Korygowanie zgryzu u dorosłych: metody i cechy
Współczesna ortodoncja to wymagająca nauki część stomatologii, oparta na jasnych koncepcjach dotyczących budowy i rozwoju systemu zębopłytkowego.
Każda interwencja, zmiana istniejącej pozycji zębów i szczęk musi być mocno uzasadniona i ściśle dozowana.
Ząb jest pełnym ciałem ludzkiego ciała. Nie wbija się go w szczękę, jak gwóźdź w ścianie, ale zatrzymuje się za pomocą licznych elastycznych taśm - więzadeł ozębnych. Dlatego też ząb wykonuje kilka drobnych ruchów wielokrotnie podczas procesu żucia. Jednak ze względu na elastyczność przyzębia, za każdym razem powraca do pierwotnej pozycji.
Jeśli nacisk na ząb jest stały, ma trwały wpływ na niektóre części kości. Kość zaczyna się rozpuszczać, a ząb zostaje przesunięty do utworzonej mikroprzestrzeni. Po przeciwnej stronie zęba rozciągają się więzadła ozębne, które stymulują tworzenie tkanki kostnej. Przy nadmiernym ucisku więzadło ozębnej może zapaść się, co prowadzi do przemieszczenia zęba. Przy niewystarczającej sile - szybkość ruchu jest albo za mała albo całkowicie nieobecna.
Istnieją trzy rodzaje ruchu zębów:
Jednak zęby wymagające interwencji ortodontycznej w celu skorygowania okluzji u dorosłych mają istotny wpływ na siebie nawzajem.
Uzębienie można często porównać z regałem, na którym książki układają się nierównomiernie, brzydko - zbyt ciasno lub krzywo. Jednym z powodów jest rozbieżność między długością półki a całkowitą objętością książek.
Istnieje kilka rozwiązań:
Podczas tworzenia tymczasowego zgryzu najważniejsze jest zapobieganie występowaniu patologii. Dlatego konieczne jest wyeliminowanie szkodliwych czynników w czasie, takich jak niepoprawnie zamocowane palce wargi i języka. Ważne jest zwalczanie złych nawyków( ssanie palca, języka, podjadanie ołówka lub innego przedmiotu itp.), Co może prowadzić do wad zgryzu.
Korekcja zgryzu u dorosłych, leczenie w przyszłości najczęściej ma na celu wyeliminowanie odstraszających czynników niekorzystnych i stymulowanie prawidłowego rozwoju. Tak więc, gdy szczęka jest słabo rozwinięta, policzki są usuwane przez konstrukcję ortodontyczną.
Kiedy tworzenie się systemu zębowo-pęcherzykowego jest już całkowicie zakończone, stosowanie różnych płytek staje się bezużyteczne. Wymagany jest większy wpływ, który może zapewnić stosowanie aparatów ortodontycznych.
Prawdopodobnie w ortodoncji gromadzona jest największa różnorodność różnych projektów i adaptacji. Jednak bez względu na ich liczbę, w podstawie leżą te same prastare zasady - prawa dźwigni i znajomość fazy rozwoju układu zębowo-pęcherzykowego.
Każda interwencja, zmiana istniejącej pozycji zębów i szczęk musi być mocno uzasadniona i ściśle dozowana.
Zasada ruchu zębów
Ząb jest pełnym ciałem ludzkiego ciała. Nie wbija się go w szczękę, jak gwóźdź w ścianie, ale zatrzymuje się za pomocą licznych elastycznych taśm - więzadeł ozębnych. Dlatego też ząb wykonuje kilka drobnych ruchów wielokrotnie podczas procesu żucia. Jednak ze względu na elastyczność przyzębia, za każdym razem powraca do pierwotnej pozycji.
Jeśli nacisk na ząb jest stały, ma trwały wpływ na niektóre części kości. Kość zaczyna się rozpuszczać, a ząb zostaje przesunięty do utworzonej mikroprzestrzeni. Po przeciwnej stronie zęba rozciągają się więzadła ozębne, które stymulują tworzenie tkanki kostnej. Przy nadmiernym ucisku więzadło ozębnej może zapaść się, co prowadzi do przemieszczenia zęba. Przy niewystarczającej sile - szybkość ruchu jest albo za mała albo całkowicie nieobecna.
