujawniony. Wielu badaczy porównuje procesy zachodzące w starzejącym się mózgu z procesami obserwowanymi w parkinsonizmu. Dla wielu osób w wieku starczym cechy charakterystyczne parkinsonizmu, takie jak powolność ruchów, ubóstwo wyrazu twarzy, szuranie nogami są charakterystyczne. W tej chorobie dochodzi do naruszenia relacji w mózgu specjalnych związków chemicznych, którymi są acetylocholina i dopamina. W tym samym czasie wzrasta ilość acetylocholiny, a wręcz przeciwnie, zmniejsza się ilość dopaminy.

Objawy

• Zwolnione tempo.

• Rytmiczna oscylacja dłoni( drganie) najpierw z jednej strony, szczególnie podczas odpoczynku lub w momentach niepokoju.

• Zatrzymuj lub zmniejsz drgania podczas jazdy lub podczas snu.

• Sztywność mięśni.

• Trudność w próbach zmiany pozycji, na przykład, wyjść z pozycji siedzącej lub przejść po stania, wysiąść z samochodu lub przewrócić się na łóżku.

• Tymczasowa niezdolność do poruszania się( w niektórych przypadkach).

• Chwiejny chód w małych, przełomowych krokach.

• Utrata równowagi.

• Pochylona pozycja ciała.

• Brak wyrazu twarzy.

• Trudności w połykaniu.

• Ślinienie.

• Tłusta skóra ciała i głowy( łojotok).

• Drobne wąskie pismo ręczne.

• Drżenie, niewyrażający głosu;mamrotanie;niska mowa.

• Emocjonalna depresja i lęk.

• Stopniowe zamieszanie, utrata pamięci i inne zaburzenia psychiczne( tylko w niektórych poważnych przypadkach).Dostępność

wiarygodnie potwierdzone w ludzkiej choroby Parkinsona czy posiada następujące cechy: 1)

wygląd w ciągu dwóch lub trzech lat objawów choroby Parkinsona: spowolnienie ruchowe, sztywność, drżenie;

2) jednostronność zmiany w momencie wystąpienia choroby;ten stan nazywa się hemiparkinsonizm;

3) wyraźna pozytywna odpowiedź na preparaty zawierające substancję L-dofa. Pozytywna reakcja przejawia się w postaci zmniejszenia nasilenia objawów Parkinsona;

4) stopniowy rozwój wszystkich objawów choroby Parkinsona;

5) brak ostrego początku i stopniowego postępu patologii;

6) brak odcinki życiowe zapalenia mózgu( zapalenia mózgu), zatrucie, substancje toksyczne, długotrwałe stosowanie leków neuroleptycznych z grupy, a także przy braku silnego uszkodzenia urazowe mózgu;

7) brak chorób naczyniowych i torbieli mózgu.

Powolny ruch( bradykinezja) jest jednym z wiodących objawów choroby Parkinsona. Wraz z pojawieniem się spowolnionych ruchów związanych z takimi objawami parkinsonizmu, jak: nędza ruchów;wyraz twarzy;małe, nieczytelne pismo;monotonna, zanikająca mowa, która okresowo zamienia się w cichy, niemy słyszalny szept;Chwytanie chodu małymi krokami;zmniejszenie częstotliwości migających ruchów;ograniczenie przyjaznych ruchów, na przykład wymachiwanie rękami podczas chodzenia;trudność na początku i na końcu ruchu, skłonność do upadku do przodu z szybkim zatrzymaniem po chodzeniu lub z lekkim pchnięciem, skłonnością do chodzenia do tyłu.

Sztywność jest rodzajem zmiany napięcia mięśniowego, którą osoby cierpiące na chorobę Parkinsona określają jako sztywność ruchów. Badanie ujawnia trudności w próbach wykonywania biernych ruchów w kończynach. Ze sztywnością mięśni wiąże się postawa giętka charakterystyczna dla choroby Parkinsona.

