Autyzm w objawach dzieci

Autyzm wczesnego dzieciństwa został po raz pierwszy opisany przez L. Kannera. Manifesty autyzmu wczesnego dzieciństwa na długo przed tym zostały opisane przez GE Sukhareva( 1925) i TP Simeona( 1929).Zespół Kannera charakteryzuje się triadą znaków:

1. Niemożliwość nawiązania relacji z otaczającymi ludźmi, przede wszystkim z matką.Nie ma na nie reakcji emocjonalnej( forma autystyczna) lub dziecko odsuwa matkę od siebie( forma negatywna).Nie zauważa rówieśników i chce odosobnienia. Taka sama postawa dotyczy zarówno ludzi, jak i obiektów nieożywionych( "proto-biegunka" Monocova).

2. Zaburzenia mowy są wyrażane w mowie egocentrycznej, werbowaniu, echolalii, mutyzmie. Dzieci nie są stosowane w stosunku do siebie i tworzą zaimków w pierwszej osobie( na przykład, wyrażając pragnienie, aby dostać zabawkę, ona mówi: „Zapis”), swoistość jest mowa stand-alone. Używane są słowa wejściowe( "jak mówią,., Widzicie. .."), złożone formy mowy. Na przykład pięcioletnie dziecko koryguje lekarza: "Trzeba mówić nie nudno, ale nudno".

3. behawioralne problemy związane są nie tylko z autyzmem, ale także charakterystyczne zaburzenia motoryki w postaci ruchów stereotypowych( potrząsając głowę i tułów, rytmiczny zginanie i prostowanie palców, wirując wokół własnej osi, falujące ruchy palcami lub całego pędzla, skakanie, bieganie nana palcach), impulsywność, obsesje i rytuały motoryczne. Znacznie opóźniony rozwój demonstracyjnych gestów gest „niebieski-przecinania”( na przykład, wskazał, tyłem do lekarza).Specjalne funkcje obejmują mimiki swojego ubóstwa, napięcie, czasami stałe „przestraszony” wygląd, lub uczczenia osoby( „piękną twarz księcia”).

Niewydolność intelektualna spowodowana opóźnionym rozwojem jest uważana za opcjonalną funkcję.Zgodnie z techniką Wexlera ogólny wskaźnik intelektualny jest niższy niż u dzieci z prawidłowym rozwojem, ale wyższy niż w przypadku oligofrenii.

do reakcji emocjonalnych dominują niepokojące napięcia lub ciężkiego niepokoju, kiedy próbuje zmienić istniejący porządek życia, gry, położenie obiektów w pokoju, czasu i przestrzeni spacery, posiłki, wybór odzieży( zjawisko „tożsamości”).

gra ma charakter działania stereotypowe( przędzenia zabawki przed oczami, przenosząc się z miejsca na miejsce, stukając o podłogę lub wąchanie, lizanie).Dziecko jest zakłopotane ubraniem, butami, często stara się rozbierać nago. Niezwykłe preferencje smakowe wyrażone są w formie pożądania dla niejadalnych. Charakterystyczne działania agresywne i autoagresywne.

Termin "autyzm" jest używany przede wszystkim do opisania objawów negatywnych i związanej z nimi niewydolności społecznej. Z drugiej strony różne aspekty zjawiska autyzmu zostały opisane przez autorów zarówno starych, jak i współczesnych w różnych formach, rodzajach przepływu i etapach procesu schizofrenicznego. Ten ostatni wskazuje na znaczenie pojęcia „autyzm”, zgodnie z jego pierwotnym znaczeniu rzeczywistości klinicznej.

jako główne czynniki negatywnie wpływające na rozwój kwestii autyzmu, nie służy zrozumienie powiązań między koncepcyjnych i klinicznych aspektów. Autyzm nie otrzymał własnej niszy klinicznej, stabilnej i dobrze zdefiniowanej pozycji w strukturze klinicznej schizofrenii. Autystyczne zjawiska ujmowane i zidentyfikowane z innymi zaburzeniami psychopatologicznymi - depersonalizacje, urojenia patologicznych postaciach reakcji osobowych. Autyzm jest więc zamienił się dodatkowy, opcjonalny objawu i jego wykrywanie była zależna od teoretycznego środowisku badawczym.

charakterystyczne objawy w obu międzynarodowych klasyfikacji zaburzeń psychicznych( ICD-10 i DSM-4) kryteria, które mogą być wykorzystane jako podstawa diagnostyki.

Jakościowe naruszenia zachowań społecznych.
Jakościowe zaburzenia komunikacyjne.
Specyficzne zainteresowania i stereotypowe zachowania.
Objawowa manifestacja do trzeciego roku życia.

Ponadto, ICD-10 zidentyfikowano szereg niespecyficznych problemów, takich jak lęki, fobie, zaburzenia snu i nawyków żywieniowych, wściekłość, agresja, samookaleczenia.

