Owoce cytrusowe( owoce cytrusowe).

Kultury cytrusowe to grupa roślin z rodzaju cytrusowych z rodziny rutaceae( Rutaceae).Uprawiane te rośliny od dawna produkują owoce, które są również nazywane cytrusami. Kultury cytrusowe doskonale krzyżują się, więc istnieje wiele interesujących form hybrydowych. Globalna owoców uprawy tych drzew rośnie około 30 gatunków: . pomarańcza, grejpfrut, mandarynka, cytryna, klemantin, kumkwat, bergamotka, cytryna, limonka, itd. Rośliny te zajmują duże obszary na różnych kontynentach iw różnych krajach: USA, Chin( południowej i środkowejregiony), Japonii, Indii, Pakistanu, Australii, krajów śródziemnomorskich.

Cytaty związane z cytrusami i mitami różnych narodów.Łącznie z tymi, w których klimacie nie mogliby się rozwijać.

Według starożytnego greckiego mitu, złote jabłka wyrosły w ogrodzie Hesperydów. W tym zamorskim ogrodzie został wysłany Herkules, aby dokonać jedenastego wyczynu - aby je zabrać.Po długich przygodach w końcu znajduje się w tajemniczym ogrodzie. The Hesperides - w mitologii greckiej córka Nocy, nimfa, opiekun złotych jabłek.Żyli na zachodnim skraju ziemi wokół brzegów rzeki i oceanu jest strzeżony jabłek wiecznej młodości, którą małżonek najwyższego boga Zeusa - Hera - odbierane jako prezent ślubny od Gai w dniu ślubu z Zeusem. Apoloniusz z Rodos w swojej kompozycji "Argonawtika" opowiada o przybyciu Jazona do Ogrodu Hesperydów. Argonauci zobaczyli tam śmiertelnie przestraszone nimfy - tu właśnie przybył Herkules, zabijając strażnika jabłek smoka Ladona. Po obejrzeniu nowo przybyłych, Hesperyd przerażeniem rozsypał się w pył, ale nadal posłuchał prośby Argonautów i przekształcony pięknych drzew, a następnie pojawił się w swojej zwykłej postaci.

Według innej legendy, król egipski Bushi Reed planował porwać piękną Hesperyd i nakazał piratów do przeprowadzenia tego planu. Rabusie zaatakowali Hesperydów w ich ogrodzie;dziewczyny uratowały Herkulesa, zabijając porywaczy. W podzięce Hesperydy podarowały bohaterowi złote owoce.

Wiele rosyjskich bajek wspomina również o "złotych jabłkach".Najprawdopodobniej ich prototypem były pomarańcze, mandarynki, cytryny i inne owoce cytrusowe.

Nawet w skandynawskich legend mówi o „złote jabłka nieśmiertelności”: ktoś się z nimi próby, zostanie oszczędzony w życiu od najgorszego - choroby i starości.

Niektóre niemieckie baśnie opowiadają także o "drzewie życia" z cudownymi uzdrawiającymi owocami.

Na obszarach, na których rosną drzewa pomarańczowe, od najwcześniejszych czasów uznawano je za rośliny sprzyjające płodności. Puszyste kwiaty i złote owoce używane do privorotov, a także w różnych odmianach wróżbiarskich, mające na celu promowanie narodzin dzieci. Pogłoski o ich magicznych właściwościach zakorzeniły się i rozkwitły w wierzeniach europejskich. Pomarańczowy kwiat, lub kwiat pomarańczy, jest najpopularniejszym kwiatem w sukni ślubnej panny młodej oraz w dekoracji pomieszczeń weselnych. Stopniowo wyrzucił bardziej tradycyjny mirt i rozmaryn. Poza faktem, że pomarańczowy kwiat symbolizuje czystość i dziewictwo, obecność tych kwiatów w wieniec panny młodej wymaga, że ​​małżeństwo nie było bezdzietne.

Pomarańczowy liść w europejskich astrologicznych książkach referencyjnych symbolizuje wielkoduszność.

