womensecr.com

Jak zorganizowana jest resekcja nerki, proces hospitalizacji i operacji

  • Jak zorganizowana jest resekcja nerki, proces hospitalizacji i operacji

    click fraud protection

    Resekcja nerki to operacja, w której wykonuje się wycięcie części narządu, a nie całkowite usunięcie go. Ta interwencja chirurgiczna jest uważana za zachowującą narządy. Obecnie istnieją dwa rodzaje resekcji - metoda klasyczna i resekcja laparoskopowa nerki.

    W klasycznej metodzie dostęp do nerki uzyskuje się poprzez duże nacięcie w okolicy lędźwiowej. Resekcja laparoskopowa polega na zastosowaniu technik laparoskopowych.

    Niezależnie od dostępu, główne zasady interwencji chirurgicznej pozostają następujące:

    • monitoruje naczynia w nerce;
    • chroni działanie operowanej nerki przed uszkodzeniem ischemicznym;
    • eliminacja wzrostu guza w zdrowej tkance;
    • hermetyczne zamknięcie kanałów moczowych;
    • dobra homeostaza;
    • zamknięcie wad nerek.

    Ogólna zasada, że ​​resekcja nerek jest wykonywana w przypadku raka, to właściwa homeostaza, która może być tymczasowa lub definitywna. W przypadku tymczasowej homeostazy, podczas wykonywania otwartej resekcji, naczynia nerkowe są zaciskane i wykonywane jest ściskanie obszaru resekcji. Kiedy zacisk jest umieszczony na nodze nerki, pojawia się termiczne niedokrwienie, które ogranicza czas przepływu krwi w nerce. W związku z tym wczesne monitorowanie naczyń nerkowych jest wymagane w celu ich późniejszego zaciśnięcia.

    instagram viewer

    Leczenie wad zabiegu wykonuje się w warunkach stałego kontaktu z moczem. Niewłaściwe wady uszczelniających powoduje wiele powikłań, takich jak przedłużone penetracji moczu do rany, utworzenie nietrzymania przetoki, smugi, które mogą być przekształcone w moczu tkanki łącznej, a więc staje się zasadniczą kwestią jest włączenie dodatkowych metod ran uszczelniający w nerkach.

    Badanie przed przyjęciem

    Ze względu na ciężkość operacji wycięcia nerki, dokładne badanie jest konieczne do hospitalizacji pacjenta. Pacjent otrzymuje listę wymaganych badań, badań i konsultacji, które pozwalają ocenić ogólny stan pacjenta i jego zdolność do odroczenia operacji.

    Dziesięć dni przed zabiegiem pacjent powinien odmówić przyjęcia leków wpływających na układ krzepnięcia krwi. Reszta leku jest stosowana normalnie, pod warunkiem, że lekarz nie zabronił przyjęcia.

    palenie zwiększa ryzyko rozwoju zapalenia płuc i powstawanie skrzepów w głębokich żyłach nogi ponadto zmniejsza nasycenia tlenem krwi, co powoduje zmniejszenie szybkości odzyskiwania procesach w organizmie.

    Hospitalizacja dla operacji

    Hospitalizacja pacjenta jest wykonywana dzień przed operacją.Pacjent ponownie omawia z chirurgiem nadchodzące działania, spodziewane efekty i możliwe komplikacje. Następnie pacjent wydaje pisemną zgodę na interwencję chirurgiczną i jest badany przez specjalistę anestezjologa.

