Systemy wtryskowe i etapowe

do wybierania leku z ampułki, strzykawki zrobione w lewej ręki do otwierania ampułki wprowadza zgniecionej igły( drugi palec lewej utrzymując ampułkę), przy czym prawy tłok zostaje wycofany, ssanie zawartości ampułki. Wprowadzając igłę do fiolki z lekiem, pożądanym jest, aby nie dotykać ściany zewnętrzne ampułki.

fiolka sterylnych wytwarzania leków fabryki zamknięto gumowym korkiem i zabezpieczone nasadką metalu. Przed wstrzyknięciem, po przeczytaniu etykiety i upewnieniu się, że lek jest przezroczysty, fiolka zostaje otwarta. Wstępnie, nasadkę fiolki przeciera się sterylną wacikiem nasączonym alkoholem. Sterylna pinceta usuwa krąg nakrywki i wyciera otwartą część wtyczki alkoholem. Zespół strzykawki grubą igłą wybierania powietrza o objętości równej liczbie przypisanej do roztworu leku. Nakłuj gumowy korek, włóż igłę do fiolki. Odwracając butelkę do góry dnem i zachowując poprzednią pozycję igły, uzyskaj roztwór leku.

fiolkę suchej lek podaje się w postaci jałowego rozpuszczalnika, uważając, aby nie tworzyć jenów. Powstały roztwór lub zawiesinę kilkakrotnie wstrząsa się i przenosi do strzykawki. Jeżeli butelka zawiera jedną dawkę roztworu, igła może być usunięte, jeśli jest więcej niż jeden, a następnie igłę pozostawiano na butelki tak, że przez to, typ następujące części roztworu. Zastrzyki

się inną igłą, a nie taki, który przebity korek. Nie należy wykonywać dwóch lub więcej wstrzyknięć za pomocą tej samej strzykawki.

Nie można podać dwóch leków po kolei, ale można za pomocą tej samej igły.

niemożliwe mieszać roztworów różnych leków w tej samej strzykawce, i przedstawić je jednocześnie, bez konieczności specjalnego zezwolenia lekarza.

Należy pamiętać, że wiele substancji jest antagonistycznych względem siebie.

1. Śródskórne podawanie substancji leczniczych. wstrzyknięcie śródskórne wykorzystywane do celów diagnostycznych, jak również dla znieczuleniu miejscowym. Igła powinna być wybrana nie dłużej niż 2-3 cm długości i przy małym prześwicie. W przypadku śródskórnego podawania leków zazwyczaj wybiera się wewnętrzną powierzchnię przedramienia. Skórę w miejscu wstrzyknięcia należy przetrzeć alkoholem, a następnie eterem. Po wysuszeniu, igła jest umieszczona w skórze na małej głębokości, tak, że końcówka jest wprowadzony bezpośrednio pod rogowej naskórka. Musisz upewnić się, że igła nie uderzała w podskórnej tkanki tłuszczowej, jak to oczekiwany efekt nie zostanie osiągnięty. Kierowanie igły równolegle do powierzchni skóry, to wprowadza się na głębokość 0,5 cm i ostrożnie wylano 1-2 krople cieczy, co prowadzi do skóry utworzona jako białawą guzek cytrynowego skorupy. Stopniowego przesuwania się igłę i strzykawkę wyciskania kilka kropli cieczy wtryskiwanych pod skórą wszystkich niezbędnych ilości. Metoda ta przeprowadza diagnostyczne testy alergiczne, a także określa wrażliwość na leki. Po 24-48 godzinach w miejscu danego alergenu( Streptococcus, kurzu, etc.) pojawia się zaczerwienienie i obrzęk. W przypadku braku reakcji alergicznej skóra pozostaje niezmieniona.

2. Podskórne podawanie substancji leczniczych. Ze względu na fakt, że podskórna warstwa tłuszczu jest bogato dostarczonej z naczyń krwionośnych, w celu szybszego działania substancji leczniczej stosowanej zastrzyk podskórny. Roztwory leków podaje się zazwyczaj, który szybko pochłania luźnej tkanki podskórnej i nie mają szkodliwego wpływu na niego.

