Ceruloplazmina( oksydaza zawierająca miedź) w surowicy

Wartości referencyjne stężenia ceruloplazminy w surowicy u dorosłych wynoszą 180-450 mg / l.

Ceruloplazmina jest białkiem o masie cząsteczkowej 150 000 daltonów, zawierającym 8 jonów Cu1 + i 8 jonów Cu2 +.Główne białko osocza zawierające miedź należy do a2-globulin;stanowi 3% całkowitej ilości miedzi w ciele i ponad 95% miedzi w surowicy. Ceruloplazmina ma wyraźną aktywność oksydazy;plazmowy również ogranicza uwalniania żelaza w aktywuje utleniania askorbino

wycie kwasu, noradrenaliny i serotoniny związków tiolowych i dezaktywuje reaktywnych form tlenu, zapobiegając Noe nadtlenków lipidów.

Brak ceruloplazminy spowodowany naruszeniem jej syntezy w wątrobie powoduje chorobę Wilsona-Konovalova( zwyrodnienie wątroby i mózgu).Przy braku ceruloplazminy jony miedzi trafiają do przestrzeni pozanaczyniowej( zawartość miedzi we krwi również spada).przechodzą przez błony podstawnej w kłębuszkach nerkowych przesączu nerkowego i wydalana z moczem lub gromadzą się w tkance łącznej( na przykład na rogówce).Szczególnie ważne jest gromadzenie miedzi w ośrodkowym układzie nerwowym. Brak jonów miedzi we krwi( z powodu niedoboru tseruloplazmi-on) powoduje wzrost resorpcji kości w jelicie, co dodatkowo przyczynia się do jego nagromadzania się w organizmie, a następnie poddano ekspozycji na wiele procesów życiowych. Zmniejszenie stężenia ceruloplazmy we krwi ujawnia się u 97% pacjentów z chorobą Wilsona-Konovalova. Zmniejszenie ceruloplazminy surowicy również zauważyć w zespole nerczycowym, chorób układu trawiennego, poważne uszkodzenia wątroby( 23% przypadków), ze względu na jego utraty i syntezy zaburzeniami.

Ceruloplazmina oznacza białko ostrej fazy( półtrwania 6 dni), a zatem wzrost stężenia leku we krwi u pacjentów z ostrymi i przewlekłymi chorobami, marskość wątroby, zapalenie wątroby, mięśnia sercowego, choroby ogólnoustrojowe, choroba Hodgkina. Wzrost poziomu ceruloplazminy odnotowano u pacjentów ze schizofrenią.

surowicy ceruloplazminy w guzach złośliwych różnych lokalizacjach( rak płuc, sutka, szyjki macicy, przewodu pokarmowego) zwiększenia( średnio 1,5-2), w szczególności w trakcie procesu namnażania. Udana chemio- i radioterapia zmniejsza zawartość ceruloplazminy we krwi, aż do normalizacji. Przy nieskutecznej terapii, jak również z postępem choroby, zawartość ceruloplazminy pozostaje wysoka.