Zasady karania dzieci
Normalny czy nie?
Według statystyk psychologowie twierdzą, że 100% rodziców, którzy bezpośrednio stosują kary fizyczne wobec swoich dzieci, rekompensuje tym samym ich niemoc. Dzieje się tak w większości przypadków, ponieważ rodzice nie wiedzą, jak się zachować w tej sytuacji, a dzieci rekompensują ich irytację.Następnie rodzice czują się winni, ponieważ nie są w stanie rozwiązać sytuacji w sposób pokojowy, w wyniku czego ranią ich dziecko.
99% rodziców jest przekonanych, że dzięki fizycznemu wpływowi na dziecko próbują sformułować w nim pewne normy zachowania, to znaczy pokazać, jak źle działa i że nie warto tego robić.W rzeczywistości, uwagi fizyczne nie uczą dzieci niczego, używając tej metody, rodzice tylko pokazują, że są silniejsi i że z pomocą siły mogą zmusić dziecko do zrobienia tego, co mu powiedziano.
Należy zauważyć, że kara daje dziecku lęk. W rezultacie dziecko może się przestraszyć i natychmiast przestać zachowywać się źle, ale niestety jest to tylko pojawienie się tego, że przyniosło ono pozytywny rezultat.
Jeśli po karaniu uważnie obserwujesz dziecko, możesz zauważyć, że twoje dziecko będzie próbowało znaleźć sposób na ustalenie wyników z jego sprawcą.Może to przejawiać się w tym, że będzie dokonywał słabych ocen, drażni swoich braci i siostry, psuje niektóre rzeczy lub nie wykonuje domowych obowiązków, lista ta może być dość duża.
Częste komentarze fizyczne mogą prowadzić do wykształcenia trudnego dziecka. Dzieje się tak bezpośrednio w wyniku faktu, że dziecko nie może odpowiedzieć rodzicom, a zatem zaczyna wykazywać agresję wobec swoich rówieśników i tych, którzy są słabsi od niego. Ponadto dziecko może uznać karę za niechęć rodziców i przestać się kochać.
Psychologia kar fizycznych
Obserwacja fizyczna nie przyczynia się do rozwoju umiejętności dziecka, które przyjmuje odpowiedzialność za swoje działania. Niestety, w takim przypadku dziecko ma takie normy zachowania, w ramach których winne dziecko próbuje wydostać się z tej sytuacji niewinnej. Ten rozwój wydarzeń nie przyczynia się do rozwoju i bezpośredniej poprawy własnych zasad moralnych.
W przypadku stosowania kary fizycznej za określone przestępstwo, dziecko staje się zbyt uparte, albo zgodne, a nierzadko nawet mściwe. Tak więc dziecko nie rozumie, czego powinien był się nauczyć dla siebie, w tej chwili będzie zainteresowany sposobem rozliczania wyników z jego sprawcą.
Oczywiście trąd dziecka może być inny, a rodzicom często trudno jest trzymać się z daleka, ponieważ w tym przypadku trzeba radzić sobie nie tylko z kaprysami, ale także z emocjami. W tym przypadku może istnieć tylko jedno wyjście, a mianowicie: nauczyć się ograniczać emocje i odpowiednio oceniać sytuację.Po uspokojeniu się i po przeanalizowaniu, prawdopodobnie wyciągniesz wnioski, że dziecko faktycznie nie jest winne, a on lub on nie ma nic do ukarania, ponieważ sytuacje się zmieniają.
Należy również zauważyć, że bezpośrednim przeciwieństwem zachowania kontrolowanego przez wpływową osobę jest bezpośrednia samokontrola, która z kolei opiera się na orientacjach i wartościach samego dziecka. W ten sposób dziecko uczy się odpowiadać za swoje czyny i zachowuje się w sposób, który uważa za konieczny.
W wyniku obserwacji fizycznej pojawiają się również skutki uboczne, takie jak niskie poczucie własnej wartości lub zachowanie oparte na poczuciu strachu, w tym poczucie urazy wobec osoby, na której miłość liczyła się itd. Warto również zauważyć, że kara fizyczna sprawia, że dziecko jest nieco nieufne, a także stara się ukryć swoje błędy.
W niektórych przypadkach sami dorośli winią za to, że dziecko zachowuje się źle, ponieważ rodzina nie ma jednej ogólnej opinii na temat zasad postępowania. Przede wszystkim dorośli muszą uzgodnić między sobą, co jest możliwe, a co nie.
Dość często zdarza się, że dorośli są zbyt zajęci, a dzieci zaczynają być kapryśne lub nabywają złe nawyki, właśnie w celu przyciągnięcia ich uwagi.
