Przyczyny i etapy osłabienia, metody leczenia

Degeneracja jest upośledzeniem umysłowym w stopniu łatwym, dla którego charakterystyczny jest najsłabszy stopień niższości rozwoju umysłowego. Od etapu osłabienia zależą cechy rozwoju oligofrenicznego, ale główną cechą patologii jest utrata możliwości percepcji złożonych koncepcji.

Głównymi oznakami osłabienia są osłabione koncentracje uwagi, zbyt wolne i delikatne przechowywanie informacji. Myślenie chorego ma specyficzny charakter opisowy, to znaczy prawie nie ma możliwości abstrahowania, ujawniając logiczne związki między wydarzeniami lub zjawiskami, które prowokują do opanowania tylko określonej wiedzy.

Często proces choroby jest uzupełniany pogwałceniem mowy, jej elementami gramatycznymi i fonetycznymi, a także niewielkim marginesem słów. Ale w przypadku osłabienia praca pamięci wzrokowej i mechanicznej jest dobrze zachowana.

Dla pacjentów z oligofrenią ze stopniem osłabienia charakteryzujący się następującymi objawami: bezwładność, spowolnienie, brak inicjatywy i słaba samokontrola. Często akty nie są celowe, pochopne i całkowicie nieprzewidywalne.

Wraz z rozwojem łagodnej zachorowalności chore dziecko może być szkolone w normalnej szkole, ale w bardziej złożonych sytuacjach takie osoby otrzymują skierowanie na szkolenie w wyspecjalizowanych instytucjach. Zazwyczaj oligofrenicy są podatni na socjalizację i możliwe są pewne rodzaje aktywności.

Stopnie rozwoju choroby

Rozdzielenie pojęć o wyraźnej i łatwej osłabieniu staje się najbardziej istotne już w okresie dojrzewania po zakończeniu przez dziecko specjalnej szkoły. Zasadniczo rozwojowi łatwego osłabienia nie towarzyszą uciążliwe okoliczności, dlatego pozostaje możliwość nabycia umiejętności takiej czy innej działalności zawodowej.

Tacy pacjenci są w stanie zadbać o siebie, a gdy dorastają, zwykle prowadzą rodzinę.Biorąc pod uwagę jakościową i zrównoważoną adaptację społeczną, nie ma potrzeby ciągłego monitorowania i pomocy w poradni psycho-neurologicznej.

Z wyraźną słabością, staje się to niemożliwe bez stałej pomocy i wsparcia, a jedynie nisko wykwalifikowana fizyczna siła robocza pozostaje dostępna. Dla pomyślnego rozwoju osobowości konieczne jest zdanie szkolenia w specjalnej szkole, w której czteroletni program przechodzi na ósmą, stosując wizualne metody nauczania. Treningowi towarzyszy opanowanie niektórych umiejętności domowych.

W niektórych sytuacjach słabość dziecka pozostaje niewykryta. Czasami rodzice sami uniemożliwiają przeniesienie swojego dziecka do pomocniczej placówki edukacyjnej, ponieważ odmawiają uznania jego niższości.

Rozpoznanie patologii

Najczęściej deficyty diagnozuje się, gdy dziecko rozpoczyna naukę.Takie dziecko powinno być badane przez neurologa, psychiatrę i psychologa, aw przypadku naruszenia funkcji mowy - logopedy. Zidentyfikować osłabienie pomaga organizacja psychometrii, różne testy ze zdjęciami badanych i eksperymenty z klasyfikacją zdjęć.W tym samym czasie poziom inteligencji wynosi od 40 do 69%.

Przy ustalaniu stanu neurologicznego u osób cierpiących na osłabienie, z reguły nie ma odchyleń.Ogólnie choroba charakteryzuje się niewystarczającą ekspresją wyrazu twarzy i ograniczeniem małych ruchów. W celu dogłębnej analizy ośrodkowego układu nerwowego u pacjentów z chorobami, wykonuje się dodatkowe badania i MRI mózgu.

Rozpoznanie postawiono tylko pod warunkiem wykluczenia granicznego upośledzenia umysłowego, co tłumaczy się opóźnieniami w rozwoju neuropsychicznym przy jednoczesnej normalnej zdolności umysłowej. Ponadto należy odróżnić osłabienie od zmniejszenia inteligencji na tle współistniejącej schizofrenii i epilepsji we wczesnym dzieciństwie.

Proces leczenia

Dziecko z diagnozą "osłabienia", u którego zdiagnozowano tę chorobę powinno być stale monitorowane przez psychoneurologa. Jeśli patologia rozwija się równocześnie z endokrynopatią, dodatkowo monitorowany jest endokrynolog.

Jeśli zidentyfikowanie i wyeliminowanie przyczyny patologii staje się niemożliwe, zorganizowana jest specjalna terapia.

W diagnostyce kiły wrodzonej lub toksoplazmozy wykonuje się terapię etiologiczną.Wraz z rozwojem fermentopatii wymagane są specjalne zasady żywieniowe, a endokrynopatii przepisuje się leczenie hormonalne.

Leczenie objawowe obejmuje stosowanie leków przeciwdrgawkowych i leków odwadniających. Przeprowadzana jest również ogólna terapia odbudowy i przyjmowane są leki psychotropowe. Przy dużym stopniu zmęczenia u pacjenta i rozwoju astenii wymagane jest stymulowanie pracy psychiki.

Wraz z leczeniem farmakologicznym chore dzieci wymagają terapii korekcyjnej z wykorzystaniem metod psychologicznych, pedagogicznych i logopedycznych. Głównym zadaniem takiego leczenia jest zapewnienie wsparcia psychologicznego, eliminacja zachowań i trudności w uczeniu się.W tym samym czasie, w starszym wieku, dzieci nabywają umiejętności, które będą im potrzebne do samodzielnej opieki i pracy.

Społeczna adaptacja

Lekarze pediatrów, specjalistów z psychologii społecznej i pedagogiki, neurolodzy dziecięcy i psychiatrzy wspólnie pracują nad problemem społecznej adaptacji pacjentów. Głównym celem jest przystosowanie pacjentów do samodzielnego życia we współczesnym społeczeństwie, a także zapobieganie ich zaangażowaniu w grupy przestępcze

Bardzo złożonym elementem adaptacji społecznej jest właściwa organizacja procesu uczenia się i pracy, a także życie pacjentów. Zaleca się, aby dzieci były szkolone w specjalnych instytucjach. Gdzie proces uczenia się jest budowany zgodnie z ich zdolnościami umysłowymi. Po szkoleniu ludzie mają możliwość opanowania prostej specjalizacji, gdzie wykonają prostą pracę, która nie wymaga szybkiego przełączania uwagi, niezależności i inicjatywy.