Wychowanie fizyczne w cukrzycy
Wszyscy pacjenci z cukrzycą są zainteresowani pytaniem : czy mogę uprawiać sport z tą chorobą i jakie obciążenia fizyczne są dozwolone?
Odpowiedź tutaj może być tylko jedna: tak!
Dlaczego wysiłek fizyczny jest przydatny dla osób chorych na cukrzycę?Po pierwsze, praca mięśniowa spala część glukozy, a po drugie zwiększa wrażliwość tkanek organizmu na insulinę.Amerykańscy naukowcy odkryli, że ludzie, którzy energicznie angażują się w ładowanie przynajmniej raz w tygodniu, ryzyko zachorowania na cukrzycę zmniejsza się o 37%.Podobne wnioski poczynili szwedzcy lekarze. U osób z upośledzonym wychwytem glukozy, ze specjalną dietą i programem ćwiczeń, szanse na zmianę tych zaburzeń na jawną cukrzycę zmniejszają się o dwie trzecie. Jeśli pacjent z cukrzycą wie, jak kontrolować poziom cukru we krwi, może zaangażować się w każdy rodzaj sportu, oczywiście, z zachowaniem niezbędnych środków ostrożności. W szczególności, przy wykonywaniu pracy wymagającej wysiłku fizycznego, może być konieczne przyjmowanie 10-15 g węglowodanów co pół godziny. Jednak przepis ten dotyczy wyłącznie sportowców wysokiej klasy, którzy podlegają ścisłej indywidualnej kontroli. Zwykle chorzy na cukrzycę muszą podejść do sportu bardziej ostrożny przy ekstremalnych obciążeniach, aby wziąć udział w konkursie, ponieważ nie zawsze pomoc medyczna może być dostarczone w odpowiednim czasie.
W konwencjonalnym domu przez zwiększenie aktywności fizycznej konieczne jest albo zmniejszyć dawkę leków przeciwcukrzycowych, lub ponadto „podest” węglowodany uniknąć drastyczne zmniejszenie poziomu glukozy we krwi. Można stwierdzić z całą pewnością, że aktywność fizyczna jest jednym z ważnych składników w leczeniu cukrzycy. Ale, oczywiście, sam nie rozwiązuje problemu. Tylko w połączeniu z dietą, preparatami hipoglikemizującymi i normalizacją masy ciała można osiągnąć sukces.
Większość lekarze mówią, że umiarkowana aktywność fizyczna jest wymagane u pacjentów z cukrzycą typu II, cukrzyca, nawet większą niż leki, ponieważ pracujące mięśnie zwiększa wychwyt glukozy i przyczynić się do zmniejszenia poziomu cukru we krwi. Poziom aktywności fizycznej zależy od ogólnego stanu zdrowia, stanu układu sercowo-naczyniowego, ciśnienia krwi, chorób współistniejących. Musisz zacząć od małych - spacerów na świeżym powietrzu, łatwego joggingu, gier sportowych. W każdym razie obciążenie fizyczne powinno być lekarstwem i przyjemnością, a nie ciężkim obowiązkiem.
Jak już wcześniej powiedziano, wiele czynników wpływa na wzrost i spadek poziomu cukru we krwi. Nieprawidłowo przepisane dawki insuliny, hipodynamia, przyrost masy ciała - wszystko to prowadzi do zwiększenia stężenia cukru we krwi. W życiu często występują sytuacje, w których poziom cukru we krwi może gwałtownie wzrosnąć lub spaść, a pacjent nie zawsze ma czas, aby odpowiednio zareagować na to wydarzenie. Ale z dobrą rezerwą, mając "margines bezpieczeństwa", organizm radzi sobie ze zmianami poziomu cukru. Najbardziej fizjologicznym sposobem utrzymania zdrowia i stworzenia rezerwy "marginesu bezpieczeństwa" dla ciała są ćwiczenia. Jest to jeden z głównych składników stylu życia osoby chorej na cukrzycę.Ostatnie badania przeprowadzone przez amerykańskich naukowców pokazują, że pacjenci z cukrzycą, którzy regularnie ćwiczą, mają bardziej sprzyjające rokowanie dla rozwoju powikłań.Jeśli komplikacje są już obecne, to dzięki regularnym sportom rozwijają się znacznie wolniej.
Przez tysiąclecia ruch i aktywność fizyczna stanowiły integralną część ludzkiego życia. Aby nie zginąć, człowiek pracował całe życie, spędzał prawie cały czas w ruchu.