Podczas iniekcji podskórnej powinny unikać bliskości dużych naczyń i pni nerwowych. Najbardziej dogodne miejsca do iniekcji - zewnętrzna powierzchnia obszaru barkowego przedramienia lub promieniowania łopatką ud przestrzeń perednenaruzhnaya, powierzchni bocznej ściany brzucha i dolnej części pachy. W tych obszarach skóry łatwo uwięzione w owczarni i nie ma niebezpieczeństwa uszkodzenia naczyń krwionośnych, nerwów i podskórnej tkanki tłuszczowej.

Nie zaleca miejsc wstrzyknięć i wlewów z grudkami wywołanymi podskórnej tkanki tłuszczowej, albo w uszczelce po wcześniejszym iniekcji. Podczas wchłaniania podskórnego podawania leków, a więc rozpoczęcie działania terapeutycznego jest mniejsza niż po domięśniowym i dożylnym, ale nie działają już w tym przypadku wydłużony.

Bezpośrednio przed wstrzyknięciem ze strzykawki, igłę trzymając go pionowo ku górze, powietrze jest przemieszczane. Jeżeli pęcherzyki powietrza w roztworze mała, konieczne jest, aby pociągnąć tłok tak, aby połączyć w jeden duży, a zatem ruch tłoka go pozbyć.Na powierzchni skóry, które zamierzamy wprowadzić dwukrotnie pocierana sterylne waciki nasączone alkoholem. Pierwszy wycierane obszar 10 x 10 cm, drugi wacik -. Bezpośrednio przebicie strona 5x5 cm skóry lewej ręki w miejscu wstrzyknięcia przechwytywane krotnie w podstawie których szybkie ruchy wtryskiwanego igły. Możesz trzymać strzykawkę i nakłuć skórę na dwa sposoby.

W pierwszej metodzie mierzy się cylinder strzykawki jest zaciśnięty między I i palców II-III, IV i V palce tłoka i sztyftu. Nakłuć podstawowych, aby fałdy skóry z dołu do góry( Stałego pacjenta) pod kątem 30 ° w stosunku do powierzchni kołnierza. Podczas nakłuwania skóry światło igły powinno zawsze być skierowane do góry. W podskórne, domięśniowe i dożylne igła nie jest całkowicie wprowadzony do i około 2/3 długości od jego pęknięcie może wystąpić tylko w miejscu połączenia ze złączem. Mając

nakłuwania skóry strzykawki przejścia na lewym ramieniu, II i III palce prawej dłoni ściskał brzeg cylindra, podczas gdy ciśnienie palec jest stosowana do uchwytu tłoka, lek był podawany.lewą ręką, a następnie zastosować świeżą wacikiem nasączonym alkoholem, przebijać się i szybko usuwa igłę.Miejsce podawanie delikatnie masować z wacikiem, więc jest lepiej rozprowadzane w tkance i nie wróci.miejsce nakłucia skóry smarować alkoholowy roztwór jodu. Aby uniknąć spalania wacikiem zwilżonym roztworem alkoholu jodu, nie można długo przechowywać w miejscu wstrzyknięcia. W drugim sposobie

strzykawka odbywa palce I i III-IV pionowo w dół igły. Szybkie wprowadzenie igły, II palec dociskany do uchwytu, a tłok jest podawany lek, przy czym igła zostaje usunięta.

Komplikacje:

• naruszenie warunkach aseptycznych i brak rozwiązania sterylizacji może prowadzić do miejscowego stanu zapalnego, do rozwoju sepsy. Klinicznie objawiająca się hipertermia, przekrwienie w miejscu wstrzyknięcia, obrzęk;

• błędne wprowadzenie chlorku sodu 10%( roztwór hipertoniczny) zamiast innej hipertonicznego roztworu może prowadzić do lokalnego martwicy. Wprowadzenie tego rozwiązania jest zbyt wysoka( powyżej 40 ° C) może również powodować martwicy tkanek. Administrowanie błędne leków nie przepisanych przez lekarza, pacjent przeciwwskazane może to prowadzić do śmierci;

