Wypełnianie materiałów w stomatologii
Wszystkie materiały uszczelniające o różnym składzie i własności fizyczne, w zależności od ich przeznaczenia. - napełnianie kanałowo, usztywniające konstrukcje ortopedyczne, itp
szczególności grupa składa się z materiałów kompozytowych, przeznaczonych do odtworzenia na integralność twardych tkanek zęba.
Materiały złożone składają się z dwóch głównych komponentów - wypełniacza i lepiszcza. Jako wypełniacz zwykle stosuje się małe granulki ze szkła lub ceramiki.
spoiwo - polimer i monomer, który w interakcji( polimeryzacji) tworzy silne jednorodnej masy, wypełniając całą wolną przestrzeń pomiędzy granulek wypełniacza. Pod względem masy zawartość wypełniacza może wynosić od 75 do 87%.
zależności od rodzaju kompozytach polimeryzacji:
W celu lepszego zamocowania uszczelki twarde tkanki poddawane są specjalnej obróbce chemicznej - trawieniu.Żel zawierający około 35% kwasu fosforowego stosuje się do ścianki komory na 20-30 sekund. W tym czasie dochodzi do płytkiego niszczenia twardych tkanek zęba.Ściany
jamy są szorstkie i porowate, mogą łatwo pochłaniają Płynny - wiązania, który może chemicznie wiązać się z zęba.
ponieważ połączenie jest stosunkowo chemiczny materiałów kompozytowych, jest z kolei połączony na stałe z uszczelnieniem, zapewniając silne zamocowanie go we wnęce.
Charakterystyczną cechą wykorzystania materiałów światłoutwardzalnych jest związane z ich niską przejrzystość.W celu przeprowadzenia pełnej polimeryzacji ważne jest nakładanie materiału w małych porcjach o grubości nieprzekraczającej 3 mm. Należy preferować oświetlenia materiału zębów przez ścianę, która zapewnia orientację polimeryzacji w kierunku występu oporowego i zwiększa wytrzymałość.
Po zakończeniu prac wykończone uzupełnienie należy wypolerować różnymi materiałami o zmniejszonej ścieralności. Ostatnim etapem powinna być dodatkowa ekspozycja na całkowicie wykończone uzupełnienie.
Główne zalety nowoczesnych materiałów kompozytowych:
Poprawiono charakterystykę źródeł promieniowania dla polimeryzacji - pojawiły się ergonomiczne modele LED z pojemnymi i długotrwałymi bateriami. W wielu modelach wbudowane są czujniki, które umożliwiają lekarzowi regularne testowanie urządzenia w celu określenia mocy strumienia świetlnego.
szczególności grupa składa się z materiałów kompozytowych, przeznaczonych do odtworzenia na integralność twardych tkanek zęba.
Materiały złożone składają się z dwóch głównych komponentów - wypełniacza i lepiszcza. Jako wypełniacz zwykle stosuje się małe granulki ze szkła lub ceramiki.
spoiwo - polimer i monomer, który w interakcji( polimeryzacji) tworzy silne jednorodnej masy, wypełniając całą wolną przestrzeń pomiędzy granulek wypełniacza. Pod względem masy zawartość wypełniacza może wynosić od 75 do 87%.
zależności od rodzaju kompozytach polimeryzacji:
- utwardzania światłem
-
- typu utwardzanie chemiczne „pasty pasty»
- typu „proszku i cieczy»
- 1) Makronapolnennye. Mają wysoką odporność na ścieranie, ale z czasem szybko farbują i ściemniają.Najlepiej nadają się do naprawy ubytków na mniej widocznych obszarach zębów żujących.
- 2) Microfilled. Drobno rozproszony wypełniacz zapewnia wysoki estetykę, jednak osiąga się to kosztem odporności na ścieranie. Preferowane są takie materiały z uzupełnieniami kosmetycznymi na przednich zębach.
- 3) Hybrydowe materiały, których wypełniacz jest jednorodną mieszaniną dużych i małych cząstek.
- 1) nieprzezroczysty. Mają minimalną przezroczystość i pozwalają symulować nieprzejrzystą zębinę.
- 2) Emalia. Ta grupa jest najbardziej zróżnicowana pod względem koloru i jest zaprojektowana do wykonywania głównej części uzupełnienia.
- 3) Przezroczysty. Położone w powierzchniowej warstwie uzupełnienia, naśladują naturalną przezroczystość szkliwa zęba. Przez
- 1) Materiały o dużej gęstości o większej wytrzymałości i hydrofobowość.Są one używane do wykonywania głównej części pieczęci.
- 2) Płynny, o zwiększonej plastyczności i łatwo przylegający do zwilżonej zębiny. Są one stosowane w niewielkiej ilości, aby nanieść pierwsze warstwy bezpośrednio na tkankę zęba, zapewniając pewny chwyt.
W celu lepszego zamocowania uszczelki twarde tkanki poddawane są specjalnej obróbce chemicznej - trawieniu.Żel zawierający około 35% kwasu fosforowego stosuje się do ścianki komory na 20-30 sekund. W tym czasie dochodzi do płytkiego niszczenia twardych tkanek zęba.Ściany
jamy są szorstkie i porowate, mogą łatwo pochłaniają Płynny - wiązania, który może chemicznie wiązać się z zęba.
ponieważ połączenie jest stosunkowo chemiczny materiałów kompozytowych, jest z kolei połączony na stałe z uszczelnieniem, zapewniając silne zamocowanie go we wnęce.
Charakterystyczną cechą wykorzystania materiałów światłoutwardzalnych jest związane z ich niską przejrzystość.W celu przeprowadzenia pełnej polimeryzacji ważne jest nakładanie materiału w małych porcjach o grubości nieprzekraczającej 3 mm. Należy preferować oświetlenia materiału zębów przez ścianę, która zapewnia orientację polimeryzacji w kierunku występu oporowego i zwiększa wytrzymałość.
Po zakończeniu prac wykończone uzupełnienie należy wypolerować różnymi materiałami o zmniejszonej ścieralności. Ostatnim etapem powinna być dodatkowa ekspozycja na całkowicie wykończone uzupełnienie.
Główne zalety nowoczesnych materiałów kompozytowych:
- 1) Niska toksyczność.Stężenie pozostałego monomeru, które nie weszło w proces polimeryzacji, jest bardzo niskie.
- 2) Niewielki skurcz polimeryzacyjny. Podczas polimeryzacji nieuniknione jest zmniejszenie objętości materiału z powodu zmniejszenia przestrzeni pomiędzy łączącymi się cząsteczkami.Światłoutwardzalne materiały kurczą się od 1,7 do 4,5%.
- 3) Wysoka wytrzymałość.
- 4) Dobra polerowalność.
- 5) Ciągła trwałość koloru itp.
Poprawiono charakterystykę źródeł promieniowania dla polimeryzacji - pojawiły się ergonomiczne modele LED z pojemnymi i długotrwałymi bateriami. W wielu modelach wbudowane są czujniki, które umożliwiają lekarzowi regularne testowanie urządzenia w celu określenia mocy strumienia świetlnego.