Drżenie( drżenie) jest trzecim charakterystycznym objawem choroby Parkinsona .Parkinsonowskie drżenie charakteryzuje się następującymi cechami: drżenie spoczynkowe, które zmniejsza się lub całkowicie zanika w ruchu;wytrząsanie jest często typu drobnoziarnistego( przypominającego wygląd "tabletek tocznych" lub "monet liczących");drżenie jest częściej zlokalizowane w rękach i górnych partiach nóg, rzadko dochodzi do drżenia głowy, żuchwy i języka;częstotliwość drżenia wynosi 4-8 na sekundę.U 15% wszystkich osób cierpiących na chorobę Parkinsona drżenie podłużnych ramion jest znacznie wyraźniejsze niż drżenie rąk w spoczynku.

Kilka lat po pojawieniu się pierwszych objawów choroby Parkinsona niestabilność pojawia się w pozycji pionowej, osoba często zaczyna padać, pojawiają się postępujące zaburzenia chodu. Ten stan jest określany jako niestabilność postawy. U takich osób podczas inspekcji ujawnia się objaw "zamrożenia", gdy jest im szczególnie trudno wykonać pierwszy krok, "oderwać nogi od podłogi".Jednak zdolność chodzenia dość dobrze na schodach klatki schodowej, wzdłuż podkładów, pozostaje, gdy istnieje "zewnętrzna organizacja przestrzeni silnika".

Demencja( demencja) nie jest charakterystyczna dla wczesnych stadiów choroby Parkinsona, a niektóre osoby są obserwowane wiele lat później( ponad 5) po pojawieniu się pierwszych objawów choroby. W tym przypadku stopień otępienia zwykle łączy się z nasileniem zaburzeń motorycznych. We wczesnych stadiach względnie łatwych naruszeń pamięci i uwagi, powolne procesy umysłowe( bradyphrenia).Niektóre osoby mają pewne zmiany w osobowości i zachowaniu: skłonność do kojarzenia z innymi tymi samymi pytaniami( acaiya), niepokój motoryczny, patologiczny niepokój( akatyzja).

Często choroba Parkinsona wpływa na układ wegetatywny układu nerwowego, który objawia się następującymi objawami: alokacja dużej ilości śliny;natłuszczenie twarzy;skłonność do zaparć;częste oddawanie moczu;sucha skóra łydek i przedramion, pojawianie się w tych obszarach złuszczania i pękania;zaburzenia z oczu w postaci osłabienia reakcji źrenic na światło;ból kończyn i dolnej części pleców.

W późnych stadiach choroby mogą wystąpić inne zmiany patologiczne: gwałtowny spadek ciśnienia krwi podczas przejścia z pozycji poziomej do pionowej, upośledzone połykanie, postępująca utrata wagi.

Objawy choroby Parkinsona występują u 75% pacjentów.

Formy choroby

W zależności od częstości występowania niektórych objawów choroby wyróżnia się następujące postacie choroby Parkinsona:

1) sztywno drżący. W tej formie, wśród wszystkich przejawów choroby, na czoło wysuwa się wzrost napięcia mięśniowego i ogólne spowolnione ruchy. Objawy te powstają w 21% wszystkich przypadków choroby Parkinsona;

2) forma sztywna z drżeniem. W tej formie drżenie dochodzi na pierwszy plan. Ten formularz stanowi 37% wszystkich przypadków;

3) forma sztywna akinetycznie. W tej postaci choroby Parkinsona drżenie jest albo nieobecne, albo jest lekko wyrażane, ale występuje tylko w przypadku pobudzenia. Ten formularz stanowi około 33% wszystkich przypadków;

4) forma akinetyczna. Ta forma charakteryzuje się brakiem dowolnych ruchów i stanowi około 2% wszystkich przypadków choroby Parkinsona;

5) Shake shape. W pierwszych stadiach choroby głównym objawem jest drżenie, wzrost napięcia mięśniowego jest nieobecny, powolność ruchów dobrowolnych i zubożenie mimikry nie są bardzo wyraźne. Ta forma choroby Parkinsona stanowi 7% wszystkich przypadków.