Obserwując zachowanie dzieci cierpiących autyzmu dziecięcego, zgodnie z cechami behawioralnych( objawów) w kryteriach klasyfikacji podano wyraźny 3 poniżej.

Wymowa odcięty od świata zewnętrznego( hermetyzacji).
Zaangażowanie zwykle rutyna życia( lęk przed zmianą).
Specyficzne upośledzenie mowy.

Encapsulation przejawia poważne naruszenie kontaktów. Relacje z innymi, z wydarzeniami i obiektami, różnią się od norm. Prawie wszystkie znaki są nie normalny kontakt z rodzicami dziecka, zwłaszcza matka: brak sekretarka uśmiech, kontakt wzrokowy, dziecko nie rozróżnia rodziców z innymi ludźmi, przewidując żadnych gestów( np dziecko nie rozciągnąć ręce do jego wysoko podniesiony).Wręcz przeciwnie, dzieci są często aktywnie stykać się z nieożywionych przedmiotów. Jak podrosną, jasno wynika, niechęć do uczestniczenia w zbiorowym gry i niemożności nawiązania przyjaznych stosunków z innymi dziećmi, a także niezdolność do empatii z innymi.

chęć do przestrzegania zwykłej kolejności z powodu lęku, przejawia się w rozwoju dzieci w stanie lęku i paniki, jeśli ich nawykowe środowisko, które się zmienia.

obejmują zaburzenia mowy należy wspomnieć opóźniony rozwój mowy w około połowy dzieci, jak również zdolność do tworzenia nowych słów i Echolalia( powtarzając słowa lub sylaby, a następnie innych, takich jak ECHO).Dzieci z autyzmem, mówić o sobie w trzeciej osobie, a dopiero później nauczyć się mówić do siebie: „Jestem”.Prawie wszystkie dzieci mają wzorców mowy i ruchu, a także szereg echa objawów. Oni nie występuje lub jest opóźniony, „problemy wieku” i są stereotypowo zadać te same pytania, odpowiedzi, do których są już znane. Wiele dzieci z autyzmem nauczyć się mówić, nie można go używać w celach komunikacyjnych, i to tylko mechanicznie. W swoich wystąpieniach wiele błędów gramatycznych, niektóre dzieci wymyślić nowe słowa( neologizmy), ze szczególnym znaczeniu dla nich.

Dla wielu dzieci z autyzmem Kanner charakteryzujących się zaburzeniami intonacji mowy jest modulowany: mały, intonację projektowe słowa lub wyrażenia są często niewystarczające, monotonny głos i rytm jest skandowali charakter.

Niektóre dzieci wykazały obsesje i szereg innych objawów, takich jak preferencje dla niektórych gier, agresji i autoagresji, i nie ma obawy o rzeczywistych zagrożeniach.

ICD10

1.Kachestvennye zaburzenia społeczne interakcje( na przykład, niewystarczający oszacowania sygnałów społeczne i uczuciowe; niewykorzystania sygnałów społeczne)

2. jakościowe zaburzenia komunikacji( na przykład, brak użycia mowy dla celów komunikacji, brak emocjonalnej reakcji werbalnej niewerbalne konwergencjiz innymi, zmieniła melodię mowy) interesy 3.Spetsificheskie i stereotypowe zachowania( np sztywność i stosowanie się do rutynowego postępowania w codziennych czynnościach, Odporność na zmiany)

4. Non-specyficzne problemy - lęki, fobie, Rushen snu i nawyków żywieniowych, wściekłość, agresja, autoagresja

5. manifestacją objawów przed osiągnięciem wieku trzech

DSM-4

1.Kachestvennye zaburzenia interakcji społecznych( npjeżeli niewerbalne metody komunikacyjne, jak do oczu etc., podczas nawiązywania kontaktu z rówieśnikami wyświetlacza uczucia)

2.Kachestvennoe naruszeń zdolności komunikacyjnych( na przykład, opóźnienia lub zatrzymanie rozwoju mowy, strstereotypy chevye, brak odpowiednich do wieku RPG i gry symulacyjne)

3.Spetsificheskie lub powtarzające się stereotypowe zachowania, zainteresowania i działania

4. Początek przed ukończeniem 3 lat i opóźnień lub nieprawidłowości

zdolności funkcjonalne w rozwoju wielu dzieci z napadami objawy autyzmu zaobserwowano Transformation: zmniejszona wrażliwość na poszczególne dźwięki, rzadko przeszkadza ataki paniki, pobudzenie, zaburzenia snu, osłabienie zwyczaj dotykaniado obiektów i ludzi wokół nich.

diagnoza autyzmu dziecięcego zestawu według historię oraz wyniki obserwacji dziecka w różnych sytuacjach. W tym przypadku, diagnoza opiera się na kryteriach zarówno międzynarodowych klasyfikacji zaburzeń psychicznych i chorób ICD-10 [WHO, 1992] i DSM-4 [APA, 1994].

dodatkowe środki pomocnicze są standaryzowane badania rodziców lub krewnych, jak również skala obserwacji, umożliwiając dokładniejsze i jakościową ocenę pewnych objawów behawioralnych.