• najbardziej rozpowszechnione( częstsze) powikłaniem - infiltracji - reaktywne komórki tkanki reprodukcji wokół miejsca urazu mechaniczne( wynikające z tępym wstrzyknięcia igły) i podrażnienie chemiczne substancji czynnej, zwłaszcza roztworów olejowych lub zawiesin;w wyniku spożycia środka bakteryjnego. Infiltracja to miejscowe zagęszczenie i wzrost tkanki. Wraz z wprowadzeniem słabo rozpuszczalnych leków, proces ich wchłaniania jest spowolniony. Aby przyspieszyć wchłanianie nacieków uformowany, stosuje się gorący kompres, fizjoterapia;

• ropień - zbieranie organiczny ropy w tkankach ze względu na stan zapalny tkanki z stapiania i formowania wnęki. Określony przez miejscowych i ogólnych objawów zapalenia( ból, zaczerwienienie, hipertermia, etc.).To wymaga albo operacji, albo( jeśli stan pacjenta) intensywne leczenie zachowawcze( konieczna jest antybiotykoterapia).

ważnym punktem - zapobiegania infiltracji i ropnie - ścisłe przyleganie do techniki aseptycznej: zastosowanie jednorazowych strzykawek z nie upłynął okres trwałości, niezawodne sterylizacji przyrządów, przetwarzanie pielęgniarka podaje skórę pacjenta, ampułki leku z 70% etanolu i jałowego materiału, przy utrzymaniu sterylności instrumentów iroztwór leku.

3. Podanie domięśniowe substancji leczniczych. Podawanie domięśniowe wpływem leku występuje wystarczająco szybko( rozpuszczalne substancje lecznicze są wchłaniane przez 10-30 minut).Objętość wstrzykiwanej substancji nie powinna przekraczać 10-20 ml. Nie wstrzykiwać w pobliżu pni nerwowych lub włókien. Substancje, które mają działanie drażniące, mogą uszkadzać włókna nerwowe. Niebezpieczne mogą być przypadkowe uderzenia igłą w naczynie krwionośne lub nerwowy pień.Domięśniowo wstrzykiwano

tych leków, które po podaniu podskórnie wytwarzają silne podrażnienie( roztwór ąuinacrine, siarczan magnezu, surowicy i terapeutycznych) lub powoli absorpcji( biyohinol, ekmonovotsillin, bitsillin).

W przypadku iniekcji domięśniowych, weź igłę o długości 60-80 mm z wystarczająco szerokim prześwitem. Najczęściej są one wykonane w obszarze pośladków. Jeśli jest to niemożliwe( oparzenia), zastosuj środkową trzecią przednią przednią powierzchnię ud. Bardzo ważne jest wprowadzenie leku do mięśnia, a nie do tłuszczu podskórnego w okolicy pośladkowej. Zastrzyki wykonywane są w verhnenaruzhnogo kwadrancie pośladka, psychicznie rysowania pionową linią przechodzącą przez guzowatości kulszowej i pozioma - poprzez krętarza większego kości udowej. Obszar górnej ćwiartki obejmuje duże, średnie i małe mięśnie pośladkowe. Wtryskuje się do dolnej części kwadrantu, próbując dostać się do gluteus maximus, ale często wpadają w podskórnej tkanki tłuszczowej, jak to miejsce jest bardzo dobrze rozwinięta. Z tego miejsca lek może rozprzestrzenić się na ściśle zlokalizowany obszar nerwu kulszowego, powodując jego uszkodzenie i szereg innych powikłań.Wstrzyknięcia domięśniowe można wykonywać w pozycji pacjenta stojącej i siedzącej. Lepiej, gdy pacjent leży na boku z wydłużoną nogą, w tej pozycji mięśnie są tak rozluźnione, jak to tylko możliwe. Jeśli nie jest możliwe wstrzyknięcie w okolicę pośladkową, leki wstrzykuje się do uda - jego przedniej powierzchni, podczas gdy jest pożądane, aby pacjent leżał na plecach.