Choroba Parkinsona jest chorobą stale postępującą, dlatego w jej rozwoju wyróżnia się kilka etapów.

Stadium 1 charakteryzuje się jednostronną zmianą( tj. Tylko prawe ramię i noga lub tylko lewa biorą udział w patologicznym procesie);podczas gdy funkcja po stronie oddziaływania nie ulega znacznemu wpływowi.

W drugim etapie następuje obustronna porażka, wyrażona w łatwym stopniu, równowaga nie jest naruszana.

Etap 3 charakteryzuje się brakiem sztywności na zakrętach, pojawieniem się ograniczeń funkcjonalnych podczas wykonywania dowolnej pracy;podczas gdy w życiu codziennym człowiek pozostaje niezależny.

Na czwartym etapie choroby Parkinsona człowiek jest całkowicie zależny od otaczających ludzi, jednak pacjenci mogą chodzić i stać samodzielnie.

Początek piątego stadium choroby charakteryzuje się tym, że dana osoba zostaje zamknięta w łóżku lub na wózku inwalidzkim.

Choroba Parkinsona przebiega stosunkowo wolno. Wolniejszy postęp obserwuje się, gdy pierwsze oznaki choroby drżą, gdy rozwija się drżąca forma parkinsonizmu, jak również we wczesnym początku choroby( do 45 lat).Mniej korzystny przebieg ma początek choroby z pojawieniem się uczucia sztywności w kończynach, z akinetycznymi lub akinetyczno-sztywnymi postaciami choroby, a także w przypadku wystąpienia choroby w wieku ponad 70 lat. W miarę postępu choroby zaburzona jest nie tylko niepełnosprawność, ale także umiejętność elementarnej samoobsługi: trudno jest osobie samodzielnie wziąć kąpiel, zasznurować buty, założyć płaszcze i wykonać inne podstawowe czynności.

Istnieją trzy typy( częstość) progresji choroby Parkinsona:

1) szybkie tempo charakteryzuje się zmianą stadium choroby na dwa lata lub krócej. Najczęściej ten rodzaj progresji choroby występuje w postaciach akinetycznych i akinetyczno-sztywnych;

2) Umiarkowane tempo charakteryzuje się zmianami w stadium choroby Parkinsona w ciągu 3-5 lat. Najczęściej ten rodzaj progresji choroby występuje w sztywno drżących i sztywnych formach;

3) powolne tempo progresji choroby charakteryzuje się zmianą etapów przez 5 lat lub dłużej. Najczęściej ten rodzaj progresji choroby obserwuje się w formie drżenia.

Najczęstsze przyczyny zgonów w przebiegu choroby Parkinsona są: zapalenie płuc, różne powikłania infekcyjne lub posocznicą, zaostrzenie przewlekłej choroby układu sercowo-naczyniowego. Choroba Parkinsona jest niezwykle rzadko zawał serca i udar mózgu.

Diagnostyka

• Medycyna wywiad i badanie przedmiotowe przez neurologa lub lekarza doświadczonego w pracy z pacjentami z chorobą Parkinsona. Terapeuta wskaże inne choroby, które wywołują podobne objawy. Obejmują one wylew, nowotwór, choroby Wilsona - Konowałow( gromadzenie miedzi), postępujące porażenie a czasami choroby Alzheimera.

• Leczenie Leczenie może nie być konieczne we wczesnych stadiach, kiedy objawy zakłócać wykonywanie funkcji. Wraz ze wzrostem objawów może przyczynić się do zapewnienia różnych leków. To wymaga czasu i cierpliwości, aby wybrać odpowiedni lek i dawkowanie. Leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona, ma wiele skutków ubocznych, w tym nadmierną aktywność ruchową w przypadkach przedawkowania.