W starożytnych Chinach praktykowali oni metodę magicznego "ogrzewania" w domu, mając na celu ustanowienie władzy nad nią.Składał się z: skórek dziewięciu cytryn lub pomarańczy namoczonych w kotle z wodą.Powstałą cytrusową wodę rozpylono na całej podłodze, a dywany nawodniono z pistoletu natryskowego. W ten sposób dom został oczyszczony z negatywnej energii i chroniony przed złymi duchami.

cytrusowe w ogrodach i parkach

Wiele dzikich przodków obecnych upraw cytrusów, nie ujrzy nigdy nie będzie - w naturze, są one już tam nie ma. Wielowiekowa hybrydyzacja

doprowadziła do ich całkowitego wyparcia przez formy ogrodowe. Długa i skomplikowana droga przeszła pierwotne hybrydy, a ogrodnicy w południowych Chinach i Indiach nie są wychowywane legendarne owoce dostarczonej w rejonie Morza Śródziemnego jest prawie w jego obecnej formie. Jednak Europejczycy wykonane i jest stosowana do dziś wiele wysiłku w celu poprawy jakości cennych owoców cytrusowych.

Pierwszy literackie odniesienie do jednego z cytrusów - Citron - stwierdzono w starożytnego greckiego historyka Theophrastus. Około 300 p.n.e.e. Pisał, że słodki owoc cytryny całkowicie zjedzone, ale tylko używane do kontrolowania ćmy: pachnące kawałki są umieszczone w fałdach ubrania.

Kilka dziesięcioleci po cytrynie, dzięki arabskim zdobywcom, dotarłem do regionu Morza Śródziemnego i znalazłem tam moją drugą ojczyznę kwaśną pomarańczę.Do tego czasu kultura południowej pomarańczy była znana w Azji Mniejszej i Azji Środkowej. Arabowie jako pierwsi opisali lecznicze właściwości tego cytrusu. Znany arabski lekarz Avicenna w swoich przepisach zalecał sok z kwaśnej pomarańczy. Cytryna( "li-mung") jest wymieniona w starożytnych chińskich kronikach, chociaż rdzenni naukowcy uważają, że jest to Indie. Dopiero na początku XV wieku w Europie był jeden z najlepszych przedstawicieli cytrusowo - słodkiej pomarańczy. A w swojej ojczyźnie, w Chinach, był znany już na początku naszej ery.

Rzymianie używali wody z kwiatów pomarańczy do leczenia kaca i niestrawności żołądka.

Istnieją jednak dowody na to, że w starożytnym Rzymie owoce pomarańczy były już znane i cenione. Wiszące na drzewach pomarańczowe owoce miały fantazyjne kształty - kostki, wazony, zwierzęta. Wszystko to odbywało się za pomocą form glinianych i gipsowych, w które zostały umieszczone rosnące owoce.

Znacznie później francuscy ogrodnicy renesansu przypomnieli sobie tę tradycję i nieco ją zmienili: kandyzowane pomarańcze na drzewie, tak że wysokiej rangi szlachcice mogły jeść gotowe kandyzowane owoce bezpośrednio z gałęzi.

Vasco da Gama, po powrocie do Europy z odległych wędrówek za oceanem, z radością opowiadał o niesamowitych owocach, z którymi był traktowany we wschodnich portach Afryki.

Kolorowy wygląd i wspaniały smak nowych owoców cytrusowych - pomarańczy spowodował ich szybkie rozprzestrzenienie się w Europie. Dla tych delikatnych "chińskich jabłek", które nie niosą mrozu, zbudowano specjalne pokoje. Schrony te nazywane były "szklarniami" - od francuskiej nazwy pomarańczy - "pomarańczowej".

W Rosji kultura cytrusowa jest znana od ponad 250 lat. W drugiej połowie XVII wieku po raz pierwszy z Holandii do Moskwy dostarczono partię cytryn i pomarańczy. Pod koniec XVIII wieku w majątkach rosyjskich właścicieli ziemskich, moda na uprawę drzew cytrusowych jako roślin ozdobnych szybko się rozprzestrzeniła. Wielbiciele

zaczęli podziwiać modną ciekawość.Nikt nie był zaskoczony, gdy w 1714 roku Mieńszikow wybudował pałac pod Petersburgiem z dołączonymi do niego dużymi szklarniami. W szklarniach tych dojrzałych zagranicznych owoców - pomarańczy, a na posiadłości nadano nazwę Oranienbaum( w języku niemieckim - "pomarańczowe drzewo").Nieco później Catherine II kazała nazwać ten pałac wraz z wioską "Oranienbaum" i poświęciła mu herb: pomarańczowe pomarańczowe drzewo na srebrnym tle.

