Jak rozpoznać objawy cukrzycy typu 1 i dokonać właściwego leczenia
Jedną z najczęstszych chorób endokrynologicznych jest cukrzyca. Dzieli się na dwa typy według klasyfikacji WHO.Są to typy zależne od insuliny i insuliny. A jeśli dla drugiego typu jako przyczyny prowokacji należy przyznać nieprzestrzeganie diety, to pierwszy typ cukrzycy rozwija się z innych przyczyn związanych z naruszeniem przyrostowej funkcji trzustki.
Czynniki etiologiczne, patogeneza
Główną przyczyną powodującą cukrzycę typu 1 jest bezwzględny niedobór insuliny. Jest to stan ciała, w którym wysepki Langerhansa nie wytwarzają wystarczającej ilości insuliny do wykorzystania glukozy lub w ogóle jej nie wydzielają.Z tego powodu rozwija się hipoglikemia, która charakteryzuje się ogólnymi objawami cukrzycy typu 1.W aspekcie etiologicznym, zakłócenie funkcji wydzielniczej wysepek trzustki może wystąpić z następujących powodów.
- Ostre zapalenie trzustki i martwica trzustki.
- Trzustka resekcja.
- Autoimmunologiczne uszkodzenie wysepek gruczołu.
- Choroby onkologiczne trzustki.
Przyczyny te są podstawowe, a zatem etiologia cukrzycy typu 1 jest dość prosta, jeśli nie podejmiesz procesów immunologicznych, które występują w autoimmunologicznej postaci choroby. We wszystkich tych przypadkach obserwuje się całkowite zaprzestanie syntezy insuliny lub częściową redukcję insuliny.
Patogenetyczny system cukrzycowy
Wszystkie powyższe przyczyny powodują łańcuch patogenetycznych zmian w organizmie. Z powodu braku insuliny występuje wzrost stężenia glukozy we krwi, ponieważ jego wykorzystanie nie występuje. Jedyną tkanką, która może wchłonąć glukozę bez insuliny, jest tkanka mózgowa. Dlatego też, przy każdym typie cukrzycy, nie ma ośrodkowych zaburzeń neurologicznych, z wyjątkiem śpiączki, która jest konsekwencją szeregu zaburzeń metabolicznych.
- Początek działania czynników uszkadzających wysepki trzustki( występuje bez określonych objawów).
- Wszystkie przyczyny cukrzycy Typ 1 powoduje niedobór insuliny.
- Zwiększony poziom glukozy we krwi.
- Reorganizacja szlaków metabolicznych wykorzystywania tłuszczów i białek, przewaga katabolizmu.
- Zaburzenia ogólnoustrojowe z powodu kwasicy ketonowej, czasami objawia się śpiączka ketonowa.
- Szybka i silna utrata wagi, pomimo zadowalającej diety.
- Etapem leczenia cukrzycy preparatami monoinsulin, w wyniku nieregularnego przyjmowania, jest śpiączka hipoglikemiczna.
- Rozwój naczyniowych i obwodowych zaburzeń neurologicznych( mikroangiopatia, makroangiopatia, neuropatia).
Objawy choroby
Główne objawy cukrzycy typu 1 wynikają ze zmian poziomu stężenia glukozy we krwi, a także z utraty wagi, a czasem z wyczerpania. Ogólnie rzecz biorąc objawy cukrzycy typu 1 są charakterystyczne dla ludzi młodych. W przypadku osób starszych najczęstszą cukrzycą typu 2 jest względny niedobór insuliny.
Wszystkie główne objawy cukrzycy typu 1 zaczynają pojawiać się po wzroście poziomu glukozy( punkt 3 w powyższym schemacie patogenetycznym).Na tym etapie występuje suchość w ustach, wywołana wzrostem ciśnienia osmotycznego krwi. Z tego powodu, również silne pragnienie, osoba może wypić około 4-6 litrów płynu dziennie, przydzielając 2-4 litrów. Na tle hiperglikemii występuje silne zmęczenie i osłabienie, którym nie towarzyszy senność.Osoba jest skłonna angażować się w pracę umysłową zamiast fizyczną, ponieważ mózg absorbuje glukozę bez udziału insuliny.
Ludzkie tkanki na tym etapie odczuwają głód energii, który wyzwala procesy rozszczepiania tłuszczów i białek. Prowadzi to do powstawania dużej liczby kwaśnych produktów przemiany materii, w tym ciał ketonowych. Z tego powodu istnieje ryzyko rozwinięcia się śpiączki ketonowej lub hiperosmolarnej, z ust zapachu acetonu. Jeśli dana osoba straci przytomność w tym przypadku, pierwsza pomoc powinna obejmować dożylne wstrzyknięcie roztworu glukozy.
Warto zauważyć, że patogeneza cukrzycy typu 1 wywołuje późne objawy. Są one związane z licznymi uszkodzeniami nerek, naczyń kończyn, nerwów obwodowych.Ściana naczyniowa w cukrzycy jest znacznie gęstsza i dlatego nie może rozszerzać się wraz z funkcjonalną aktywnością współczulnego układu nerwowego. W wyniku tego powstaje niedokrwienie kończyn, nerek, serca i innych narządów. W tym przypadku, w przeciwieństwie do miażdżycy, angiopatia cukrzycowa dotyka zarówno dużych, jak i małych naczyń.
Głównymi objawami są wzrost ciśnienia krwi spowodowany zaburzeniami w łożysku naczyniowym, a także z powodu uszkodzenia nerek. W kończynach jest uczucie chłodu, możliwy jest rozwój parestezji. Wszystko to powoduje zaburzenia neurologiczne i naczyniowe, które następnie prowadzą do rozwoju powikłań: owrzodzeń troficznych na powierzchni skóry. Ponadto rany na nogach będą goić się bardzo długo, co wskazuje na znaczące naruszenia procesów metabolicznych i regeneracyjnych. Ten stan nazywa się "stopą cukrzycową".
Niestety, przyczyny cukrzycy są trudne do uniknięcia, biorąc pod uwagę, że są one związane z zaburzeniami układu odpornościowego, z dziedzicznością lub alkoholizmem. Dlatego sama choroba jest trudna do uniknięcia, pomimo wielu środków Ministerstwa Zdrowia i WHO.