• «Lewodopa” jest głównym narzędziem terapeutycznym, który pozwala zmniejszyć objawy choroby Parkinsona. W mózgu, „Lewodopa” zostaje przekształcona brakującego neuroprzekaźnika dopaminy.„L-DOPA” stosuje się w połączeniu z inhibitorami dekarboksylazy( karbidopa lub benserazyd) zwiększenie skuteczności leku i zmniejszyć efekty uboczne zapobiegając transformację „L-dopa” do dopaminy poza mózgiem.(Efekty uboczne obejmują nudności i wymioty, zawroty głowy i szum w pozycji siedzącej lub podczas prostowania wygiętej pozycji). Ponieważ skuteczność „Levodopa” stopniowo maleje z czasem, lekarze często przepisują leki, dopóki objawy nie zaczną silnie zakłócać codziennegoaktywność.

• Deprinil, znany również jako selegilina, mogą być przepisywane natychmiast po postawieniu diagnozy. Ten lek może spowolnić progresję objawów, więc zepchnięcie czasu, gdy pacjent nie może się obejść bez „Levodopa”.środki

• Antiholinergeticheskie( takie jak triheksylu-fenidila) blokują pewnych impulsów nerwowych i mogą być przewidziane w celu zmniejszenia drgań i unieruchomienie.

• benztropine mesylan i przeciwhistaminowe difenidramina typu mogą być również stosowane w celu zmniejszenia drgań i unieruchomienie.

• Amantadynę, który zwiększa produkcję dopaminy w mózgu, może być przepisywany złagodzić drżenie, sztywność i trudności w ruchu.

• Substancje wykazujące powinowactwo do receptorów dopaminy( takie jak bromokryptyna, pergolid, ropinirol i pramineksola), które działają bezpośrednio na receptory dopaminy w mózgu, mogą być stosowane w połączeniu z „” L-dopa w celu dodatkowego zwalczania objawów;są one coraz częściej wykorzystywane w początkowej fazie leczenia choroby Parkinsona we wczesnym stadium.

• metylotransferazy katecholu, takie jak tolkapon, dodaje się do „L-dopa” dla lepszej kontroli objawów.

• należy rozważyć leczenie chirurgiczne celem zahamowania wstrząsać albo talamotomii( w którym to niszczy małą wysokość wzgórza komórek mózgu) lub umieszczenie elektrycznych komórek stymulatorów we wzgórzu do manewrowania przepływ impulsów nerwowych z nich.

• wahań silnikowych często komplikuje choroby Parkinsona w zaawansowanym stadium rozwoju możliwości pallidotomii w którym nacięcie w korze mózgowej zmniejszenie nadmiernej aktywności komórek nerwowych. Elektryczna stymulacja kory mózgowej i innych obszarach została intensywnie badane i wygląda obiecująco.

• wprowadzenie tkanki płodu w jądrach podstawnych mózgu dały pozytywne wyniki tylko w kilku pacjentów.

• Pacjenci powinni być aktywne i regularne ćwiczenia, dzięki czemu mięśnie pozostają elastyczne możliwości.

• fizyczne i terapia mowy może pomóc pacjentom dostosować się do ograniczeń narzuconych przez chorobę.

• Poradnictwo psychologiczne mogą pomóc pacjentom radzić sobie z depresją i zapewnienie wsparcia emocjonalnego.członkowie rodzin pacjentów z chorobą Parkinsona mogą również korzystać z zaleceniami.

• do „Lewodopa” daje większy efekt, lekarz może zalecić zmianę diety, takie jak stosowanie masy dziennej normy białka z wieczornym posiłkiem i utrzymywanie węglowodanu do białka w stosunku 7: 1.

Jeśli kilka dekad temu parkinsonizm był chorobą prawie nieuleczalną, obecnie medycyna ma znaczący arsenał skutecznych leków przeciw parkinsonizmowi. Jednak do tej pory nie ma leków do leczenia przyczyn rozwoju choroby Parkinsona, a najważniejsza jest terapia mająca na celu hamowanie mechanizmów rozwoju tej choroby.