Wielu zgodzi się, że czasami kary są niezasłużone, na przykład dziecko nie je wszystkiego, co mu zostało ofiarowane. W tym przypadku nie ma nic do winy, dziecko po prostu ma zły apetyt. Lub rodzice karzeją dziecko za brak nauki od swoich rówieśników, nie ma powodu, ponieważ każde dziecko ma inne tempo rozwoju i nie może przekroczyć tych granic.
Ale jednocześnie, bezgraniczna pobłażliwość rodziców i pobłażliwość wobec wszystkich dziecinnych kaprysów, nie pozwala uniknąć konfliktów, wręcz przeciwnie, czyni je nieuniknionymi. W tym przypadku dzieci po prostu nie stanowią idei granic tego, co może i nie mogą być, w związku z tym prowadzi to do pozbawionego szacunku i samolubstwa stosunku do innych ludzi. Ale to też nie znaczy, że należy uciekać się do fizycznych kar.
Jak uniknąć stosowania kary fizycznej?
Aby uniknąć fizycznej kary swojego dziecka, możesz skorzystać z kilku zasad, opisanych przez amerykańskiego pediatrę D. Dobsona, w oparciu o proponowane zasady, rodzice mogą sformułować właściwą karę dla swojego dziecka.
Przede wszystkim musisz ustawić limity dozwolonych, a dopiero potem żądać ich natychmiastowej realizacji. Najpierw musisz sam zdecydować, czego chcesz i czego nie chcesz. I powiedz dziecku, co jest dopuszczalne w jego zachowaniu i co jest zabronione. Pod tym warunkiem dziecko będzie postrzegało karę jako akt sprawiedliwości. Oznacza to, że jeśli nie ustanowiłeś reguł, nie ma sensu wymagać, aby były wykonywane bezpośrednio.
Należy nauczyć się odróżniać nieodpowiedzialność i wolę dzieci. Przede wszystkim oznacza to, że dziecko nie może zostać ukarane za niezamierzony czyn. Jeśli dziecko po prostu zapomniało spełnić któreś z tych próśb lub nie zrozumiało, o co go prosiłeś, nie karaj dziecka, ponieważ nie możesz wysuwać takich samych żądań do dziecka, do jego bezpośredniego intelektu i pamięci, co do dorosłych. Nieodpowiedzialność dzieci absolutnie nie jest taka sama jak nieposłuszeństwo dla dorosłych, dzieci wymagają bardziej cierpliwej postawy.
Jeśli zachowanie dziecka jest prowokacyjne, wówczas w tym przypadku należy udzielić mu stanowczej i pewnej odpowiedzi. W przypadku, gdy dziecko wykazuje nieposłuszeństwo, a kiedy przejdzie do otwartego konfliktu, ty z kolei powinieneś pewnie i stanowczo zaakceptować tę walkę.Ponieważ bezradność ze strony osoby dorosłej pozbawia go autorytetu w oczach dziecka.
Kiedy konflikt zostanie wreszcie wyczerpany, powinieneś wyjaśnić i pocieszyć dziecko. W każdej sytuacji dziecko jest bardzo trudne do zniesienia kary. W takich chwilach doświadcza porzucenia, zamieszania i swojej winy. Ponieważ kara śmierci dziecka dobiegła końca, konieczne jest zawarcie pokoju z nim. Przytul go, powiedz mi, jak bardzo go kochasz, i to było dla ciebie bardzo nieprzyjemne.
Nie pytaj dziecka o niemożliwe. Rodzice powinni zawsze mieć pewność, że dziecko może spełnić to, czego od niego wymaga. Nie krzycz na niego za złamanie czegoś, co mu dałeś do grania. W takim przypadku kara może spowodować nierozwiązany wewnętrzny konflikt dziecka.
Zawsze kieruj się miłością.Oczywiście każdy proces edukacyjny nie może uniknąć błędów, błędów i konfliktów. Zdrowe relacje z dzieckiem opierają się przede wszystkim na cieple, miłości i szczerej trosce. Mogą uzasadnić potrzebę dyscypliny i dyscypliny.
Jeśli chodzi o samą karę, najskuteczniejszym sposobem, jaki uznają psycholodzy, jest odrzucenie przyjemności. Na przykład, jeśli rodzina będzie jeździć w weekendy do zoo, do atrakcji, cyrku itp. Następnie, w takim przypadku, z wyprzedzeniem, ostrzeż dziecko, że w przypadku jego winy rozrywka zostanie anulowana.
