Hoe acute gonorroe zich manifesteert en hoe het wordt behandeld

Gonorroe is een urogenitale venerale infectie die voornamelijk seksueel wordt overgedragen. Het veroorzakende agens van de ziekte is de gonococcus, die het slijmoppervlak van de organen van het urogenitale systeem beïnvloedt.

Gonorroe is ingedeeld in twee hoofdvormen:

• Fresh gonorroe, wanneer de afwijking niet meer dan twee maanden heeft en is verdeeld in verschillende soorten - subacute, traag en acute gonorroe.
• Chronische gonorroe.

Verse gonorroe met een zwakke manifestatie van symptomen wordt beschouwd als een vorm waarin de minderjarige manifestaties van de betrokken ziekte persoon is niet meer dan twee maanden.

Chronische gonorroe - een langzaam proces van ziekte die meer dan twee maanden duurt, of op voorwaarde dat het onmogelijk is om de ouderdom van pathologie vast te stellen. Bovendien kan het chronische proces naar het stadium van exacerbatie gaan.

Manifestaties van de ziekte is vaak vooral in de vrouwelijke aandoening gonorroe in de vroege stadia van de ontwikkeling vindt plaats zonder enige tekenen van schade het lichaam. Maar de drager van gonorroe is een risico op infectie voor de seksuele partner en de ziekte blijft zich ontwikkelen en beïnvloedt het urogenitaal stelsel.

Het meest voorkomende symptoom van gonorroe een purulente vorm van urethritis - is een ontstekingsproces urinaire kanaal.

Het eerste symptoom van purulente urethritis is een branderig gevoel en pijnlijke gevoelens tijdens het plassen. Na een paar dagen wordt de symptomatologie merkbaar slechter, en er is pus van de urethra overvloedig, aangevuld met een onaangename geur. Na een bepaalde ontladingstijd krijg ik een dikke consistentie, de opening van het urinekanaal wordt rood en er vormen zich kleine zweertjes op.

Als de effectieve behandeling niet mogelijk is, begint het ziekteproces zich over het hele urinekanaal te verspreiden. Acute gonorroe bij mannen kan de prostaat, testikels, zaadblaasjes beïnvloeden. Het wordt opgemerkt de frequentie en het pijnlijke urination. Samen met de urine kan bloed produceren, de urine zelf wordt troebel. Soms, met de ontwikkeling van gonorroe, wordt koorts opgemerkt, koude rillingen en pijn in de onderbuik ontwikkelen zich.

Meestal begint acute gonorroe bij vrouwen met toegenomen urinelozing en het verschijnen van vaginale afscheiding. Isolaties worden zelden herkend bij het uitvoeren van een extern onderzoek, dus vrouwen merken geen tekenen van ziekte. Deze situatie is zeer gevaarlijk, omdat een verwaarloosd proces van de ziekte buitenbaarmoederlijke zwangerschap en onvruchtbaarheid kan veroorzaken.

Gonorroe bij mannen kan niet minder ernstige complicaties veroorzaken. Gonococcus kan het hele kanaal van urineren, rectum, ogen en keelholte beïnvloeden, ook verspreid naar de lever, gewrichten, huid, hart en hersenen. Met de ontwikkeling van een chronische vorm klagen mannen vaak over onplezierige gevoelens tijdens het plassen.

Bij chronische gonorroe treden exacerbaties op die diepere schade en pathologische veranderingen in de organen veroorzaken.

De chronische vorm van gonorroe is, in tegenstelling tot acute behandeling, veel moeilijker. Hoe eerder de behandeling begint, hoe groter de kans dat de patiënt volledig hersteld wordt. Het is belangrijk om al een arts te raadplegen bij het bekendmaken van de eerste vermoedens.

behandeling van de ziekte met het oog op de behandeling van gonorroe regelen is noodzakelijk om een ​​specialist te raadplegen, omdat de behandeling van de traditionele methoden kunnen leiden tot de ziekte chronisch wordt, want als self-behandeling is een verzwakking van de verschijnselen van de ziekte en de persoon voelt zich gezond. Maar hij blijft een gevaarlijke bron van besmetting met behoud van het risico op het ontwikkelen van ernstige complicaties die moeilijk te behandelen zijn, bijvoorbeeld, ontstekingsprocessen van genitaliën, enz.

seksueel overdraagbare aandoening gonorroe, die zich in een moeder of vader, kan leiden tot de vorming van aangeboren gonorroe bij het kind.

gonorroe vaak aangevuld met andere infecties van het voortplantingssysteem, waarvan de behandeling is niet genoeg gebruik van antibiotica. Daarom wordt de patiënt tijdens het onderzoek getest op de aanwezigheid van andere seksuele infecties.

Voor de behandeling van gonorroe schrijft de arts alleen geneesmiddelen voor die gevoelig zijn voor de veroorzaker van de infectie. Indien nodig wordt de therapie aangepast. De behandeling kan als geslaagd worden beschouwd wanneer er na een laboratoriumonderzoek na zeven tot tien dagen in uitstrijkjes geen gonokokken zijn.