Przygotowanie strzykawki, leczenie dłoni pielęgniarki i skóry pacjenta odbywa się zgodnie z ogólnymi zasadami aseptyki.

podejmuje żadnego konieczne tylko w przypadku iniekcji sterylnych rękawic [zgodnie z porządkiem № 408( aby zapobiec rozprzestrzenianiu się wirusa zapalenia wątroby w kraju)].

Po wprowadzeniu substancji leczniczej do strzykawki skórę pacjenta traktuje się 70% alkoholem etylowym. Dłoni z najwyższą wyznaczonym kciukiem stosowane do biodra tak, aby końcówka kciuka osiągnęła anteroinferior oś kości biodrowej, a jego baza, dotykając górnej krawędzi krętarza większego( ruch stawu biodrowego ułatwia identyfikację krętarza większego).Palec wskazujący powinien znajdować się na linii krętarza. Najlepsze miejsce do wstrzyknięcia domięśniowego znajduje się pośrodku linii( równoległej do podłużnej osi ciała), która łączy górną krawędź kości biodrowej z dużą mierzeją.Domięśniowe zastrzyki wokół tego punktu można zrobić w promieniu 2-2,5 cm. Należy wystrzegać zastrzyk blisko strachu krętarza aby uzyskać bogaty obszar okołostawowo naczyniowego.

Trzymając strzykawkę z igłą prostopadle do skóry nad miejscem wstrzyknięcia, wstrzyknąć i poprzez podskórny tłuszcz wprowadzić mięśnie. Podczas wstrzykiwania lewa ręka jest dociskana do skóry wokół miejsca nakłucia. Istnieje kilka technik podawania leku:

• skóra na miejscu nakłucia rozciągnąć palec wskazujący i kciuk lewej dłoni, a jego prawa ręka wstrzykiwano;

• strzykawkę należy trzymać w następujący sposób: II palec przytrzymuje tłok, palec V - sprzęgło igłowe, a pozostałe palce przytrzymują cylinder;

• Pozycja strzykawki powinna być prostopadła do powierzchni ciała pacjenta;

• z ciężką pacjenta astenia zastrzyków w pośladka jest sposób, jak w biodro strzykawki gospodarstwa jak pióro pod pewnym kątem w celu uniknięcia uszkodzenia okostnej.

Po włożeniu igły w mięśniu pociągnąć tłok, w celu zapewnienia, że ​​igła nie jest w naczyniu krwionośnym( nie pojawia się we krwi w strzykawce), tylko wtedy nacisnąć tłok przemieszczając roztwór stopniowo do końca. Szybko usuń igłę, naciskając bawełniany wacik zanurzony w alkoholu na skórze.złamania igły

odnosi się do tych samych powodów, zastrzyki domięśniowe, podskórne, ale często, ze względu na nagłe skurcze mięśni podczas wprowadzenia nieobrobionego wadliwego tępą igłą.

uszkodzenie szyby nerwowych( nerw kulszowy i innych gałęziach nerwu) może być mechaniczne( igła iniekcyjna nieodpowiednio Wybór miejsca iniekcji), chemikalia( z powodu drażniącego depotu leku znajduje się w pobliżu nerwów), naczyniowe( ze względu na zatkanie naczyń,nerw pokarmowy).Uszkodzenie nerwu prowadzi do zapalenia nerwu, upośledzonej wrażliwości i ruchu kończyn( paraliż, niedowład).Zatorowość medyczna z iniekcjami domięśniowymi jest częstsza niż w zastrzykach podskórnych, ponieważ sieć naczyń w mięśniach jest bardziej rozwinięta. Najczęściej wśród wszystkich rodzajów powikłań występują powikłania infekcyjne( ropne).Infiltracji, ropień - najjaśniejsze przykłady niedostatecznej sterylizacji strzykawek i igieł, niewystarczające oczyszczanie ampułki przed powierzchnią otwierania, niedostatecznie uważać pielęgniarka obsługi ramiona i nakłucie skóry pacjenta. Nie ma wyraźnego podziału istniejących powikłań mechanicznych, chemicznych i zaraźliwy, bo zawsze jest chwila, gdy uszkodzenie mechaniczne może rozwinąć się zakażenie - takie jak siniaki, utworzony z grubej uszkodzenia tępą igłą, które promują ropienie.