Oczywiście, owoce cytrusowe były w tamtych czasach drogie i były uprawiane tylko w szklarniach dygnitarzy. Ale egzotyczne owoce były tak atrakcyjne, że stopniowo zaczęły się rozprzestrzeniać w mieszkaniach zwykłych ludzi.

Mówi się, że na początku XIX wieku jeden rzemieślnik przywiózł dwie rośliny cytrynowe z Turcji do wsi Pavlovo, niedaleko dzisiejszego Niżnego Nowogrodu. Od tego czasu uprawa cytrusów stała się tradycją dla mieszkańców Pawłowa. Aż do lat 60. XX wieku w każdym domu tej wioski było aż 5 drzew cytryny i pomarańczy. Stamtąd pochodzi znany kryty klasy cytryn - "Pawłowski".Przy ostrożnej i właściwej pielęgnacji jedno drzewo tej odmiany daje 10-16 owoców rocznie.

A jednak, w otwartym terenie, owoce cytrusowe nadal rosną w granicach określonego zakresu. Północna część sięga do Himalajów i północnych Chin, a na południu kończy się w pobliżu Australii i Nowej Kaledonii.

Przemysłowa kultura cytrusowa na południu

dawnego ZSRR zaczęła się rozwijać dopiero w latach 20-30 ubiegłego wieku. Jednak są one znane w tych krajach przez długi czas;pierwsza wzmianka o cytrusach jest już w "Geografii Gruzji", napisanej przez księcia Vakhushti. W naszym kraju, bezpośrednio w ziemi, owoce cytrusowe uprawiano na wąskim pasie Południowego Kaukazu, w pobliżu granicy z Turcją.Wielką pracę nad kultywowaniem i rozprowadzaniem owoców cytrusowych prowadził słynny rosyjski botanik A. N. Krasnov. Po wielu wyprawach do krajów tropikalnych i subtropikalnych zebrał i skoncentrował się w Ogrodzie Botanicznym w Batumi najbogatszą kolekcję cytrusowych roślin cytrusowych.

Oczywiście rodzina cytrusów ma swoje cechy botaniczne. Prawie wszystkie rośliny cytrusowe są wiecznie zielone( są dziećmi subtropików).Ale niektóre gatunki nadal opuszczają swój zielony strój na zimę.Niektóre owoce cytrusowe są uzbrojone w ciernie, na przykład cytrynę znaną nam wszystkim.

Wysokość drzew cytrusowych nie jest zbyt duża. Czasami tylko osiągają duże rozmiary. Mandarynki są zazwyczaj drzewami karłowatymi. Nawet 30-letnie okazy nie rosną powyżej 3,5-4,5 m. Ale plony są dość obfite - do 5-7 tysięcy owoców.

Bardzo interesującą właściwością owoców cytrusowych jest zdolność kiełkowania w kilku pędach. Jedno nasiono może kiełkować 1-2, a czasami 10-12 kiełków. To zjawisko botaniki nazywa się wielocentrami, czyli polibemeryzacją.Jeśli nie

kiełkuje roślina, wtedy jedna większa roślina będzie rosła, podczas gdy inne umrą.

Owoce niektórych owoców cytrusowych czasami nie odpadają przez 1,5-2,5 lat. Z reguły ani cytryny, ani pomarańcze nie należą do pierwszego roku życia. Jeśli ich nie pokroisz, przed zimą zaczną świecić na żółto, a na wiosnę znów zaczną świecić na zielono. W lecie ich skórka jest bardzo zagęszczona. Jesienią znowu żółkną, jakby "znów dojrzewają".Ale z owocami dwuletnimi, pomimo ich wielkości, mają mniej przydatne walory smakowe - to znaczy zawierają mniej witamin, kwasów i innych substancji aktywnych. Dlatego eksperci nie radzą "gonić" dużych grubych owoców - to może być dwuletni owoc. Lepiej jest szukać owoców średniej wielkości, o cienkiej skórze.