W trakcie zbierania danych Historia rodzice często donoszą, że w czasie ciąży matka przeżywała trudności, powikłanie ciąży i nieprawidłowości w rozwoju dziecka w pierwszych miesiącach życia. Rodzice szczególnie zwracają na to uwagę w przypadkach, gdy autystyczne dziecko nie jest pierwszym i dlatego ma możliwość porównania. Matka, na przykład, podano następujące: dziecko od samego początku unikać kontaktu fizycznego i zbliżenie, nie uśmiechaj się, nie odpowiedział pochodzi lub inne dźwięki. Rodzice V mieli wrażenie, że dziecko było głuche. W przedszkolu, okazywał żadnego zainteresowania innymi dziećmi, grać sam, wolał grać z nieożywionych przedmiotów, a nie z ludźmi, obiekty wykorzystywane do innych celów, obracanie przez nich. Cieszył się, gdy był zaangażowany w pewne tematy i nie komunikował się z innymi dziećmi. Mowa albo się nie rozwinęła, albo wystąpiło wyraźne opóźnienie w rozwoju mowy. Na etapie rozwoju mowy dziecko nie tylko pozostawało w tyle za innymi, ale już zaobserwowało zaburzenia mowy. Objawy te mogą być wykrywane zarówno przez bezpośrednie obserwacji, i wyjaśnić za pomocą standaryzowanych kwestionariuszy i skal obserwacji.

Obecnie istnieje szereg wywiadów, skale i techniki obserwacji, przeznaczone wyłącznie do diagnozowania autyzmu dziecięcego, opracowanych głównie w krajach anglosaskich i są stosowane w badaniach naukowych. Niektóre z tych technik są tłumaczone na język niemiecki. Poniżej kilka z nich.

Wczesne rozpoznanie opiera się na następujących kryteriach:

1. Naruszenie relacji matka-dziecko w formie obojętności wobec matki i braku reakcji emocjonalnych w swojej opiece.

2. Brak zróżnicowanych typów płacz płacz w wieku poniżej 6 miesięcy, zmniejszenia lub całkowitego braku ekspresji wokalnej.

3. Monotonia zachowań.

4. Niski poziom motywacji.

Od wieku 6-8 lat od poziomu adaptacji dzieci wzrasta, ale jakość wspomniano powyżej nie jest całkowicie zniknąć.Cięższy rokowanie wyrażone jako wada występuje wtedy, gdy forma predykcyjnego resztkowego organicznych autyzmu.

Według naukowców, autyzm obserwowane w schizofrenii, autyzmem psychopatii konstytucyjne i pozostały organicznych chorób mózgu. Wyrażaniem zespołem schizofrenię autyzmu jest ekspresja w początkowej fazie procesu lub wydzielanie postprotsessualnym zmiany przenoszonego we wczesnym dzieciństwie utajonego ataku.literatura analiza

daje powód do zawierania sytuację sprzeczną w badaniu autyzmu. Z jednej strony można prześledzić odejście współczesnej psychiatrii od poglądów E. Bleulera.

autyzmu należy wyróżnić przede wszystkim z zespołem Aspergera ( autystyczne zaburzenia osobowości).Różnice między autyzmem zespołów są przede wszystkim jednak od początku choroby w zakresie mowy i rozwój intelektualny, a także w dziedzinach mechanicznych cech: Dzieci z zespołem Aspergera zaczynają rozmawiać przed ich wypowiedzi są często dobrze rozwinięta, a poziom rozwoju intelektualnego odpowiada normie wiekowej lub przekraczajej. Często dzieci te wyraziły konkretne interesy, które poświęcają większość swojego czasu, a gdy podrosną, często cierpią z powodu obsesji.

Diagnozę różnicową należy również przeprowadzić z zespołem Retta. w tym zespole, w przeciwieństwie do dwóch wariantów autyzmu zdecydowanej regresji utratą zdolności zarabia, w połączeniu z różnymi objawami neurologicznymi, jak również klasyczne stereotypowe ruchy( ruch obrotowy rąk).

autyzm zespół należy także odróżnić od wad zmysłów i upośledzenie umysłowe. Pierwszą można wykluczyć poprzez szczegółowe badanie zmysłów. W przypadku upośledzenia umysłowego, autystyczna symptomatologia nie ma zasadniczego znaczenia dla obrazu klinicznego, ale towarzyszy niedorozwojem intelektualnym. Ponadto w upośledzonych umysłowo dzieci i młodzieży mniej złamanych łamane dość emocjonalny stosunek do ożywionej i nieożywionej obiektów świata. Często nie ma mowy i motorycznych przejawów autyzmu wczesnego dzieciństwa.

