Przydatne i lecznicze właściwości zwykłego berberysu
rodziny Berberidaceae - Berberidaceae
ogólna nazwa pochodzi od arabskiej Beri - powłoki, które cechuje kształt płatków. Określona definicja w języku łacińskim oznacza "zwykły".
Opis botaniczny. Barbaris to krzew o krzewach liściastych. Pędy są kruche, młode - żółtawe lub żółtawo-purpurowe, następnie nabierają brązowo-szarego koloru. Pozostawia ogonki zebrano w wiązki na krótkie pędy, owalnych albo eliptycznych tyłu o długości 4 cm i szerokości 2 cm, górna blacha zaokrąglone lub spiczasta. Krawędź blaszki liściowej ma ostro zakończone palce. Zęby zamieniają się w miękkie igły. Liście z góry są niebiesko-zielone, od dołu są jaśniejsze. Kolce Trójlistna Koniczyna zwykle 1-3 cm. Żółte kwiaty, zebrane w opadające pędzlem na końcach krótkich pędów. „Korona ma 6 płaty, w oparciu o każdy z nich 2 nektarnik, płatki płatkowym. Pręciki 6, słupek jednej krótkiej kolumnie., a górna Lodówki jajnik owoce - podłużne, eliptyczne czerwone jagody kwaśny smak do 1,2 cm Nasiona podłużne, lekko spłaszczone i zwężone u góry
berberys kwitnie w maju - czerwcu. . owoce dojrzewają w sierpniu - październiku, jesień pozostawia n.riobretayut żółty lub czerwony. Jagody są bardzo długo przechowywane w oddziałach, czasem przez całą zimę.
rozkład geograficzny. berberys znany od dawna. Jako owoc, w szczególności leku, zakład został wykorzystany w Egipcie już w VII wieku przed naszą erą. W Europie, berberys byłoddany do hodowli z XIV wieku.
w dzikiej berberys pospolity rośnie z południa regionu Leningradu krymski Ciscaucasia i regionu Wołga. Uprawiane w ogrodach, placach, parkach na rozległym terenie od Archangielska po Daleki Wschód. W BSSR dzikie rośliny berberysu zwyczajnego znalezione w Polissya. Amur berberysu rośnie dziko na Dalekim Wschodzie, dojrzewania kamiennych
lasach i skalistych brzegach rzek górskich. W kulturze, prawie na całym terytorium ZSRR - od Kaliningradu do Chabarowska.
Barbarzyńcy są odporni na zimę i odporni na suszę.
Zbieranie i suszenie. W berberysie zwyczajne surowce są korzeniami, które służą do uzyskania alkaloidu berberyny i liści. Liście są przygotowywane na wiosnę w okresie kwitnienia. Są odrywane rękami, starając się nie uszkodzić gałęzi. Wysuszyć w cieniu( pod baldachimem, na strychu).
Korzenie są zbierane jesienią, kiedy są najbogatsze w alkaloidy. Aby zachować naturalne zarośla berberysu, zbiór korzeni odbywa się w tym samym miejscu w ciągu 5-10 lat. Wykopuj nie więcej niż 1/3 korzeni, pozostawiając nietkniętą resztę systemu korzeniowego. Na ziemi, podatny na erozję gleby, zbiorów korzeni nie produkuje. Wykopanych korzeni nie należy myć, a jedynie strząsać z ziemi. Wysuszyć na dobrze wentylowanych strychach, pod zadaszeniem lub w innych zacienionych miejscach. Możliwe jest również wytwarzanie suszenia w suszarkach w temperaturze nie wyższej niż 50 °.Suszone korzenie są pakowane w bele, które są przechowywane w suchym, zacienionym i regularnie wentylowanym pomieszczeniu.
Surowce lecznicze. Korzeń berberysu - Podstawa Berberidis FS 42-1152-78 charakteryzuje się następującymi właściwościami i parametrami liczbowymi: cały prawie cylindryczne fragmenty zdrewniałej korzenie długości 20 cm, o grubości nie większej niż 6 cm, brązowo szarości zgrubne włókna rozerwaniu cytrynowy żółty. Zapach jest słaby, specyficzny i gorzkawy. Zawartość wilgoci nie jest większa niż 12%;popiół całkowity nie więcej niż 5%;korzenie, poczerniałe w przerwie, - 5%;zanieczyszczenia organiczne nie więcej niż 1%;zawartość berberyny jest nie mniejsza niż 9,5%.
berberys zwyczajny arkusz - Folium Berberidis obejmuje całość pozostawia specyficzny zapach, kwaśny smak. FS 42-536-72 pozwala na zawartość wilgoci nie większą niż 14%;popioły nie więcej niż 5%;rozdrobnione części przechodzące przez sito o średnicy otworu 3 mm, nie więcej niż 5%;liście, które straciły swój zielony kolor, nie więcej niż 4%;pozostałe części berberysu nie więcej niż 1%;zanieczyszczenie organiczne nie więcej niż 2%;nieczystości mineralne nie więcej niż 1%.Zawartość alkaloidów powinna wynosić co najmniej 0,15%.
Skład chemiczny.berberysu owoce zawierają cukier, kwasy organiczne( kwas jabłkowy, kwas winowy, kwas cytrynowy), 0,4-0,6% pektyny, taniny i środki barwiące, witaminy C, flawonoidy i kwasy fenolowe. W owocach i liściach znajdują się również luteina i witamina K( 0,24-0,80 mg / 100 g).Kolor owoców wynika głównie z 3-glinozydu pelargonidyny. Furokumaryny znajdują się w organach wegetatywnych berberysu.
Kora, korzenie, pędy, nasiona, liście i niedojrzałe owoce zawierają alkaloidy. W dojrzałych owocach nie występują one ani nie zawierają się w nieznacznych ilościach.
W różnych narządach występują alkaloidy, różniące się budową chemiczną i działaniem na ciało. Wśród nhh - berberyny, oksyberberyny, palmatu, tetrahydropalmitynu, barbaminy i hydroksyakantyny. W różnych organach berberysu zwyczajnego zawiera 10 alkaloidów, główne należą do serii izochinolin, w tym główne miejsce należy do berberyny.
Akcja i zastosowanie. Kwaśne owoce berberysu stymulują apetyt, zwiększa wydzielanie soku żołądkowego ugasić pragnienie u chorych gorączkujących, mogą być używane jako kapillyaroukreplya-przewodnika i środki przeciwmiażdżycowe, bogaty we flawonoidy i kwasy fenolowe.
Berberyna jest różne wpływ na ludzkie ciało: obniża ciśnienie krwi, ma działanie uspokajające, spowalnia szybkość serca zwiększa oddzielanie żółci. Fenolacyny berberysu mają działanie żółciopędne, moczopędne i przeciwzapalne. Tabletki berberyna wodorosiarczan stosuje się w chorobach wątroby i dróg oddechowych, jak również wlew 10 g. Liści i 200 ml wody, który trwa od 1 łyżkę stołową 3-4 razy dziennie przed posiłkami.
Nalewka z liści barberry zwyczajny - Tinctura Berberidis powoduje skurcz mięśni gładkich macicy i skurcz naczyń, kilka przyspiesza krzepnięcie krwi, jest łagodny efekt żółciopędny. Jest przepisywany na 30-40 kropli 2-3 razy dziennie z atonicznym krwawieniem i z wydzieleniem macicy.