W historii leczenia choroby Parkinsona pierwszym skutecznym lekiem przeciwparkinsonowskim były leki z grupy cholinolitycznej. Zapobiegają względnemu lub bezwzględnemu wzrostowi zawartości w mózgu specjalnej substancji - acetylocholiny, która jest obserwowana w rozwoju choroby Parkinsona.leki antycholinergiczne wstępne( zwłaszcza w dużych dawek) może spowodować liczne skutki uboczne, które obejmują: suchość w ustach, kołatanie serca( tachykardia), zaparcia, zaburzenia w oddawaniu moczu, zaburzenia oczu dostosowania wizji obiektów w różnych odległościach( mieszkalnych).

antycholinergiczne Odbiór w podeszłym wieku wymaga szczególnej opieki, ponieważ zwiększają one naruszenie myślenia, pamięci, analizy i syntezy mowy, odbywającej się wokół wydarzeń, a także powodować zaburzenia psychiczne, takie jak halucynacje i różnych zaburzeń świadomości. Kiedy anulujesz lub zmniejszysz dawkę leków w tej grupie, pojawią się efekty uboczne. Przyjmowanie leków z grupy antycholinergicznej jest przeciwwskazane w przypadkach jaskry, zaburzeń rytmu serca i gruczolaka prostaty.

Odkrycie niedoboru w mózgu konkretnej substancji - dopaminy - w chorobie Parkinsona zrewolucjonizowało rozwój metod leczenia parkinsonizmu. Ponieważ sama dopamina nie jest w stanie przeniknąć do mózgu po wprowadzeniu do organizmu, do leczenia substytucyjnego stosuje się prekursor dopaminy, którym jest L-dopa( dioksyfenyloalanina).W ciele tego prekursora, dopamina powstaje pod wpływem specjalnych enzymów.

Na początku leczenia L-DOPA( synonimy: Levodopa levopa, dopa-Flex) jest podawany w dawce wynoszącej 0,125-0,25 g 2-3 razy dziennie. Po rozpoczęciu leczenia dawka leku jest stopniowo zwiększana, aż zostanie wybrana optymalna dla danej osoby. Wybór dawki jest wykonywany wyłącznie przez wykwalifikowanego specjalistę.Optymalna indywidualna dawka jest wybierana w ciągu 3-4 tygodni. Lek ten przyjmuje się 3-4 razy dziennie. Leczenie L-dopą jest terapią substytucyjną, a skuteczność leku zachowuje się tylko podczas jego stosowania.

Po otrzymaniu leku następujące działania niepożądane:

1), zaburzenia przewodu pokarmowego, co przejawia się nudności, wymioty, utrata apetytu, może pojawić się uczucie ciężkości w żołądku. Te skutki uboczne są w pewnym stopniu obserwowane u prawie 60% osób przyjmujących L-dopę;

2) choroby układu sercowo-naczyniowego: arytmii serca, dusznicy bolesnej, kołatanie serca( tachykardia), gwałtowny spadek ciśnienia krwi w czasie przejścia do pozycji pionowej( niedociśnienie ortostatyczne), który wraz z zawrotami głowy. Te działania niepożądane obserwuje się w 10-20% przypadków.

3) mimowolne ruchy mięśni mimicznych, mięśni tułowia i kończyn( 70% przypadków);

4) zaburzenia psychiczne, takie jak pojawienie się lęku, strachu, pobudzenia, agresji, omamów, delirium;

5) Depresja.

Pozytywny efekt stosowania L-Dopa jest znacznie wyższy niż w przypadku przyjmowania innych leków stosowanych w leczeniu choroby Parkinsona. W tym przypadku, w krótkim czasie, można osiągnąć prawie całkowite zniknięcie trudności z dowolnymi ruchami, redukcją napięcia mięśniowego i drżenia. Przy występowaniu jedynie drgań statycznych pośród wszystkich objawów choroby, preparat L-dopa jest nieskuteczny, podobnie jak w przypadku niestabilności ruchowej( patrz wyżej).Kilka lat po rozpoczęciu leczenia skuteczność leku L-dopa jest zmniejszona, co wynika z dalszej progresji choroby i spadku wrażliwości na dopaminę egzogenną( podawaną z zewnątrz).U 50% osób cierpiących na tę chorobę pojawia się zjawisko zubożenia dawki, której istotą jest zmniejszenie skuteczności i zmniejszenie czasu trwania efektu po przyjęciu pojedynczej dawki leku.