Diagnostyka różnicowa z ze schizofrenią ma praktyczne znaczenie kliniczne. Może być przeprowadzane zarówno na podstawie objawów, jak i na podstawie anamnezy i dynamiki. Dzieci ze schizofrenią, w przeciwieństwie do dzieci autystycznych często wykazują objawy urojenia lub halucynacje, ale aż staną się historią zwykle nijaki;w każdym razie odnosi się to do rzeczywistych objawów psychotycznych.

Wreszcie autyzm należy odróżnić od hospitalism ( zespół pozbawienie).Pod hospitalism rozumieć zaburzenie, które rozwija się w wyniku zaniedbań i wyraźnym brakiem czynników, które stymulują wzrost. Dzieci te mogą również wpływać na zdolność do kontaktu, lecz przejawia się w różny sposób: częściej w postaci objawów depresyjnych. Czasami nie ma dystansu w zachowaniu, ale nie ma typowych objawów autyzmu dziecięcego.

Trudno jest postawić diagnozę z powodów wymienionych poniżej.

Prowadzone badania autyzmu dziecięcego( i zakresie diagnostyki, leczenia i dynamiki), a także postępu w dziedzinie genetyki człowieka powodują, że coraz bardziej pilne pytanie, można wyjaśnić niektóre z tych czynników, wpływ dziedziczności. Na przykład, od dłuższego czasu toczy się dyskusja na temat tego, czy zaburzenie artystyczny jest dziedziczona jako takich lub tylko niektórych elementów - poznawczych, werbalne lub zaburzeń emocjonalnych.

Argumenty na rzecz natury genetycznej autyzmu w dużym stopniu polegają na rodzinie i podwójne, a od niedawna również na molekularnych badaniach biologicznych [Rutter, 2000].Oznacza uszkodzenie

i zaburzeń funkcji mózgu pojawia się w leczeniu zaburzeń autystycznych potwierdzone przez badanie różnych chorób neurologicznych i zaburzeń.Tak więc istniały teorie na temat "autystycznego niedoboru";Przykładowo wskazuje zaburzenia czynności lewej półkuli mózgowej [Fein i wsp., 1984], łodygi anomalie mózgu, powodując zaburzenia uwagi [Fein Skoff, Mirsky 1981] Nadużywanie i bodźce interpretacja sygnałów czuciowych( modulacji) [Ornitz,1983, 1987], patologia procesów dojrzewania mózgu [Bauman, Kemper, 1985].Wyrażone pewnych specyficznych hipotezę, jak niedorozwój robaka móżdżku [Courchesne i wsp., 1988].Ostatnie obserwacje wskazują na obecność choroby, w zależności od innych, w tym samym czasie dojrzewania systemów mózgowych, które są istotnie związane z pamięcią i zachowań emocjonalnych. Ponadto, osądów, że niedorozwój robaka móżdżku jest związane z zaburzeniami funkcji poznawczych i motorycznych i że, być może, istnieją połączenia z innymi strukturami mózgu odpowiedzialnych za regulację uwagi i zmysłowe wibracje. Analizując czas

wystąpienia choroby, inni badacze odkryli, że 54% dzieci z autyzmem są zaburzenia kory mózgowej, który rozwinął aż do szóstego miesiąca ciąży oraz brak dzieci bez objawów autyzmu .Dane te, wraz z innymi obserwacjami w dziedzinie patologii mózgu u pacjentów autystycznych podkreślają znaczenie czynnika nie tylko dla kształtowania zachowań, ale także do różnicowania mózgu i jego funkcji. Ale w tym samym czasie, te wyniki wskazują na heterogeniczność zaburzeniami funkcji mózgu i złożoność ich integracji w jednej teorii.

Podsumowując powyższe, może niewątpliwie stwierdzić, że uszkodzenie i upośledzenie funkcji mózgu odgrywa dużą rolę w występowaniu zaburzeń artystycznych u dzieci i dorosłych. Jednak wciąż nie ma zgody co do związku między czasem wystąpienia, lokalizacją zmiany a ciężkością zaburzenia.

Najbardziej kontrowersyjne i niejednoznaczne dane z badań biochemicznych. W badaniu różnych procesów metabolicznych stwierdzono zaburzenia jakościowe, które wpływają na szereg hormonów i substancji zaangażowanych w przewodzenie nerwowe( neuroprzekaźniki) [Gillberg, 1990].Dzieci autystycznych stwierdzono nieprawidłowości w poziomów adrenaliny i noradrenaliny i dopaminy( dopaminy - neuroprzekaźnika, który jest prekursorem biochemiczne i norepinefryny epinefryny).Ponadto obserwowano wzrost stężenia niektórych endorfin( substancji podobnych do opiatów wytwarzanych przez przysadkę mózgową w połączeniu ze zmniejszeniem wrażliwości na ból).