    W dniu operacji pacjent powinien wziąć prysznic, a następnie przejść do bieżącej bielizny i pończoch uciskowych na nogi, aby zapobiec powikłaniom zakrzepowo-zatorowym. Rodzaje

    pracy:

    1. Lyumbotomichesky chirurgiczny otwarty dostęp podczas pracy - w tym przypadku nacięcie w okolicy lędźwiowej, a pacjent podczas zabiegu umieszcza się na zdrowym boku.
    2. Dostęp do otwartej laparotomii przedniej podczas resekcji - z dostępem do nerki przez przednią ścianę otrzewnej, ale istnieje ryzyko rozwinięcia się choroby spoidłowej.
    3. Dostęp laparoskopowy - odbywa się za pomocą sprzętu endoskopowego z nakłuciami z przodu ściany brzucha.
    4. Dostęp przeznaczyniowy podczas zabiegu chirurgicznego - wykonywany jest za pomocą sprzętu endoskopowego przez nakłucia w okolicy lędźwiowej przez przestrzeń za otrzewną.

    Obie te ostatnie opcje są uważane za łagodne metody leczenia, które pozwalają zmniejszyć ryzyko powikłań po operacji.

    Powikłania operacji

    1. Krwawienie podczas lub po operacji.
    2. Konieczna może być transfuzja krwi w przypadku ciężkiej utraty krwi.
    3. Poważne krwawienie może wymagać całkowitego usunięcia narządu. Częstotliwość takich powikłań wynosi nie więcej niż 1%.
    4. Zapalenie płuc.
    5. Powikłania po znieczuleniu ogólnym. Aby zapobiec tej komplikacji, po zakończeniu operacji konieczne jest wykonanie gimnastyki oddechowej.
    6. Powikłania zakrzepowo-zatorowe, na przykład zakrzepica w głębokich żyłach kończyn dolnych. Aby zapobiec pojawieniu się powikłań, należy wykonać następujące czynności: noszenie specjalnych pończoch, wczesna aktywność motoryczna po operacji.
    7. Wyciek moczu z rany operacyjnej. Występuje rzadko - mniej niż 5% przypadków i z reguły kończy się spontanicznie. Aby zapobiec takim powikłaniom, ustala się wewnętrzny stent, który usuwa się po dwóch do trzech tygodni.
    8. Pacjenci z nowotworem w pojedynczej nerce lub z powodu upośledzenia czynności nerek przed operacją mogą wymagać dializy.
    9. Niecałkowite usunięcie guza - przejawia się w 7% przypadków. Po wynikach badania histologicznego lekarz decyduje o organizacji dodatkowego leczenia.
    10. Uszkodzenie pobliskich narządów - obserwowane w 1% przypadków.
    11. Udar, zawał mięśnia sercowego.
    12. Infekcja rany.
    13. Zakażenie układu moczowego. Aby zapobiec temu powikłaniom, terapia antybiotykowa jest wykonywana przed operacją i, jeśli to konieczne, po operacji. Przepuklina przez operacyjną interwencję.
    14. Tworzenie krwiaka.
    15. Zgony w trakcie operacji lub z powodu komplikacji - występują w 1% przypadków.

    Rozładowanie po

    Pacjent zostaje wypisany pod warunkiem, że nie ma problemów z jelitami i jest w stanie się poruszać, a ból można łatwo powstrzymać, przyjmując leki znieczulające. W pierwszych dniach po operacji osoba czuje się zmęczona z powodu leczenia chirurgicznego. Całkowite odzyskanie może zająć do ośmiu tygodni.

    Również po operacji pacjent odczuwa ból w obszarze szwu chirurgicznego przez trzy miesiące.

    W ciągu pierwszych sześciu tygodni po operacji konieczne jest rezygnowanie z dużych obciążeń na ciele, są one rozwiązywane dopiero trzy miesiące po operacji. Lepiej jest także odmówić podróży zagranicznych i prowadzenia pojazdów mechanicznych.

    Odżywianie po zabiegu nie jest ograniczone, ale należy unikać zaparć, zużywać dużo płynu - do 2 - 3 litrów dziennie. Jeśli praca danej osoby nie wiąże się z wysiłkiem fizycznym, to może rozpocząć pracę po 6 tygodniach, inaczej - dopiero po 3 miesiącach. Po dwóch tygodniach wolno wrócić do życia seksualnego.

    Podoba Ci się artykuł?Podziel się z przyjaciółmi i znajomymi: