Przydatne i lecznicze właściwości dębu
buk family - Fagaceae
nazwa rodzajowa jest powszechne w wielu starożytnych autorów i najwyraźniej pochodzi od celtyckiego słowa znaczeniu piękne drzewa, oznaczanie gatunków - od łacińskiej nazwy dębu.
Opis botaniczny. Długowieczne drzewo liściaste z rozprzestrzeniania korona kulista, osiąga wysokość 40 m. Kora pnia i stare pędy z głębokimi pęknięciami, brązowo-szary. Liście są regularne, na końcach pędów są one aproksymowane parami, na krótkich ogonkach, w zarysie odwrotnie jajowatym i perystopalnym. Ostrza zaokrąglone, tępe. Liście nagie, z góry - zielone, lśniące, od dołu - jaśniejsze. Kwiaty są dwupienne: staminate w opadających cienkich kolczykach, słupkowate do 1-3, siedzące na wydłużonym szypułce. Owoc - owalny żołądź, siedzący na dnie kielicha w kształcie kielicha, utworzony z zarośniętego okwiatu.
Dąb kwitnie jednocześnie z otwarciem liści pod koniec kwietnia - początek maja;owoce dojrzewają we wrześniu - na początku października.
Rozkład geograficzny. Szeroko rozpowszechnione w szerokim paśmie i hvoynoshirokolistvennyh lasach, gdzie tworzy się z domieszką innych liściastych lub drzew iglastych. W lasach dębowych zalewowych tworzą się czyste zarośla dębowe. Ukazuje się w europejskiej części ZSRR.Północną granicę obszaru przechodzi na poziomie miasta Leningradu, Wołogdy, Kirow, Perm, na wschód - do Uralu, południowej - na taśmie step, izolowanym obszarze Kaukazu. Na Syberii nie ma dębu.
Główne obszary zamówień są na Białorusi, Ukrainie, Baszkirii i Terytorium Krasnodarskim.
W niektórych regionach Ukrainy, na Północnym Kaukazie i na Krymie spełnia dąb bezszypułkowy - Quercus petraea Liebl, używany wraz z dębu zwykłej. .
Zbieranie i suszenie. Jedynie gładka kora młodych gałęzi jest przycinana, najpierw oliwkowo-brązowa, a później srebrzysto-szara, błyszcząca, tak zwana lustro. Kora, która ma pęknięcia, zawiera dużo korka, ale niewiele składników aktywnych i nie nadaje się do użytku.
Preparat kory powinien być skoordynowany z lehozem, gdzie będzie wskazany w miejscach wyrębu wiosennego lub sprzątania sanitarnego. Czas zbierania powinien pokrywać się z okresem przepływu soków - od kwietnia do czerwca. W tym czasie kora zawiera wiele substancji aktywnych i można ją łatwo oddzielić od drewna, gdy pęcznieją komórki kambium. Na młode gałęzie co okrągłe nacięcia, w odległości co najmniej 3 cm od siebie, a następnie łączenie ich z jednym lub dwoma wzdłużnymi i okorowanych, w postaci rowków. Jeśli nie jest możliwe natychmiastowe odklejenie, to z wycięciem uderza drewniany trzepak - kij. Zebraną kora składa się w worki, kosze i przesyła do wyschnięcia.
Kora sucha na poddaszu z dobrą wentylacją, pod markizami, układana cienką warstwą na ściółce lub na hamaku z gazy. W pierwszym przypadku kora jest okresowo mieszana. W przypadku braku deszczu kora może być suszona na słońcu, ale w nocy jest ona umieszczana pod dachem. Suszenie kończy się, gdy kora staje się krucha. Przy szybkim i prawidłowym suszeniu wewnętrzna strona kory nabiera barwy żółtawobrązowej lub jeszcze lepiej jasnobrązowej. Kora Takai zawiera więcej substancji aktywnych.
Surowce lecznicze. Gotowe surowce - kory dębowej( Cortex Quercus) składa się z cylindrycznych elementów circumvallate, rzadziej w postaci wąskich taśm o różnej długości, grubości 2-3 mm. Zewnętrzna powierzchnia jest jasnobrązowa lub jasnoszara, srebrzysta, błyszcząca, rzadziej matowa z często zauważalnymi poprzecznie wydłużonymi szybami. Wewnętrzna powierzchnia jest żółtobrązowa z licznymi wzdłużnymi wystającymi żebrami. Odkrywka jest zewnętrznie ziarnista, wewnątrz włóknista, guzowata. Zapach suchej kory jest nieobecny, ale podczas moczenia w wodzie, a zwłaszcza przy nalewaniu gorącej wody, pojawia się charakterystyczny zapach charakterystyczny dla świeżej kory. Smak jest bardzo cierpki.
Bulion z kory 1: 100 z roztworem ałunu żelaza amonowego daje czarno-niebieskie zabarwienie.
art.184 GF X dopuszcza zawartość wilgoci nie większą niż 15%;popiół nie większy niż 8%;kawałki kory, pociemniałe od wewnętrznej powierzchni, nie więcej niż 5%;kawałki o grubości skorupy większej niż 4 mm i o grubości nie przekraczającej 6 mm - nie więcej niż 5%;organiczne, zanieczyszczenia nieorganiczne, nie więcej niż 1%, a kawałki kory krótsze niż 3 cm, wynosi nie więcej niż 3%.
Skład chemiczny.dębu korzystnie zawiera 10-20% taniny ulegające hydrolizie, 1,6% elagowy i galusowy, kwasy flobafen brzeczek barwiących kondycjonujące, nie flawanoli, katechiny, pektyny i inne pentozanów.
Akcja i zastosowanie. Garbarnie dębowe mają taki sam mechanizm działania jak alpinista węża. Kora jest stosowana jako środek ściągający i przeciwzapalny w chorobach jamy ustnej: zapaleniu dziąseł, zapaleniu jamy ustnej, wrzodach, zapaleniu stawów, itp. Kiedy oparzenia tworzą balsamy. W tym przypadku na spalonej powierzchni powstaje film nierozpuszczalnych albumin, co zapobiega wnikaniu drobnoustrojów, które chronią przed chemicznymi środkami drażniącymi, co przyczynia się do regeneracji tkanek. Jest również zalecany do płukania z zapaleniem języka i zapaleniem gardła.
Przeznaczony jako wywar z 20 g. Surowca do 200 ml wody płuczącej i płynów. Dobre działanie z chorobami jamy ustnej, roztworem soli fizjologicznej kory dębu: od 15 g. Surowce na 150 ml wody z 2 g ałunu alkalicznego a 15 g gliceryny.
W leczeniu oparzeń, odleżyn, czasami stosuje się bardziej stężony wywar( w postaci płynów), który przygotowuje się z 30-35 gramów kory na 1 szklankę wody.
Wycieranie wywaru z kory daje dobry efekt na pocenie się stóp.