Histerycy.

Prawie wszystkie dzieci w wieku od jednego do trzech lat doświadczają kilku histerycznych ataków. Dziecko jest już świadome swoich pragnień i osobowości. Kiedy coś mu nie pozwala, wpada w złość.Ale nie atakuj bezpośrednio tego, który nie pozwolił.Prawdopodobnie dorosłym wydaje się, że jest za duży i silny. Ponadto nie rozwinął jeszcze instynktów bojowych.

Gdy wściekłość w nim jest zbyt silna, nie może wymyślić nic lepszego, niż rzucić się na podłogę.Upada z krzykiem, waląc pięściami w podłogę dłońmi, stopami, a nawet głową.

Jeden taki atak nie ma znaczenia. Dziecko wciąż musi coś odmówić.Ale jeśli napady występują często, kilka razy dziennie, być może dziecko jest przeciążone lub ma jakąś chroniczną chorobę fizyczną.Częste napady złości zazwyczaj oznaczają, że matka nie nauczyła się taktownie prowadzić dziecka. Jest kilka pytań.Czy dziecko gra wystarczająco dużo poza domem, gdzie matka nie może podążać za nim i ściśle kontrolować?Czy ma jakieś przedmioty, które może przeciągnąć i popchnąć, i na które możesz się wspiąć?Czy ma zabawki i inne przedmioty do zabawy w domu, czy dom jest zorganizowany tak, aby jego matka nie musiała mu ciągle niczego zabraniać?Może matka, nieświadoma tego, powoduje upór, kiedy mówi mu, żeby przyszedł i założył koszulę, zamiast dawać mu go bez komentarza, czy też chce iść do toalety, zamiast po prostu go tam zabrać?Kiedy przerywa swoją grę, by zabrać go na podwórze lub na kolację, czy ona nagle i bezwarunkowo, czy też rozprasza coś przyjemnego? Kiedy widzi, że zbliża się burza, czy zbliża się do niej ponuro, czy czymś rozpraszającym dziecko?

Nie możesz ostrzec wszystkich ataków histerii. Byłoby nienaturalne, gdyby matka miała tyle cierpliwości i taktu. Kiedy burza pęka, starasz się nie reagować na nią zbyt długo i czekać do końca. Nigdy nie poddawaj się i nie pozwól dziecku robić tego na swój własny sposób: w przeciwnym razie zacznie rzucać taką histerię celowo iz jakiegokolwiek powodu. Nie kłóć się z nim, ponieważ nie jest w nastroju, by przyznać się do błędu. Jeśli się złościsz, to tylko sprawi, że będzie bardziej uparty. Daj mu szansę poddania się z godnością.Jedno dziecko uspokaja się szybciej, gdy matka wychodzi i cicho angażuje się we własne sprawy, jakby nic się nie stało. Inny, bardziej uparty i wytrwały, będzie krzyczał przez godzinę, jeśli matka nie zrobi żadnego przyjaznego gestu. Może zaoferować interesujące zajęcie i uściskać go, aby pokazać, że pojednała się z nim i minęła burza.

Szczególnie nieprzyjemny, gdy dziecko rzuca histerię na ulicę.Weź to w swoje ramiona - z uśmiechem, jeśli możesz. Zabierz go do cichego miejsca, w którym możesz być z nim sam na sam.

Atakuje, gdy dziecko zaczyna się dusić, robi się niebieskie i nawet na chwilę traci przytomność, może być takim samym wyrazem gniewu i uporu jak histerycy. Przerażają matkę, ale musi ona traktować je rozsądnie, aby dziecko świadomie nie korzystało z tego narzędzia częściej.