Współczesny sposób życia przyniósł jej negatywne owoce. Im większy komfort w otaczającym świecie, tym mniej naturalna aktywność fizyczna. Jest to sprzeczne z ludzką naturą.Zmniejszenie intensywności naturalnej aktywności fizycznej doprowadził do powstania tak zwanych „chorób cywilizacyjnych”, które obejmują: dusznica bolesna, choroba wrzodowa, miażdżyca, otyłość, itpW jednym rzędzie z tymi chorobami jest cukrzyca. Numer
pacjentów z cukrzycą jest najbardziej rozwinięty w krajach uprzemysłowionych, istnieje bezpośredni związek między występowaniem cukrzycy i zmniejszoną aktywność fizyczną.Japońscy naukowcy doszli do wniosku, że wśród osób z samochodem częstość występowania cukrzycy typu 2 jest wyższa niż u osób, które chodzą.
Obciążenie fizyczne ma korzystny wpływ na wszystkie rodzaje wymiany. Ponieważ ludzkie mięśnie zbudowane są głównie z białek, przez obciążenie mięśni poprawiamy metabolizm białek, a białko jest podstawą życia. Przy regularnym wysiłku fizycznym rozszczepia się tłuszcze, zmniejsza się masa ciała, a tłuszczowa kompozycja krwi poprawia się.Jednocześnie eliminowane są warunki wstępne rozwoju miażdżycy i innych chorób naczyniowych.
Ogromny wpływ wywiera obciążenie fizyczne i metabolizm węglowodanów. Przy intensywnej aktywności fizycznej zwiększa się wrażliwość receptorów insuliny na insulinę, co prowadzi do obniżenia poziomu cukru we krwi i zmniejszenia dawek insuliny. Mechanizm ten działa nie tylko podczas wysiłku fizycznego jako takiego, ale jest również ustalany podczas regularnego treningu fizycznego i sportu.
Z czasem cały wysiłek fizyczny można podzielić na krótkoterminowy i długoterminowy. Krótkoterminowe z kolei mogą być planowane i nieplanowane. Jeśli wykonałeś jeden nieplanowany bieg, na przykład, po złapaniu autobusu, przeniesieniu ciężarów, musisz zjeść jedną szybko asymilowaną jednostkę zbożową, aby zapobiec hipoglikemii.
W przypadku długotrwałej aktywności fizycznej( pielenie ogrodu, prace budowlane) należy zmniejszyć dawkę insuliny krótko- i długiej o 20-50%.Ale jeśli jednocześnie występuje hipoglikemia, należy zrekompensować spożycie łatwo przyswajalnych węglowodanów( słodki sok).Przy zbyt dużej aktywności fizycznej i nadmiernych poziomach insuliny we krwi, wątroba nie ma czasu na wrzucenie do krwi wystarczającej ilości węglowodanów - rozwija się hipoglikemia.
Jednak stres fizyczny nie zawsze prowadzi do obniżenia poziomu cukru we krwi. Czasami zdarza się, że na tle intensywnej aktywności fizycznej poziom cukru we krwi gwałtownie wzrasta. Każdy pacjent powinien zdecydowanie pamiętać i przestrzegać jednej zasady - nigdy nie rozpoczynać aktywności fizycznej od cukru we krwi powyżej 15 mmol / l. Obniż poziom cukru we krwi za pomocą insuliny i dopiero wtedy rozpocznij planowaną pracę fizyczną.
Dla dziecka z cukrzycą bardzo ważne jest stworzenie odpowiedniego schematu.Ćwiczenia mogą promować dobre wchłanianie cukru i obniżać jego poziom we krwi, co pozwala zmniejszyć dawkę insuliny.
Jednak wszystkie działania mające na celu zwiększenie wysiłku fizycznego( w tym ćwiczenia), konieczna jest koordynacja z lekarzem. Faktem jest, że u dzieci otrzymujących insulinę poziom cukru we krwi jest niestabilny. Może gwałtownie wzrosnąć i gwałtownie spaść, a wraz z gwałtownym spadkiem powstaje poważny stan - hipoglikemia. Nie możesz planować aktywności fizycznej w tych godzinach, gdy poziom cukru jest niższy - zwykle od 12 do 14-15 godzin dziennie. Odwrotnie, gimnastyka i inne sporty są przydatne w tych godzinach, kiedy dziecko z reguły ma wysoki poziom cukru we krwi lub w moczu, czyli po 16-17 godzinach.
Od wychowania fizycznego w szkole, od wszelkiego rodzaju konkursów, dziecko musi zostać zwolnione, ponieważ nauczyciel zajmujący się dużymi grupami dzieci nie będzie w stanie kontrolować swojego stanu. Konieczne jest stałe monitorowanie, ponieważ z wysokim wysiłkiem fizycznym może rozwinąć się hipoglikemia. Z tego samego powodu dzieci, zwłaszcza w wieku przedszkolnym, które nie są jeszcze w stanie prawidłowo ocenić ich stanu, nie pozwalają na dalekie podróże turystyczne, dalekie huśtawki.
Dziecko chore na cukrzycę powinno rozumieć, do czego może doprowadzić naruszenie diety i reżimu. A jednocześnie postaraj się zrobić wszystko, aby nie "przejść do choroby" - nie czuł się uszkodzony, nie stał się podejrzany.