średnio 5-7 lat( a w niektórych przypadkach i w ciągu 3 lat), bardzo skuteczne leczenie L-dopą wystąpić poważne komplikacje, które mogą występować w następujących cechach:

1) zmniejszenie czasu działania dawki leku( do 3 godzin lub mniej).Powikłanie to występuje w ciągu 5 lat u 50% osób cierpiących na chorobę Parkinsona. Ten stan nazywany jest zjawiskiem zubożenia efektu dawki;

2) Działanie pojedynczej dawki leku zachodzi w ciągu jednej godziny lub dłużej, zjawisko, które jest określane jako opóźnienie początku skuteczności dawki;

3) osoba ma wahania aktywności ruchowej w ciągu dnia;

4) tworzą się ciężkie zaburzenia skoordynowanej aktywności motorycznej;

5) toksyczny lek zaczyna działać na aktywność neuro-psychiczny, który objawia się ataki paniki, wahania nastroju, w krótkim okresie czasu, występowanie różnego rodzaju halucynacji.

Mogą dołączyć i inne objawy, które nie mogą być całkowicie przypisane do długotrwałego leczenia farmakologicznego L-dopa, a to głównie ze względu na rozwój choroby Parkinsona:

1) utrata pamięci, intelekt, myślenie( do rozwoju demencji);

2) niestabilność silnika z zaburzeniami chodu i częstymi upadkami;

3) mowa i połykanie;

4) krzepnięcie zjawisko „zamrożenie”, co przejawia się w ciągu kilku sekund lub minut w postaci nagły spadek aktywności ruchowej. To hamowanie zwykle występuje przed rozpoczęciem chodzenia, podczas skręcania, podczas przechodzenia przez drzwi, w otwartym obszarze.

K wahania motoryki wynikających z przewlekłego podawania leków, L-dopa, są:

1) zjawisko „turn - Off” w ciągu dnia opracowanie okresy całkowitego unieruchomienia( „off”), okresy zwiększonej aktywności lokomotorycznej( „wyłącznik").Taki stan jest często towarzyszy pojawienie się ruchów mimowolnych kompulsywnych, które mogą być obserwowane nawet 10-12 razy dziennie;

2) naruszenie skoordynowanej aktywności ruchowej;

3) naruszenie tonem rano( wzrost lub spadek) poszczególnych grup mięśni( zazwyczaj nóg i stóp).

Stosowany również w leczeniu choroby Parkinsona to substancje blokujące enzym oksydazę monoaminową.Nazywane są one inhibitorami monoaminooksydazy( MAO).Preparaty te stosuje się jako podstawowy środek do leczenia choroby( na wczesnych etapach), w połączeniu z preparatami L-DOPA przedłużyć pozytywne działania L-DOPA i zmniejszenie dobowych wahań działania silnika. Działanie jest w wyniku hamowania aktywności inhibitora MAO oksydazy monoaminowej enzym, który bierze udział w konwersję dopaminy do innych chemikaliów.wprowadzenie inhibitora MAO zwiększa poziom dopaminy w mózgu, którego niedobór występuje w chorobie Parkinsona. Prowadzi to do zwiększonej skuteczności preparatów L-dopa. Lek jest zwykle dobrze tolerowany, skutki uboczne występują niezwykle rzadko. Inhibitory MAO mają również działanie przeciwdepresyjne.

W leczeniu choroby Parkinsona szeroko stosuje się agonistów dopaminy. Leki z tej grupy są substancjami, które mogą inicjować fizjologiczne działanie dopaminy wytwarzanej w organizmie. Najczęściej badanym lekiem z tej grupy jest bromokryptyna( parlodel), chociaż wiele pozostaje niejasnych w jego stosowaniu. Niektórzy badacze zalecają stosowanie go w małych i powoli rosnących dawkach;inni zalecają duże dawki leku. Skuteczność stosowania produktu leczniczego przy stosowaniu tylko tej substancji w leczeniu choroby Parkinsona jest umiarkowana. Jednak zwykle stosuje się go w połączeniu z innymi lekami przeciwparkinsonowskimi. Podczas odbioru Parlodel dość często( do 40% przypadków) są skutki uboczne: gwałtowny spadek ciśnienia przy przejściu do pozycji pionowej i semiunconscious omdleń, zawrotów głowy.