Wszystkie powikłania wynikające z wstrzyknięć domięśniowych można podzielić na trzy grupy:

• mechaniczne;

• chemiczny;

• zakaźny.

Gdy dowolny rodzaj interwencji( podskórne, domięśniowe, dożylne), bez manipulacji z zachowaniem zasad aseptyki istnieje ryzyko przeniesienia chorób zakaźnych takich jak wirusowe zapalenie wątroby, AIDS i innych chorób przenoszonych przez krew.

Należy pamiętać o możliwości wystąpienia reakcji alergicznych na wprowadzanie szeregu leków, w tym na rozwój wstrząsu anafilaktycznego. Niektóre leki należy podawać tylko metodą Bezredko( ułamek).Największe niebezpieczeństwo nich występują w kompozycji białka obcego( surowica immunoglobuliny, albumina osocza krwi) oraz środki chemioterapeutyczne( antybiotyki).Jeśli konieczne jest podawanie tej lub innej substancji leczniczej osobom o pewnych uczuleniach, przeprowadza się znieczulenie lekami przeciwhistaminowymi.

4. Podawanie dożylne substancji leczniczych. Po podaniu tej drogi lek wchodzi bezpośrednio do krwioobiegu i ma natychmiastowy efekt.zapoznanie

leków do żyły, zapewniając bardziej precyzyjne dawkowanie i preparatów umożliwia również podawanie środków, które nie są wchłaniane w przewodzie żołądkowo-jelitowym lub śluzówki drażniące go. Czas przepływu krwi z żył kończyn górnych do języka wynosi 13 ± 3 s. W przypadku większości leków czas podawania równy 4-5 cyklom wystarcza do równomiernego rozpuszczenia leku we krwi.

Podanie dożylne odbywa się przez nakłucie żył i venesection. Wenipunktura - wprowadzenie igły do ​​żyły przez skórę w celu pobrania krwi lub wlewu roztworów leczniczych, krwi, substytutów krwi.

Dożylny wlew wykonuje się zwykle w żyle łokciowej. Miejsce zamierzonego wstrzyknięcia należy ostrożnie traktować alkoholem. Powyżej łokcia w środkowej trzeciej części uprzęży ramię jest stosowana, aby spowodować obrzęk żył, ważne jest, aby nie kompresować tętnicę.Zastosuj opaskę uciskową, aby można ją było łatwo rozpiąć.Aby zwiększyć pacjenta zastój żylny oferta kilkakrotnie do kompresji i rozewrzeć pięścią lub opaski uciskowej, aby obniżyć jego ramienia. Podczas zabiegu powinien siedzieć lub leżeć, a jego dłoń - leżeć na stole lub łóżku w pozycji maksymalnego wyprostu w stawie łokciowym;w tym celu połóż płaską poduszkę lub wałek, przykrytą sterylną serwetką lub czystym ręcznikiem.

Dożylne podawanie jest wykonywane przez lekarza lub specjalnie przeszkoloną pielęgniarkę.Do infuzji dożylnych potrzebujesz strzykawki o pojemności 10-20 ml. Konieczne jest przestrzeganie wszystkich zasad aseptyki. Wstrzyknięcie leku dożylnie i pobranie krwi do badań jest konieczne tylko w gumowych rękawicach.

Sterylne przejrzyste roztwory są stosowane do wlewów dożylnych. Dawkowanie za pomocą tej metody podawania różni się nieco od dawkowania we wstrzyknięciu podskórnym, a podawanie silnych środków jest zawsze powolne. Istnieje narzędzi, które mogą być podawane tylko dożylnie, - hipertoniczny roztwór( 40% roztwór glukozy, 10% roztwór chlorku wapnia, itd.).Wysokie stężenia leków i hipertonicznych roztworów rozcieńczonej krwi dość szybko i bez szkodliwych efektów po podaniu dożylnie w ścianie naczynia i ilości tkanki podskórnej. Ze względu na niebezpieczeństwo martwicy nie należy ich podawać podskórnie ani dożylnie.

