Historia znieczulenia
Wiadomo, że od czasów starożytnych, człowiek stara się znaleźć sposób, aby zmniejszyć ból podczas zabiegów chirurgicznych, to stosowały różne środki( lód, mechaniczne kompresji pni nerwowych), napary z różnych roślin( korzeń mandragory, Belladonna, Datura), alkoholu. Jednak wszystkie te metody nie dawały dobrego wyniku i często prowadziły do poważnych komplikacji.
16 października 1846 W. Morton pierwszy wykazano, resekcja guza w regionie ślinianki ze znieczulenia eterem. To wydarzenie jest oficjalną datą narodzin nowoczesnej anestezjologii. Morton pracował także nad rozwojem poprzednika nowoczesnego aparatu anestezjologicznego - parownika eteru. Po pewnym czasie eter do znieczulenia zaczął być używany na całym świecie. W lutym 1847 r. Został po raz pierwszy użyty w Moskwie. Wcześniej, w 1844 roku, Morton H. Wells obserwowany efekt przeciwbólowy podtlenku azotu w stomatologii, ale ukazujący sposób nie powiodła się, więc już dawno zapomniany, chociaż obecnie tlenek azotu jest powszechnie stosowany jako część skojarzonego znieczulenia. Ale pionierami znieczulenia byli nie tylko H. Wells, W. Morton, ale także nasz rodak Ya. A.Chistovich, który w 1844 r. Dostarczył dane na temat zastosowania eteru siarkowego do amputacji stawu biodrowego. Angielski lekarz D.Yu. Simpson odkrył znieczulający efekt chloroformu, którego używał do wykonywania porodu. Jednak ze względu na wysoką toksyczność ten środek znieczulający nie jest obecnie stosowany.
Badania naukowe i rozwój N.I. mają ogromne znaczenie dla rozwoju anestezjologii. Pirogov, który badał metody znieczulenia, stworzył maszynę anestezjologiczną do znieczulenia eterycznego. Jako pierwszy zidentyfikował negatywną stronę znieczulenia, powikłań, kliniki anestezjologicznej. Pirogov wprowadzono znieczulenia eter i chloroform w operacji wojskowej i stosowanie znieczulenia wykonane podczas kampanii Sewastopolu, ponad tysiąc operacji bez jednego zgonu z powodu znieczulenia. Był pierwszym w Rosji, który zastosował znieczulenie podczas porodu, opracował metody dla odbytniczego, donaczyniowego, śródmózgowego eteru.
W 1909 r. S.P.Fedorov i N.P.Kravkov odkrył dożylne znieczulenie hedonolowe, które następnie zastosowano do zainicjowania rozwoju znieczulenia nieindukcyjnego i połączonego.
W latach trzydziestych XX wieku.wraz z opracowaniem leków do znieczulenia wziewnego opracowano leki do znieczulenia nieanacjalnego. W tym czasie, dla zaproponowano znieczulenia dożylnego pochodne kwasu barbiturowego - heksenal, tiopental sodu i są z powodzeniem stosowane w chwili obecnej.
Równolegle z badaniem i wdrażaniem technik znieczulenia ogólnego opracowano znieczulenie miejscowe. W tej dziedzinie następujący badacze mieli wielkie znaczenie dla nauki: V.K.Anrep, M. Oberet, G. Brown, A. I. Lukashevich, A. Beer. W 1905 r. Zsyntetyzowano Novocaine A. Einhorn, która następnie doprowadziła do powszechnego stosowania znieczulenia miejscowego.
W 1940 roku. Opracowano nowy rodzaj znieczulenia i wprowadzono go w praktyce - dotchawicze. Aplikacja rozpoczął wentylację, aparatów do znieczulania rozwoju, aparatury sztucznego oddychania, co pozwala na poprawę metod chirurgii klatki piersiowej, chirurgii jamy brzusznej, ośrodkowego układu nerwowego. Następnie przeprowadzono rozwoju techniki
znieczulenia wieloskładnikowe, w których, za pomocą kombinacji leków i inne leki mogą mieć wpływ na różnych miejscach układu nerwowego. W latach 50. XX wieku. Labari i Gyuginar opracowali metodę hibernacji i neuroplagii. Obecnie nie stosuje się głębokiej hibernacji, ponieważ aminazyna, która jest częścią mieszaniny narkotycznej, niweluje możliwości kompensacyjne organizmu. Jednak jeden typ neuroplegia - neuroleptanalgezja - stała się powszechna. W tym celu stosuje się dożylne podawanie fentanylu, droperidolu i podtłoczego tlenku azotu. Ze względu operacja neuroleptanalgesia wykonano z dobrej analgezji, ale bez głębokiej depresji ośrodkowego układu nerwowego.
W okresie powojennym chirurdzy I.S.Zhorov, A.N.Bakulev, A.A.Vishnevsky, E.N.Meshalkin, B.V.Pietrowski, AM Amosow i inni