Chociaż trudno jest oszacować te niepełnie potwierdzone wyniki. Ale efekt neuroleptyków( psychopharmacopreparations z przeciwpsychotycznego, uspokajające, i hamującego wpływu na sferze psychomotorycznej) we wczesnym dzieciństwie autyzmem prowadzi do wniosku, że wymiana dopaminy w tym zespole jest bardzo ważne.

Liczne dane potwierdzają, że we wczesnym dzieciństwie autyzm występuje uszkodzenie układu serotoninergicznego [Poustka, 1998].Wiele badań wykazało, że około 60% dzieci z autyzmem we wczesnym dzieciństwie ma podwyższony poziom serotoniny neuroprzekaźnika we krwi. Nie jest jeszcze jasne, dlaczego ta anomalia powstaje. Z jednej strony, odnosi się do ewentualnego wzmocnienia syntezy serotoniny takich dzieci, z drugiej - naruszenie załamania serotoniny w procesie rozwoju, który występuje u zdrowych dzieci. Dane dotyczące innych układów nadajnika sprzeczne

„afektywny teoria” Hobson opiera się, z jednej strony, praca Kanner( 1943), az drugiej - na teorii Piagets( 1923).Hobson( 1986a) podziela pogląd Kannera, że ​​autystyczne dzieci mają wrodzone upośledzenie kontaktu emocjonalnego. Taki niedobór z pierwotną aktywnością sugeruje ograniczoną zdolność do postrzegania fizycznych przejawów różnych stanów innych ludzi.

Hobson( 1984) udowodnił, że trudności związane z doświadczeniem lotów autystycznych w rozumieniu innych ludzi nie wynikają z ograniczonej percepcji przestrzeni.

Aby przetestować swoją hipotezę, Hobson( 1986a) testował dzieci autystyczne z prawidłowym rozwojem intelektualnym i dziećmi z opóźnieniem rozwojowym, ale bez objawów autyzmu. Sprawdził ich zdolność wśród tych przedstawionych na rysunku lub w zdjęcie i mają różne wyrażenia( gniew, szczęście, nieszczęście, strach), wybierz te, które pokrywają się z poczuciem przedstawionym w krótkim filmie. Osoba pokazana w filmie wyrażała się na przykład za pomocą gestów lub niewerbalnych okrzyków. Podobne zadanie postawiono przed pacjentami autystycznymi, przedstawiając je obiektami, które nie miały treści emocjonalnej. W tym samym czasie dzieci z autyzmem i dzieci z grupy kontrolnej nie różniły się pod względem wyboru bezosobowych obiektów na odpowiednich nagraniach wideo. Zgodnie z oczekiwaniami mniej prawdopodobne było zidentyfikowanie na taśmie wideo twarzy wyrażających proponowane warianty zmysłów. W grupie autystycznej stwierdzono związek pomiędzy umiejętnością poprawnego opisania uczuć a dojrzałością intelektualną dziecka. Na tej podstawie Hobson stwierdził, że dzieci autystyczne mają trudności z rozpoznawaniem, rozumieniem i łączeniem różnych przejawów odpowiednich emocji( gestów, wykrzykników itp.).To z kolei może pogorszyć ich zdolność do zrozumienia stanu emocjonalnego innych ludzi.

Później w badaniu tych dzieci [Hobson, 1986] Badacze aby sprawdzić, czy dzieci autystycznych rozpoznać, jak gesty , co odzwierciedla uczucia danej osoby, mogą być łączone z pewnymi okrzykami i mimiki. Wyniki potwierdziły wyniki poprzedniego badania [Hobson, 1986a], że dzieci autystyczne rozumiały znaczenie przedstawionego materiału, ale doświadczały trudności w syntezie określonych przejawów uczuć( mimiki, gesty, dźwięki itp.).

Zasadniczo przedstawione wyniki odrzucają opinię o ogólnym naruszeniu percepcji u dzieci autystycznych. W większym stopniu dane te potwierdzają naruszenie metody przetwarzania informacji . Rutter( 1983) uważa również, że dzieci autystyczne nie charakteryzują się niewystarczającą umiejętnością interpretowania bodźców zmysłowych, lecz szczególnym rodzajem leczenia bodźców o znaczeniu emocjonalnym lub społecznym.

Baron-Cohen, Leslie and Frith( 1985, 1986) uważają, że proponowana "teoria afektywna" jest niewystarczająca do wyjaśnienia luki socjalizacyjnej u dzieci autystycznych. Naukowcy ci mówią o obecności deficytów poznawczych w i w różnych eksperymentach dowodzą, że dzieciom autystycznym trudno jest wyobrazić sobie, że inni ludzie mogą mieć różne stany mentalne. Dlatego często błędnie pojmują zachowanie innych, nazywają je nieożywionymi przedmiotami i giną, ponieważ mają trudności z oceną zachowania innych( Gillberg, 1990).