przed roztwór do strzykawki wybierania, pielęgniarki uniknąć błędów trzeba sprawdzić, czy rozwiązanie jest podjęta, datę jego produkcji i dawkowanie, obecność lub brak przeciwwskazań dla tego pacjenta i alergicznej predyspozycje. Roztwór w strzykawce jest pobierany bezpośrednio z ampułek przez igłę o dużej średnicy. Konieczne jest usunięcie wszystkich pęcherzyków powietrza, które mogą pojawić się w strzykawce. Trzymania strzykawki igłę pionowo w górę, ciągnie tłok zebrano drobne pęcherzyki w większe i usuwane poprzez igłę na wewnętrznej infuzji. Uważaj, aby nie dostać się do krwi nawet niewielkiej ilości powietrza z powodu niebezpieczeństwa zatoru powietrznego. Przy podawaniu dożylnym powinieneś bardzo uważać: przed wejściem do leku musisz upewnić się, że igła znajduje się w żyle;połknięciu substancji lekowej do przestrzeni okołoustaniowej może towarzyszyć silne podrażnienie, aż do rozwoju martwicy tkanek.

Niektóre leki, takie jak glikozydy nasercowe, wprowadzane są bardzo powoli, a szybki wzrost ich stężenia we krwi może być niebezpieczne dla życia pacjenta. Niska gęstość powolnego wlewu płynu( roztwór soli lub glukozy) używać cienką igłę, wprowadzenie lepkich płynów( krwi, poliglyukina, hydrolizaty białkowe) - igłę o dużej średnicy( na przykład igły, Dufour).Multiwibrator sposób

nakłucie wymaga dużej zręczności: przekłucia skóry przez żyłę, podczas ostrego kąta pomiędzy igłą a skórą podczas nakłuwania maleje. Progresja do żyły po uderzeniu odbywa się przy pozycji igły prawie równoległej do skóry. Początkujący lepiej jest użyć dvuhmomentnym sposób: trzyma igłę prawą ręką pociąć równolegle do zamierzonego duchu i pod ostrym kątem w stosunku do skóry, zrobić nakłucie - igła leży obok i równolegle do żyły, a następnie przebić bok żyły. Tworzy poczucie niepowodzenia w pustce, jeśli igła jest w żyle, krew popłynie. Jeśli nie ma krwi, a następnie, bez wyjmowania igły ze skóry, jest rozszerzone o kilka milimetrów do żyły, ustalając w tej pozycji. Igłowanie

zaczyna możliwe dalej na przedramieniu, w razie potrzeby, ponowne wstrzyknięcie jest kontynuowane w kierunku łokcia, tak, że w przypadku uszkodzenia naczynia( zakrzepowe) nie blokuje cały dalszy żyły. Przed podaniem roztworu, opaska uciskowa zostaje ostrożnie usunięta, po czym lekko pociągając tłok, pozycja igły zostaje ponownie sprawdzona. Wprowadzenie rozwiązania rozpoczyna się dopiero po tym. Wprowadzenie jest powolne, w ciągu 1-2 minut. Nawet minimalne ilości drażniących leki nie wchodzą pod skórę podczas ekstrakcji igły następuje pociągając tłok do wchłonięcia leku z pozostałościami igłę do strzykawki. Aby przesunąć tłok, podczas wstrzykiwania leku konieczne jest użycie pierwszego palca lewej ręki. Możliwe jest przesunięcie strzykawki do lewej ręki i przytrzymanie prawego brzegu cylindra pomiędzy palcami II i III, wciskanie I na rączkę tłoka.

Aby przenieść strzykawkę z jednej strony na drugą jest bardzo dokładnie w tym momencie, gdy igła może pochodzić z żyły - pojawi się obrzęk w miejscu wstrzyknięcia, a pacjent skarży się na uczucie pieczenia. W tym przypadku konieczne jest, bez wyjmowania igły, zasysanie roztworu do wstrzyknięcia żyły za pomocą strzykawki. Następnie odłączyć strzykawkę z lekiem szybko napełnić 0,25-0,5% roztworu lub Novocaine, izotoniczny roztwór chlorku sodu innej strzykawki, aby podłączyć go do igły i przedstawić kilka mililitrów roztworu, aby obniżyć stężenie podawanej substancji.

