Z historii

W historii rosyjskiego ruchu rewolucyjnego znana jest niesamowita osoba, której życie zakończyło się bardzo wcześnie. Virgil Leonovich Shantser. Podziemny pseudonim - Marat: tzw. VI Lenin. Poglądy polityczne Shantsera podzielała jego żona, Natalia Fedorovna. Rodzina wychowała trójkę dzieci. Młodszy, Eugene, nie pamiętał swojego ojca - zmarł, gdy chłopiec nie miał nawet sześciu lat. Ale niewidzialny Wergiliusz Leonowicz był nadal obecny w rodzinie. Matka często mówi, „książka taty”, „ulubiony dżem taty». ..

młodszy brat, powiedział o ojca starszych dzieci, którzy z nim byli na wygnaniu w syberyjskiej tajdze. Jewgienij ukształtował obraz nieugiętego bolszewizmu-leninisty, uprzejmy, szczery, właśnie pod jego ogromnym wpływem ukształtowała się postać.I w ciągu 12 lat, Jack dostał niespodziewany prezent od matki - Natalia F. przepisał mu list Herzen najstarszy syn: „Drogi Sasha, pięć dni będzie dwanaście lat. Gratulacje, przyjacielu, stajesz się wszystkim;coraz więcej ludzi. To razem zaczął kontynuować mój. .. Byłem na rzecz rosyjskiego słowem i czynem. .. »

Kiedy rewolucja został osiągnięty, Eugene Schanzer, razem z takimi jak on, chłopcy prowadził posyłki rewolucyjni robotnicy. ..

wrażenia z dzieciństwa, nastawienie dziecka doBohaterski czyn na chwałę Ojczyzny jest fundamentem, fundamentem, na którym ukształtowana jest jego pozycja obywatelska. Mimowolnie przypomniał wspaniałych słów Karola Monteskiusza: „Najlepszym sposobem, aby zaszczepić u dzieci umiłowanie kraju jest ta miłość ojcowie mieli.”

Od najstarszego do najmłodszego, od rodziców po dziecięce ideały, tradycje, postawy są przekazywane. Dzieciak nie potrafi jeszcze mówić, a my pokazujemy mu już wszystko, co nas otacza, zieloną łąkę, brzozy pod oknem, jasne budynki. Raduje się z tego, co widzi. Kiedy dorośnie, wytłumaczymy mu, że to wszystko jest małą częścią naszej wielkiej ojczyzny."Dołącz, matko, dziecięcą miłość do Ojczyzny" - z takim apelem chcę zwrócić się do kobiet po poecie.

Czasami matka nie wie, jak radzić sobie z synem, gdy ojciec jest w długiej podróży, w długą podróż - czasem miesięcy, a nawet lat. A jego listy? Zamówienia? Co do ukrycia, mężowie od czasu do czasu muszą słuchać swoich żon w obecności swojego syna lub córki zarzuca im fakt, że dosłownie palą w pracy. W ten sposób dzieci mimowolnie nabywają cechy obojętności, egoizmu, nie rozwijają poczucia obowiązku. Przeciwnie, nie sugerując najlepszych cech charakteru mężów, kobiety budzą naturalne pragnienie dzieci, aby te cechy przyjąć.

Oto zapis żony oficera, który służył w Afganistanie. Galina Dudina zastanawia się nad tym samym, o czym teraz rozmawiamy: czy ojciec na odległość może wychowywać dziecko.

"Dzień był pochmurny, a świt ledwo dotarł do pokoju. Dzieci nadal spały, a ja patrzyłem przez okno na ledwo widoczne drzewa, już odlatujące, nagie. Nagle usłyszała, że ​​ktoś otwiera drzwi kluczem. Zadrżała, bo mam klucz. Pobiegłem na korytarz: on! Przybył.Przez kilka dni. Przyszedłem do skórzanej kurtki, albo śmieję się, albo płaczę.Chłopcy obudzili się, zawiesili na swoim ojcu: Antoshka z jednej strony, Vitali z drugiej. I usiadłem, nie mogę wstać.Jakby moje nogi zniknęły. Z przyjemnością też to się dzieje.

Kilka dni przerodziło się we śnie. Zbliżały się listopadowe święta, a mój mąż wrócił do Afganistanu.

Po złożeniu synów do łóżka, siadam na kolejny list. Zanim wymieniłem wszystko, co wydarzyło się na jeden dzień, wyobrażam sobie odległe lotnisko w moim umyśle, przeglądam przeszłość.

Pamiętam wszystko. Pamiętam, kiedy urodził się najmłodszy, Anton, mój mąż też nie był w domu - poleciał na Daleki Wschód. Nasi pracownicy socjalni przynieśli mi kwiaty. Niedawno mieszkałem w mieście i od razu nie czułem, co tu są przyjaźni ludzie. A teraz, kiedy mój mąż służy tam, gdzie często czuje się zagrożony, czuję to na każdym kroku.

Zanim Vitalik poszedł do pierwszej klasy, jego ojciec napisał do syna:

"Gratuluję wam tytułu ucznia. Ucz się dobrze, nie leniw się, słuchaj swojej matki i pomóż jej, chodź z Antonem, jesteś teraz mężczyzną.dom zamiast Papieża. .. »

wydaje Trądzik mocno pamiętał pożegnalne słowa ojca swego, bo po powrocie ze szkoły, nagle powtórzył jego słowa:

- Cóż, w jaki sposób poradzić sobie wtedy?

A intonacja jest taka sama, zaabsorbowana. Byłem zabawny i smutny. I tak jak Eugene, odpowiedziałem synowi: "Robię dobrą robotę. .."