W eksperymencie przeprowadzonym przez Barona-Cohena, Leslie i Frith( 1985) dzieciom pozwolono bawić się lalką i zabawkowym świstakiem. Następnie świstak został ukryty pod nieobecność lalki.80% badanych dzieci autystycznych nie rozumiało, że zaginiona lalka nie mogła wiedzieć, gdzie ukrył się świstak, tj.nie mogli oddzielić swojej wiedzy od wiedzy lalki. I odwrotnie, w porównaniu z ich normalnymi dziećmi, a także dzieci z zespołem Downa prawidłowo zidentyfikowany, że lalka nie mógł wiedzieć o zmianie lokalizacji Świstaka przypominający lalkę, by szukać go w tym samym miejscu.

ten deficyt i zrozumienie stanów psychicznych innych ludzi, ich myśli, przekonań, myśli i pragnie również zauważyć, Dawson i Fernald( 1987), zbadano zdolność osób z autyzmem, aby zobaczyć sytuację z perspektywy innej osoby. Leslie i Frith( 1988) również pomścili, że dzieciom autystycznym trudno jest zrozumieć intencje i pragnienia innych. Ten aspekt choroby dotyczy percepcji społecznej .

umiejętność patrzenia na świat z punktu widzenia innych jest, jeśli chodzi o literaturę „” teorii umysłu „lub” teorii spokoju psychicznego. «Zwykle rozwija dzieci zaczynają tworzyć» teorii umysłu „jest pod koniec pierwszego roku życia.

kontynuować eksperyment opisany powyżej, Baron-Cohen( 1989) zbadał dzieci autystycznych, przed którym ustawione zadanie. - zrozumieć punkt widzenia lalki( myśli o lalce?) w tym eksperymencie zbadano zdolnych dzieci z autyzmem wykonywać bardziej skomplikowane zadanie - zrozumieć stanowisko drugiej osoby przed dziećmi.grałemscena z trzema podmiotami, po którym mieli odpowiedzieć na pytanie: „Co robi jeden z tych ludzi, co myślą inni?” prawidłową odpowiedź na pytanie 90% od normalnych dzieci i 60% dzieci z zespołem Downa w tym samym.podczas gdy żadne dziecko nie autystyczne w stanie wykonać bardziej skomplikowane zadanie, aby sprawdzić „teorii umysłu”.

później okazało się, że werbalny iloraz inteligencji jest koniecznym, ale niewystarczającym warunkiem rozwoju „teorii umysłu”.Eksperymenty nie wyjaśniły, dlaczego ta zdolność nie rozwija się wystarczająco u dzieci autystycznych.

Podsumowując wyniki badań empirycznych przedstawionych tutaj w dziedzinie psychologii poznawczej, możemy zauważyć, że poszczególne kontakty społeczne i interpersonalne dzieci z autyzmem( na przykład brak zrozumienia reakcji innych, lub braku własnych reakcji na różne czynniki zewnętrzne) mogą być związane z określonymi wadami percepcji społecznej. U dzieci z opóźnieniem rozwojowym bez objawów autyzmu lub prawidłowych dzieci, takie cechy nie są obserwowane. Te ostatnie są specyficznymi objawami autyzmu . Teorie "afektywne" i "poznawcze" badają różne aspekty opisywanych zaburzeń percepcji, ale nie są ze sobą sprzeczne.

Należy pamiętać, że opisane powyżej czynniki etiologiczne, które determinują rozwój autyzmu wczesnego dzieciństwa, oddziałują ze sobą.Na przykład czynniki dziedziczne mogą sprawić, że dziecko będzie bardziej podatne na zewnętrzne szkodliwe skutki. Naruszenie rozwoju emocjonalnego i poznawczego może prowadzić do opóźnienia w ogólnym rozwoju, w związku z którym zachowanie pacjentów jest bardziej typowe dla małych dzieci. Podobne, niewłaściwe formy zachowania powodują z kolei reakcje ze środowiska dziecka, które być może nie uwzględniają poziomu jego rozwoju. Konsekwencją zaburzeń strukturalnych i funkcjonalnych mózgu, wykazały najnowsze badania są nieuniknione błędy w zrozumieniu otaczającego pacjenta reakcję, która nie pozwala, aby dziecko w wieku prawidłowo rozwiązać wyzwaniami, a jeszcze bardziej pogłębia istniejące naruszeń.

W badaniach etiologii zaburzenia niestety najczęściej nie towarzyszy rozwój środków terapeutycznych. Często wiele czasu upływa od zrozumienia przyczyn do pojawienia się skutecznych metod leczenia. Ale jeśli pamiętasz lata 20-30-te, to w tym okresie dane na temat możliwej etiologii autyzmu doprowadziły do ​​znaczących zmian, które miały wpływ na terapię.Poniżej wymieniono najważniejsze zmiany, które wystąpiły.