Istnieją trzy rodzaje ruchu zębów:
- 1) Pochylenie. Ząb porusza się wokół punktu znajdującego się w przybliżeniu pośrodku zęba.
- 2) Ruch obudowy. Początkowe i końcowe pozycje zęba są w przybliżeniu równoległe, cały ząb jest równomiernie przemieszczony.
- 3) Rotacja. Ruch odbywa się wokół podłużnej osi zęba.
Zasada wzajemnego połączenia zębów
Jednak zęby wymagające interwencji ortodontycznej w celu skorygowania okluzji u dorosłych mają istotny wpływ na siebie nawzajem.
- 1) Konstrukcja ortodontyczna nie może abstrakcyjnie naciskać na ząb, aby go przesunąć.Zgodnie ze wszystkimi prawami mechaniki, musi powstać "punkt wsparcia", w odniesieniu do którego przeniesienie zostanie przeprowadzone. Dlatego musisz wybrać stabilną grupę zębów, która wytrzyma przeciwciśnienie sprężyny lub sprężystego ciągu.
- 2) Podczas zamykania jamy ustnej przeciwległe zęby wchodzą w kontakt. Ich kopce, usytuowane pod różnymi kątami, są zdolne do odchylania zębów na przeciwnej szczęce lub wręcz blokują wymagany ruch. Dlatego w wielu przypadkach, przed korektą zgryzu u dorosłych, wymagane jest oddzielenie zgryzu, aby uniemożliwić zamknięcie się zębów. Zwykle osiąga się to przez wprowadzenie do projektu ortodontycznego małych elementów plastikowych nakładanych na żujące powierzchnie zębów.
Zmiana długości rzędu zębów
Uzębienie można często porównać z regałem, na którym książki układają się nierównomiernie, brzydko - zbyt ciasno lub krzywo. Jednym z powodów jest rozbieżność między długością półki a całkowitą objętością książek.
Istnieje kilka rozwiązań:
- 1) Rozbudowa półki i schludny układ książek. Jeśli tworzenie się szczęk nie jest jeszcze zakończone, lekarz wykonuje aparat, który stymuluje wzrost tkanki kostnej we właściwym kierunku.
- 2) Usuwanie książek z półki. Niestety, często usuwanie zębów jest najlepszym sposobem na wyrównanie uzębienia. Najczęściej poświęcają swoje czwarte zęby. Nawet jeśli siekacze znajdują się w niewłaściwej pozycji, usuwając je zbyt szkodliwe dla wyglądu pacjenta.
Cechy wieku leczenia ortodontycznego
Podczas tworzenia tymczasowego zgryzu najważniejsze jest zapobieganie występowaniu patologii. Dlatego konieczne jest wyeliminowanie szkodliwych czynników w czasie, takich jak niepoprawnie zamocowane palce wargi i języka. Ważne jest zwalczanie złych nawyków( ssanie palca, języka, podjadanie ołówka lub innego przedmiotu itp.), Co może prowadzić do wad zgryzu.
Korekcja zgryzu u dorosłych, leczenie w przyszłości najczęściej ma na celu wyeliminowanie odstraszających czynników niekorzystnych i stymulowanie prawidłowego rozwoju. Tak więc, gdy szczęka jest słabo rozwinięta, policzki są usuwane przez konstrukcję ortodontyczną.
W kolejnym etapie aktywnego wzrostu szczęki często stosuje się aktywne płytki ortodontyczne z popychającymi śrubami lub sprężynami. Mogą znacznie przyspieszyć wzrost szczęki.
Kiedy tworzenie się systemu zębowo-pęcherzykowego jest już całkowicie zakończone, stosowanie różnych płytek staje się bezużyteczne. Wymagany jest większy wpływ, który może zapewnić stosowanie aparatów ortodontycznych.
Prawdopodobnie w ortodoncji gromadzona jest największa różnorodność różnych projektów i adaptacji. Jednak bez względu na ich liczbę, w podstawie leżą te same prastare zasady - prawa dźwigni i znajomość fazy rozwoju układu zębowo-pęcherzykowego.