Wlewki kroplowe umożliwiają iniekcję dużych ilości płynów bez przeciążania układu sercowo-naczyniowego. Podawana ciecz powinna mieć kompozycję, nie zmieniając ciśnienie osmotyczne we krwi i nie zawiera silnych środków być dokładnie sterylizowane i podgrzany do 37 ° C

dożylnego jednorazowe układu z wolnej od pirogenów, nietoksycznego tworzywa sztucznego, sterylizowane przez producenta, są dostępne w sterylnym opakowaniu z oznaczeniem serii i datą sterylizacji. Przeznaczone są do pojedynczej infuzji fiolek zamkniętych gumowym korkiem. System składa się z krótkiej rurki z igłą do wprowadzania do butelki z powietrzem i długiej rurki z zakraplaczem. Na jednym końcu krótkiej rurki znajduje się igła, a po drugiej filtr przeciwpyłowy. Na stożku długiej rurki znajduje się igła do przekłucia gumowej zatyczki fiolki, z drugiej strony do żyły wprowadzona jest igła. Igły są w specjalnych czapkach. Przed zastosowaniem systemu sprawdź szczelność torebki opakowaniowej i integralność nasadki na igłach. Otwórz system przez zgrywanie worka i wyjmij go, bez zdejmowania czapek z igieł.Po wymieszaniu zawartości fiolki z korkiem podziałać alkoholem lub jego jodu zwalnianiu igły z pokrywą ochronną, to jest on wprowadzany do korka fiolki tak daleko, jak to możliwe. Rurka wylotowa igły jest przymocowana równolegle do ścianki fiolki. Po zwolnieniu igły blisko komory kroplowej, ale również jest wtryskiwany przez korek do butelki z kroplomierzem powyżej systemu dostępne ściskając w uchwycie płyty opakowania. Butelka jest odwrócona do góry nogami, wzmocniona na statywie, a zwykłym sposobem jest napełnienie systemu. Z filtra i zakraplacza powietrze jest wypychane, podnosząc system tak, że filtr nylonowy znajduje się u góry, a rura jest u dołu. Wstrzykiwany roztwór jest wypełniany do połowy kroplomierza, a następnie opuszczany i wydmuchiwany z dolnej części rurki, aż roztwór znajdzie się z igły w strumieniu. Zacisk jest umieszczany na rurze przed igłą.

Przed nakłuciem skóra jest traktowana alkoholem. Jeśli istnieje pewność prawidłowego wykonania nakłucia żyły( przepływ krwi przez igłę), system jest połączony z igłą i przystępuje do wstrzyknięcia roztworu do żyły. W ciągu kilku minut obserwowano czy przepływy cieczy pod skórę( obrzęk mogą wystąpić), a następnie igła została ustalona w kierunku plastra klej żyły, a obszar zamknięcia nakłucia jałowe tkaniny.

Podczas wprowadzania roztworu musi być zgodny z pracy całego systemu: Nie zamoczenia opatrunek nie powstaje, jeśli infiltracji lub obrzęk infuzji cieczy z powodu otrzymania przez żyły, gdy przepływ płynu jest przerywane w wyniku załamania lub systemu zablokowania rurki żyły. Jeśli przepływ płynu ustanie, jeśli jest on spowodowany zakrzepicą żył, nie można podnieść ciśnienia w układzie i spróbować wyczyścić kaniulę.Konieczna jest zmiana miejsca infuzji, powodując nowe nakłucie żyły w innym miejscu. Kiedy płyn przestanie wpływać do zakraplacza, infuzja kroplowa zostaje zatrzymana.

Pielęgniarka podczas zabiegu powinna monitorować wygląd pacjenta, puls, częstotliwość oddechu, zwracać uwagę na jego dolegliwości. Przy najmniejszym pogorszeniu się stanu, natychmiast wzywa lekarza.