1. Ograniczenie poczucia osobistej winy rodziców i członków rodziny .Rodzice nie są przyczyną autystycznego zachowania dziecka, co potwierdzają najnowsze dane dotyczące wpływu czynników dziedzicznych. Wyniki ostatnich badań wskazują raczej, że wczesny neurologiczny autyzm ma pierwotne zaburzenie neurobiologiczne, które ma jedynie drugorzędny wpływ na relacje dziecko-rodzic [Remschmidt, 1987].
2. Trudno jest zdefiniować jedną jako jedyną przyczynę zaburzeń autystycznych;wszystkie dotychczas uzyskane dane wskazują raczej, że kilka czynników bierze udział w etiologii i patogenezie tego zaburzenia . Oznacza to, że w terapii wystarczające jest zintegrowane podejście, które wymaga współpracy różnych specjalistów.
3. Oczywiste zalety( w porównaniu z działalnością sugerujących swobodny rozwój i permisywności) mają strukturyzowane środki terapeutyczne odpowiednio sformułowane w celach terapeutycznych.
3. Nowoczesne metody terapii nie zapewniają sensacyjnego sukcesu w rozwoju funkcji poznawczych, przede wszystkim inteligencji, ale pozwalają jedynie stymulować zachowania społeczne i komunikację.Całkowite wyeliminowanie zaburzeń poznawczych i emocjonalnych nie może zostać osiągnięte i jest mało prawdopodobne, aby można było tego oczekiwać w najbliższej przyszłości. Ale z tego powodu nie jest konieczne do odmowy leczenia i stać się pesymistą, ale konieczne jest, aby tworzyć autystyczne bardziej realistycznej oceny ich naruszeń, a także ich zdolność do postrzegania i środki terapeutyczne.

Ostatnio specjaliści pokładali specjalne nadzieje w metodzie "wspierania komunikacji".Ta metoda opracowana w Australii i promowana w USA przez Douglasa Biklena i in.[Biklen i inni, 1992], w Niemczech stał się znany dzięki Birger Sellin( 1993).Ostatecznej oceny tej metody nie można jeszcze podać.Opinie o nim są sprzeczne. W wielu badaniach zwraca się uwagę na autorytarną rolę facylitatora, za pomocą którego wdrażana jest ta technika [Smith, Haas, Belcher, 1994].

5. Autyzmowa rehabilitacja jest procesem interakcji , wymagającym adaptacji zarówno przez pacjentów, jak i przez ludzi wokół nich. Jednak podstawą tego procesu wzajemnej - tuż autystyczny być sobą, w odróżnieniu od innych, która jest charakterystyczna dla jego osobowości i powinny być uznawane przez społeczeństwo.

W tej części zamieszczono krótki opis terapii i rehabilitacji we wczesnym dzieciństwie. W Rozdziale 5 czynności terapeutyczne zostaną opisane bardziej szczegółowo i w odniesieniu do do wszystkich zespołów autystycznych .Badania

na leczenie i rehabilitację wczesnego dzieciństwa autyzmem wykazały, że zorientowana behawioralnie, polityka i terapie strukturyzowane są bardziej skuteczne niż metody świadczonych pacjentom zbyt dużo swobody dla ich własnego rozwoju [Schoplera, 1983].Jest to uzasadnione. Jeśli nie kierować dzieci i młodzieży z autyzmem, aby rozwiązać pewne problemy, istnieje niebezpieczeństwo ich całkowitego podporządkowania własnych stereotypowych przyzwyczajeń i coraz trudniej im się nasilać.W każdym przypadku leczenie powinno zależeć od indywidualnego charakteru rozwoju dziecka i być tak zaprojektowane, aby zaangażować się w proces uzdrawiania różnych aspektów osoby, w zależności od charakterystyki chorych, na przykład: tworzenie rozwoju języka, zachowania karmienia, osłabienie zachowań autodestrukcyjnych, zachowania społeczne, rozwój umiejętności życiowych i tolerancjidla innych. Ten celowy proces leczenia musi być zgodny z ogólną koncepcją i musi być całościowy, pomimo stymulacji pewnych aspektów. U dzieci

wiek odgrywa decydującą rolę i zaangażowanie rodziców mikrosotsialnogo środowisku dziecka do terapii, ponieważ rodzice mogą nadal mieścić ważnych działań procesu terapeutycznego, albo przynajmniej kij w środowisku domowym wybranych zasad terapeutycznych.

Chodzi dorastania w przypadkach, w których młodzież mieszka w domu. Głównymi celami leczenia jest wyeliminowanie zachowań i sukcesywne tworzenie postaw pracy, ponieważ w dużej mierze determinuje dalsze możliwości integracji pacjentów i społeczeństwa oraz w celu zapewnienia ich niezależności.

W leczeniu niektórych pacjentów, jako dodatkowy środek dowiedziono metod medycznych na przykład, w leczeniu zaburzeń hiperkinetycznych, nadmierna aktywność ruchową( psychostymulujące), skłonność do zachowania agresywne i impulsywności( neuroleptyki) i wyrażono jako postacie zachowania samoniszczących, jeżeli jest to możliwe, aby wyeliminowaćinne metody. W wielu przypadkach dobre wyniki uzyskano przy użyciu litu.

