Jak znaleźć wspólny język z nastolatkiem - znajdź wspólny język z nastolatkiem

Dziecko to zawsze szczęście. Począwszy od pieluszek, a kończąc na wyborze pracy, matki opiekują się nimi, dają z siebie wszystko, starają się chronić.Ale czasami zdarzają się chwile, kiedy nieporozumienia pojawiają się między dziećmi a rodzicami. Szczególnie często zdarza się, gdy twoje dziecko staje się dorosłym lub piękną dziewczyną.Tak więc pojawiają się problemy z osiągnięciem dojrzewania.

Co na okres

Na początek przyjrzyjmy się, jaka to koncepcja, okres dojrzewania. Rozpoczyna się w wieku 12 lat i trwa do około 18 lat. Czasami ten okres jest dłuższy i dłuższy, jeśli dziecko mieszka z tobą.Ale teraz nie o to chodzi. W okresie dojrzewania nastolatkowie mają podłoże hormonalne, co oznacza, że ​​pojawiają się drażliwość, agresywność i niezależność, i powstaje zupełnie inna wizja świata.

Wyszukiwanie wspólnego języka u nastolatka

Ważne jest, abyś miał specjalne wsparcie w tym trudnym czasie. Aby to zrobić, musisz znaleźć wspólny język z nim. Aby uprościć Twoje zadanie, oto krótki plan działania na najbliższą przyszłość:

Talk .Stałe skandale, kłótnie, niedopasowanie interesów - oto, co napotykają rodzice nastolatka.

Jaki jest problem z : Często dzieci nie mówią tego, co naprawdę myślą.Próbują klikać najbardziej bolesne tematy, ale nie robią tego celowo. Rzecz w tym, że uważają się za samotnych i nieszczęśliwych i starają się, aby inni je lubili.
Co robić: Musisz zawsze być cierpliwy. Nie podnoś głosu i nie odpowiadaj na ataki - to tylko pogorszy sytuację.Zawsze reaguj czule, bez agresji. Czasami lepiej po prostu milczeć, a wtedy wszystko wróci do kręgów soi.

Wspólne interesy .W wieku 15 lat zaczyna się formować osobowość dorosła, niezależna, co nie wymaga silnej kurateli. A potem są spory.

Jaki jest problem z : Z jakiegoś powodu, matki myślą, że nigdy nie znajdą wspólnych zainteresowań z dziećmi, ponieważ są "z różnych pokoleń".W rzeczywistości nawet nie próbują.Powiedzmy, preferencje muzyczne. Główna zasada: nigdy nie krytykuj pozycji swojego dziecka. Podobnie jak on ciężki rock czy punk - niech słucha. Wręcz przeciwnie, okazuj zainteresowanie. Idealny - zdobądź bilety na koncert rockowy - to przybliży Cię bardziej niż kiedykolwiek wcześniej.

Co zrobić : W poprzednim przykładzie muzycznym postępuj tak samo z innymi zainteresowaniami. Spacerując z nastolatkiem na ulicy, idąc do kawiarni i odwiedzając kino, nigdy nie bierz go, jak siebie samego, i nie narzucaj sobie własnych upodobań.Będzie lepiej, jeśli wszystko będzie odwrotnie. Nie lubisz bojowników, a twój syn jest na nich zwariowany? Uważaj na swoją figurkę, ale twoja córka woli smażone ziemniaki? Pozostaw całą swoją "dorosłość" za sobą i baw się razem tak, jak robiłeś to w dzieciństwie. Z jednej porcji pieczeni nic nie będzie, ale nastolatek zrozumie - jesteś po jego stronie.

Problem psychologiczny .Nadmierne emocje nastolatka - to główny problem w relacjach między nastolatkiem a rodzicami.

W czym problem: Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak trudno być nastolatkiem we współczesnym świecie. Problemy w szkołach, zazdrość kolegom z klasy, trudna sytuacja gospodarcza i polityczna w kraju. Tak samo jak w życiu, tylko trening można zastąpić pracą.Powiedz mi, nie? Więc w czym problem?

Co robić : Nigdy nie próbowałaś rozmawiać z dzieckiem. Jak często ich przytulasz, mówisz, że kochasz, że je doceniasz? I niech mówią, że nie potrzebują wsparcia, w rzeczywistości potrzebują go jak nigdy dotąd. Ze łzami płynie cała gorycz. Rozmawiaj na tematy ekscytujące Ciebie i dzieci. Pamiętaj, jak żyłeś w tym wieku.

Kilka wskazówek dla

• Nie mieszaj się w prywatne życie nastolatka, nie dzwoń do jego przyjaciół, nie pytaj o jego miłość.Kiedy nadejdzie czas, opowie ci wszystko.
• Nie ograniczaj niczego kategorycznie. Kiedy raz wprowadzisz ścisły zakaz, natychmiast chce go złamać.
• Posłuchaj opinii swojego dziecka. Na przykład kup mu ubrania, które chce, a nie które lubisz. W końcu jest to jego styl i nie musisz w niego chodzić, ale do niego.

Z osobistych doświadczeń : spróbuj zrozumieć swoje dziecko i zaakceptuj go takim, jakim jest. Na przykład jestem wegetarianinem. Jakoś się obudziłem i uświadomiłem sobie, że nie mogę już jeść mięsa. Ale moja matka, to nie zaakceptowało i nadal nie akceptuje. Myślą, jeśli nie jestem w porządku z głową i muszę doprowadzić do psychiatry. W rezultacie zamiast wsparcia otrzymałem ból i rozczarowanie. Czy warto? Po co wpływać na wybór ich dorosłego już dziecka, które kształtuje tylko pozycje życiowe? Pomyśl o tym i nie popełniaj takich błędów.