Wprowadzenie do rozwiązania może być:

• Inkjet;

• kroplówka. Przez

bolus( 50 ml cieczy), jeśli to konieczne uciekanie się szybko w celu kompensacji objętości cieczy krążącej( masywnymi utrata krwi podczas zabiegu chirurgicznego, uderzenia lub upadku).W metodzie kroplowej roztwór wstrzykiwany jest powoli, kropla po kropli do krwioobiegu;liczba kropli jest regulowana.

Zakraplacz powinien zawsze znajdować się nad dolną kaniulą, aby zapobiec przedostawaniu się powietrza do krwioobiegu. Infuzja dożylna kroplówka jest wykonywana jest długa, więc pacjent musi położyć się wygodnie na plecach, kończyny naprawić miękki opatrunek i przebicie żyły do ​​wyboru mniejszego kalibru niż kości łokciowej( żyłach pieszo lub z tyłu ręce).Zbiornik wylewa roztwór umieszcza się na wysokości 1 m powyżej złoża i zainstalować układ zaciskowy, tak że natężenie przepływu cieczy był 50-60 kropli na minutę.Po wprowadzeniu roztworu zdjąć z żyły miejsca nakłucia traktuje się jodyną lub 70% alkoholu.

Ważną rolę odgrywa kompatybilność leków z roztworami do infuzji. Roztwory do infuzji są z reguły używane jako nośniki dla innych leków. W ten sposób kontrolowane podawanie leku osiąga się przez długi czas i zawsze istnieje możliwość niepożądanych reakcji. Preparaty należy dodawać tylko w naprawdę koniecznych przypadkach, gdy ich skuteczność jest gwarantowana tylko przy długotrwałej infuzji. W nagłych przypadkach leki podaje się podczas infuzji w miejscu( probówce) urządzenia infuzyjnego przewidzianego do tego celu. Jeśli to możliwe, należy dodać tylko jeden lek, ponieważ w przypadku kombinacji kilku leków zawsze istnieje niebezpieczeństwo niekompatybilności ze względu na trudne do przewidzenia interakcje leków.

Kompleks kompatybilnych roztworów elektrolitów lub aminokwasów, a także roztwory alkaliczne, takie jak wodorowęglan sodu, są mniej odpowiednie do dodawania niż izotoniczne roztwory roztworów chlorku sodu lub węglowodanów. Emulsje tłuszczowe jako roztwory nośnika są całkowicie nieodpowiednie, ponieważ dodatek może zaburzać strukturę emulsji. Wyjątkiem są witaminy rozpuszczające się w tłuszczach( witaminy rozpuszczalne w tłuszczach).

Wszystkie niezbędne suplementy przepisane przez lekarza muszą być wykonane bezpośrednio przed infuzją, w warunkach aseptycznych i powinny być przeprowadzane przez specjalnie przeszkolony personel medyczny.

Główne powikłania w nakłuciu, zastrzykach i infuzjach dożylnych są następujące:

• krwotoki w miejscu nakłucia żylnego, bolesny obrzęk;

• wlewanie części wstrzykniętego leku do otaczającej tkanki tłuszczowej podskórnej, w wyniku czego może rozwinąć się martwica;

• uszkodzenie pni nerwowych( siła przebicia lub roztwór drażniący);w zależności od stopnia uszkodzenia rozwija zaburzenie funkcji dotkniętego nerwu( do porażenia);

• Zatorowość powietrzna w wyniku naruszenia technik wlewów dożylnych.

Wszystkie informacje dotyczące podawania leków wraz z roztworami izotonicznymi powinny być rejestrowane na zbiornikach infuzyjnych oraz w historii medycznej( rodzaj, ilość, czas wystąpienia i szybkość infuzji).Zaleca się stosowanie filtrów do ochrony roztworu infuzyjnego przed cząsteczkami obcymi. Szczególną uwagę należy zwrócić na sterylność urządzenia infuzyjnego.

Roztwór, w którym dodano lek, musi być kontrolowany zgodnie z jego właściwościami fizykochemicznymi: zwracać uwagę na zmętnienie roztworu, pojawienie się osadu lub zmianę jego barwy. Przy takich zmianach podawanie leków zostaje wstrzymane.