Bakteriokopia plwociny

Terminowa identyfikacja czynnika zakaźnego jest bardzo ważna dla właściwego wyboru leku przeciwbakteryjnego, aby zapobiec rozwojowi oporności bakterii podczas empirycznego podawania antybiotyku. Barwienie metodą Grama jest najczęstszą metodą barwienia wszystkich rodzajów materiałów uzyskanych od pacjenta( plwocina, płukanie oskrzelowo-pęcherzykowe itp.) W celu szybkiego i indykatywnego ustalenia czynnika zakaźnego.

Rozmaz plwociny barwiony barwnikiem Gram służy do wstępnej oceny możliwego czynnika etiologicznego. Plamę plamkową barwioną metodą Grama bada się przed wysianiem na pożywce, również w celu oceny przydatności do uprawy i identyfikacji prawdopodobnego patogenu. Pluton jest uważany za odpowiedni, jeśli rozmaz barwiony przez Grama przy niewielkim wzroście w mikroskopie ujawnia ponad 25 leukocytów i mniej niż 10 komórek nabłonka w polu widzenia. Znaki jakościowej próbki plwociny, która może być wykorzystana do hodowli, to przewaga leukocytów nad komórkami nabłonka w niej, jak również obecność bakterii jednego gatunku, które są zlokalizowane wewnątrz lub wokół leukocytów. Bakterie Gram-dodatnie w preparacie mają kolor ciemnoniebieski, gram-ujemny - na różowo. Czynniki sprawcze atypowego zapalenia płuc( mykoplazma, legionella, rickettsia i chlamydia) nie są barwione przez Gram, dlatego do ich wykrywania stosuje się metody serologiczne.

Rozmaz plwociny według Tsiol-Nielsen stosuje się do identyfikacji prątków o wysokiej kwasowości, głównie prątków gruźlicy. Preparat przygotowuje się z ropnych cząstek plwociny, które wybiera się z 4-6 różnych miejsc. Wybrane cząstki ostrożnie rozciera się między 2 preparatami do jednorodnej masy, suszy na powietrzu, utrwala nad płomieniem palnika. Mycobacterium tuberculosis jest zabarwiony na czerwono, wszystkie inne plwociny i bakterie na niebiesko. Mycobacterium tuberculosis ma postać cienkich, lekko zakrzywionych pałeczek o różnych długościach, z zagęszczeniem na końcach lub w środku, ułożonymi w grupy i pojedynczo. Wykrywanie Mycobacterium tuberculosis jest najbardziej wiarygodną oznaką zmian gruźliczych w płucach. Metoda barwienia wymazów według Tsiol-Nielsena z aktywnymi postaciami gruźlicy płuc ma czułość 50% i swoistość 80-85%.