Kolejną skuteczną metodą jest ignorowanie. Nie zapominaj, że dla większości dzieci najważniejsza jest uwaga rodziców. Warto również zauważyć, że w większości przypadków złe uczynki są popełniane przez dzieci, ponieważ chcą być widoczne. W takich przypadkach dziecko powinno zostać ostrzeżone, że jeśli zrobi to ponownie, nie będzie z nim rozmawiać, dopóki nie przeprosi i nie zda sobie sprawy z winy. Oczywiście, dziecko będzie chciało sprawdzić, czy rzeczywiście będzie tak, jak powiedziałeś, i upewniwszy się o tym, przestanie popełniać ten czyn.
Ta metoda nie będzie odpowiednia w przypadku, gdy dziecko popycha kogoś lub bije, w takim przypadku konieczne jest przeprowadzenie rozmowy wyjaśniającej i wyjaśnienie, dlaczego nie jest to możliwe. Jeśli dziecko to zignoruje, możesz to potraktować jako karę w kącie.
Zasady karania dzieci
Warto również pamiętać, że zanim ukarzesz dziecko, powinieneś ostrzec go, że po złych czynach zawsze będzie kara, więc dasz mu szansę na poprawę.Nie zapominaj, że dziecko powinno zawsze wiedzieć, za co jest karane.
Dzieci powinny zostać ukarane za sprawę, w takim przypadku nie obrażają się, ale jeśli jesteś oburzony, ponieważ dziecko po prostu wpadło ci w twoją gorącą rękę, powinieneś go przeprosić.
Gdy rodzice ciągle krzyczą na dziecko, przyzwyczaja się do niego i nie odbija się na nim żadne wrażenie, może zacząć krzyczeć na swoich rówieśników, zamiast komunikować się z nimi spokojnie.
Psychologowie zidentyfikowali kilka cech związanych z prawidłową karą dziecka.
- Kara nie powinna w żadnym przypadku powodować ani psychicznej, ani fizycznej krzywdy.
- Nie możesz odłożyć kary na później, powinna ona nastąpić natychmiast po niewłaściwym postępowaniu.
- Warto ukarać rodzica, u którego dziecko ma konflikt.
- Jeśli dziecko dużo nauczyło, kara powinna być jedną i natychmiastową dla wszystkiego.
- Jeśli obiecałeś ukarać dziecko, pamiętaj, aby to zrobić, ponieważ puste groźby prowadzą do poczucia przyzwolenia dziecka.
Najważniejsze jest zawsze dzielić się dzieckiem i działać.Zły nie jest dzieckiem, ale jego czynem.
Nie możesz ukarać dziecka podczas jedzenia lub grania w gry, przed pójściem spać i jeśli dziecko próbowało zrobić coś dobrego, ale z jakiegoś powodu nie zadziałało.
Należy również zauważyć jeden raczej ważny aspekt, przed przystąpieniem do karania dziecka, zastanów się, dlaczego zdecydowałeś się to zrobić.Analizuj, czy dzieje się to ze złem, nie kieruj się zemstą czy urazą, czy też jest to spowodowane poczuciem bezradności. Następnie uspokój się, zatrzymaj i spróbuj ponownie przemyśleć sytuację i swoją reakcję.Zadaj sobie pytanie: "Czego naprawdę chcę uczyć moje dziecko w tej chwili?"
Aby to zrobić, konieczne jest przede wszystkim, aby dziecko wiedziało, że jest karane, ponieważ zachowywał się źle, a to tylko jego winaon. Powinien zrozumieć, że żałujesz, że musiałeś uciekać się do kary, że nie sprawi ci to żadnej przyjemności, ale w przypadku okoliczności nie możesz zrobić inaczej. A jeśli dziecko nie chce być ukarane, należy monitorować jego zachowanie i zachowywać się dobrze.
wychowywania dziecka jest dość skomplikowany i żmudny proces, więc traktować to oznacza z całą odpowiedzialnością, jak w tym przypadku, charakter, osobowość dziecka, a jeśli boli go w tej chwili, ale w przyszłości może mieć problemy psychiczne. Jeśli nie wiesz, co zrobić w danej sytuacji, a ty po prostu opuścił ręce, a dziecko jest również nadal nie słuchać, skonsultować się z psychologiem dziecięcym, będzie on pomóc rozwiązać tę trudną sytuację.
Wielu zgodzi się, że jednym z najciekawszych pytań rodziców jest kwestia karania dzieci: czy można to zrobić, a jeśli tak, to jak poprawnie i tak dalej? Oczywiście, dzieci dorastające, nie zawsze zachowują się jak anioły, posłusznie słuchają rodziców i starszych, często nasze zachowanie prowadzi nas do całkowitego zamieszania, które wymaga odpowiedniej i poprawnej reakcji. Jak radzić sobie w sytuacjach takich jak zachowanie - spróbujmy zrozumieć ten artykuł.