Jak skuteczne są propagowane w czasie ostatniej terapia zmuszony porodzie, opracowany przez amerykańskiego psychiatrę dzieci Welch( 1984) i opracowany przez małżonków Tinbergen [Tinbergen, Tinbergen, 1984], nie jest jasne. Dzięki tej metodzie, trzymając dziecko wymuszonego kontaktu, a jednocześnie starają się wyeliminować uczucie strachu, pocieszając go. Dziecko jest trzymane, dopóki jego opór nie ustanie i nie odpoczywa. Sposób ten jest podobny do zalewania procedura ( polewanie) który stosuje się w leczeniu lęku u terapii behawioralnej. Opisane obserwacje kliniczne i inne badania wskazują, że w niektórych przypadkach można z powodzeniem zastosować tę metodę.

W ostatnich latach wiele rodzice wiążą swoje nadzieje na metodzie „wspierający komunikację” gdy autystyczne dziecko lub nastolatek chęć pisemnej komunikacji ze specjalnym alfabetem lub na komputerze, zachowując swoją dominującą rękę.Pomimo sensacyjne doniesienia o dobrych wynikach w niektórych przypadkach, skuteczność tej metody nie jest jeszcze naukowo potwierdzone.

Szkoła i terapia zajęciowa lub terapia zajęciowa. Co do nauki, nie były stosowane różne podejścia: szkolenia w małych grupach, klasach specjalnych oraz szkół specjalnych, a także integrację w szkołach i przedszkolach, gdzie dzieci zdrowe uczą się w tym samym czasie. Istnieją różne opinie na temat rozwijania podejścia do uczenia się.Integracja, aktywnie promowany przez teraz, jest ograniczona przez zachowanie dzieci autystycznych i często braku uwagi do pełnego rozwoju innych dzieci, które pod zbyt silnych różnic nie może być zapewniony w grupie. Dzieci autystyczne o najwyższym poziomie rozwoju( „high-funkcjonowanie” -autizm, autyzm lub „high-funkcjonowanie”), w niektórych przypadkach może być wysłany do pracy w przedsiębiorstwie, gotowe je przyjąć.Jednakże takie dzieci często wymagają specjalnego traktowania, jak to prawie zawsze trudne do adaptacji w społeczeństwie lub mieć trudności w pokonywaniu nowych, unprogrammed sytuacje. Autystycznych młodzież o średnim lub niskim poziomem funkcjonowania mogą otrzymać umiejętności zawodowych w korzystnym środowisku zawodowym, na przykład zakłady pracy chronionej.

najważniejszym czynnikiem prognostycznym jest poziom intelektualnego i język rozwój w wieku 5-6 lat. W przypadku dzieci w tym czasie mają stosunkowo dobrze rozwiniętą mowę i odpowiedniego poziomu rozwoju intelektualnego( IQ & gt; 80), można liczyć na stosunkowo korzystnym rokowaniu. Aby ocenić dynamikę ważne, aby wiedzieć, jakie objawy i zaburzenia zachowania dzieci autystycznych w trakcie rozwoju są stale się zmienia. Zostało to już wcześniej wskazane. Jeśli chodzi o Ścisła , badania przeprowadzone dotychczas ustalone następujące: od 1 do 5% pacjentów autystycznych dorosłości praktycznie żadnego odchylenia od 5 do 15% ma graniczną psychopatologię w 16-- 25% zapisanezaburzenia psychiczne, które dobrze reagują na terapię.W 60-75% pacjentów z prognozą długoterminowej jest oceniany jako bardzo niekorzystne i niekorzystne, tjci ludzie ciągle potrzebują pomocy z zewnątrz. Prawie połowa autystycznych nastolatków przebywa w szpitalach przez długi czas. Ich odsetek wzrasta wraz z wiekiem pacjentów. Oczywiście, jest to spowodowane faktem, że starzenie się rodzice są mniej zdolne do utrzymania dorosłych dom z autyzmem. W autystycznych dzieci z dobrych zdolnościach intelektualnych i słownych, uczestniczy grupę dla dzieci o wysokim poziomie funkcjonowania, na dalsze badania, w wielu przypadkach, znaleźli liczne odchylenia w zachowaniu, na przykład, stereotypie ruchowe, niepokój wyrażony przez człowieka zaburzeń komunikacji, ubóstwo, i mowy. W literaturze jest stale omówiono możliwość przejścia wczesnej autyzmu schizofrenii. Ale Kanner( 1943) uważa, że ​​wczesny autyzm powinna być ograniczona, na schizofrenię.Zostało to potwierdzone przez wielu dynamicznych klinicznych badań przeprowadzonych z wielką starannością i przy użyciu jasnych kryteriów diagnostycznych. Badania te nie potwierdziły przejścia autyzmu we wczesnym dzieciństwie na schizofrenię.