Inny agonista dopaminy, pergolid, jest bardziej skuteczny. Po otrzymaniu następuje znaczne zmniejszenie okresów sztywności. Skutki uboczne w postaci gwałtownego spadku ciśnienia podczas przejścia do pozycji pionowej obserwowane są w 25% przypadków.

długotrwałego leczenia powikłań leczenia L-dopa i innych powikłań choroby Parkinsona. celu zmniejszenia wahań aktywności motorycznej w postaci reakcji „z kolei - OFF”, a także w celu utrzymania stałego poziomu więcej L-DOPA w osoczu ostatnich latach zastosowanie stali dłużej( już po) postać leku. Takie formy obejmują synemet i madopar.

Istnieje możliwość chirurgicznej korekty choroby Parkinsona. Ostatnio rozwija się nowa metoda - neurotransplantacja. Jednocześnie szef mózgu pacjenta przeszczepione tkanki mózgowej określonej części mózgu zarodka 6-9 tygodnia życia. U niektórych osób po takiej operacji są obserwowane: zmniejszenie hamowania dobrowolny ruch i zwiększonym napięciem mięśni dobre działanie zaczyna być oznaczona przy stosowaniu małych dawek z preparatami L-DOPY, a także wydłuża wpływ dawki substancji leczniczej. Wpływ operacji na nasilenie niestabilności i drżenia silnika jest znikomy. W wyniku operacji nie następuje całkowite zniknięcie wszystkich objawów choroby. Ponadto, podobnie jak po innych operacjach dotyczących parkinsonizmu, ludzie są zmuszani( choć w mniejszych dawkach) do przyjmowania leków przeciw parkinsonizmowi. Operacja nie jest wykonywana z drżącą postacią parkinsonizmu. Przeciwwskazaniami do operacji są choroby wewnętrznych narządów i otępienie. Liczba zagranicznych klinik transplantacyjnych jak bez głowy służy płodu tkanki mózgu i tkanek nadnerczy pacjenta.

Juvenile parkinsonizm

Juvenile( Junior) Parkinsonizm jest dość rzadka postać choroby Parkinsona, która występuje przed ukończeniem 40 lat. Przeznaczyć dzieci podgatunki juvenile parkinsonizm, która charakteryzuje się początkiem w wieku od 6 do 16 lat i obecności, wraz ze wszystkimi typowymi objawami choroby Parkinsona, zaburzenia mięśni tonu stopy. Juvenile parkinsonizm jest chorobą dziedziczną, która jest przekazywana w sposób autosomalny dominujący lub recesywny autosomalny typu spadkowego. W przeciwieństwie do choroby Parkinsona, która rozwija się w średnim i starszym wieku, stosunkowo łagodny powolny postęp jest charakterystyczny dla młodzieńczego parkinsonizmu. W tej postaci choroby jest brak ekspresji zaburzenia pamięci, uwagi i inteligencji, zaburzenia autonomicznego układu nerwowego( tłustość skóry, suchość w dłoniach i stopach, ostrego spadku ciśnienia krwi w obszarze przejściowym do położenia w pionie) i niestabilność w ruchu( próg, chwiejny chód, tendencja do spadku).Jest dobry efekt nawet z małych dawek L-dofa, ale powikłania w postaci zaburzeń napięcia mięśni i fluktuacji aktywności motorycznej występują dość szybko.

Zapobieganie

• Nie są znane metody zapobiegania chorobie Parkinsona.

• Skonsultuj się z lekarzem, jeśli wystąpią objawy choroby Parkinsona.

• Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli pojawią się nowe objawy podczas leczenia( niektóre leki na receptę mogą mieć poważne skutki uboczne, takie jak niższe ciśnienie krwi, powodować dezorientację lub halucynacje).