Jak rozpoznać i leczyć mesangiocapillary kłębuszkowe zapalenie nerek

Mesangiocapillary kłębuszkowe zapalenie nerek nazywa się zraziką - można go spotkać niezbyt często, ale ma wpływ na chorobę, zarówno dorosłych, jak i dzieci. Jeśli chodzi o rokowanie choroby, gatunek ten można uznać za najbardziej niekorzystny. Postać idiopatyczna manifestuje się w osobie w wieku od 8 do 30 lat.

Charakterystyka kliniczna różnić w zależności od ciężkości patologii, generalnie jest to moczowego zespół z białkomoczu oraz niewielką domieszką krwi w moczu lub ostrym zespołem nerczycowym - obrzęk, krwiomocz, ostrych białkomocz, często towarzyszy powstawanie niewydolności nerek.

Istnieją trzy rodzaje mesangiocapillary zapalenie nerek. Według objawów klinicznych są one identyczne, ale różnią się nieznacznie parametrami laboratoryjnymi i wynikami transplantacji. Zasadniczo pacjenci są diagnozowani z pierwszym i drugim typem. Przyczyny

patologii

mesangiocapillary Przyczyny zapalenia kłębuszków nerkowych są infekcje bakteryjne lub wirusowe. Istnieją przypadki, w których uszkodzenie organizmu skorelowana z zakażenia paciorkowcami, zapalenie wsierdzia formy infekcyjnej, a przypadkach patologii malarii lub gruźlicy płucnej.

Również w powstawaniu mesangiocapillary kłębuszkowego zapalenia nerek pewna rola należy do czynników dziedzicznych. Choroba częściej wpływa na ciało męskie w młodym wieku, a także na organizm dziecka, dlatego też rzadko rozpoznaje się chorobę u osób starszych.

Manifestacja choroby

Objawy tej patologii nie różnią się od rozwoju różnych wariantów morfologicznych choroby. Dla

mesangiocapillary znamienny kłębuszków nerkowych, białkomocz i krwiomocz zespołu nerczycowego, często bardzo ostrym przebiegu, jak i niewydolności nerek.

W 10% przypadków u osób dorosłych oraz w 5% przypadków u dzieci mesangiocapillary kłębuszkowe zapalenie nerek przyczyny zespołu nerczycowego. Często występuje stały wzrost ciśnienia krwi. Połączenie cech, takich jak zespół nerczycowy, krwiomocz i wysokim ciśnieniem krwi powinny zaalarmować lekarzowi zdiagnozować mesangiocapillary kłębuszkowe zapalenie nerek. Anemia może również rozwijać się, skorelowana z obecnością aktywnego dopełniacza na erytrocytach.

W rozwoju patologii typu 2 często obserwuje się symetryczne uszkodzenie błony siatkowej w niezapalnej gałce ocznej mającej żółty odcień.

Często podczas mesangiocapillary kłębuszkowe zapalenie nerek zaczyna się wraz z rozwojem ostrym zespołem nerczycowym z nagłym przejawem krwiomocz, białkomocz, obrzęki ciężkim i wysokim wskaźnikiem ciśnienia krwi. Czasami lekarze w tej sytuacji błędnie diagnozują ostrą formę jadeitu. U jednej trzeciej wszystkich pacjentów patologia przejawia się szybko rozwijającą się niewydolnością nerek.

Prawie zawsze mesangiocapillary kłębuszków nerkowych połączone na choroby układowej lub infekcji, a więc dokładnego wyszukiwania współistniejących chorób jest wymagana dla każdego poszczególnego przypadku choroby. Patologia ciągle się rozwija i tylko sporadycznie można osiągnąć spontaniczną remisję.

Mazangiokapillyarny kłębuszków nerkowych jest uważana za najbardziej niekorzystny kształt, w przypadku braku obróbki niezbędnej niewydolności nerek występuje po upływie 10 lat w 50% przypadków, a po upływie 20 lat - w 90% przypadków.

Jako cechę charakterystyczną tej patologii można wyróżnić jej stopniowy postęp i ostre pogorszenie czynności nerek u poszczególnych pacjentów.

Proces leczenia patologii

Proces leczenia choroby nadal nie jest wystarczająco skuteczny i niedokończony. Najbardziej niekorzystne prognozy na znakach są uważane za naruszenie nerkach, a odkrycie zespołu nerczycowego od samego początku rozwoju choroby.

Zawsze istnieje ryzyko rozwinięcia wtórnej postaci mesangiocapillary kłębuszkowego zapalenia nerek, które wymaga leczenia terapeutycznego. Przy takich manifestacjach pacjentom przepisuje się terapię przeciwbakteryjną, chemioterapię i plazmaforezę.

Pacjenci z łagodnym białkomoczem nie wymagają aktywnego leczenia. Wraz ze wzrostem ciśnienia krwi wymaga ścisłego monitorowania przez specjalistę i przyjmowania specjalnych leków. W ciężkim białkomoczu zwykle stosowane terapii cytostatykami i prednizon lub kombinacji leków, takie jak dipirydamol i aspiryny.

W przypadku pierwszych objawów zespołu nerczycowego i zachowania prawidłowej czynności nerek leczenie rozpoczyna się od podania kortykosteroidów. Dzięki takiej terapii wyniki leczenia są lepsze u pacjentów, którzy byli leczeni preparatami steroidowymi przez długi czas.

W ostatnich latach lekarze po wykryciu zespołu nerczycowego i pogorszeniu czynności nerek na początku choroby częściej preferują leczenie immunosupresyjne na organizm. W przypadku dorosłych monoterapia kortykosteroidami nie jest tak skuteczna w porównaniu z dziećmi, więc stosuje się je tylko w przypadku pierwszego zaostrzenia zespołu nerczycowego, z prawidłową czynnością nerek i bez wzrostu ciśnienia krwi.