Ogólna degeneracja: znaczenie terminu i jego krótki opis

Termin "ogólne zwyrodnienie", zaproponowany przez rosyjskiego naukowca Severtsova na przełomie XIX i XX wieku, odnosi się do ogólnych koncepcji ewolucji i oznacza utratę pewnych struktur ciała. Ale w przeciwieństwie do dystrofii występuje w wyniku rozwoju całego gatunku( do klasy i typu), a nie w konkretnej osobie.

Podstawowe strategie rozwoju żywych

W ewolucji żywego świata Ziemi niezmienne zasady były postępem lub regresją.Jeśli takson( gatunek, rodzina, jednostka, typ) nie może z powodzeniem dostosować się do zmian środowiska, to jego rozwój doprowadził do regresji. W przypadku sytuacji przeciwnej postęp zaobserwowano.

Aby lepiej zrozumieć, musimy trochę rozwodzić się nad tymi dwoma terminami.

Postęp:

• Zwiększenie liczby osób z pojedynczej grupy. Może to być nie tylko gatunek lub rodzina, ale nawet klasa, typ.
• Zwiększenie siedliska( zasięgu) przedstawicieli tych taksonów.
• Różnorodność gatunków, rodzin, zamówień w ramach jednej najwyższej rangi. Najczęściej chodzi o klasę.

Najbardziej żywi przedstawiciele żyjącego dzisiaj świata to wirusy, koty, szczury, myszy, karaluchy. Główną przyczyną dobrobytu tych grup jest dobra plastyczność - stopień przystosowalności do zmieniających się warunków siedliskowych. Szczury na ogół uważane są za kosmopolityczne zwierzęta żyjące na wszystkich kontynentach( w tym oczywiście na Antarktydzie).

Regress:

• Redukcja liczby osób o określonej randze. Najczęściej mowa w naszych czasach dotyczy gatunków.
• Zmniejszenie obszaru zasięgu.
• Wyczerpanie różnorodności taksonomicznej grup. W klasie jest mniej oddziałów. Rodzina ma coraz mniej rodzajów rodzajów i gatunków. I tak dalej.

Do chwili obecnej istnieje wiele przykładów regresji. W przeważającej części przyczyną tego jest działalność człowieka.

Podstawowe sposoby osiągnięcia postępu

Każdy gatunek biologiczny dąży do osiągnięcia postępu. Nie tylko dla dobrobytu. Bez tego przetrwanie jest niemożliwe. Istnieją trzy główne mechanizmy, które umożliwiają gatunkom podążanie progresywną ścieżką rozwoju.

1. Aromorfoza. Zmiany, które prowadzą do zmian w charakterystyce klasy i typu. Z reguły stanowi podstawę do powstawania nowych grup. Na przykład pojawienie się kończyn, oddychanie płucne u ryb już w paleozoiku, dało początek płazom i pozwoliło akordom rozwinąć bezwodne środowisko. Pojawienie się kwiatu u roślin było impulsem do dalszej ewolucji, która doprowadziła do powstania okrytozalążkowych.
2. Idioadaptacja. Zmiany zachodzące w małych grupach i odzwierciedlające adaptację do określonych warunków. Nie ma wpływu na duże taksy. Na przykład wąsko wyspecjalizowane typy dziobów zięb na Wyspach Galapagos, rozwój płetw, kolor zebry i lamparta. Wszystkie te zmiany są dobre tylko dla określonej miejscowości. Prowadzą one do pojawienia się małych grup w obrębie całej klasy, typu.
3. Ogólne zwyrodnienie. Zmiany dotyczą kilku ciał i systemów. Idą wzdłuż linii uproszczenia anatomii. Jednak wszystkie te zmiany mogą prowadzić nie tylko do pojawienia się gatunków, rodzajów i rodzin, ale nawet klas żywych organizmów.

Ogólna degeneracja i jej mechanizmy

Jest to ważne! Pod wpływem ogólnej degeneracji następuje całkowita lub częściowa zmiana organizmu w kierunku uproszczenia. Co jednak prowadzi do postępu grupy biologicznej. W rezultacie można utworzyć nie tylko nowe gatunki, ale także inne grupy upstream do klasy.

Mechanizmy ogólnej degeneracji mogą wystąpić z udziałem jednego lub więcej narządów i układów. Wszystkie one występują pod wpływem środowiska. Istnieją dwa główne mechanizmy.

• Uproszczenie w celu osiągnięcia "oszczędności" kosztów energii. Na przykład stało się to w grupie łańcuchów( flatworms).Praktycznie wszyscy członkowie rodziny pozbawieni są systemu trawiennego, a dostarczanie składników odżywczych zachodzi na całej powierzchni ciała. Energia wchłaniania pokarmu i jego trawienia nie jest marnowana.
• Uproszczenie spowodowane nieprzydatnością niektórych funkcji. Ten mechanizm zawsze dotyczy tylko jednego lub kilku oddzielnych narządów. Tak więc wśród kretów następuje degeneracja narządów wzroku. Po prostu tego nie potrzebują.Wyższe małpy nie mają ogona. Aby utrzymać równowagę, nie jest już potrzebny z powodu rozwoju kończyn. Pasożytnicze formy obleńców w ogóle nie mają narządów zmysłu.

Oba te mechanizmy można implementować osobno lub łącznie. Te same obleńce( przedstawiciele obleńców) mają, oprócz całkowitego braku widzenia, słabo rozwinięty układ nerwowy.

Pomimo pozornego "ruchu wstecznego", ogólna degeneracja daje szansę postępu, zarówno w gatunkach, jak i większych taksonach( rodzinie, oderwaniu, a nawet klasie).

Mięczaki, które straciły wiele cech struktury swoich przodków, potrafiły dobrze się przystosować i rozkwitać podczas drugiej połowy mezozoiku, a także prawie wszystkich kenozoiku. Tylko człowiek był w stanie aktywnie zapobiegać ich szerokiej dystrybucji.

W każdym razie, ogólna degeneracja jest niczym więcej niż jednym ze skutecznych sposobów na pomyślność niektórych grup. Pozwala ci zająć takie ekologiczne nisze, w których istnienie innych, bardziej rozwiniętych( z punktu widzenia morfologii) stworzeń jest niemożliwe. To przede wszystkim pozwala zmniejszyć intensywność konkurencji z innymi zwierzętami i "zwiększyć" ich liczbę przed rozpoczęciem ekspansji w inne nisze i / lub zwiększenie siedliska.

Podoba Ci się artykuł?Podziel się z przyjaciółmi i znajomymi: